บทที่ 13 เผยด้านมืด

เฉินอิ้งถงมอบแผนที่ให้กับจินเหยียน ก่อนออกเดินทางนางจำได้ขึ้นใจแล้ว จุดหมายตอนนี้คือมุ่งหน้าไปยังอารามผูฉี ซึ่งตั้งอยู่ที่หมู่บ้านเล่อเยียน

“องค์ชายพระองค์รู้สึกอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ” กงกงเอ่ยถาม สีหน้าประดับความกังวล

ตลอดการเดินทางจินชางหลงเอาแต่นั่งเงียบทั้งยังเหม่อมองบรรยากาศนอกหน้าต่างอยู่ตลอด ทว่าคำถามของกงกงเป็นเหตุให้จินชางหลงตะขิดตะขวงทันใด ตั้งแต่ตื่นนอนจินชางหลงก็รู้สึกว่าร่างกายมีเรี่ยวแรงกว่าเดิม หนำซ้ำอาการไอยังไม่โผล่มารบกวนด้วย แม้จะยังฟื้นตัวไม่เต็มที่แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าอาการของตนดีขึ้นจนน่าตกใจ

เกิดอะไรขึ้นกับข้า

ชายหนุ่มผินหน้ากลับ หางตาก็เผลอเหลือบไปเห็นสตรีฝั่งตรงข้ามที่นั่งจ้องตนไม่วางตา

จินชางหลงเร่งเบือนหน้าไปทางกงกงอย่างรวดเร็ว เขาเกรงว่ามองหน้าอีกฝ่ายมากไปกว่านี้หัวใจจะเต้นเร็วขึ้นมาอีกครั้ง ช่างเป็นอาการสุดประหลาดที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อนเลยจริง ๆ

“ข้าไม่เป็นไร รู้สึกว่าร่างกายมีกำลังมากกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำ”

กงกงยิ้ม “คงเพราะองค์ชายได้พักผ่อนเต็มที่ ตั้งแต่เดินทางก็ต้องนอนกลางดินกินกลาง