“พร้อมหรือยังครับ” เมื่อเห็นว่าน้องหน้าตาไม่ดีเท่าไร กระต่ายน้อยจึงเปลี่ยนเรื่องคุย มาเที่ยวด้วยกันทั้งที เขาอยากให้เธอสนุก มากกว่ามานั่งกังวลใจแบบนี้
“พร้อมอะไรคะ”
“ก็พร้อมเป็นคนรับใช้พี่ไง เราจะไปแข่งจับปูลมกัน ยังไงงานนี้หนูจ๋าก็แพ้พี่อยู่แล้ว”
“หนูว่าพี่กระต่ายควรถามตัวเองมากกว่านะคะว่า พร้อมที่จะมาเบ๊ให้หนูหรือยัง สองวันนะคะ ห้ามเบี้ยว”
“ใครจะแพ้ ใครจะชนะเดี๋ยวรู้กัน พี่ไปก่อนนะ” กระต่ายน้อยลุกขึ้นวิ่งลงไปที่ชายหาดก่อน
“พี่กระต่าย! ขี้โกง!” หนูจ๋าตะโกนว่าไล่หลังเขาไป แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งตามไปทันที
คืนเดือนหงายพระจันทร์เต็มดวง หาดทรายสีขาวสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ เสียงคลื่นซัดสาดดังต่อเนื่อง ลมทะเลพัดแรงตลอดเวลา
ชายหาดกว้างมีเพียงสองหนุ่มสาวกำลังแย่งกันจับปูลมอย่างสนุกสนาน หนูจ๋าหัวเราะเสียงกังวานใส เธอยังจับไม่ได้สักตัว แต่พี่กระต่ายน้อยกลับจับได้ก่อน หญิงสาวจึงปรี่เข้าไปคุกเข่าลงต่อหน้าเขา แล้วแย่งเอาหน้าตาเฉย
“เด็กขี้โกง” กระต่ายน้อยว่าน้องที่แย่งปูลมไปจากมือเขาต่อหน้าต่อตา ที่จริง ที่น้องแย่งไปได้ง่ายๆ เพราะเขายอมเอง
ป๋าฟ้าเดินมาเห็นหนูจ๋าออกจากห้องครัวพอดี พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกจึงรีบเข้าไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง"หนูจ๋าเป็นอะไรลูก""แม่จ๋าทำอะไรก็ไม่รู้ค่ะพ่อหนูเหม็นจังเลย"ป๋าฟ้ามองเข้าไปในครัวที่เมียรักกำลังทำอาหารอยู่ ท่านทำจมูกฟุดฟิดสูดกลิ่น"เหม็นอะไรกัน นี่มันกลิ่นกระเทียมเจียวนี่นา หอมจะตาย""แต่หนูเหม็นค่ะ อื้อ…"หนูจ๋าทำท่าพะอืดพะอมแล้ววิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ ป๋าฟ้ารีบตามไปลูบหลังให้ลูกสาวด้วยความเป็นห่วง"ไม่สบายหรือเปล่าลูก เวียนหัวไหม ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา" ป๋าฟ้าทั้งลูบหลังทั้งแตะตามตัวลูกสาว ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย"เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ" หนูจ๋าตอบหลังจากที่บ้วนปากเรียบร้อยแล้ว"งั้นก็ไปนั่งพักที่ริมเฉลียงก่อน ไปนั่งตรงที่ระบายอากาศดีๆ จะได้รู้สึกดีขึ้น"หนูจ๋าพยักหน้ายอมให้ผู้เป็นพ่อประคองพาไปนั่งเก้าอี้ที่เฉลียงหน้าบ้านแม่ปันปันเดินออกมาจากห้องครัว เห็นสามีกำลังใช้พัดโบกให้ลูกสาวอยู่ก็เดินเข้าไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง"หนูจ๋าเป็นอะไรลูก ไม่สบายหรือเปล่า""เวียนหัวนิดหน่อยค่ะคุณแม่ นั่งพักสักคร
พ่อเพชรกับแม่กระแตมองตามลูกชายที่เดินอย่างคนซังกะตายด้วยความสงสัย ก่อนจะหันมามองหน้ากันด้วยใบหน้าครุ่นคิด“หนูกำลังจะมีลูกสะใภ้ใช่ไหมคะคุณเพชร”กระต่ายน้อยยืนอยู่ใต้สายน้ำอุ่น เขาปล่อยให้น้ำรินรดกายเปลือยเปล่าอยู่นานแล้ว คิดถึง อยากเจอหน้า อยากกอด อยากหอมแก้ม ใบหน้านวลกระจ่างใสแจ่มชัดอยู่ในใจตลอดเวลา คงมีเพียงงานยุ่งๆในแต่ละวันเท่านั้นที่ทำให้เขาหยุดคิดถึงเธอได้ชั่วขณะ แต่พออยู่ลำพัง พอไม่ได้คิดเรื่องงาน เรื่องที่เขาคิดถึงก็มีอยู่เรื่องเดียว คือเรื่องของเขากับเธอ“พี่ควรยกขันหมากไปสู่ขอหนูเลยดีไหม คิดถึงหนูจังเลย” กระต่ายน้อยถอนหายใจเฮือกใหญ่สายวันนั้นหลังจากผ่านค่ำคืนแสนหวานด้วยกัน เขาตื่นก่อนหนูจ๋า คนที่เพิ่งลงสนามรักครั้งแรกอ่อนเพลียจัดจนแทบไม่มีแรงลุกขึ้นจากเตียง เขาต้องอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เธอแช่ตัวในอ่างน้ำอุ่นเพื่อให้ผ่อนคลาย ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ ป้อนอาหารเช้า และปล่อยให้เธอพักผ่อนอีกเกือบครึ่งค่อนวันโดยไม่กวน ถึงอย่างนั้นน้องก็ใจร้าย ไม่ยอมให้เขาทำอะไรๆอีกเลย น้องบอกเขาว่า“ห้ามพี่กระต่ายทำแบบนั้นกับหนูอีก”
“พี่ขอโทษ เจ็บมากไหมครับ”หนูจ๋าพยักหน้าทั้งน้ำตา กระต่ายน้อยจึงก้มจูบซับน้ำตาให้น้อง เขากอดเธอไว้แนบอก รอเวลาสักครู่ จนคิดว่าเธอพร้อมแล้วสำหรับบทเรียนรักอีกขั้น เขาจึงขยับตัว ถอดถอนเชื่องช้า แล้วสอดแทรกกลับเข้าไปใหม่หนูจ๋าห่อปาก เบิกตากว้างมองเขา เจ็บแปลบเพียงน้อย ทว่าวูบวาบซ่านกระสัน และเมื่อกระต่ายน้อยเร่งจังหวะรักร้อนแรง หนูจ๋าก็ยินยอมปล่อยกายปล่อยใจโผบินไปกับเขาสองกายสอดประสานขับเคลื่อนเรือนร่างบนพื้นพรม มีแสงจันทร์สาดส่องผ่านกระจกใสอาบไล้เรือนกาย บทเพลงรักบรรเลงในท่วงทำนองอ่อนหวาน บางคราก็ดุดันเร่าร้อน ผู้มากประสบการณ์ชักนำน้องให้หลงไปในห้วงเสน่หาแสนหวาน ปรนเปรอเธอด้วยรสรักซาบซ่าน กอดเกี่ยวเธอไว้ในวงแขน แนบชิดตระกองกอดไม่ห่างกาย กระทั่งจังหวะสุดท้ายของบทเพลงหวามหวาน กระต่ายน้อยเร่งเร้าถี่กระชั้น สองกายโยกคลอนเคลื่อนไหว รุนแรงดุดันและแตกกระจายเมื่อถึงจุดจบของบทเพลงหนูจ๋ากรีดร้องเสียงหวาน กอดรัดร่างสูงที่ทาบทับอยู่เหนือตัวเธอไว้แน่น กายสาวสั่นสะท้าน เธอแตกซ่านรุนแรง กล้ามเนื้ออ่อนในช่องทางรักบีบรัด รีดเค้นให้เขาปลดปล่อยในตัวเธอ กระต่ายน้อยสลักลึกไม
ไอเย็นของอากาศยามดึกทำให้หนูจ๋าห่อไหล่ทันทีที่เสื้อพ้นจากตัว หญิงสาวยกสองมือขึ้นมากอดอกบิดบังเต้าอวบจากสายตาคมปลาบ“พี่กระต่าย...” หนูจ๋าเบี่ยงหน้าหนีมองเมินไปทางผนังกระจก เธอมองเห็นน้ำทะเลสะท้อนแสงจันทร์ หญิงสาวเม้มปากแน่น รู้ดีว่าสิ่งที่กำลังทำกันอยู่ไม่ถูกต้องนัก แต่ร่างกายเธอกลับโหยหาร่ำร้องบางอย่างจากเขา และเธอหยุดมันไม่ได้“หนูจ๋า...” กระต่ายน้อยเรียกน้องเสียงกระเส่า เขาใช้แรงที่มีมากกว่าดึงสองแขนออกจากความสวยงามตรงหน้า เต้าทรวงสาวเต่งตึงอวดโฉมท้าแสงจันทร์ต่อหน้าเขา“สวยมากครับ คนเก่งของพี่” หนูจ๋าช้อนสายตาขึ้นมองเขา หญิงสาวขยับตัวบิดหนี เขินอายกระต่ายน้อยช้อนมือลงใต้แผ่นหลังเนียนแล้วดันขึ้น เขาก้มลงจูบฐานเต้าอวบสองข้างแผ่วเบา ก่อนจะครอบครองความอวบอิ่มด้วยปาก ดูดกลืนและฉกชิมเร่าร้อน“อ๊ะ!” หนูจ๋าขยุ้มเส้นผมเขาไว้เต็มมือ อารมณ์ร้อนในกายสาวลุกฮือ การเปิดเปลือยเนื้อตัวท่อนบนไม่ได้ทำให้เธอเหน็บหนาว เพราะเมื่อกระต่ายน้อยปรนเปรอเธอด้วยปากและลิ้น หนูจ๋าก็ร้อนรุ่ม ดิ้นพล่าน วูบวาบไปทั้งตัวกระต่ายน้อยสัมผัสน้องแนบชิด ปลุกเร้าอารมณ์เร้นลับในกา
“หนูหิว เลยลงมาหาอะไรกินค่ะ” หนูจ๋าฉีกยิ้มกว้างแล้วมองไปทางเศษซากอาหารที่วางอยู่ข้างๆ กระต่ายน้อยมองไปทางที่น้องหันหน้าไป ก็พบหลักฐานของการลงมาข้างล่างของเธอ“เมื่อหัวค่ำก็กินไปตั้งเยอะแล้ว ยังจะลงมากินอีก ไม่กลัวอ้วนหรือไง”“อ้วนไม่กลัว กลัวไม่อิ่มค่ะ”“พี่ไม่อยากมีแฟนเป็นหมู”“ไม่อยากมีแฟนเป็นหมู ก็คงต้องไปหาคนอื่นแล้วล่ะค่ะ เพราะหนูจะกินต่อไปเรื่อยๆ กินให้อ้วนเป็นหมูเลย” หนูจ๋าว่างอนๆ เรื่องอะไรมาว่าเธอเป็นหมู คนนิสัยไม่ดี“พี่ไม่อยากมีแฟนเป็นหมู แต่พี่อยากมีแฟนเป็นหนู”คนถูกแฟนจีบเขินจนต้องแก้เขินด้วยการทำร้ายร่างกายเขา หนูจ๋าทุบต้นแขนเขาไปหนึ่งที แล้วแสร้งเมินหน้าหนีมองไปยังวิวเบื้องหน้า เพชรนิลขยับเข้าใกล้น้อง เขาฉกชิงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่“พี่กระต่าย!” หนูจ๋ากุมแก้มที่ถูกหอม แล้วหันมามองหน้าเขาด้วยความตกใจ“พี่ขอจูบได้ไหมครับ” ก็น้องน่ารักเสียจนเขาจะอดใจไม่ไหวแล้ว เพชรนิลยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดแก้มเนียน หนูจ๋าถูกสะกดตรึงไว้ด้วยสายตาคมปลาบที่สะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายล้ำลึกริมฝีปากอุ่นร้อนแนบประกบ หนูจ
“พร้อมหรือยังครับ” เมื่อเห็นว่าน้องหน้าตาไม่ดีเท่าไร กระต่ายน้อยจึงเปลี่ยนเรื่องคุย มาเที่ยวด้วยกันทั้งที เขาอยากให้เธอสนุก มากกว่ามานั่งกังวลใจแบบนี้“พร้อมอะไรคะ”“ก็พร้อมเป็นคนรับใช้พี่ไง เราจะไปแข่งจับปูลมกัน ยังไงงานนี้หนูจ๋าก็แพ้พี่อยู่แล้ว”“หนูว่าพี่กระต่ายควรถามตัวเองมากกว่านะคะว่า พร้อมที่จะมาเบ๊ให้หนูหรือยัง สองวันนะคะ ห้ามเบี้ยว”“ใครจะแพ้ ใครจะชนะเดี๋ยวรู้กัน พี่ไปก่อนนะ” กระต่ายน้อยลุกขึ้นวิ่งลงไปที่ชายหาดก่อน“พี่กระต่าย! ขี้โกง!” หนูจ๋าตะโกนว่าไล่หลังเขาไป แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งตามไปทันทีคืนเดือนหงายพระจันทร์เต็มดวง หาดทรายสีขาวสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ เสียงคลื่นซัดสาดดังต่อเนื่อง ลมทะเลพัดแรงตลอดเวลาชายหาดกว้างมีเพียงสองหนุ่มสาวกำลังแย่งกันจับปูลมอย่างสนุกสนาน หนูจ๋าหัวเราะเสียงกังวานใส เธอยังจับไม่ได้สักตัว แต่พี่กระต่ายน้อยกลับจับได้ก่อน หญิงสาวจึงปรี่เข้าไปคุกเข่าลงต่อหน้าเขา แล้วแย่งเอาหน้าตาเฉย“เด็กขี้โกง” กระต่ายน้อยว่าน้องที่แย่งปูลมไปจากมือเขาต่อหน้าต่อตา ที่จริง ที่น้องแย่งไปได้ง่ายๆ เพราะเขายอมเอง