Se connecterShare
บทที่ 9 ได้เข้าบ้านหลังใหญ่ครั้งแรก
Dernière mise à jour:
2025-04-07 11:05:38เพนท์เฮ้าน์
หลังจากที่เจ้าหญิงได้เลี้ยงฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเจ้าหญิงก็บอกให้พี่อัคคีขับรถไปส่งเพื่อนๆของเธอที่บ้านกันทีละคน พร้อมกับขับรถไปส่งเถวะที่หน้าโรงเรียนอีกครั้ง ก็เพราะว่าเถวะขับรถส่วนตัวไปโรงเรียนทุกวัน เถวะเลยต้องกลับเข้าไปเอารถที่จอดเอาไว้แถวๆด้านหน้าของโรงเรียน พอเจ้าหญิงมาถึงบ้านหลังเล็กสีขาว เจ้าหญิงก็อาบน้ำชำระร่างกายของตัวเอง และในการกระทำของเธอทุกๆฝีก้าวก็อยู่ในสายตาของคนที่ชื่อบทร้ายตลอดเวลา เขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้ามาในบ้านด้วยรอยยิ้มที่สดใส เพราะเธอได้ออกไปสนุกกับเพื่อนๆ และเขาเห็นแม้กระทั่งเจ้าหญิงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ และเธอก็เดินกลับออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูสีขาวพันรอบอกตัวเดียว " อึก! " สัดส่วนโค้งเว้าของเธอที่ดูโตกว่าเด็กสาวทั่วๆไป ทำให้คนที่จดจ่ออยู่หน้าจอกล้องวงจรปิดถึงกับแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เจ้าหญิงอีกเพียง 1 เดือนเธอก็อายุครบ 18 ปีบริบูรณ์แล้ว เธอจะถึงกำหนดอายุเร็วหน่อยก็เพราะเธอดันเกิดต้นเดือนน่ะสิ วันทีี 1 เดือน 1 แต่เจ้าหญิงมีเพียงอายุแค่นี้ แต่สัดส่วนในร่างกายของเธอดันโตเร็วกว่าเด็กสาวปกติทั่วไป แม้ตัวเธอจะสูงแค่ 156 ซม. รูปร่างผอมบาง น้ำหนักของเธอก็น่าจะราวๆ 40-41 กก. แต่หน้าอกหน้าใจของเธอก็โตและพองขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ครืดดดด ครืดดดดด หลังจากเจ้าหญิงอาบน้ำเสร็จได้ไม่นานมากนัก เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา " เถวะ " เธอพึมพำเบาๆก่อนจะกดรับสายเพื่อนของเธอทันที " เจ้าหญิงกลับถึงบ้านหรือยัง " เมื่อเธอกดรับสายเถวะก็ถามคำถามเธอขึ้นมาทันที " ถึงแล้วจ๊ะ แล้วเถวะกลับถึงบ้านหรือยัง " เจ้าหญิงถามเถวะกลับไปด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้มันก็มืดมากๆแล้ว " เราพึ่งถึงน่ะ กำลังจะอาบน้ำ เลยโทรมาหาเจ้าหญิงก่อน " เถวะพูดพลางเดินไปเก็บกระเป๋านักเรียน และถอดรองเท้าออก เพราะเขากำลังจะเดินเข้าไปที่ห้องนอนของเขา " อ่อ งั้นเถวะอาบน้ำเถอะนะ เจ้าหญิงก็จะนอนแล้ว " เจ้าหญิงเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงใสๆ " งั้นก็ฝันดีนะครับเจ้าหญิงของเถวะ " เถวะบอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะเจ้าหญิง " ฝันดีนะเถวะ " เจ้าหญิงตอบกลับไปพร้อมกับกดวางสายทันที ครืดดดดด ครืดดดดด หลังจากที่เจ้าหญิงวางสายจากเถวะไม่ถึง 2 วินาที ก็มีสายโทรเข้ามาหาเจ้าหญิงอีกรอบ แต่สายนี้ที่โทรเข้ามาทำให้หัวใจของเด็กสาวเต้นอย่างแรง เพราะนานๆทีการรับสายจากคนที่โทรมาตอนนี้มันยากนะ เพราะเขาไม่เคยโทรเข้ามาหาเจ้าหญิงก่อนเลยด้วยซ้ำ " คุณบทร้าย " เจ้าหญิงจ้องมาดูโทรศัพท์ของเธอด้วยความเป็นกังวล เจ้าหญิงคิดว่าเขาคงจะมาทวงสัญญาที่เจ้าหญิงบอกกับเขาว่าจะให้เขาลงโทษเธอ ด้วยการถูกตีก็เป็นแน่ " สะ สวัสดีค่ะ " เจ้าหญิงกดรับสาย " ฉันโทรไปตั้งนานแต่มันขึ้นว่าติดสายเธอคุยกับใคร " คนปลายสายเปล่งเสียงถามเด็กสาวด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว เมื่อเจ้าหญิงได้ยินน้ำเสียงเช่นนั้นเธอก็รู้ทันทีเลยว่าตอนนี้เธอได้ทำให้คุณบทร้ายไม่พอใจเข้าซะแล้ว " หนูคุยกับเพื่อนค่ะ " เจ้าอยู่ตอบกลับไปอย่างหวั่นๆ " เพื่อน เพื่อนที่ไหนโทรมาดึกดื่นเอาป่านนี้ " เสียงแข็งกร้าวยังถามเธอกลับมาไม่ยอมหยุด " หมวยไงคะ เพื่อนเจ้าหญิง " เจ้าหญิงรีบตอบคำถามและโกหกเขาไปทันที ถ้าบอกว่าคุยกับเถวะที่เป็นเพื่อนผู้ชายเธอต้องโดนคุณบทร้ายดุและก็คงโดนตีหนักกว่าเดิมแน่ๆ และมันก็คงจะไม่ได้โดนตีด้วยไม้ราวเฉียดเช่นทุกครั้ง เพราะอาวุธการโดนตีที่อยู่ในห้องเชือดสีแดงของเขามันมีหลายแบบเอามากๆ เจ้าหญิงแค่นึกภาพก็สั่นจนฉี่จะราดแล้ว " มาหาฉันที่บ้านหลังใหญ่ " เจ้าหญิงสะดุ้งตกใจกับคำพูดของเขาทันที เมื่อเธอได้ยินว่าเขาอนุญาตให้เธอได้เดินก้าวขาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่หลังนั้น เพราะคุณบทร้ายย้ำนักย้ำหนาว่าเธอไม่มีสิทธิ์ก้าวขาเข้าไปในบ้านของเขาโดยเด็ดขาด " ตะ ตอนนี้เหรอคะ " เธอถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าเชื่อหูของตัวเองมากนัก " อืม อย่าช้า ฉันไม่ชอบคนลีลา " คุณบทร้ายบอกพร้อมกับกดวางสายเจ้าหญิงทันที " ทำยังไงดีละเนี่ย จู่ๆทำไมคุณบทร้ายให้เจ้าหญิงเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ รู้สึกไม่ดีเลยแฮะ " เจ้าหญิงบ่นอยู่คนเดียวพร้อมกับเดินกลับไปกลับมาที่ห้องของตัวเองอย่างคิดไม่ตก และแถมเธอก็ยังกำโทรศัพท์ของเธอเอาไว้แน่นด้วยความกังวล " คุณบทร้ายจะลงโทษเจ้าหญิงแบบไหนกันนะ เจ้าหญิงเริ่มจะกลัวแล้วสิ " เธอก็ยังบ่นและเดินไปเดินมาไม่ยอมหยุดอยู่แบบนั้น " แต่ตอนนี้ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวก็โดนลงโทษหนักกว่าเดิม " พอเจ้าหญิงคิดได้ดังนั้นเธอก็หยุดเดินไปมาและยืนนิ่งๆสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนที่เธอจะก้าวขาเดินออกไปจากบ้านหลังเล็กสีขาวของเธอทันทีด้วยหัวใจที่เต้นแรงกระหน่ำด้วยความตื่นเต้นระคนปนกลัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอกน้อยๆของเธอ พอเจ้าหญิงเดินไปถึงหน้าประตูบ้านใหญ่หน้าบ้านของคุณบทร้าย บอดี้การ์ดที่แต่งตัวด้วยชุดสีดำสองคนที่ยืนเฝ้ายามอยู่หน้าประตู เมื่อพวกเขาเห็นเจ้าหญิงพวกเขาก็ก้มหัวให้เธอด้วยความเคารพ และก็ยื่นมือไปเปิดประตูให้เธอเข้าไปในบ้านหลังใหญ่หลังนั้นทันที เจ้าหญิงก้าวขาที่กำลังสั่นของเธอเข้าไป เนื้อตัวตอนนี้ของเธอสั่นเทาไปหมด แต่เธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเธอเห็นคนที่เรียกเธอมายืนรอและยืนกอดอกอยู่ที่หน้าประตูแล้ว " ทำไมมาช้า " คุณบทร้ายยืนกอดอกพร้อมกับจ้องร่างบางเขม็ง เจ้าหญิงที่สวมชุดนอนประโปรงสายเดี่ยวสีฟ้า ยิ่งทำให้คนตรงหน้าจ้องมองร่างบางนั้นอย่างไม่ละสายตา ส่วนเจ้าหญิงเธอก็ยังเด็กและไร้เดียงสามากเกินไป เธอเลยไม่รู้ว่าการแต่งตัวแบบนี้เข้ามาในบ้านผู้ชายมันไม่สมควร และมันก็อาจเป็นอันตรายต่อเธอเอามากๆ โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเขา บทร้าย " ทำไมแต่งตัวออกมาแบบนี้ คิดจะอ่อยบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ทั่วบ้านของฉันหรือไง " เขาเปล่งน้ำเสียงขึงขังถามเด็กสาวที่ยืนเก้ๆกังๆตัวสั่นเทาออกไปอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก ที่บ้านของเขาก็มีแต่บอดี้การ์ดผู้ชาย ถ้าคืนดีวันดีเกิดอะไรที่ไม่ดีขึ้นกับของเล่นตัวน้อยของเขา มันก็คงจะเสียราคาหมดน่ะสิ " เจ้าหญิงแค่ใส่ชุดนอนค่ะ เจ้าหญิงใส่ชุดนอนแบบนี่เข้านอนทุกวันเลย " เจ้าหญิงตอบกลับมาอย่างไร้เดียงสา เพราะเธอคิดแค่ว่าชุดที่เธอใส่ก็คือชุดนอนนั่นเอง เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องการแต่งตัวโป๊ๆ หรือแต่งตัวยั่วยวนผู้ชายอะไรพวกนั้นเลยสักนิด และเขาก็เข้าใจเธอ เพราะมองยังไงเด็กสาวคนนี้ก็คงไร้เดียงสาและซื่อบื้อสำหรับสายตาของเขา
Latest chapter
บทร้าย บทที่ 79 เจ้าขา เจ้านาย The End
โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังถูกจัดไว้สำหรับการคลอดโดยเฉพาะ บทร้ายไม่ยอมห่างจากห้องคลอดแม้แต่ก้าวเดียวเขานั่งกุมมือเจ้าหญิงแน่นตลอดทุกวินาทีของความเจ็บปวด“พี่…มันเจ็บ หนูไม่ไหวแล้ว…” เจ้าหญิงเหงื่อซึม หน้าซีด“ไหวสิเมียพี่ต้องไหว หนูเก่งที่สุดแล้วนะครับ…” บทร้ายแนบริมฝีปากกับหน้าผากเมียน้ำตาคลอ“แค่คลอดลูกของเราออกมา พี่ขอร้อง…”เสียงร้องไห้ของทารกตัวน้อยดังขึ้นในห้อง บทร้ายถึงกับทรุดนั่งร้องไห้เงียบๆข้างเตียงราวกับหัวใจถูกปลดปล่อยจากความกลัวทั้งปวง“ได้ลูกสาวค่ะ แข็งแรงมากเลย”“ลูกพ่อ… หนูของพ่อ… ขอบคุณที่มาเกิดเป็นลูกพ่อแม่นะครับ”...ลูกสาวของบทร้ายและเจ้าหญิงถูกตั้งชื่อว่า “น้องเจ้าขา”เด็กหญิงผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตเหมือนแม่ รอยยิ้มอบอุ่นเหมือนพ่อเมื่ออายุครบ 1 ขวบเธอเริ่มหัดเดิน เริ่มพูดคำว่า “ปะป๊า” และ “หม่ามี๊” ได้บทร้ายนั่งคุกเข่ารอรับลูกที่กำลังเกาะโซฟาแล้วค่อยๆยืนขึ้นเจ้าขาก้าวขาเล็กๆเดินมาหาพ่อก่อนจะโผเข้ากอดอกบึ้กๆของบทร้ายแน่น“เก่งมากลูก… ลูกของพ่อเดินได้แล้ว!” บทร้าย หัวเราะแล้วร้องไห้ในเวลาเดียวกัน“เจ้าขาเก่งที่สุดเลยลูก หนูเก่งเหมือนแม่เลยใช่ไห
บทร้าย บทที่ 78 ผัวเฝ้าเมียเรียนออนไลน์
มหาวิทยาลัยเจ้าหญิงกำลังนั่งเรียนทุกคนตกใจเมื่อเห็น “เจ้าของมหาวิทยาลัย” เดินตรงมาที่หน้าห้องเรียน ใส่สูทสีดำ ขรึมเยือกเย็น ดวงตาแดงก่ำอาจารย์ถึงกับชะงักบทร้ายเปิดประตูโดยไม่พูดอะไร ก่อนพูดเพียงคำเดียว“ออกมาเดี๋ยวนี้” บทร้ายพูดเสียงเข้มเจ้าหญิงหน้าเสียหยิบของแล้วรีบลุกเสียงซุบซิบในห้องดังกระหึ่ม “บทร้ายดุโหดมาก” “โอ้ย เมียโดนแน่”ในรถพอขึ้นรถเท่านั้นแหละประตูปิดเสียงดัง “ปัง!” ก่อนที่บทร้ายจะพูดด้วยน้ำเสียงกดอารมณ์“ทำไมไม่บอกพี่?” บทร้ายเสียงสั่น“หนูแค่อยากเรียน… หนูไม่อยากเป็นภาระ” เจ้าหญิงก้มหน้าตอบน้ำเสียงเบาๆ“ไม่อยากเป็นภาระจนไม่รักตัวเองรึไง!?! หนูเพิ่งฟื้น รู้ไหมว่าถ้าเป็นอะไรขึ้นมา พี่จะ…” บทร้ายเผลอตะคอกใส่เจ้าหญิงด้วยความโกรธเขากำมือแน่นจนเส้นเลือดปูด ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธปนเสียใจ เจ้าหญิงน้ำตาซึมพยายามยื่นมือไปแตะแขนบทร้าย“พี่… หนูขอโทษ…”“อย่าทำแบบนี้อีกนะครับหนู พี่ขอโทษที่ดุ แต่พี่กลัว… พี่กลัวจะเสียหนูไปอีก…” บทร้ายเสียงแผ่วลงเมื่อรู้ตัวว่าเผลอตะคอกเมียเพนท์เฮ้าส์บทร้ายอุ้มเมียขึ้นห้องไม่พูดไม่จาแต่พอวางเมียบนเตียงเท่านั้นก็ซบหน้าลงที่หน้าท้องเธอน้ำตาหยด
บทร้าย บทที่ 77 เจ้าหญิงล้มป่วย
มหาวิทยาลัยเช้าวันรุ่งขึ้น: วันพรีเซนต์เจ้าหญิงสวมชุดนักศึกษาสะอาดเรียบ ผูกผม เรียบร้อย แต่หน้าซีดมาก เธอยืนหน้าห้องประชุมพร้อมทีม หัวใจเต้นแรงเพราะความเครียด ตอนที่เดินขึ้นเวที…เธอกลั้นหายใจและเริ่มพูด30 นาทีผ่านไป…...พรีเซนต์เสร็จ...ภาพเริ่มเบลอ เสียงในห้องเบาๆลง มือสั่น หน้าเย็นเฉียบ เจ้าหญิงเซ ทรงตัวไม่อยู่ ร่างบางล้มลงต่อหน้าอาจารย์และเพื่อนทั้งห้อง“เจ้าหญิง!!”🚑 โรงพยาบาลบทร้ายได้ยินข่าวจากพยาบาลที่ติดต่อมา บทร้ายมาถึงด้วยความเร็วสูงสุดที่รถของเขาจะพาไปได้ เขาเปิดประตูห้องฉุกเฉินด้วยหัวใจที่แทบหลุดออกมามองเห็นเมียนอนบนเตียง ให้น้ำเกลือ ขอบตาแดงเพราะน้ำตา“พี่ขอโทษ…พี่ไม่น่าปล่อยให้หนูทำทุกอย่างคนเดียวแบบนั้นเลย”“พี่ควรอยู่ตรงนั้น พี่ควรกอดหนู พี่ควรห้ามหนูตั้งแต่แรก…”เขาคุกเข่าข้างเตียง จับมือเมียไว้แน่น ริมฝีปากสั่น น้ำตาไหลเงียบๆ ในห้องเงียบสงัดมีแค่เสียงเครื่องวัดชีพจรและเสียงใจเขาเต้นระรัว...เจ้าหญิงลืมตาช้าๆเห็นหน้าผัวฟุบอยู่ข้างเตียงมืออุ่นๆของเขาจับมือเธอไว้ตลอดไม่ปล่อยเลยแม้แต่วินาทีเดียว“พี่…” เจ้าหญิงเรียกบทร้ายเสียงเบาและแหบพร่า“หนู…หนูตื่นแล้วใช่ไหมคะ
บทร้าย บทที่ 76 เฝ้าเมียทั้งวันที่มหาวิทยาลัย
ฮันนีมูนสุดหรูหนึ่งวันหลังแต่งงานบทร้ายจองเกาะส่วนตัวที่มัลดีฟส์ มีแค่เขาและเธอ…ในรีสอร์ทกลางทะเลเสียงคลื่นเบาๆ บรรยากาศโรแมนติกจนต้องรักกันทุกเช้า เย็น และกลางคืน“บนเตียงก็ผัว บนเรือก็ผัว ในน้ำก็ผัว…หนูหนีผัวไม่พ้นหรอกเมียพี่”ปี 4เช้าวันเปิดเรียนเช้านั้น…เสียงนาฬิกาปลุกยังไม่ทันดัง บทร้ายก็ตื่นขึ้นมามองใบหน้าหวานของภรรยาสุดที่รัก เจ้าหญิงนอนกอดแขนเขาแน่นเสื้อยืดตัวใหญ่ที่ใส่นอนเมื่อคืนเลิกขึ้นมานิดๆเผยให้เห็นผิวขาวนวลจนคนเป็นผัวอยากจะให้เมียโดดเรียน…เอ้ย ไม่ใช่บทร้ายก้มจูบหน้าผากเจ้าหญิงเบาๆ“เมียพี่จะเป็นนักศึกษาปี 4 ที่สวยที่สุดในโลก”พอเจ้าหญิงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ บทร้ายยืนยันจะขับรถไปส่งเมียเอง ไม่ยอมให้อัคคีขับเหมือนทุกครั้ง“ขอโทษนะคะ ผัวขับรถไปรอหน้าคณะทุกวันแบบนี้ เพื่อนจะไม่สงสัยเหรอคะ?” เจ้าหญิงพูดแซว“ก็ไม่ต้องสนใจสิคะคุณเมีย เขารู้ก็ดี จะได้รู้ว่าเมียใครอย่าแตะ” บทร้ายตอบยียวนกวนประสาทกลับมหาวิทยาลัยคณะนิเทศศาสตร์ทุกสายตาหันมามอง…เจ้าหญิงเปิดประตูลงจากรถสุดหรูพร้อมเสียงกระซิบของเพื่อนๆในคณะ“นั่นผัวเจ้าหญิงเหรอ?”“โอ๊ย ทำไมหล่อโหดขนาดนี้”“มีผัวดีชีวิตดีจริงๆ…”“แล
บทร้าย บทที่ 75 รักเมียให้สมกับที่เกือบเสียเมียไป NC25++++
บทร้ายวางแหวนวงเดิมไว้ในกล่องกำมะหยี่เขาคุกเข่าอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะผิด แต่เพราะรัก“หนู…พี่ไม่รู้ว่ามีสิทธิ์ไหม แต่ขอพี่ได้ใส่แหวนวงนี้ให้อีกครั้ง ไม่ใช่แค่ในฐานะผัว แต่ในฐานะผู้ชายที่ไม่มีใครรักเท่าหนูอีกแล้ว…”เจ้าหญิงยื่นมือไปทั้งน้ำตาแล้วก้มลงกระซิบที่ข้างหูเขา“ใส่ให้แน่น ๆ เลยนะคะพี่…เพราะรอบนี้ หนูจะไม่มีวันถอดมันออกอีกแล้ว…”...ห้องสวีทชั้นบนสุดของโรงแรม 7 ดาวในกรุงเทพมหานครคือสถานที่ที่บทร้ายจัดไว้สำหรับการ “เริ่มต้นชีวิตคู่ใหม่” เขาไม่พูดพร่ำ ไม่อธิบายซ้ำ เขาแค่จ้องเจ้าหญิงด้วยแววตาที่ลึกกว่าทะเล…และเร่าร้อนกว่ากองไฟบทร้ายปิดประตูห้องเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาเจ้าหญิงช้าๆเหมือนนักล่าที่รอคอยเหยื่อของเขากลับมาอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง“คืนนี้…ผัวจะรักเมียให้สมกับที่เกือบเสียเมียไป…” บทร้ายดึงเจ้าหญิงเข้าไปจูบอย่างรุนแรงลิ้นของเขาดุนดันสอดแทรกและตักตวงรสหวานจากริมฝีปากที่เขาโหยหา มือเขากอบกุมเอวบางแน่นจนเจ้าหญิงต้องจับไหล่เขาไว้“พะ-พี่…เดี๋ยวก่อน…”“ไม่รอแล้ว…เมียพี่ทั้งคน ผัวห้ามใจไม่ไหวแล้ว…”บทร้ายยกตัวเข้าหญิงขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวก่อนพาไปวางลงบนเตียงใหญ่ ฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล
บทร้าย บทที่ 74 อย่าเพิ่งไปนะเมีย
เพนท์เฮ้าส์ทุกคืน…บทร้ายนอนกอด iPad เปิดรูปคู่ที่ถ่ายตอนขอแต่งงานและวิดีโอที่เขาแอบอัดเอาไว้เองเสียงเจ้าหญิงพูดว่า “รักผัวนะคะ” ยังอยู่ในคลิป แต่ยิ่งฟังยิ่งเจ็บ เพราะรู้ว่า…เขาทำลายมันด้วยมือของตัวเอง“พี่แม่ง…เลวชิบหาย…” บทร้ายกัดปากจนเลือดซึม โทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระจกที่แขวนไว้ถูกเขาเขวี้ยงแตกเป็นเสี่ยงๆในไลน์กลุ่มรวมนักศึกษาโดยบทร้ายมีแอ็คอวตารเข้าไปอยู่ด้วยในกลุ่ม...มีคนโพสต์รูประหว่างเจ้าหญิงกับเพื่อนใหม่มีเสียงเชียร์ว่า “เปิดใจเถอะเจ้าหญิง” แต่ทุกข้อความ…เหมือนมีดปักที่กลางอกบทร้าย...โต๊ะกินข้าวที่เคยมีเจ้าหญิงคอยตักให้วันนี้มันว่างเปล่า บทร้ายนั่งมองข้าวเย็นจนแข็ง แล้วเอาไปเททิ้งทั้งน้ำตา“ไม่มีหนู…อะไรมันก็ไม่มีรสชาติอีกเลย…”วันถัดไปธันวามาหาเพื่อนสนิทที่เพนท์เฮ้าส์ ธันวาแอบไปซุ่มดูเจ้าหญิงห่างๆ เขาอัดวิดีโอที่ตอนเจ้าหญิงพูดกับแม่วันดีไว้ เขานำมาเปิดให้บทร้ายดูในวันหนึ่งที่เขาหมดแรงจะลุกขึ้นจากเตียง “แม่…หนูไม่ได้อยากหย่า หนูแค่เสียใจ หนูแค่รู้สึกว่าพี่เขาไม่รักหนูจริง…”คำว่า “ไม่ได้อยากหย่า” กลายเป็นไฟสุดท้ายที่ยังจุดในหัวใจบทร้ายบทร้ายเงยหน้าขึ้น…น้ำตาไหลพร
Vous vous intéresseriez aussi à
ในปกครองของมาเฟีย
Naya Solene2.6K Vuesนรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์7.4K Vuesกำราบรัก
โซลสตาร์ seoulstar8.7K VuesKoyerหวงรักสลับเกียร์
คุณดอกไม้2.4K VuesMafia Of Love - Noah มาเฟียร้ายพ่ายรัก
Sunny.N549 Vuesเด็กฝึกงานของแม็กเครย์
รีล์ม13.1K Vuesมาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ
ยอดใบไผ่453 Vuesเพลิงรัก....เเรงเเค้น
ลาสไอซ์(เมอลิอาห์)255 Vues
