ข้าเหนื่อยจะรักใครอีกแล้ว

ข้าเหนื่อยจะรักใครอีกแล้ว

last updateLast Updated : 2024-11-28
By:  Luffy.gCompleted
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
10
3 ratings. 3 reviews
64Chapters
9.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เผิงฟู่หลิน บุตรสาวราชครูเผิงผู้ยิ่งใหญ่ นางทั้งรูปงาม ทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ แต่ผู้คนกลับตราหน้าว่านางเป็นคุณหนูใจโฉด ทั้งร้ายกาจ ทั้งเอาแต่ใจ ในเมื่อนางรักมั่นทั้งหัวใจ แต่กลับได้รับเพียงความว่างเปล่า เช่นนั้นนางจะหันหลังให้บุรุษทุกคน....

View More

Chapter 1

บทที่ 1 เป็นไปไม่ได้

I remember dying.

Not in the vague, dreamlike way people claim when they “almost” do—no hazy lights, no muffled voices calling me back. I remember it with a clarity so sharp it still slices through my thoughts like a blade.

I remember the warmth leaving my fingertips first, like the tide receding from a shore. I remember the metallic scent of my own blood flooding the air, clinging to my tongue with every shallow breath. And I remember—most of all—the eyes of the person who killed me.

They weren’t wild with rage or trembling with guilt. They were calm. Too calm. The kind of calm that comes when you finally finish a chore you’ve been putting off. A bored, almost dismissive gaze, as if my life was nothing more than an obstacle they’d been forced to deal with. That was the last thing I saw before the darkness took me.

And then… nothing. No warm light at the end of a tunnel. No reunion with lost loved ones. Just a silence so complete it was almost deafening.

I thought that was the end.

But when I woke, it wasn’t in the sterile white of a hospital room, or on a cold slab in some coroner’s basement. It wasn’t even my world anymore.

I lay on a canopy bed draped in deep crimson velvet, the fabric heavy and expensive beneath my fingertips. My hands trembled as they brushed over silk sheets, so soft they seemed to hum under my touch. A fire crackled somewhere nearby, casting dancing shadows across the walls.

And my heartbeat—steady, slow, yet somehow stronger than before—echoed in my ears. It didn’t sound like it belonged to me.

That’s when the dread set in.

I stumbled to my feet, crossing the room to the gilded mirror. The face staring back was not my own.

Skin pale enough to glow in the dim firelight. Silver hair that shimmered with hints of blue and white, catching the faintest gleam of the candles. Eyes… deep crimson, the color of wine freshly spilled across marble.

I didn’t just wake up in a different body. I woke up in a different world.

And not just any world.

One I knew far too well.

I had read about this place before—in a book called Blood and Moonlight. A gothic fantasy where ancient vampire courts ruled the night from silvered palaces, where ruthless werewolf packs prowled the wild forests, and where an uneasy truce held between fangs and claws… until it inevitably shattered.

It was a story of war. A story of betrayal. A story where love was as fatal as any blade.

And I wasn’t just in it.

I was inside the body of a girl who—if the book’s events held true—was fated to die before the first act even ended. Her death was the spark that ignited the blood feud. A single corpse to justify centuries of slaughter.

In other words… me.

Again.

I’d already died once. I wasn’t going to let it happen a second time.

Surviving here means more than just staying alive—it means learning to navigate the deadly web of politics and seduction, where every smile hides a set of fangs, and every kiss may be a prelude to betrayal. It means keeping secrets, bending rules, and making allies out of people who would gladly slit my throat if I gave them the chance.

And somewhere in the shadows—silent, patient—my killer from my first life might be here too. Waiting. Watching.

My name is Astrid.

And this time… I’ll rewrite the ending.

Even if I have to spill blood to do it.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
Nattery
เนื่อเรื่องอ่านได้เรื่อยๆ ขอบคุณที่อัพเดทจนจบ
2025-04-10 17:21:57
0
user avatar
Worada Inkhum
เนื้อเรื่องกระชับ สนุกมากค่ะ
2025-03-21 03:42:19
0
user avatar
Kesorn Pungphromrat
ชอบค่ะ จบแบบไม่คาใจ ตอนไม่เยอะ อ่านจบไว... ให้เต็มไม่หักค่ะ
2025-01-31 00:51:52
4
64 Chapters
บทที่ 1 เป็นไปไม่ได้
“เพล้ง...โครม” เสียงข้าวของที่ตกลงกระทบพื้นดังสนั่นไปทั่วห้องโถงใหญ่ของจวนราชครูเผิงอันหนิง เสียงกรีดร้องโวยวายของเผิงฟู่หลินยังคงดังออกมาไม่หยุด นางกรีดร้องโวยวายอาละวาดอย่างคนกำลังเสียสติ หากแต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวางนางแม้แต่คนเดียวสาวใช้ทั้งหลายต่างหันมองหน้ากันด้วยความแตกตื่น ข้าวของราคาแพงและหายากมากมายถูกทำลายเพียงเสี้ยวนาทีเดียว จนตอนนี้พื้นห้องโถงเต็มไปด้วยเศษกระเบื้องที่แตกละเอียดและกระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณห้องราชครูเผิงรีบโบกมือไล่พวกนางให้ออกจากห้องไปเสียก่อน ตอนนี้เขาเองก็ทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นกัน ในขณะที่ฮูหยินเซียงก็ได้แต่พยักพเยิดให้เหล่าสาวใช้รีบออกไปโดยเร็ว“หลินเอ๋อร์ เจ้าหยุดร้องไห้ก่อนเถิด ท่านพ่อของเจ้าต้องหาวิธีจัดการให้เจ้าเป็นแน่” ฮูหยินเซียงตรงเข้าปลอบใจบุตรสาวที่กำลังอาละวาดไม่หยุด นางหันมองหน้าสามีอย่างขอความเห็นใจ“เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่ยอม ท่านพ่อ ข้าไม่ยอมรับ เหตุใดราชโองการสมรสจึงเป็นเสี่ยวว่าน ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ ๆ ข้าจะไปพบท่านพี่ซูเว่ยเดี๋ยวนี้” เผิงฟู่หลินร้องไห้คร่ำครวญ นางสะบัดตัวก่อนจะยืนตรงหน้าบิดาของตนอย่างไม่ยอมรับ ก
last updateLast Updated : 2024-11-23
Read more
บทที่ 2 วันของข้า
ภายด้านนอกห้องโถงที่ถูกปิดอยู่ เผิงเสี่ยวว่านที่กำลังยกน้ำชาเข้ามา นางพลันหยุดชะงักยืนอยู่ตรงบริเวณประตูทางเข้า เผิงเสี่ยวว่านยืนสงบนิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉยอยู่เช่นนั้นเป็นเวลาสักครู่ใหญ่เผิงเสี่ยวว่านได้ยินสิ่งที่เผิงฟู่หลินกำลังอาละวาดตะโกนด้วยความคับแค้นใจตั้งแต่ต้นจนจบ นางถึงกับยกยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างรู้สึกสะใจ ก่อนจะค่อย ๆ สะบัดตัวก้าวถอยหลังแล้วเดินจากไปจากที่นั่นในทันทีเผิงเสี่ยวว่านย่อมตระหนักได้ดี ว่าเวลานี้ตนสมควรออกห่างจากสถานการณ์ดังกล่าวให้มากที่สุด นางเพียงแค่ต้องเฝ้ารอคอยเวลาอันสมควร เวลาที่นางจะได้คืนทุกสิ่งทุกอย่างที่สมควรเป็นของนางตั้งแต่ต้นอันที่จริงเผิงเสี่ยวว่านเป็นบุตรสาวคนโตของราชครูเผิง กับฮูหยินจิ้ง ฮูหยินคนแรกของราชครูเผิง มารดาของนางนับได้ว่าเป็นบุตรสาวของตระกูลบัณฑิตที่มีทั้งความงดงามและความเพียบพร้อมไปในทุกด้าน ซ้ำฮูหยินจิ้งยังเป็นฮูหยินตราตั้งที่ได้รับการตบแต่งเข้ามาในจวนอย่างถูกต้องและเปิดเผยแต่ทว่าราชครูเผิงกลับไม่ค่อยโปรดปรานมารดาของตนสักเท่าไหร่นัก เขาได้รับเลี้ยงดูอนุเซียงเข้ามาภายในบ้านทั้งที่เพิ่งแต่งงานกับมารดาของตนได้เพียงไม่นาน ความโปรดปรานอน
last updateLast Updated : 2024-11-23
Read more
บทที่ 3 ไม่ยอมรับ
วันต่อมาเผิงฟู่หลินที่กำลังร้อนใจ เมื่อคืนนางแทบนอนไม่หลับทั้งคืน ในใจได้แต่คับแค้นใจกับราชโองการที่ประกาศออกมา“เจ้าจู...เจ้าจู...” เผิงฟู่หลินร้องเรียกสาวใช้คนสนิทเข้ามาภายในห้องนอนอย่างเร่งรีบ“เจ้าค่ะ คุณหนูเหตุใดจึงตื่นเช้ายิ่งนัก” เจ้าจูวิ่งหน้าตื่น เข้ามาภายในห้องนอนอย่างร้อนรน“พาข้าไปอาบน้ำ ข้าจะไปพบท่านพี่ซูเว่ย” เผิงฟู่หลินออกคำสั่งออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก ทำเอาเจ้าจูขึ้นกับขนลุก“คุณหนู อย่าทำอะไรผลีผลามเลยนะเจ้าคะ หากนายท่านรู้เข้า คุณหนูจะโดนเอ็ดเอานะเจ้าคะ” เจ้าจูรีบปรามนายหญิงของตนด้วยความเป็นห่วง“ท่านพ่อไม่รักข้าแล้ว เหตุใดข้าต้องกลัวด้วยเล่า หากข้าไม่ทำสิ่งใด เจ้าจะให้ข้านั่งมองเสี่ยวว่านแย่งคนรักของข้าไปงั้นหรือ” เผิงฟู่หลินกัดฟันแน่น น้ำเสียงที่แค่นออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวยิ่งนัก“แต่ว่า...” เจ้าจูพยายามทัดทานอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่นางจะพูดจบ สายตาคมกริบของนายหญิงก็จ้องมองนางอย่างขุ่นเคือง ทำเอาเจ้าจูถึงกับก้มหน้านิ่ง และรีบทำตามคำสั่งโดยไม่กล้าเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาเผิงฟู่หลินให้เจ้าจูแต่งตัวให้นางด้วยชุดที่สวยและราคาแพงที่สุด นางมองกระจกตรงหน้าอย่างพึงพอใจยิ่ง
last updateLast Updated : 2024-11-23
Read more
บทที่ 4 กักขัง
เผิงฟู่หลินจำใจต้องกลับจวนของตนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นางรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่หนี่ซูเว่ยเอ่ยออกมายิ่งนัก“ไม่จริง ท่านกับข้ารักกันไม่ใช่หรอกหรือ ต้องเป็นเพราะเสี่ยวว่านแน่ ๆ เป็นนางที่ยั่วยวนท่าน ทำให้ท่านเปลี่ยนใจจากข้า” เผิงฟู่หลินพ้อออกมา สองมือกำชายเสื้อแน่นจนผ้าเกือบจะฉีกขาดออกมาเจ้าจูรีบเข้ามาประคองเผิงฟู่หลินเอาไว้พร้อมเอ่ยเรียกสติของนาง “คุณหนู กลับจวนก่อนเถิดเจ้าค่ะ”เผิงฟู่หลินหันมองหน้าสาวใช้ตาขวาง ความคับข้องใจท่วมท้นจนนางแทบอยากจะกรีดร้องออกมายิ่งนัก “กลับ” นางเอ่ยคำสั้น ๆ ก่อนจะสะบัดตัวเดินออกไปจากจวนรัชทายาททันทีรถม้าขับเคลื่อนไปตามทางอย่างเอื่อยเฉื่อย เผิงฟู่หลินที่นั่งด้านใน เอาแต่เหม่อลอย ความคิดวนเวียนในหัวไม่หยุด เหตุใดกันเล่า เหตุใดเรื่องราวจึงแปรเปลี่ยนเช่นนี้ ยิ่งคิดนางก็ยิ่งปวดหัว สุดท้ายคำกล่าวโทษทั้งหมดก็ตกอยู่ที่เผิงเสี่ยวว่าน “นังพี่สารเลว แกกล้าแย่งคนรักของข้า” เผิงฟูหลินสบถออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยโทสะเผิงฟู่หลินกลับถึงจวนด้วยความโมโห นางตรงไปยังห้องเผิงเสี่ยวว่านในทันที จงหลีพยายามทัดทานเอาไว้ แต่กลับถูกนางผลักออกไปจนกระเด็น ซ้ำเจ้าจูยังเข้ามายืนข
last updateLast Updated : 2024-11-23
Read more
บทที่ 5 หัวใจท่านไม่เคยมีข้า
เมื่อเผิงฟู่หลินก้าวออกจากจวนไป ราชครูเผิงถึงกับถอนหายใจอย่างหนัก เขาหันมามองบุตรสาวคนโต ที่ตอนนี้จงหลีรีบปรี่เข้าไปประคองให้ลุกขึ้นมานั่งที่โต๊ะอีกครั้ง ด้วยสายตายากจะคาดเดา“เจ้าดูแลว่านเอ๋อร์ให้ดี พ่อบ้านจัดเตรียมยามาให้นางให้เรียบร้อย ว่านเอ๋อร์เจ้าก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน” ราชครูเผิงหันไปสั่งจงหลีและพ่อบ้าน ก่อนจะบอกบุตรสาวจากนั้นราชครูเผิงก็สะบัดชายเสื้อแล้วเดินออกจากห้องไปในทันที ฮูหยินเซียงหันมองหน้าเผิงเสี่ยวว่านด้วยความไม่พอใจ แต่ไหนแต่ไรนางก็เก็บตัวเงียบเรียบร้อยอยู่ในเรือน ไม่คิดว่าหนนี้นางจะกล้าทำเรื่องเลยเถิดจนบัดนี้ หากไม่ติดบุตรสาวของตนเพิ่งได้รับโทษไปหมาด ๆ นางคงได้เข้าไปสั่งสอนลูกเลี้ยงคนนี้อีกสักหนเป็นแน่ฮูหยินเซียงได้แต่คิดแค้นในใจก่อนจะรีบเดินตามสามีออกไป เพื่ออ้อนวอนให้เขาลุแก่โทษแก่เผิงฟู่หลินอีกครั้งเผิงเสี่ยวว่านมองภาพดังกล่าวด้วยสายตานิ่งเฉย มือน้อยกำหมัดไว้แน่นด้วยความเจ็บปวด จงหลีรีบนั่งลงตรงหน้าพร้อมกุมมือนายหญิงไว้แน่น“เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไม่เป็นอะไรหรอก ท่านพ่อไม่เคยมีข้าในหัวใจจนข้าชาชินเสียแล้ว” เผิงเสี่ยวว่านพูดพร้อมสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้เผิงเสี่
last updateLast Updated : 2024-11-23
Read more
บทที่ 6 ข้าจะไม่ให้ใครรังแกเจ้าอีก
บทที่ 6 ข้าจะไม่ให้ใครรังแกเจ้าอีกหนี่ซูเว่ยเร่งเดินเข้าไปจนถึงหน้าเรือนของเผิงเสี่ยวว่าน เขาเห็นนางกำลังนั่งอยู่ในสวนหน้าเรือนด้วยสายตาที่เหม่อลอย ใบหน้าขาวซีดแต่กลับมีรอยแดงสลับเขียวช้ำเป็นแนวยิ่งทำให้ดูน่าสงสารยิ่งนัก หนี่ซูเว่ยรีบเดินตรงมาข้างหน้าของเผิงเสี่ยวว่านในทันที“ว่านเอ๋อร์...” หนี่ซูเว่ยเรียกนางอย่างร้อนรนเผิงเสี่ยวว่านหันมองหนี่ซูเว่ย ก่อนจะรีบลุกขึ้นคารวะพร้อมก้มหน้าเอาไว้โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้น“คารวะไท่จื่อ” น้ำเสียงแผ่วเบาแฝงด้วยความสะอื้น ทำเอาหนี่ซูเว่ยถึงกับใจหล่นลงไปกองแทบเท้า“เหตุใดยังเรียกข้าห่างเหินเช่นนี้เล่า” หนี่ซูเว่ยรีบประคองเผิงเสี่ยวว่านลุกขึ้น ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ท่านพี่ซูเว่ย” เผิงเสี่ยวว่านเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา ท่าทางเขินอายของนางทำเอาหนี่ซูเว่ยยิ้มออกมา ก่อนจะทำสีหน้าเคร่งเครียดขึ้น เมื่อเห็นรอยแดงช้ำปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน“ว่านเอ๋อร์ เจ้าเป็นเช่นใดบ้าง เหตุใดหลินเอ๋อร์จึงอำมหิตเช่นนี้ นางกล้าทำร้ายเจ้าสาหัสถึงเพียงนี้เชียวหรือ” หนี่ซูเว่ยยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าขาวนวลที่บัดนี้ยังมีรอยช้ำเป็นจ้ำแดงขึ้นมาเผิงเสี่ยวว่านก้มหน้าน้ำตาคลอพร้อมกล่
last updateLast Updated : 2024-11-28
Read more
บทที่ 7 ราชโองการฟ้าผ่า
บทที่ 7 ราชโองการฟ้าผ่าผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ราชโองการอีกฉบับก็ถูกส่งมายังจวนราชครูเผิงอีกครั้ง สร้างความประหลาดใจให้แก่เขายิ่งนัก เขาสั่งให้สาวใช้ไปตามเผิงฟู่หลินที่ยังคงถูกกักบริเวณออกมาเพื่อรับราชโองการดังกล่าว“ฮ่องเต้มีราชโองการ ประทานอภิเษกสมรสให้กับอ๋องหนี่เส้าจวิน และเผิงฟู่หลิน บุตรสาวคนรองแห่งจวนราชครูเผิง จบราชโองการ”เผิงฟู่หลินได้ยินราชโองการดังกล่าวก็ถึงกับตะลึงไป นางจ้องมองขันทีตรงหน้าด้วยสายตาอย่างไม่คาดคิด ราชครูเผิงถึงกับต้องสะกิดนางให้สำรวมกิริยาลงหลังจากที่ขันทีกลับไป เผิงฟู่หลินก็โวยวายอีกครั้งใส่ท่านพ่อของนางอีกครั้ง “ท่านพ่อ ท่านนึกทำสิ่งใดกันแน่ เหตุใดจึงมีราชโองการให้ข้าสมรสกับท่านอ๋องหนี่ได้เล่า ข้าไม่ยอม...ข้าเคยบอกท่านแล้วข้าจะแต่งกับท่านพี่ซูเว่ยเพียงคนเดียวเท่านั้น”ราชครูเผิงได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนใจ “หลินเอ๋อร์ ข้าเองก็ได้ยินเรื่องดังกล่าวพร้อมเจ้าเช่นกัน หากแต่ราชโองการมิอาจเปลี่ยนแปลง เจ้าจงเตรียมตัวแต่งงานเสียเถิด”สิ้นคำพูดของบิดา เผิงฟู่หลินก็กรีดร้องออกมาพร้อมฟุบตัวลงก้มหน้าร้องไห้อย่างมิอาจกลั้น ฮูหยินเซียงได้แต่เข้ามาประคองกอดปลอบใจบุตรสาวไว้แนบอ
last updateLast Updated : 2024-11-28
Read more
บทที่ 8 เผชิญหน้าว่าที่สามี
บทที่ 8 เผชิญหน้าว่าที่สามีหลังจากที่ได้ครุ่นคิดหลายวัน เผิงฟู่หลินก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะไปพบหนี่เส้าจวินด้วยตัวเอง เพื่อขอให้เขายกเลิกการแต่งงานในครั้งนี้“เจ้าจู ข้าจะลอบออกจากจวนไปพบท่านอ๋องหนี่ เจ้าเตรียมตัวไว้ให้พร้อม” เผิงฟู่หลินออกคำสั่งให้เจ้าจูด้วยเสียงอันหนักแน่น“คุณหนู...คุณหนูจะก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเจ้าคะ” เจ้าจูอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ“แล้วเจ้าจะให้ข้านิ่งเฉย รอให้ถึงวันแต่งงานหรือไง” เผิงฟู่หลินหันมาตวาดใส่เจ้าจูด้วยความไม่พอใจ เจ้าจูจึงได้แต่ก้มหน้านิ่งพร้อมโค้งรับคำสั่งในช่วงรุ่งสางของวันใหม่ เผิงฟู่หลินตัดสินใจออกจากจวนพร้อมกับเจ้าจู พวกนางแต่งกายด้วยชุดสีราบเรียบเพื่อไม่ให้เป็นที่สะดุดตาของผู้คนเมื่อมาถึงหน้าจวนของหนี่เส้าจวิน เผิงฟู่หลินยืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของจวน หัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาจากอก นางมองดูท้องฟ้าที่ค่อย ๆ สว่างขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมรอคอยเวลาเพื่อจะได้พบกับเขาจนกระทั่งแสงอาทิตย์เริ่มปรากฏบนขอบฟ้า หนี่เส้าจวินเดินออกมาจากจวน เผิงฟู่หลินจึงตรงเข้าไปหาเขาด้วยท่าทีร้อนรนเผิงฟู่หลินรู้สึกร้อนรนและเป็นกังวลในใจ แต่เธอก็พยายามเก็บความรู้สึกนั้นไว้ไม่ให้ห
last updateLast Updated : 2024-11-28
Read more
บทที่ 9 กำหนดแต่งงาน
บทที่ 9 กำหนดแต่งงานหลังจากเหตุการณ์วันนั้นมา จวนราชครูก็ต้องวุ่นวายอีกครั้ง เมื่อวังหลวงได้ส่งแจ้งกำหนดวันแต่งงานของหนี่เส้าจวินและเผิงฟู่หลินให้จัดงานเร็วขึ้นจากเดิม“เจ้าจู เหตุใดเรื่องจึงเป็นเช่นนี้ได้เล่า” เผิงฟู่หลินเดินวนไปมารอบห้องอย่างกับหนูติดจั่น“คุณหนู แล้วจะทำเช่นใดดีเจ้าคะ” เจ้าจูร้อนรนไม่ต่างจากนายหญิงของตน“ข้าจะไปพบท่านพ่อ” เผิงฟู่หลินพูดจบก็รีบเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วเมื่อเผิงฟู่หลินเดินมาถึงโถงห้องของจวน หีบไม้ใหญ่หลายใบตั้งเรียงเป็นแนวแถว ราชครูเผิงกำลังวุ่นวายกับการรับแขกจากจวนหนี่เส้าจวินอย่างขวักไขว่“คารวะคุณหนู” บรรดาสาวใช้ต่างก้มคารวะเผิงฟู่หลิน นางมิได้สนใจผู้ใดนัก กลับเดินตรงไปยังราชครูเผิงในทันที“ท่านพ่อ ท่านไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยหรือ ท่านจะปล่อยให้ข้าแต่งงานกับคนที่ข้าไม่ได้รักเช่นนี้หรือ” เผิงฟู่หลินเข้ากอดแขนบิดาพร้อมโอดครวญออกมา น้ำตาที่เอ่อคลอทำเอาราชครูเผิงถึงกับดวงตาหม่นแสงลง“หลินเอ๋อร์ ฝ่าบาทมีรับสั่งลงมา นี่ยังสินสอดอีกมากมายที่ส่งมาที่จวนของเรา แล้วเจ้าจะให้พ่อทำเช่นใดกันเล่า” ราชครูเผิงถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ ใช่ว่าตัวเขาเองจะนิ่งนอนใจเสี
last updateLast Updated : 2024-11-28
Read more
บทที่ 10 งานแต่งงาน
บทที่ 10 งานแต่งงานเมื่อวันแต่งงานมาถึง เผิงฟู่หลินถูกจับแต่งตัวแต่งหน้าอย่างสวยงามตั้งแต่รุ่งสาง นางได้แต่น้ำตาเอ่อคลออย่างยอมรับชะตากรรม“หลินเอ๋อร์ เจ้าแต่งเข้าจวนอ๋องแล้ว ต่อไปเจ้าต้องทำตัวให้ดี เกิดเป็นหญิงหากมีสามีรักใคร่ ชั่วชีวิตเจ้าจะได้ไม่ลำบาก” ฮูหยินเซียงลูบไล้ผมบุตรสาวพร้อมพร่ำสอน นางใช่ว่าจะไม่ปวดใจเมื่อเห็นสภาพของบุตรสาวตนเป็นเช่นนี้เผิงฟู่หลินเบนหน้าหนีมารดาของตน นางสะกดกลั้นอารมณ์ใด ๆ ท่าทีนางจึงมีเพียงความเฉยชาและเหม่อลอย“เจ้าจู ต่อไปข้าคงต้องฝากเจ้าดูแลหลินเอ๋อร์ให้ดี หากมีเรื่องลำบากใจอันใดให้เจ้ารีบกลับมาแจ้งข้าโดยเร็ว เข้าใจหรือไม่” ฮูหยินเซียงหันไปกำชับเจ้าจู นางรีบรับคำอย่างแข็งขัน “ฮูหยินไม่ต้องกังวล ข้าจะดูแลคุณหนูเท่าชีวิตของข้าเจ้าค่ะ”ฮูหยินเซียงพยักหน้ารับพร้อมส่งสายตาขอบคุณ พร้อมหันมามองบุตรสาวอย่างทอดถอนใจจวบจนเกี้ยวเจ้าสาวมาถึงหน้าจวน เผิงฟู่หลินจำต้องเดินขึ้นเกี้ยวด้วยความจำใจ บัดนี้นางดั่งร่างที่ไร้วิญญาณก็ไม่ปาน เผิงเสี่ยวว่านที่มองเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่นึกสะใจเมื่อเห็นสภาพเช่นนั้นของน้องสาวตนพิธีแต่งงานถูกจัดอย่างสมเกียรติ หนี่เส้าจวินและเผิงฟู่
last updateLast Updated : 2024-11-28
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status