Share

Chapter 73

last update Last Updated: 2025-07-02 00:18:47

Chapter 73

อนันต์เดินนำทุกคนไปยังห้องพักคนงานที่จัดไว้ตามคำสั่ง ห้องพักที่อนันต์จัดไว้ให้เมฆาอยู่ห้องที่เจ็ดทางด้านขวามือ พอบานประตูห้องเปิดออกก็พบว่า ห้องนี้เป็นห้องโล่งๆ มีเสื่อหนึ่งผืนวางอยู่ริมห้อง พร้อมหมอนหนึ่งใบและผ้าห่มหนึ่งผืน โดยมีพัดลมกลางเก่ากลางใหม่หนึ่งตัว

“ห้องนี้ครับ” อนันต์บอก

“ฉันคิดว่าคุณน่าจะอยู่ได้” ณัฐรวีหันมาพูดกับเมฆาที่ก้าวเดินเข้าไปในห้อง

“สบายมาก ฉันอยู่ได้” เมฆาตอบโดยไม่คิด ให้นอนกับดินกับหญ้าเขาก็นอนได้

“วันนี้คุณคงเริ่มงานไม่ทัน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน” ณัฐรวีพูด “พี่ก้องกลับกันเถอะค่ะ เราต้องไปรับน้องคีย์อีก”

ณัฐรวีพูดจบก็หันหลังเดินไปทันที ไม่สนใจเมฆาเลยสักนิดเดียว

“พรุ่งนี้มึงเจออ่วมแน่” ก้องเกียรติขู่เมฆา ตบท้ายด้วยการหยักคิ้วให้ จากนั้นก็เดินผิวปากเดินตามณัฐรวีอย่างอารมณ์ดี

“ไหวไหมมึง ท่าทางมึงจะรอดยาก ก้องมันกะเล่นมึงเต็มที่เลย” วรวุฒิอดห่วงเพื่อนไม่ได้

“ไหวสิ กูไหว” เมฆาตอบกลับทันที “กูต้องไหว กูมีคำนี้คำเดียวในหัว”

“เออ กูเอาใจช่วยมึง” วรวุฒิตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ “กูไปก่อนนะ จะมาเยี่ยมมึงบ่อยๆ”

“ขอบใจมากเพื่อน” วรวุฒิยิ้มให้เมฆา ก่อนหมุนตัวเดินห่า
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 101

    Chapter 101“ลุงเมฆ ฮือ ลุงเมฆอย่าตายนะฮะ ฮือ”“รีบพาเมฆไปโรง’ บาลเถอะ ท่าทางไม่ดีเลย”ก้องเกียรติบอก หันไปเรียกอนันต์ให้มาช่วยกันอุ้มร่างเมฆาขึ้นรถยนต์ และขับไปโรงพยาบาลในตัวเมืองให้เร็วที่สุด โดยมี ณัฐรวีกับเนาวรัตน์ติดรถไปด้วย สายวันต่อมา ห้องวีไอพีภายในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังกลางเมืองจังหวัดภูเก็ต ร่างเมฆานอนตะแคงร่างอยู่บนเตียงมีสายน้ำเกลือและสายให้เลือดติดอยู่บนหลังมือทั้งสองข้าง หลังเมฆาถูกนำตัวมารักษาที่นี่ ทางสถานพยาบาลนำร่างเมฆาเข้าห้องผ่าตัดเพื่อผ่าตัดกระสุนที่ฝังอยู่ตรงช่วงบั้นเอวออก เป็นความโชคดีว่า อีกไม่กี่เซนติเมตรกระสุนจะถูกกระดูกสันหลัง หากถูกตรงจุดนั้น เมฆาจะอาการสาหัสมากกว่านี้ระหว่างที่เมฆาอยู่ในห้องผ่าตัด คนที่รอด้านนอกใจร้อนรุ่ม ความเป็นห่วงในจิตใจพุ่งสูง เนาวรัตน์นั่งแทบไม่ติด ร้องไห้เป็นระยะตามประสาแม่เป็นห่วงลูก ภาวนาขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้ลูกชายปลอดภัย อยู่ตลอดเวลาณัฐรวีที่มีความหลังเจ็บปวดจากการกระทำของเมฆา ตอนนี้หล่อนแทบไม่รู้สึกถึงเรื่องนั้น การที่เขาทำงานในไร่กอบกุลโดยไม่ปริปากบ่น ยอมรับการกลั่นแกล้งต่างๆ นานา เผื่อยอมให้หล่อนอภัยให้ทำ

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 100

    Chapter 100“ไอ้ห่าบ่าวยิงใคร กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำอะไรตัวประกัน” นุ๊กที่เข้าใจว่า เสียงปืนดังมาจากปืนของบ่าว “ไอ้ยศ มึงลงไปดูมันสิว่า มันยิงใคร” คำพูดของนุ๊กทำให้ณัฐรวีใจสั่น อยากรู้เช่นเดียวกันว่า ปืนที่ถูกปล่อยออกจากรังเพลิงฝังอยู่ในร่างใคร ระหว่างนั้นหล่อนอุ้มลูกชายแล้วกอดไว้แน่น ปกป้องสายเลือดตัวเองเต็มที่ ปัง ปัง ปัง เม่นก้าวลงบันไดได้เพียงสองขั้น นพกับพร้อมก็ยิงปืนขึ้นสกัดตามคำสั่ง เม่นกระโดดหลบแทบไม่ทัน “ใครยิงวะ” นุ๊กที่เห็นเหตุการณ์รีบถามเม่นที่วิ่งหน้าตาตื่นมาหาลูกพี่ “ผมว่าเสียงปืนที่เราได้ยินเมื่อกี้ไม่ได้มาจากไอ้บ่าวหรอกพี่ บางทีมันอาจโดนเก็บแล้วก็ได้” เม่นคาดเดา และคิดว่าเดาไม่ผิด “แม่งเอ๊ย!” นุ๊กสบถออกมาอย่างหัวเสียที่แผนไม่ได้เป็นไปตามที่คิดไว้ “มานี่” นุ๊กกระชากแขนณัฐรวี ลากตัวหล่อนที่อุ้มเมฆินทร์อยู่ไปตรงหัวบันได “ไอ้คนที่อยู่ข้างล่างอย่ายิงขึ้นมานะมึง ถ้ามึงยิงขึ้นมากูเป่าหัวสองแม่ลูกคู่นี้แน่” นุ๊กตะโกนบอกคนที่อยู่ด้านล่าง ก่อนดันร่างณัฐรวีให้เดินลงบันได นุ๊กใช้สองแม่ลูกเป

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 99

    Chapter 99เสียงปืนที่ดังเป็นระยะทำให้เมฆากับก้องเกียรติร้อนใจมากขึ้น ทั้งสองวิ่งกลับเข้ามาในไร่อย่างรีบร้อน แต่ก็ระวังตัวเพราะไม่รู้ว่า เหตุการณ์ในไร่เป็นอย่างไรบ้าง และอาจมีกลุ่มคนร้ายซุ่มโจมตี พวกเขาวิ่งมาถึงบ้านพักคนงานก็พบว่า นพกับพร้อมยืนรออยู่ มีศพอยู่บนพื้นดินห้าศพ หัวใจก้องเกียรติเต้นแรง คิดว่าคนที่นอนตายคือลูกน้องตน แต่พอมาหยุดยืนข้างศพจึงรู้ว่าไม่ใช่ “รีบไปที่บ้านใหญ่เถอะครับ อาส่งนำหน้าไปแล้ว”นพบอกก้องเกียรติที่รีบวิ่งไปยังบ้านหลังใหญ่ด้วยใจเป็นกังวล ไม่ต่างกับเมฆา ตอนนี้เขาร้อนรุ่มไปหมด ห่วงทั้งแม่ ห่วงทั้งเมียและลูก ก้าวแต่ละก้าวของเมฆาเสมือนเดินอยู่ท่ามกลางกองไฟราวห้าสิบเมตรก่อนถึงบ้านพักเจ้าของไร่ ก้องเกียรติกับพวกหยุดวิ่งเปลี่ยนมาเป็นก้าวเดินแบบแถวเรียงหนึ่ง และเดินชิดริมทางเดินเพื่อไม่ให้คนร้ายที่ไม่รู้ว่ามีจำนวนเท่าไหร่ งานนี้ต้องระมัดระวังมากขึ้น เพราะคนที่อยู่ในบ้านล้วนเป็นคนสำคัญของพวกเขาทั้งสิ้น ก้องเกียรติโยนหินไปข้างตัวประสงค์ที่นั่งยองๆ อยู่ริมผนังบ้าน ลอบมองดูภายในบ้าน ประสงค์หันมาทางด้านหลังพร้อมกับกระชับปืนในมือ“อาส่ง ผมเอง” ก้องเกียรติรีบบอกป

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 98

    Chapter 98ลูกน้องทั้งสองคนทำตามคำสั่ง เดินไปยืนตรงบันได นุ๊กย้ายตัวเองมายืนข้างประตูอย่างระมัดระวัง มือทั้งสองข้างถือระเบิดควันอยู่ ก่อนวางมันลงบนพื้นหนึ่งขวดเพื่อสะดวกในการทำงาน เขาเปิดจุกขวดระเบิดควันในมือ มืออีกข้างหมุนลูกบิดประตูแล้วดันเข้าไป ใช้ความเร็วโยนขวดระเบิดควันเข้าไปในห้อง จากนั้นก็รีบปิดประตู จังหวะที่ปิดเสียงปืนดังออกมาจากห้องหลายนัด เป็นกระสุนปืนที่ก้องภพกับณัฐรวียิงออกมา นุ๊กที่เตรียมตัววิ่งหนีก็ก้าวเท้าวิ่งไปยืนรวมกับลูกน้องสิ้นเสียงปืน ภายในห้องก็เต็มไปด้วยควันที่ทำให้คนในห้องระคายดวงตา และเริ่มไอจากการสำลักควัน นุ๊กที่ยืนอยู่ด้านนอกได้ยินเสียง เขาจึงจัดการส่งระเบิดควันอีกขวดเข้าไปด้านใน“แคกๆ” เสียงไอจากคนในห้องดังแข่งกัน ด้วยจำนวนควันที่มากทำให้สถานการณ์ภายในเริ่มไม่ดี ณัฐรวีพยายามคิดหาทางเอาตัวรอด หากพาเข้าไปในห้องน้ำมันก็จะมีพื้นที่จำกัดและเสี่ยงที่จะถูกกลุ่มโจรจับตัว ณัฐรวีมองไปที่ระเบียงห้องนอน“ไปค่ะ ไปที่ระเบียง”ณัฐรวีบอกทุกคนที่รีบทำตาม ใช้มือปิดปากและจมูกวิ่งออกไปนอกห้อง ณัฐรวีดึงผ้าปูที่นอนออกมา จากนั้นก็วิ่งตามไปสมทบ ระหว่างที่วิ่งก็ยิงปืนออกไปสองนัด

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 97

    Chapter 97เมฆารับรู้ถึงความผิดปกติ เพราะยิ่งเดินเข้ามาใกล้น้ำตก ระยะห่างเพียงสามสิบเมตร แต่ไม่มีการเคลื่อนไหวใดจากฝั่งตรงข้าม เสียงปืนที่ดังรัวหลายนัดมันค่อนข้างได้ยินชัด และจุดที่ใกล้ที่สุดคือลำธาร เดินมาใกล้ขนาดนี้หากอีกฝ่ายเห็นก็ต้องยิงปืนใส่มาบ้างหรือไม่ก็ทำอะไรสักอย่าง แต่นี่ไม่เลย ไม่มีเสียงใดๆ หรือสัญญาณให้เห็นว่า เจ้าของเสียงปืนอยู่ฝั่งตรงข้ามลำธาร “หยุดก่อน” เมฆาพูดเบาๆ พอให้ทุกคนได้ยิน “มีอะไร” ก้องเกียรติถาม “ฉันว่ามันผิดปกติ” “ยังไง” “เดินมาใกล้ขนาดนี้พวกมันจะไม่เห็นเชียวเหรอ ถ้ามันเห็นมันก็ต้องยิงสกัดหรือทำอะไรสักอย่างที่จะไม่ให้เราเข้าใกล้พวกมัน แต่นี่เงียบมากเลยนะ” เมฆาตอบ เขาเริ่มใจไม่ดี “เออจริงด้วย มันเงียบจริงๆ” ก้องเกียรติเห็นด้วย “ทั้งที่เสียงปืนมาดังมาจากทางนี้ หรือว่าพวกมันไปกันแล้ว” “แล้วพวกมันยิงอะไร” เมฆาพูดพลางนึก ขณะนั้นเสียงหนึ่งดังขึ้น ปัง ปัง ปัง... เกิดเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด เสียงปืนดังมาจากด้านหลังเมฆากับพวกที่ยืนอยู่ใกล้ลำธาร ทุกคนพร้อมใจกันหันไปทางต้นเสียง

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 96

    Chapter 96จวนตีสอง ณ ไร่กอบกุล ภายในห้องพักคนงานเล็กๆ บนฟูกที่ให้ความนุ่มมากกว่าการนอนเสื่อ ศีรษะน้อยๆ ของเมฆินทร์หนุนแขนกำยำของเมฆาแทนหมอน มีผ้าห่มแสนอบอุ่นเป็นอ้อมกอดของคนเป็นพ่อที่นอนกอดลูกชายไว้ตลอดเวลา เป็นความใกล้ชิดที่เมฆาปรารถนามานานวัน หลังจากที่สองพ่อลูกพากันมายังห้องพัก เมฆากับเมฆินทร์ได้นั่งเล่นกันตามประสา ราวสองทุ่มณัฐรวีเดินมาหาลูกชายพร้อมนมจืดหนึ่งกล่อง มือที่กำลังจะยกขึ้นเคาะประตูชะงัก เมื่อหล่อนได้ยินเสียงหัวเราะของเมฆินทร์ลอดออกมา เป็นเสียงหัวเราะที่คนเป็นแม่รู้ดีว่า มีความสุขมากแค่ไหน ความกลัวเกิดขึ้นในใจณัฐรวีทันที หล่อนไม่อยากคิดเลยว่า หากเมฆาไม่อยู่ที่นี่ กลับไปไร่ดุจตะวัน เมฆินทร์จะเป็นเช่นไร แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หล่อนต้องก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ ณัฐรวียกมือขึ้นเคาะประตู อึดใจต่อมาบานประตูเปิดกว้าง เมฆายืนฉีกยิ้มเมื่อรู้เป็นใคร “รวีจะมานอนกับเราเหรอ” เมฆาพูดเย้า “ดีเลย อยากนอนกอดอยู่พอดี” “ทะลึ่ง” ณัฐรวีกระแทกเสียงและถลึงตาใส่ “ฉันเอานมมาให้คีย์” “แม่ฮะ” เมฆินทร์เมื่อได้ยินเสียงมารดาก็รีบวิ่งออกมาด้านนอก “แม่เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status