ใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน

ใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
โดย:  คุณหนูหยางเอินจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
38บท
2.2Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

ขัดใจกับบทนางร้ายในนิยายจนช็อคตายคาเตียงผู้ป่วย หนำซ้ำยังไปเจอกับนางร้ายในปรโลกอีก ไม่น่าเชื่อว่าการไปทะเลาะกับนางร้าย จะทำให้นางต้องกลายเป็นนางร้ายเสียเอง เป็นนางร้าย=ตาย แล้วใครมันจะอยากเป็นกันเล่า!

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ตอนที่ 1 : ตายอย่างสงบ (?)

“Mom… we didn’t complete the bond,” I said quietly, phone pressed to my ear. “Emma twisted her ankle during Pack drills. Logan went to the clinic to stay with her.”

I didn’t cry.

Didn’t even feel surprised.

It had happened too many times.

At some point, you stop waiting for the pain—you just expect the letdown.

There was a sharp inhale on the other end of the line.

Then my mother exploded.

“He rescheduled?! Just like that?! The guests today—do you know how many of them are high-bloodline Alphas? Council members? You think they came to watch him play pretend with your life?! If this gets out—he didn’t even think about what this does to you! To our name!”

Then, suddenly, she went quiet.

The silence wasn’t rage anymore. It was... resignation.

Like something inside her finally caught up.

“I remember,” she said softly. “All the times you stayed. The way you kept bending yourself, hoping he'd eventually meet you halfway.”

A long breath.

Then her voice steadied again, gentler this time.

“So… do you want me to talk to his family? Maybe reschedule the ceremony for next week? Or... do you have other plans?”

I stared out at the city, the concrete cold under my feet, the bond certificate still unsigned in my bag.

“No,” I said. My voice didn’t shake. “I’m not going through with it.”

A pause. And then—

“I’m not going to be with Logan anymore. I’m going back to the Ridge. Back to my Pack.”

Three days.

That’s all I had left in this city. I already started packing—slowly, quietly, like if I made too much noise, someone might stop me. But no one would.

We planned to see a movie today. His idea. Said he missed spending time with me.

I actually put on makeup. I waited at the theater for twenty minutes before checking my phone.

“Something came up. Emma got a fever after yesterday’s drill. I’m heading over. Sorry.”

I didn’t reply.

But right after, another message came in.

Not from him.

From her.
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
38
ตอนที่ 1 : ตายอย่างสงบ (?)
ตอนที่[1]ตายอย่างสงบ (?) ว่ากันว่าในวาระสุดท้ายของชีวิต คนเรามักอยากจะทำในสิ่งที่ตนเองชื่นชอบมากที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายเพราะเดี๋ยวต่อไปก็จะไม่ได้ทำอีกแล้ว เฉกเช่นเดียวกันกับหญิงสาวใบหน้าซีดเซียวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงผู้ป่วยในห้องพักพิเศษของโรงพยาบาลสุดหรูที่ไม่ต่างจากห้องพักในโรงแรมหกดาวมากนัก ในมือของเธอถือหนังสือนิยายเล่มหนึ่งที่ดูก็สามารถรู้ได้ว่าเธอได้อ่านมาถึงช่วงตอนสุดท้ายของเนื้อหาแล้ว มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่ไม่นานหลังจากนั้นมือบางที่จับหนังสือเอาไว้จะไร้เรี่ยวแรงปล่อยหนังสือทั้งเล่มร่วงหล่นลงพื้นไปทั้งอย่างนั้น อนิจจายามนี้ ญิชชา สาวน้อยวัย 20 ปีที่รอบกายของเธอรายล้อมไปด้วยหนังสือนิยายที่ชอบอ่านได้จากไปอย่างสงบเสียแล้ว…….. . . . . สงบกับผีอะไรล่ะ!! ด้วยเนื้อหาตอนจบของนิยายเรื่องล่าสุดที่อ่าน โดยเฉพาะบทบาทและจุดจบของนางร้ายมันทำให้เธอของขึ้นอย่างถึงที่สุด!! โง่แบบนางร้ายราคาถูก โหยหาความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้ หนำซ้ำยังคิดแบบที่มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะคิดได้ ด้วยอินกับเนื้อหาในนิยายมากทำให้ณิชชารู้ตัวอีกทีเลือดลมก็ตีขึ้นจนไม่นานสัญญาณชีพก็กลายเป็นเส้นตรงไป
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 2 : ต่อรองกับมัจจุราช
ตอนที่[2]ต่อรองกับมัจจุราช ร่างสูงในอาภรณ์สีทองลวดลายมังกรดูทรงอำนาจกำลังจดจ้องมาที่นางด้วยสีหน้าที่สามารถดูออกได้ว่ากำลังโกรธเกรี้ยวด้วยเห็นโทสะที่พวยพุ่งขึ้นที่เหนือศีรษะของเขา หากแต่สิ่งที่นางสนใจมิใช่อารมณ์แต่เป็นใบหน้าของเขา บุรุษตรงหน้าของนางนี้หากว่าอยู่ในโลกก่อนต้องไม่พ้นเป็นพระเอกแถวหน้าอย่างแน่นอน ดวงหน้าได้รูป ดวงตาลึกล้ำทรงอำนาจ คิ้วพาดเฉียง จมูกโด่งนั้นดูเชิดขึ้นบ่งบอกว่าเป็นคนเอาแต่ใจไม่น้อย ริมฝีปากไม่หนาหรือบางเกินไป รวม ๆ แล้วกล่าวได้ว่าหล่อเหล่าเกินคน หากว่านี่ไม่ใช่พระรองที่หล่อเหล่าที่สุดแล้วละก็….ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่ายังไงแล้ว ใช่แล้ว ตรงหน้าของนางคือ สามีของนาง ไม่สิ สามีของซูซีหลินคนก่อน เขาเป็นพระรองที่กึ่งจะไปทางตัวร้ายด้วยซ้ำ อวี๋กงซู่ฮ่องเต้ พระรองที่เกลียดนางร้ายในเรื่องยิ่งกว่าสิ่งใดและทุ่มหัวใจทั้งหมดให้กับนางเอกนิยายอย่าง ช่ายเฟิ่งจิ่ว อย่างไม่เหลือพื้นที่ใดอีก แม้ว่าช่ายเฟิ่งจิ่วจะรักพระเอกอย่าง ข่ายเชี่ยนหยุน จนหมดหัวใจก็ตาม นางร้ายเรื่องนี้แปลกนัก มิได้หลงรักพระเอก แต่กลับหลงรักพระรองเสียอย่างนั้น รักจนกระทั่งทำสิ่งที่โง่ที่สุดแม้กระทั่งถูกค
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3 : ทำไมไม่เคยชนะ
ตอนที่[3]ทำไมไม่เคยชนะ หลังจากที่สามารถต่อรองกับฮ่องเต้หน้ายักษ์สำเร็จ ซูซีหลินก็นอนแผ่กายบนเตียงอย่างไม่รักษากิริยาใด ภาพนี้ทำให้จินจูทนไม่ไหวต้องรีบไล่เหล่านางกำนัลออกไปด้วยไม่อยากให้เกิดเสียงซุบซิบเกี่ยวกับกุ้ยเฟยที่ไม่ดีออกไป แม้ว่าข่าวลือเกี่ยวกับกุ้ยเฟยที่คนภายนอกตำหนักกล่าวถึงในยามนี้จะไม่ค่อยดีอยู่แล้วก็ตาม แต่ทว่าตั้งแต่ที่กุ้ยเฟยตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้ดูเหมือนจะมีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไปมากมาย ไหนจะข้อตกลงกับฝ่าบาทนั่นอีก พระนางจะยอมจากไปจริงหรือ นับตั้งแต่ที่ตนได้มีโอกาสรับใช้อีกฝ่ายมา ซูกุ้ยเฟยนั้นเอาใจผูกติดกับตำแหน่งมารดาแผ่นดินมากเพียงใดเหตุใดตนจะไม่รู้ จินจูใช้สายตาลอบมองผู้เป็นนายอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะรีบหลุบสายตาลง ซูซีหลินไม่ได้รับรู้ถึงความคิดของนางกำนัล นางเพียงทบทวนเรื่องราวของนิยายและข้อมูลเกี่ยวกับซูซีหลิน เพื่อจะได้วางแผนว่าจะทำอย่างไรต่อไป ซูซีหลินคือบุตรสาวคนรองของแม่ทัพซู ซูซีซาน แม่ทัพใหญ่ของแคว้นที่ประจำการอยู่ที่เมืองชายแดนอย่างเจินโจว เพื่อรักษาความสงบที่นั่น นานทีปีหนถึงจะได้เข้ามาเมืองหลวง อาจจะเพราะด้วยเจ้าตัวไม่ได้ชื่นชอบบรรยากาศของเมืองหลวงมากนัก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 : นางทำอันใดอยู่
ตอนที่[4]นางทำอันใดอยู่ หลังจากที่ซูซีหลินได้ก้าวเท้าเข้าสู่วังวนวังหลัง ชีวิตก็คล้ายถูกมือมืดของใครบางคนคอยชักจูงอยู่เสมอ ด้วยความเกลียดชัง อคติและความคิดอันตื้นเขิน หญิงสาวจึงมักจะคิดว่าเป็นฝีมือของช่ายเฟิ่งจิ่วอยู่ร่ำไป ทว่าแท้จริงกลับเป็นบุคคลที่ซูซีหลินแทบจะไม่ค่อยได้ไปข้องเกี่ยวเลยด้วยซ้ำ แต่บัดนี้เห็นทีจะต้องไปพัวพันด้วยเสียแล้ว เพื่อที่จะทำให้ซูซีหลินในชาตินี้หรือก็คือตัวนางเองไม่ต้องถูกใส่ร้ายและลงเอยด้วยความตาย รวมถึงเด็กคนนั้นก็ไม่ต้องถูกใช้เป็นเครื่องมือจนสุดท้ายก็ต้องตายอย่างน่าสงสารเช่นกัน องค์ชายจูจิ่งหลง วัยห้าหนาว พระโอรสขององค์ชายรัชทายาทแคว้นจ้าวและองค์หญิงอวี๋กงเชี่ยน หรือก็คือพระขนิษฐาร่วมอุทรของอวี๋กงซู่ฮ่องเต้ ทว่าชีวิตของทั้งคู่ช่างสั้นนัก แคว้นจ้าวถูกแคว้นหมิงโจมตีอย่างรุนแรง ส่งผลให้แคว้นทั้งแคว้นต้องล่มสลายลงในเวลาไม่นาน แต่ทว่าก่อนที่จะเกิดเหตุร้ายขึ้น องค์ชายจูจิ่งหลงได้ถูกพระบิดาและพระมารดาได้เอาตัวไปซ่อนไว้ในที่หลบภัย โดยหลังจากนั้นทั้งคู่ได้ไหว้วานคนที่ไว้ใจได้ให้นำเด็กน้อยไปส่งให้ผู้เป็นลุงอย่างอวี๋กงซูฮ่องเต้ดูแล นับแต่นั้นมาองค์ชายจูจิ่งหลงจึงไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 5 : ไปตำหนักซิงเยียน
ตอนที่[5]ไปตำหนักซิงเยียน ในที่สุดก็เผยธาตุแท้แล้วสินะ ที่ผ่านมาคงเป็นแค่การเสแสร้ง ชอบตื่นเช้าอันใด นางเพียงแค่แสร้งเอาใจเขาเท่านั้น ดีแล้วที่เขาไม่สนใจนาง สตรีที่ไม่จริงใจเช่นนี้ไม่ควรค่าแก่การใส่ใจ อวี๋กงซู่ฮ่องเต้เหยียดยิ้มออกมานัยน์ตาแฝงความเย้ยหยัน โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้คิดในมุมหนึ่งเลยสักนิด หากว่าวันนี้ซูกุ้ยเฟยยกน้ำแกงมาเช่นเดิมจริง เขาก็จะคิดว่านางไร้ซึ่งสัจจะ เชื่อถือไม่ได้ นี่แหละหนา ที่เรียกว่าอคติ อีกทั้งซูซีหลินเคยทำไม่ดีมาไว้มากก็ยากที่จะเชื่อใจได้ง่าย ๆ เรื่องที่นางลอบส่งคนไปลอบทำร้ายช่ายเฟิ่งจิ่ว เขายังไม่ได้จัดการนางเลย กว่าที่ซูซีหลินจะตื่นนอนเวลาก็ล่วงเลยไปถึงยามซื่อ (เก้าโมงเช้า) ยามที่ลุกขึ้นมานางไม่คิดจะลงจากเตียงโดยทันที เอาแต่บิดซ้ายบิดขวาไปมาด้วยท่าทางแปลกประหลาดและไม่รักษามารยาทใด ๆ จินจูนั้นยังไม่ชินกับท่าทางเช่นนี้เลยสักนิด แต่ก็ไม่สามารถทำอันใดได้ แม้ว่าซูกุ้ยเฟยจะไม่ได้มีท่าทางเจ้าอารมณ์แบบไม่กี่วันก่อนที่ได้ยินว่าแผนการบางอย่างล้มเหลว แต่ผู้ใดจะรู้ว่าพระองค์จะมีโทสะเช่นนั้นขึ้นมาอีกเมื่อไร “จินจูวันนี้มีของอร่อยอะไรกินบ้างหรือ” นับตั้งแต่ที่ได้มาอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 : พี่สาวไว้ใจได้นะ 1/1
ตอนที่[6]พี่สาวไว้ใจได้นะ หลังจากที่เด็กน้อยผู้นั้นวิ่งหนีไป ซูซีหลินก็ไม่ได้คิดติดตามอีกฝ่ายไป กลับสำรวจทิศทางเล็กน้อยหญิงสาวก็กลับไปวางแผนที่ตำหนักของตนใหม่ จวบจนกระทั่งวันรุ่งขึ้นเมื่อสบโอกาสก็กลับไปยังตำหนักซิงเยียนอีกครั้ง ครานี้ก็พบกับเด็กน้อยผู้นั้นกำลังเขียนอักษรบางอย่างอยู่เพียงผู้เดียวในห้องนอนที่อยู่ส่วนลึกของตำหนัก เมื่อเขียนเสร็จแล้วก็นำแผ่นกระดาษเหล่านั้นเผาใส่กระถางด้านข้างที่มีไฟทีละแผ่น ซูซีหลินและจินจูมองหน้ากันด้วยความสงสัยจึงได้ค่อย ๆ เดินเข้าใกล้จนสามารถเห็นตัวอักษรที่อยู่บนนั้นได้อย่างชัดเจน จินจูเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจ “พระสนม….” มิใช่แค่จินจูที่ตกใจ แม้นางจะเคยอ่านเนื้อหาในนิยายมาแล้ว แต่ก็เป็นการกล่าวผ่าน ๆ หาได้ลงรายละเอียดอย่างชัดเจนเช่นนี้ ในกระดาษทุกแผ่นที่องค์ชายจูจิ่งหลงเขียน คือคำว่า ‘ซูกุ้ยเฟยเป็นสตรีชั่วช้า ห้ามเข้าใกล้เด็ดขาด’ นอกจากนั้นยังมี ‘หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ให้บอกว่า ข้าเกลียดเจ้า’ หากแต่นางยังมองเห็นอีกแผ่นที่เด็กน้อยแอบซ่อนเอาไว้ ‘อย่าทำร้ายข้าเลย ข้ากลัวแล้ว’ นางไม่โกรธที่เด็กน้อยผู้นี้เขียนถ้อยคำเช่นนี้ต่อนาง แต่โกรธผู้ที่ปลูก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 7 : พี่สาวไว้ใจได้นะ 1/2
ตอนที่[6]พี่สาวไว้ใจได้นะแต่ทว่าด้วยเห็นใจในคำว่า ‘ข้ากำลังหนีคนมา’ ของอีกฝ่าย จูจิ่งหลงจึงได้สับสน เพราะว่านางอาจจะกำลังรู้สึกหวาดกลัวใครสักคนเช่นเขาก็ได้ “จะ เจ้าหนีผู้ใดมาหรือ” แต่กระนั้นก็ยังเอ่ยถามด้วยความหวาดกลัว ซูซีหลินเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยยอมพูดกับตนแล้วจึงได้ถอนหายใจ “เป็นคนที่ใจร้ายมาก” ว่าแล้วก็ปล่อยมือจากเขาก่อนจะแสร้งทำเป็นเศร้าใจ จูจิ่งหลงยามนี้คิดในใจหรือว่านางกำนัลผู้นี้จะถูกซูกุ้ยเฟยรังแกมา โครก ทว่ายังไม่ได้กล่าวสิ่งใดเสียงท้องร้องของเด็กน้อยก็ดังขึ้น ใบหน้าของเขาขึ้นซับสีด้วยความอับอาย เจ้าท้องนี่มาร้องอะไรยามนี้ น่าอายชะมัด จูจิ่งหลง และจังหวะนี้เองที่ซูซีหลินหยิบขนมที่ตนตั้งใจทำออกมาจากอกเสื้อ จากนั้นจึงลากเด็กน้อยไปนั่งกินด้วยกัน “ข้านำขนมมาด้วย มากินด้วยกันเถิด” ว่าแล้วก็ยัดขนมชิ้นใหญ่ใส่มือของเขา จูจิ่งหลงที่เดิมก็ระแวงทุกอย่างอยู่แล้วจึงมองผู้มาใหม่อย่างไม่ไว้ใจ ซูซีหลินจึงทำเป็นไม่สนใจเขา แล้วกัดกินขนมด้วยความเอร็ดอร่อย เด็กน้อยกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ท่าทางการกินของคนตรงหน้าและขนมในมือนี่ช่างน่ากินเสียจริง สุดท้ายเด็กน้อยก็ยังคงเป็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 8 : เริ่มแผนการ 1/1
ตอนที่[7]เริ่มแผนการ ในช่วงเช้าของตำหนักซิงเยียน นางกำนัลที่รับหน้าที่ในการดูแลองค์ชายจูจิ่งหลงในช่วงเช้าได้เข้าไปทำหน้าที่ประจำของตนอย่างที่เคยทำ หากแต่วันนี้องค์ชายน้อยที่เวลานี้มักจะจัดการตนเองในช่วงเช้ากลับไม่มีการมีอยู่แม้เพียงเงา ไม่ว่าจะเดินหาที่ใดของห้องก็ไม่พบ แม้กระทั่งบริเวณรอบ ๆ ตำหนักก็ไร้วี่แววแย่แล้ว!!นางกำนัลน้อยใบหน้าซีดเผือด “เกิดอะไรขึ้น!” และยิ่งสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเสียงทรงอำนาจของผู้ที่ดูแลตำหนักแห่งนี้ดังขึ้น “เอ่อ คือว่า”หลังจากที่ได้ยินคำรายงาน ฝ่ามือที่นิ้วข้างหนึ่งสวมแหวนแกะสลักลวดลายอสรพิษเคี้ยวคดไปมา ก็ฟาดลงไปบนแก้มบอบบางของนางกำนัลเต็มแรง เพียะ! “ใช้ไม่ได้จริง ๆ!!” “พวกเจ้าเอานางไปโบย 30 ที โทษฐานที่ดูแลองค์ชายไม่ดี ส่วนคนที่เหลือรีบไปตามหาองค์ชายเดี๋ยวนี้!!”ฝูมามาสั่งการอย่างรวดเร็วไม่บิดพลิ้วแม้แต่น้อย นางกำนัลกรีดร้องขอความเห็นใจไปจนสุดเสียง การที่นางทำเช่นนี้ หากผู้ใดที่ไม่รู้คงคิดว่านางเป็นห่วงองค์ชายจูจิ่งหลงหนักหนา แต่ทว่านางเพียงไม่อยากให้เขาหลุดมือไปเพื่อกล่าวอันใดที่ตนไม่สามารถควบคุมได้ต่างหาก“แย่แล้ว องค์ชายจูจิ่งหลงตกน้ำ!!”ในที
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 9 : เริ่มแผนการ 1/2
ตอนที่[7]เริ่มแผนการ จูจิ่งหลงเมื่อได้ยินว่าเสด็จลุงสอบถามตน ริมฝีปากก็เม้มเป็นเส้นตรง เขามองหน้าฝูมามาที มองหน้าสหายคนใหม่ที ก่อนที่จะกลับไปสบพระเนตรของผู้เป็นลุง “เสด็จลุง หลานได้ยินนางกำนัลพูดกันว่า ในช่วงเช้าดอกบัวจะงดงามนัก วันนี้จึงได้คิดเดินออกมาดู เพราะในแต่ละวันนอกจากอยู่ในตำหนักหลานก็ไม่ค่อยได้ออกไปที่ใดจึงรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อยพ่ะย่ะค่ะ” “ไม่ค่อยได้ออกไปที่ใดงั้นหรือ” “เอ่อ องค์ชายคงหมายถึงด้วยองค์ชายเป็นคนมักเก็บตัว ไม่ค่อยออกไปที่ใด อาจจะรู้สึกเบื่อหน่ายบ้างเพคะ เดิมทีหากองค์ชายเบื่อหม่อมฉันก็มักจะให้นางกำนัลพาเดินไปเปิดหูเปิดตาอยู่แล้วเพคะ” ฝูมามาเห็นว่าฮ่องเต้เกิดความสงสัยจึงได้รีบอธิบาย พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย วันนี้ทำไมองค์ชายถึงได้ทำตัวแปลกกว่าเดิมนัก “แล้วครานี้เหตุใดไม่พานางกำนัลไปด้วยเล่าหลงเออร์” พระพักตร์หล่อเหลาที่ยังไม่คลายจากความสงสัยเอ่ยถามหลานชายทันที ทันทีที่เขาได้ยินว่าเกิดสิ่งใดกับหลานชาย เขาก็รีบเร่งมาเป็นการด่วน หากว่าหลานชายตัวน้อยเป็นอันใดไป เขาคงรู้สึกผิดกับพระขนิษฐาเป็นอย่างมาก ที่อุตส่าห์วางแผนส่งบุตรชายมาหาเขาอย่างยากลำบาก “เสด็จลุง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 10 : อาหารเป็นเหตุ
ตอนที่[8]อาหารเป็นเหตุ “เจ้ากลัวข้าหรือไม่” หลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อย แม้กระทั่งฮ่องเต้ผู้ที่มีแต่ความเคลือบแคลงต่อนางผู้นั้นให้ออกจากตำหนักนางไป เมื่ออยู่ตามลำพังสองคนกับเด็กน้อยหลังจากที่ให้คนพาเขาไปอาบน้ำสวมอาภรณ์ใหม่ นางไม่รอช้าที่จะเอ่ยถามคำถามกับเขา“ทะ ท่านคือซูกุ้ยเฟยจริง ๆ หรือ เหตุใดจึงไม่บอก…” องค์ชายน้อยจูจิ่งหลงไม่กล้าเงยหน้าสบตาคู่สนทนาเลยแม้แต่น้อย มิใช่เพราะกลัวแต่เป็นเพราะไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี เขาเคยคิดว่านางเป็นเพียงนางกำนัล แต่นางเป็นถึงซูกุ้ยเฟย คนที่เขาหวาดกลัวมาโดยตลอด “ข้ายังเป็นสหายคนเดิมของเจ้า ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง” “เหตุใดตอนนั้นท่านถึงบอกว่าตนเองกำลังหนีคนผู้หนึ่งมา” เด็กน้อยคล้ายจะกล้าพูดคุยขึ้นมาบ้างหลังได้ยินประโยคก่อนหน้าของซูซีหลิน “ข้าก็กำลังหนีจริง ๆ ก็หนีฝูมามาเพื่อไปหาเจ้าอย่างไรเล่า” “เหตุใดต้องมาหาข้าหรือ” เขาและนางไม่เคยรู้จักกันมาก่อน “เพราะข้าคิดว่าเจ้าอยู่คนเดียวอาจจะเหงา จึงอยากชวนเจ้ามาเล่นกับข้าบ้าง ที่ตำหนักข้ามีเรื่องสนุกให้ทำมากมาย แต่เมื่อเห็นว่าแท้จริงแล้วเจ้าเป็นอยู่อย่างไร จึงได้คิดที่จะพาเจ้ามาอยู่ด้วย แล้วเหตุใดเจ้าจึงเล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-20
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status