บทที่ 89

“อื้อ” เธอครางอื้ออึงในลำคอพลางกัดริมฝีปากแน่น เขาจึงเงยหน้าจากอกอวบแล้วประจูบที่ปากอิ่มอีกครั้ง ทว่าชั่วอึดใจเขากลับรูดกางเกงเธอลงไปจากสะโพก แต่ติดที่เธอคร่อมอยู่แต่ไม่ใช่ปัญหา เธอยกหัวเข่าขึ้นเล็กน้อย ทีละข้าง เพื่อจะสลัดกางเกงทั้งนอกและในทิ้งลงข้างอ่าง คราวนี้เหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่า เขาจับแท่งร้อนเบียดกับกลีบสาวนุ่มนิ่มอีกครั้ง ให้เธอได้สัมผัสความเป็นชายอันแข็งแกร่ง    

“ซี๊ด! อืม” เธอครางอีกครั้งอย่างสุดจะกลั้น ก่อนจะบดขยี้จูบที่ปากร้อนเสียเอง ขณะที่สะโพกงามเคลื่อนไหวถูไถบดเบียดกลีบสาวกับแท่งร้อน ยิ่งเสียวซ่านก็ยิ่งหยุดไม่ได้ กระตุ้นกายสาวด้วยความความแข็งแกร่งไม่นานเขาก็เอามือลูบไล้ตรงเนินเนื้อนุ่มนิ่ม

กลีบส้มผลงามเกลี้ยงเกลานุ่มมือ ปิดสนิทแน่นและฉ่ำด้วยน้ำอุ่นและฟองสบู่ นิ้วแกร่งค่อยๆ แหวกกลีบส้มเข้าไปสัมผัสกับเม็ดน้อยนั้นช้าๆ ปลายนิ้วกดเน้นเคล้นคลึง ทำเอาร่างน้อยสะดุ้งเสียว ทว่าสะโพกกลับขยับเคลื่อนไหว เขาไม่ปล่อยให้เธอหยุดพักแม้แต่วินาที เร่งระรัวนิ้วแกร่งกดเน้นหนักเม็ดเสียวแรงๆ จนสะท้าน 

Continue to read this book for free

Scan code to download App

Locked Chapter

Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

• ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 111

  “เร็วๆ อยากแช่น้ำเย็นๆ แล้วร้อนมาก” ตฤณบอกขณะที่ปั้นหยาเปิดน้ำตีฟองใส่อ่างจากุชชี่ให้ ขณะเดียวกันเขาก็เปิดหน้าต่างรับลมเย็นๆ จากด้านนอก เรียกว่าแช่น้ำไปด้วย ชมทุ่งข้าวไปด้วย“รอหน่อยสิคะ อ่างตั้งใหญ่กว่าน้ำจะเต็ม” เธอบอก โดยที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าไว้รอแล้ว ใส่แค่เสื้อคลุมเท่านั้น ทว่าน้ำได้เพียงครึ่งอ่างเขาก็ถอดเสื้อคลุมออกแล้วก้าวลงไปแช่ทันที“อุ้ย นี่ยังไม่เสร็จเลยค่ะ”“แช่ไปด้วย เปิดน้ำไปด้วยไง ผมอยากแช่อยากผ่อนคลาย แล้วก็อยากได้คนนวดหลัง ทั้งเครียดทั้งเหนื่อยมาหลายวันติดต่อกัน ไม่มีเวลาอ้อนคุณเลย”“อยากอ้อนก็ไม่บอก” ปั้นหยาว่าก่อนจะก้าวลงไปในอ่าง อ้อมไปทางด้านหลังของเขา แล้วนั่งตรงขอบเพื่อให้เขานั่งตรงหวางขาพอดี จะได้นวดถนัด จากนั้นก็เริ่มนวดตรงหัวไหล่ ต้นคอ แล้วกลับมาแขนสลับกันไปมาให้เขาได้ผ่อนคลาย พร้อมกับกลิ่นน้ำมันหอมระเหยคละคลุ้งทั่วไปทั้งห้อง เขาหลับตาพิงเธออย่างผ่อนคลาย“หยารู้สึกอะไรไหม ตั้งแต่เกิดเรื่อง เราไม่ได้ใกล้กันแบบ

• ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 110

  “แม่เจ้าซันด์ รถคว่ำตกทางด่วน เพราะกำลังมาที่นี่ ตายคาที่พร้อมกับเลขา” ชาติชายพูดด้วยน้ำเสียงเหม่อลอย น้ำตาไหล ทว่าตฤณกลับช็อกพอๆ กัน ตฤณไม่ได้อยากให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ แต่มันเรียกว่ากรรมหรือเปล่า“เพราะมึง! เพราะมึงไอ้ตฤณ! ไอ้ชาติชั่ว! เพราะมึงที่ทำให้มันเป็นแบบนี้” ชาติชายหันไปกล่าวหาตฤณ พร้อมกับพุ่งตัวเข้าไปจะทำร้าย แต่ถูกตำรวจสกัดเอาไว้ก่อน“หยุด! คุณชาติ หยุด! ไม่งั้นคุณจะมีความผิดไปมากกว่านี้”“มีความผิดเหรอ ไหนๆ กูก็ไม่เหลืออะไรแล้ว เมียกูตายเพราะมึงไอ้ตฤณ ทุกอย่างเพราะมึง” ชาติชายตะคอกลั่นโรงพยาบาล ด้วยความคุ้มคลั่งเสียใจและช็อกอย่างหนัก พยายามปรี่เข้าไปทำร้ายร่างกายตฤณ แต่ถูกตำรวจและบอร์ดี้การ์ดกันเอาไว้เสียก่อน ชาติชายอาศัยช่วงชุลมุนกระชากปืนจากตำรวจแล้วเล็งไปที่ตฤณ ทว่าวินาทีเดียวกันนั้นตฤณก็เอาปืนพกออกมาเล็งกลับไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเตรียมพร้อมเสมอ ยิ่งอยู่กับศัตรูยิ่งไว้ใจไม่ได้ไม่“ใจเย็นๆ ทุกคนใจเย็น” ตำรวจร้องห้าม พร้อมเปิดทางออก

• ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 109

  “ก็เหมือนกับที่เขาชอบซุบซิบกันสไตล์สองพ่อลูกนั่นแหละครับ บังเอิญผมได้ยิน แต่ไม่ทันซะละ อีกอย่างผมจะบอกใครได้ ใครจะเชื่อเพราะผมมันเด็ก แต่เผื่อคุณชาติจะไม่ทราบว่าคนขับรถที่ตายพร้อมกับท่านประธานคนก่อนน่ะ คือพ่อผม แต่คุณพูดวันนี้ก็ดี ตำรวจจะได้รู้ความจริง”“ไอ้ก้อง ไอ้เด็กเวร มึง! กูจะเอามึงให้ตายตามพ่อมึงไป” ด้วยความเดือดดาลโกรธ กลัว ไร้สติจนหลุดปากออกมาหมด ตำรวจก็รวบรวมไว้ทั้งหมดเหมือนกัน“เอาล่ะๆ ถกกันพอแล้ว เรื่องเมื่อเจ็ดปีก่อนตำรวจชุดใหม่จะจัดการต่อ รับรองว่าท่านที่เสียชีวิตไป จะได้ตายตาหลับเสียที ส่วนคดีที่เกิดขึ้นปัจจุบันลูกชายคุณเป็นคนทำทั้งหมด หลักฐานพยานมัดตัวเขาไว้หมดรวมทั้งผู้สมรู้ร่วมคิด”“คดีนี้ปิดง่ายดีนี่คุณตำรวจ” ตฤณประชดเบาๆ“ครับ ยังเหลือแต่คุณชาติชาย จะบอกเราได้ไหมว่าสมรู้ร่วมคิดเรื่องอุ้มคุณตฤณกับคนอื่นๆ หรือเปล่า หรือคุณไม่รู้เรื่อง”เอาแล้วสิเจอคำถามยาก ครั้นจะบอกว่าไม่รู้เรื่องก็จะเป็นการทิ้งลูกชาย แ

• ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 108

  “เราไม่ได้ทำอะไรผิด ผมไม่ได้ทำอะไร”“คุณอาจจะไม่ได้ทำ หรืออาจจะไม่รู้เรื่องก็ได้ แต่ตอนนี้ลูกชายคุณอยู่โรงพยาบาลอาการสาหัส ไปคุยกันที่โรงพักแล้วคุณจะได้เจอลูก”“เจ้าซันด์! เจ้าซันด์เป็นอะไร!”“เชิญครับคุณชาติ ไปคุยกันดีๆ อย่าให้คุยทุกเรื่องที่นี่เลย อายเขา ถ้ายังอยากมีที่ยืนอยู่ แต่ก็คงจะยาก” ก้องการุณบอกอีกครั้ง“ไอ้ก้อง! กูไม่ไป เรียกทนาย เรียกทนายมาให้กูเลย” ชาติชายเริ่มคุ้มคลั่งเพราะตำรวจไม่ยอมบอก ว่าลูกชายเป็นอะไรมากแค่ไหน บอกแต่สาหัส และพยายามจะขัดขืน ตำรวจเลยจับกุมตัวและใส่กุญแจมือเสียเลย จากนั้นชาติชายก็ร้องโหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น ประหนึ่งตำรวจรังแกประชาชน“ตำรวจรังแกประชาชนโว้ย ไม่มีหมายจับ แต่จับกูใส่กุญแจมือ” ชาติชายต่อว่าตำรวจ จนทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว พร้อมกันถ่ายคลิปอีกต่างหาก จึงเป็นหน้าที่ของก้องการุณจะประกาศกร้าวเสียหน่อย“เชิญทุกคนถ่ายคลิปกันตามสบาย แต่ผมจะบอกไว้ตรงนี้

• ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 107

  “หยา” ปั้นหยาอ้ำอึ้งไม่กล้าพูด แต่เอามือวางบนหน้าอกของเขาเบาๆ เท่านั้น ก่อนจะยื่นหน้าขึ้นไปจูบที่ปากร้อนเสียเอง เขาตอบรับจูบหวานและโอบกอดเธอแน่นเนิ่นนานแล้วจึงได้ถอนจูบออกมา พร้อมด้วยเสียงหายใจหอบพร่า“หยาก็รักคุณ” ปั้นหยาบอกเสียงสั่นเล็กน้อย“รักผมแล้วเหรอ” ตฤณถามพลางยิ้มมุมปาก“ก็ต้องรักสิคะ”“เด็กน้อย ผมชนะคุณแล้ว” เขากระซิบบอกและยิ้มดังเดิมก่อนจะกอดเธอแน่นขึ้น“มีแพ้มีชนะด้วยเหรอคะ”“คุณเคยบอกว่าผมอยากเอาชนะคุณ ก็นี่ไง ผมชนะแล้ว”“งั้น... แพ้ก็ได้ค่ะ ยอมแพ้ทุกอย่างเลย”“ใช่หยาเหรอเนี่ย ยอมแพ้ง่ายจัง”“ก็หยารักคุณ” น้ำเสียงบอกอู้อี้อยู่ในอ้อมกอด ทว่าเขาได้ยินชัดเจน และยิ้มกับตัวเอง“นอนนะ พรุ่งนี้เรามีอะไรต้องจัดการอีกเยอะเลย”

• ท่านประธานขาอย่าดุ   บทที่ 106

  “หยา!”“แม่!”“ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม” มารดาถามอย่างร้อนใจก่อนจะดันลูกสาวออกแล้วสำรวจไปตามใบหน้า“ปลอดภัยค่ะ ไม่เป็นไรมาก มีแต่คุณตฤณกับการ์ดที่เป็น”“คุณตฤณ ดูสิ สภาพเจ็บมากไหมคะ”“นิดหน่อยครับคุณอา จะบอกว่าไม่เป็นอะไรก็คงไม่ใช่”“เอาๆ ลูก เข้าห้องพักก่อน เหนื่อยมาเยอะแล้ว สองหนุ่มก็กลับไปพักที่ห้องพักเดิมก็ได้นะ ปัณเอากุญแจให้ด้วย”“ครับพ่อ” ปัณณวิชย์รับคำ แล้วก็พาสองหนุ่มไปที่ห้องพักส่วนตฤณน่ะหรือ ในเมื่อเป็นลูกเขยของบ้านนี้แล้ว จะไปพักที่ห้องแขกทำไมเล่า นอนห้องเดียวกับเมียตัวเองนี่แหละตฤณได้เข้ามาในห้องนอนของปั้นหยาเป็นครั้งแรก เป็นห้องกว้าง เตียงใหญ่ สไตล์รีสอร์ตเลยแหละ เรือนเป็นไม้ หน้าต่างเป็นกระจกบานเลื่อนผ้าม่านสีขาว เขาสำรวจระหว่างที่ปั้นหยากำลังจัดกระเป๋า เอาเสื้อผ้าออกมาเพื่อให้เขาเปล

More Chapters