LOGINShare
บทที่๔๑ โหยหวนน่ารำคาญ
Last Updated:
2025-05-10 07:13:08
Latest chapter
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗๒ ปลายทาง
“ขนมจ้ะกระต่ายน้อยของแม่” หนิงเหมยว่างจานขนมกับนมลงบนโต๊ะ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ลูกสาว“ขอบคุณค่ะคุณแม่ อี้เออร์จะกินแล้วน้า~” พูดจบก็รีบยื่นมืออวบอ้วนของตัวเองไปหยิบคุกกี้ในจานเข้าปาก ก่อนจะหลับตาพริ้มราวกับว่ากำลังขึ้นเคลิ้มอย่างไงอย่างงั้นแหละ หึๆการกระทำของเด็กสาวทำเอาคนเป็นแม่กับย่าอดจะยิ้มขำด้วยความเอ็นดู และรักใคร่ไม่ได้ นับวันยิ่งแก่นแก้วและรู้ความนัก“ง่ำๆ อาหย่อยมากเยยค่า อิอิ” เด็กสาวเคี้ยวขนมตุ้ยๆ จนแก้มพอง“หนิงอี้ไม่เอาไม่ทำแบบนี้นะคะ ตอนนี้หนูโตแล้ว เวลาที่กินอะไรอยู่ในปากต้องเคี้ยวให้หมดปากก่อนแล้วถึงค่อยพูด” นางหม่าที่เป็นย่าคนแล้วก็เอ่ยดุหลานสาวคนโปรดออกมา หากหล่อนไปทำแบบนี้ที่อื่นจะทำให้คนอื่นมองไม่ดีเอาได้แต่ทว่าเมื่อเจ้ากระต่ายน้อยที่โดนคนเป็นย่าดุก็ถึงกับยู่ปากอย่างน้อยอกน้อยใจ “คุณย่าดุอี้เออร์…”“อี้เออร์ลูกไม่ร้องนะจ้ะ การที่คุณย่าดุก็ไม่ใช่เพราะว่าหวังดีกับหนูหรือจ้ะ? ไหนลองบอกแม่สิว่าที่คุณย่าดุหนูเมื่อกี้เพราะหนูทำอะไร?”“ฮึก! …เพราะอี้เออร์เคี้ยวขนมไม่หมดปากแล้วพูดค่ะ” เด็กน้อยตอบพร้อมกับเช็ดน้ำตาป้อยๆ“ใช่ แล้วที่คุณย่าดุหนูมันสมควรไหมจ้ะ?”
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗๑ จัดการ[2]
“แล้วตกลงว่าคุณต้องการจะเอาเรื่องจริงๆ ใช่ไหมครับสหายหนิงเหมย?”“ใช่ค่ะ ครั้งนี้ฉันรับกับการกระทำอุกอาจของแม่สามีไม่ได้จริงๆ ค่ะ คิดจะมาปล้นขโมยของในบ้านฉันทั้งๆ ที่ฉันกำลังตั้งครรภ์อยู่แบบนี้ ถ้าเกิดครั้งนี้ไม่มีแม่หม่าอยู่ด้วยฉันก็คง…” หนิงเหมยไม่ได้กล่าวประโยคอะไรออกมาอีก ได้แต่ปล่อยให้คนคิดกันเองต่อไป“ถ้าอย่างนั้นผมก็คงจะต้องขอเชิญคุณไปที่สถานีตำรวจเพื่อให้ปากคำเพิ่มเติมด้วยนะครับ ไป! จับตัวหล่อนไป!”“ไม่! ฉันไม่ไป! กรี๊ด! ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ส…สามีคุณช่วยฉันด้วย ฮือๆ” นางโม่วโฉวกรีดร้องออกมาอย่างไม่อาย“นี่พวกคุณจะจับตัวภรรยาของผมไปไหน?” ตำรวจหนุ่มที่ได้ยินคำถามของชายชราด้านหลังก็ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันมาตอบ“พวกเราต้องขอจับกุมตัวคนร้ายไปที่สถานีตำรวจเพื่อดำเนินคดีต่อไปครับ! หากคุณอยากไปขอยื่นเรื่องประกันตัวก็ให้ไปทำเรื่องที่สถานีตำรวจ” ตำรวจหนุ่มตอบก็เดินออกไปทิ้งให้ชายชราได้แต่ยืนตะลึงงันอยู่เพียงลำพังและหลังจากที่จบเรื่องจากสถานีตำรวจแล้วตงหยางก็รีบพาภรรยากับนางหม่ากลับบ้านพักผ่อนทันที เพราะกลัวว่าภรรยาจะเหนื่อยจนเกินไป โดยที่ในหัวไม่ได้คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเก
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗๐ จัดการ[1]
“อะไรนะ?! รออะไรกันอยู่รีบเข้าไปจับตัวนางโม่วโฉวกันสิ!” เขาตะคอกใส่ผู้ชายในกลุ่มชาวบ้านอย่างโกรธเกรี้ยว นางกล้าดีถึงขั้นกระทำการข้ามหน้าข้ามตาเขาถึงขนาดนี้!“ปล่อยข้านะ! พวกแกกล้าดียังไงถึงได้มาจับตัวฉันแบบนี้ คอยดูเถอะฉันจะให้ตาเฒ่าอี้เอาเรื่องพวกแกแน่!” ทันทีที่ได้ยินคำพูดของหญิงชราพวกเขาก็อดที่จะกรอกตาขึ้นอย่างรำคาญใจแต่ทว่าเมื่อโดนหิ้วออกมาจากบ้าน ก็ต้องตกใจแม้กระทั่งเสียงที่กำลังโวยวายก็ยังเปล่งไม่ออก“ทะ…ท่านผู้นำมาที่นี่ได้ยังไง?” นางพยายามเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะตวัดสายตาคมมองไปยังทางหนิงเหมยอย่างไม่พอใจ “นี่แกถึงขั้นกล้าเรียกท่านผู้นำหมู่บ้านมาจับฉันเลยหรือนังลูกสะใภ้ไร้ประโยชน์?!”“หล่อนหยุดก่อเรื่องแล้วมันจะตายหรือไง!”“ท่านผู้นำ… แต่นี่มันเรื่องในครอบครัวของฉัน ท่านผู้นำจะมายุ่งอะไร?” นางโม่วโฉวพูดออกมาอย่างไม่ยินยอม อย่างไรวันนี้เธอก็ต้องได้สิ่งที่เธอต้องการกลับไปให้ได้!“นะ…นี่หล่อนกล้า!” เขายกมือกร้านแดดขึ้นมาชี้หน้าของหล่อนอย่างไม่พอใจ “หล่อนพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง นี่คิดว่าฉันอยากจะสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องของหล่อนงั้นรึ? ถ้าหากหล่อนไม่มาก่อเรื่องวุ่นวายที่บ
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๙ ขโมยของแล้ว
ทันทีที่ตรวจอาการให้หญิงสาวตรงหน้าเสร็จ ก็หันไปหาชายหนุ่มที่เอาแต่เดินวนเวียนไปมาจนเขาแทบจะมึนหัวไม่ได้“พ่อหนุ่มเลิกเดินแล้วใจเย็นก่อนเถอะ ภรรยาของเอ็งไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่ตั้งครรภ์ได้12สัปดาห์แล้วก็เท่านั้น” หมอชราประจำหมู่บ้านกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงติดจะยินดีกับสองสามีภรรยา“อ้อก็แค่ตั้งครรภ์เท่านั้น ห๋า! ภรรยาของผมกำลังท้องอยู่หรือครับ?!” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แค่พอทวนคำตอบแล้วก็ถึงกับต้องร้องตกใจออกมาอย่างตื่นเต้น“ใช่แล้วล่ะ ส่วนเรื่องอาหารการกิน หรือการดูแลภรรยาของเอ็ง เดี๋ยวข้าจะจดเอาไว้ให้ ส่วนเรื่องเทียบยาบำรุงเอ็งก็ไปหาซื้อในเมืองเอาก็แล้วกัน”“ดะ…ได้ ขอรับ!” ชายหนุ่มตอบรับอย่างตื่นเต้น เพราะตัวเขาเองกำลังจะมีลูก จนหนิงเหมยที่นั่งมองอยู่ก็อดส่ายหัวอย่างขำขันสามีไม่ได้ อะไรจะตื่นเต้นปานนั้น?“เอาล่ะ เทียบยาบำรุง อาหารที่ควรจะเลี่ยง หรือการดูแลต่างๆ ข้าก็จะเอาไว้ให้หมดแล้ว ก็คงหมดหน้าที่หมอเท้าเปล่าอย่างข้าสักทียังไงคงต้องขอตัวกลับบ้านก่อน หากมีอะไรก็ไปหาที่บ้านหมอเฉียวได้”“ได้ครับ รบกวนแล้ว ยังไงเดี๋ยวผมขับล่อออกไปส่งที่บ้านครับหมอเฉียว” หลังจากนั้นชายหนุ่ม
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๘ อาการแปลกๆ
หนิงเหมยลูบปลายจมูกด้วยความเจ็บ“ภรรยาเจ็บมากไหมครับ ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณเจ็บตัวแบบนี้” ชายหนุ่มกล่าว พร้อมกับจับปลายคางภรรยาให้เชิดขึ้นเพื่อดูจมูกของภรรยา“มะ…ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกไม่นานก็คงจะหายแล้ว ว่าแต่คุณมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” หญิงสาวเงยหน้าถามพร้อมกับใบหน้าฉงนสงสัย“เอ่อ ผมก็เพิ่งจะเดินมาไม่นานครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราเข้าบ้านไปกินข้าวกันดีกว่า ป่านนี้ป้าหม่าคงจะนั่งรอแย่แล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยตอบออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องชวนคนเป็นภรรยาเข้าบ้าน“อ๊ะ! จริงด้วยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเรารีบเข้าบ้านกันดีกว่า” ทั้งสองคนปิดประตูก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านพร้อมกันนี่ก็เป็นเวลาหลายวันแล้วหลังจากที่ผ่านพ้นวันปีใหม่มา ตอนนี้หนิงเหมยกับตงหยางก็มีธุรกิจเล็กๆ เป็นของตัวเองแล้ว ซึ่งหนิงเหมยทำแผงลอยขายแป้งย่างราคาไม่กี่เฟินเท่านั้นเอง และถึงแม้ว่าแผงลอยนี้จะไม่ใช่ร้านที่ใหญ่โตอะไรแต่ก็พอมีกำไรรายได้เข้ากระเป๋าให้คนทั้งคู่ได้ไม่เว้นแต่ละวันเชียวส่วนนางหม่าก็มาช่วยทั้งสองคนบ้างเป็นบางครั้งบางคราวแต่ทว่าก็ไม่ได้บ่อยนัก เพราะหนิงเหมยเองก็ไม่ค่อยอยากจะให้นางหม่าออกมาตากแดดตากลมยืนหล
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๗ ตัดใจ
“เห้อตาเฒ่าอี้ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องภายในครอบครัวของแกหรอกนะ แต่อย่างไรหนิงเหมยก็ได้ชื่อว่าเป็น ‘บุตรสาวบุญธรรม’ ของฉัน แล้วจะให้ฉันนางหม่าคนนี้ทนเห็นบุตรสาวโดนคนในครอบครัวอี้ของแกมารังแกอีกก็อย่างไรอยู่”“บุตรสาวบุญธรรม?” อี้จางหย่งสบถขึ้นมาด้วยความฉงนใจ“อ้อใช่ตอนนี้หนิงเหมยเป็นบุตรสาวบุญธรรมของฉันแล้ว หากคนบ้านอี้ยังคิดที่จะมาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่ไม่เลิกฉันก็คงไม่คิดจะไว้หน้าใครอีก!” นางหม่าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุดัน“ป้าหม่าครับนี่ก็ได้เวลากินข้าวแล้วพวกเรากินข้าวกันเลยดีไหม อ้อแล้วนี่คุณพ่อมีอะไรที่นี่อีกหรือเปล่าครับ?” ตงหยางเอ่ยโดยที่ไม่ได้คิดจะสนใจคนเป็นพ่อเลยสักนิด“...” อี้จางหย่งไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกมา ก่อนจะถอนหายใจฟืดฟาดแล้วกระทืบเท้าปึงปังออกจากบ้านไปด้วยความโมโหกับการกระทำของเจ้าลูกชายไม่ได้ความคนนี้ ช่างเป็นคนที่อกตัญญูจริงๆ!เมื่อคนนอกออกไปตอนนี้ภายในบ้านจึงเหลือเพียงแค่สองสามีภรรยา กับนางหม่าเท่านั้น“เอ่อถ้าอย่างนั้นฉันจะเข้าไปเตรียมอาหารออกมาขึ้นโต๊ะเลยก็แล้วกันนะคะ” หนิงเหมยเอ่ยขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าพ่อสามีเดินออกจากบ้านไปแล้วแต่ทว่ายังไม่ทันท
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๖ ไม่เคยสนใจ
ตงหยางไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกมา ทำเพียงยืนจ้องหน้าคนเป็นบิดาอย่างต้องการคำตอบ“แกจะมองฉันอะไรขนาดนั้นล่ะ? ฉันก็แค่คิดถึงลูกชายคนโตก็เลยมาเยี่ยม อวยพรวันปีใหม่ ...ไม่ได้เลยหรือยังไง?” ชายชราเลิกคิ้วถามอย่างขอไปที“เปล่าครับ ผมก็แค่แปลกใจ ปกติผมก็ไม่เคยเห็นพ่อจะมาสนใจอะไรคนอย่างผมนี่ครับ...” คำตอบคล้ายประชดประชันในทีของชายหนุ่ม ทำเอาคนเป็นพ่ออดที่จะรู้สึกเย็นวาบสันหลังไม่ได้“เจ้าใหญ่ พ่อขอโทษแกจริงๆสำหรับที่ผ่านมา แกอย่าโกรธเคืองพ่อเลยนะ”“ผมเลิกคิดเรื่องพวกนั้นมานานแล้วล่ะครับ พ่ออย่าพูดถึงอีกเลย...”ชายชราที่ได้ยินคำพูดของลูกชายคนโตก็ถึงกับทำตัวไม่ถูก เพราะปกติเขาเองก็ไม่เคยจะต้องมาสนใจลูกชายคนนี้เลยจริงๆ“แกไม่โกรธพ่อจริงๆหรือ? เอ่อ... แล้วก็ลูกอย่าไปถือโทษโกรธแม่เลี้ยงของลูกเลย บางทีหล่อนก็อาจจะเสียสติไปจริงๆ ต่อไปพ่อจะพยายามไม่ให้หล่อนมายุ่งวุ่นวายกับแกแล้วก็เมียของแกอีก” เมื่อได้ฟังคำพูดของคนเป็นบิดาจบ ตงหยางก็อดไม่ได้ที่จะกำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนด้วยความอดกลั้นหนิงเหมยที่เห็นท่าทีของคนเป็นสามี จึงได้เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน“เอ่อ... เชิญพ่อสามีไปนั่งกินน้ำชากับผลไม้ก่อนดีกว่านะคะ”
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๕ วันปีใหม่
“ใช่ครับ พวกชาวบ้านแค่มีปากก็พากันพูดไปเรื่อย แค่เราไม่เก็บเอาคำพูดพวกนั้นมาใส่ใจก็พอแล้วล่ะ”“อืม… ก็จริงอย่างที่พวกเธอสองคนพูด”“แล้ววันนี้แม่หม่าแค่จะมาดูของที่พวกฉันซื้ออย่างที่ชาวบ้านพูดกันแค่นั้นหรือคะ? หรือมีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า”“โอ้ไม่มีหรอกๆ แม่แค่ได้ยินพวกชาวบ้านพวกนั้นพากันพูดถึงเรื่องการใช้เงินของพวกเธอไม่หยุดปาก ก็เลยแค่อยากจะมาดูให้เห็นกับตาน่ะสิ แต่จริงๆ แม่เองก็รู้ว่าเธอทั้งสองคนก็ไม่ใช้จ่ายอะไรที่มันฟุ่มเฟือยหรอก” นางหม่าพูดออกมา เพราะด้วยความที่เธออยู่กับเด็กสองคนนี้มานานทำให้พอจะรู้นิสัยใจคออะไรบ้างแล้ว“ขอบคุณนะคะแม่หม่าที่เชื่อใจพวกเราสองคน ในหมู่บ้านนี้เห็นทีก็คงจะมีแค่แม่หม่านี่แหละที่ดีกับพวกเราสองคนมากที่สุด”“ตอนนี้แม่เป็นแม่บุญธรรมของเธอแล้วย่อมต้องดีกับพวกเธอที่สุดอยู่แล้วสิ ฮ่าๆๆ” นางหม่าพูดออกมาอย่างตลกขบขัน“คิกๆ ก็จริงค่ะ”หลักจากนั้นทั้งสามคนก็พากันคุยสัพเพเหระไปเรื่อย…วันเวลาผ่านพ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงวันแรกของเทศกาลปีใหม่ หนิงเหมยและตงหยางตื่นแต่เช้าตรู่อาบน้ำแต่งตัวเลือกใส่เสื้อผ้าใหม่สีสันสดใส่ที่เพิ่งไปซื้อมาใหม่ เพื่อที่ช่วงเช้าจะได้เตรี
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๔ อิจฉาตาร้อน
“สามีคุณคิดว่าผ้าสีนี้เป็นยังไงบ้างคะ คุณชอบหรือเปล่า?” หนิงเหมยหยิบชุดผ้าสำเร็จแบบผ้าเนื้อดีที่สุดสีโทนสบายตาขึ้นมาชูขึ้นให้สามีดู“อืม… ผมชอบมากเลยครับ!”“จริงหรือคะ? ถ้าอย่างนั้นเอาสีแบบนี้ก็แล้วกัน อืม…ซื้อสีแดงไปไว้ใส่วันปีใหม่ด้วยก็แล้วกันนะคะ” เธอเอ่ยพร้อมกับเลือกชุดสีแดงขึ้นมา“ได้ครับ”หลังจากที่หนิงเหมยกับสามีเลือกซื้อเสื้อผ้ารองเท้าใหม่ ก็พากันเดินไปยังร้านเครื่องปรุงหรือวัตถุดิบทำอาหารต่างๆ เพื่อที่จะซื้อกลับบ้านเมื่อทั้งสองคนเลือกซื้อของกันเรียบร้อยแล้วหนิงเหมยกับสามีก็พากันเดินเข้าร้านขายจักรยานเพื่อดูราคาที่จะตัดสินใจซื้อ แม้หนิงเหมยจะเสียดายเงินที่จะต้องนำออกมาซื้อจักรยานทั้งๆ ที่ในมิติก็มีแล้วมากแค่ไหน แต่ก็ได้แต่ตัดใจยอมควักเงินออกมาซื้อ!เพราะความลับเรื่องมิตินี้เธอยังไม่พร้อมจะบอกกับใคร เพราะเธอเชื่อว่ายังไงความลับแบบนี้รู้คนเดียวย่อมดีต่อเธอและปลอดภัยที่สุด“สวัสดีครับคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าลูกค้าทั้งสองท่านสนใจเป็นรถจักรยาน หรือรถพ่วงแบบไหนเป็นพิเศษหรือครับ?” ใช่แล้ววันนี้ร้านที่หนิงเหมยเดินเข้ามาซื้อก็คือร้านรถจักรยาน แต่ทว่านอกจากจะขายจักรยานอย่างเดียวแล้วยังมีพว
You may also like
เมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.1K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น14.4K viewsย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน9.7K viewsข้าเหนื่อยจะรักใครอีกแล้ว
Luffy.g7.9K viewsหลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70
BBNanz1.7K viewsใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน
คุณหนูหยางเอิน1.5K viewsนางบำเรอใต้เงารัก
อิ่น เยว่441 viewsจวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ
ป่าดอกท้อ4.9K views
