LOGINShare
Chapter 67. เขากอดเธออยู่นะ
Last Updated:
2025-05-18 12:51:57
Latest chapter
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 67. เขากอดเธออยู่นะ
“ถ้าไม่รีบรุก คนอื่นจะแทรกหน้าไปก่อน” ชานนท์พึมพำ“ครับๆ เข้าใจแล้ว” ปกรณ์พยุงชานนท์กลับเข้ามานั่งข้างใน เขามองชานนท์ที่นั่งหอบหายใจแรงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วบังคับรถตัวเองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วโหลดภาพจากกล้องถ่ายรูปลงคอมพิวเตอร์ปกรณ์เห็นว่าคนป่วยอยากจะทำอย่างอื่นแล้วก็เดินไปทางอื่น แต่กระนั้นก็ทันได้เห็นภาพสาวน้อยที่ดูเหมือนตัวเองจะกลายเป็นนางแบบโดยไม่รู้ตัว ปกรณ์ยิ้มกว้างอารมณ์แล้วก็ขมวดคิ้ว ถ้าชานนท์หายดีแล้วคงไม่ต้องพึ่งพาเขาแล้วนะซิ ว๊า! รายได้งามๆ แถมงานสบายแบบนี้จะมีมาบ่อยๆเสียที่ไหนหนอ แต่เอาเถอะ คนป่วยในความดูแลเดินได้ปกติเป็นเรื่องดีที่สุดแล้วเพราะต้องเตรียมสอบและอยากทำร้านค้าออนไลน์ไปพร้อมกัน ณิชาเลยหอบหนังสือเรียนมาอ่านที่บ้านของชานนท์ เธอออกจะเกรงใจเขาเสียด้วยซ้ำ ทว่าชายหนุ่มดูมีความสุขมากและยิ้มมากขึ้นกว่าปกติ เขานั่งออกแบบเวบไซย์ให้แกล้งถามโน้นถามนี้ให้เธอต้องมาสนใจเขา แต่เมื่อเห็นเธอก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือก็กลายเป็นฝ่ายเกรงใจเธอเสียเอง“เหนื่อยหรือเปล่าคะ”“อะ...อะไรนะ” ชานนท์สะดุ้ง กำลังมองหน้าหวานอยู่เพลินๆ จู่ๆ เธอเงยหน้าขึ้นมาถาม เขาก็พลอยสะดุ้งตกใจเพ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter66. ทำหน้ายุ่ง
“อย่าพูดแบบนั้นซิ น้องเตยจะเสียหายเอานะ” ชานนท์ทำเสียงดุ “ถ้าไม่ได้เตยเข้ามาพอดี ผมแย่แน่”“แหม! เครื่องร้อนอยากรีบเดินก็เป็นอย่างนี้แหละครับ” ปกรณ์พูดด้วยอารมณ์ดีเป็นที่สุด “แต่คุณชานนท์ก้าวหน้าไปมากเลยนะครับ ผิดกับที่ผมเจอครั้งแรกๆเสียอีก”ปกรณ์พูดตามจริง ชานนท์เดินเหินได้เกือบเหมือนคนปกติแล้ว เพียงแต่ต้องหยุดพักบ่อยๆ แต่อีกไม่นานคงเดินได้ระยะทางมากขึ้นกว่าเดิม ครู่ต่อมาณิชาก็ยกถาดขนมกับน้ำหวานกลับเข้ามา ปกรณ์มองแล้วแสร้งทำเป็นตาโต“ลูกชุบสีสวยน่ากินมากเลย”“พี่ปกรณ์ไม่ได้ไปซื้อพร้อมป้าสมใจหรือคะ”“ผมแยกไปดูอย่างอื่นครับ” เขาพูดยิ้มๆ “ไปขายของเป็นไงครับ”“ก็ดีค่ะ แต่คิดว่าจะขายแค่เสาร์-อาทิตย์หน้าก็จะหยุดแล้วละคะ”“อ้าว! เกิดอะไรขึ้นละครับ”“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เตยแค่อยากอ่านหนังสือเตรียมสอบเท่านั้นเอง”“อ้อ! นึกว่าแฟนหวงไม่ให้ไปขายของ” ปกรณ์พูดลอยๆ แต่ชานนท์ถึงกับสำลักน้ำหวาน ณิชารีบหยิบกระดาษทิชชู่จะช่วยซับน้ำที่มุมปาก แต่ชานนท์จับข้อมือห้ามไว้ก่อนแล้วหยิบกระดาษมาเช็ดปากด้วยตัวเอง กิริยาของสองหนุ่มสาวทำให้ปกรณ์ยิ้มกริ่มออกมา“เตยไม่มีแฟนค่ะ” เธอพูดเหมือนเรื่องปกติ“แล้วเมื
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter65.ขอห้านาที
สรุปแล้วทุกอย่างคือเขาต้องเดินให้ได้โดยเร็วที่สุดซินะ ชานนท์โคลงศีรษะไปมาแล้วอดมองไปทางบ้านหลังนั้นไม่ได้ณิชาคุยกับแม่ปรึกษากันว่าเธอจะไปขายของเสาร์-อาทิตย์เป็นครั้งสุดท้าย รอให้เสร็จสิ้นการสอบเสียก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกครั้ง ณิชาหวงความรู้สึกของแม่ แม่ชอบทำงานฝีมือ ทุกครั้งที่ขายของได้เงินมา เธอก็คืนให้แม่ในส่วนของต้นทุนทำให้แม่ได้ทำงานเหล่านี้เรื่อยๆ “ไม่เป็นไรหรอกลูก ก็ดีแล้ว ใกล้สอบแล้วลูกจะได้ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือเตรียมสอบ”“จ๊ะแม่” วันนี้ณิชาไม่มีเรียน เธออดมองไปฝั่ง ‘บ้านโน้น’ ไม่ได้ หญิงสาวหันไปฉีกยิ้มแล้วชี้นิ้วไปทางเพื่อนบ้าน“เตยแวะไปบ้านโน้นเดี๋ยวนะจ๊ะแม่”“จะดีเหรอ ไปบ่อยๆเค้าจะไม่ว่าอะไรเอาเหรอลูก”“ไม่หรอกจ๊ะแม่ ไปดูพี่นนท์ว่าเป็นยังไงบ้าง อีกหน่อยเตยคงไม่ได้ไปเยี่ยมเพราะเตรียมสอบแล้ว”“ก็เอาเถอะ อย่าไปรบกวนเค้ามากก็แล้วกัน”“จ๊ะแม่”ณิชายิ้มกว้างแล้วรีบคว้าจักรยานปั่นออกไปทันที ตรงหัวเข่าเหลือเพียงรอยตกสะเก็ดแต่ก็ปั่นจักรยานได้เป็นปกติ เธอจอดจักรยานแล้วมองดูบริเวณหน้าบ้านไม่มีรถตู้จอดอยู่ บ้านก็เงียบราวกับไม่มีคนอยู่ แต่ประตูไม่ได้ใส่กุญแจ เธอลองบิดดูก็เปิดเ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter64. วันนี้มีเจ้ามือ
“ไปๆ ข้าวหอมก็อยากกิน เตยไปกินกันนะ วันนี้มีเจ้ามือ”“ใครบอกจะเลี้ยง”“พี่ชาย พี่ชายใจดีต้องเลี้ยงน้องสาวซิคะ” ข้าวหอมทำเสียงอ้อนแต่ถูกร่มโพธิ์ใช้นิ้วดีดหน้าผากไปเบาๆ“ตัวเองขายของมีตังค์ เลี้ยงพี่บ้างซิ” “พี่โพธิ์ทำงานมีเงินเดือน สมควรเลี้ยงน้องนะ”“เกี่ยงกันอยู่นั้นแหละ หารกันก็ได้ เตยเริ่มหิวแล้วนะ” เป็นณิชาที่ออกตัวเป็นกรรมการ จริงๆเธอไม่หิวเท่าไหร่หรอก แต่อยากให้ร่มโพธิ์ได้กินอะไรมากกว่าร่มโพธิ์พยักหน้ารับแล้วเดินไปหยิบกุญแจรถของพ่อมาพาสาวๆ ไปร้านก๋วยจั๊บร้านโปรด ที่เขากลับมาเยี่ยมบ้านได้เพราะติดวันหยุดยาวเลยได้กลับบ้านสักที ได้อยู่กับครอบครัวก็มีความสุขแล้ว แต่ได้เจอหน้าคนที่ชอบก็ยิ่งมีความสุขมากยิ่งขึ้น“ใกล้จะเรียนจบกันแล้วซินะ” ร่มโพธิ์ชวนคุยหลังจากอาหารที่พวกเขาสั่งถูกยกมาเสิร์ฟแล้ว“ค่ะ เดือนหน้าก็สอบแล้ว” ณิชาพูดเสียงเบา“เป็นอะไรไป เครียดอะไรหรือเปล่า” ร่มโพธิ์อดเป็นห่วงไม่ได้“ไม่มีอะไรหรอกพี่โพธิ์ แค่เตยอยากหางานทำใกล้ๆ บ้านนะ ไม่อยากไปทำงานไกลบ้าน เป็นห่วงพ่อกับแม่” สำหรับข้าวหอมมีหมุดหมายในใจที่ไปทำงานที่กรุงเทพฯ อยู่แล้ว“คนเราก็ต้องเจอการเปลี่ยนแปลงเป็นธร
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter63.แบบนี้ต้องรีบรุกนะครับ
“เอาเปรียบกันนี่” เขายิ้มออกมา รอยยิ้มของเขาทำให้หญิงสาวหน้าแดงอย่างไม่รู้ตัว“เตยต้องคอยดูว่าไข่ดาวจะไปขุดต้นไม้ที่บ้านพี่นนท์หรือเปล่าต่างหากล่ะ”“ดี ถ้าไม่มีหมานี่ก็คงไม่สนใจกันใช่ไหม”“ไม่เกี่ยวเสียหน่อย” เธอแสร้งก้มหน้าก้มตากินอาหาร แล้วก็นึกขึ้นมาได้ “คนอื่นๆละคะ”“ไปแอบกินส้มตำกันในครัวละมั้ง” ชานนท์โคลงศีรษะไปมา เขารู้ว่าพวกนั้นจัดฉากให้เขากับหญิงสาวนั่งกินข้าวกันตามลำพัง“เอ๋? กินด้วยกันก็ได้นี่”“หมอสั่งห้ามพี่กินของหมักดอง” เขาพูดเรื่องจริง“ปลาร้าก็ด้วยเหรอ”“ก็มันใช่ไหมล่ะ”“ค่ะๆ เตยเข้าใจแล้ว” ณิชาหัวเราะร่วน หลังรับประทานอาหารเสร็จ เธอช่วยเก็บโต๊ะแล้วออกมานั่งเล่นที่สวนหลังบ้าน เธอชี้ให้เขาดู หากมองไปก็จะเห็นบ้านเธออยู่ไม่ไกล แน่นอนว่ามุมนี้ทำให้เธอมองเห็นเขา“เตยกลับก่อนนะคะ เดี๋ยวพ่อจะไปส่งเตยไปขายของค่ะ”“ขอให้ขายดิบขายดีนะ”“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวหยิบกระเป๋าขึ้นมาคล้องไหล่ “เอาไว้พี่นนท์ไปถนนคนเดินซิ จะได้เจอเตยกับเพื่อนขายของ”“เตยก็รู้ว่าพี่...”“เดี๋ยวพี่นนท์ก็เดินได้แล้ว” เธอยิ้มกว้าง แล้วขอตัวกลับก่อน เมื่อหญิงสาวออกไปแล้ว ปกรณ์ที่แอบดูอยู่ก็โผล่หน้าออกมาพ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter62.ชวนคุย
ณิชาแวะมาหาชานนท์ที่บ้านด้วยรถมอเตอร์ไซค์ ปกติเธอไม่ค่อยใช้เท่าไหร่ชอบใช้จักรยานมากกว่า แต่เพราะยังปั่นจักรยานไม่สะดวกจึงต้องพึ่งมอเตอร์ไซค์ของแม่ไปก่อน หญิงสาวแวะมาหาพร้อมด้วยของในตะกร้าใบย่อม เมื่อจอดรถแล้วก็เอาตะกร้าใส่ผักสดมาให้ป้าสมใจ“ป้าสมใจ แม่ฝากผักสดมาให้ป้าทำกับข้าวจ๊ะ มีน้ำพริกตาแดงด้วยนะ”“มาพอดีเลย กำลังคิดอยู่ว่าจะทำอะไรกินดี”“ผักสวยๆ แบบนี้ ทำแกงส้มดีไหมจ๊ะป้า”“ดีๆ ลืมไปเลยไม่ได้ทำมาเป็นเดือนแล้ว”“มีอะไรให้เตยช่วยไหมจ๊ะป้า”“ไม่เป็นไรหรอก ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณนนท์เถอะจ๊ะ”“จ๊ะป้า”“เดี๋ยวผมช่วยเองครับป้า ขอฝึกเข้าครัวเสียหน่อยจะได้หัดทำกับข้าวให้แฟนกินบ้าง” ปกรณ์พูดขึ้นแล้วเดินตามหลังป้าสมใจ แต่ก็หันมามองทางณิชา“ฝากดูแลคุณนนท์ด้วยนะน้องเตย”ณิชาทำหน้าตายกลบความเขินอายที่ทำให้หน้าร้อนผ่าว เธอยืนเก้ๆกังๆในห้องรับแขกอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี ชานนท์เห็นคนปากดีทำตัวเขินอายก็เห็นความน่ารักขึ้นมาก็อดยิ้มไม่ได้ “วันก่อนได้ยินว่าเสาร์อาทิตย์ไปขายของเหรอ ขายอะไรล่ะ” เขาชวนคุย แปลกใจตัวเองที่น้ำเสียงอ่อนลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“อ้อ!” ณิชาทำตาโตอย่างเพิ่งนึกได้ หยิบกระเ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter61.อยากรู้อะไรก็ถาม
แปลกดีที่ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย อาจเพราะเธอไม่เคยถามถึงอาการเจ็บป่วยของเขา และทำราวกับเขาไม่ได้เป็นคนป่วย การหลุดปากท้าตีท้าต่อยของเธอทำให้เขานึกสนุก ยิ่งเห็นเธอเจ็บเขายิ่งอยากปกป้องใครสักคน หลังจากได้กำลังใจดี ร่างกายของชานนท์พัฒนาได้ขึ้นตามลำดับ ปกรณ์โทรศัพท์ไปรายงานคนที่บ้านของเขา พ่อกับแม่ถึงกับดีใจมากจนน้ำตาไหล“อีกไม่นานคุณชานนท์ต้องกลับมาเดินได้อย่างแน่นอนครับ”ปกรณ์รับปากด้วยความมั่นใจ แล้ววางโทรศัพท์เดินกลับมาดูคนป่วยที่ฝึกเดินโดยการจับราวไต่ไปเรื่อยๆ ทุกวันนี้ชานนท์พยายามลุกเดินด้วยตนเอง ไม่ค่อยพึ่งพารถเข็นเหมือนก่อน แต่เขาคอยปรามให้ค่อยเป็นค่อยไป“ไม่เห็นเด็กบ้านนั้นเลยนะ” ชานนท์พึมพำออกมา“อ้อ! ผมเห็นพ่อเค้าขับรถรับส่งลูกสาวอยู่นะครับ คงเห็นว่าเข่าถลอกก็เลยไม่ให้ปั่นจักรยานเอง”“เจ็บมากขนาดนั้นเลยเหรอ” “ไม่หรอกครับ แต่เป็นแผลตรงเข่า เวลาปั่นจักรยานก็คงตึงๆ ลำบากอยู่เหมือนกัน”ชานนท์ได้แค่พยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งที่รถเข็น เขารู้สึกว่าหลายวันมานี่เดินได้หลายก้าว จริงๆก็เหมือนที่หมอเคยบอก ร่างกายของเขาปลอดเชื้อโรคแล้ว ที่เหลืออยู่ที่กำลังใจเท่านั้น
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter60 อย่าให้คนขาไม่มีแรงต้องมาเยี่ยมคนขาดีเลย
“เฮ้ย! ไม่ต้อง เดี๋ยวผมทำเอง”“ได้ยังไงละ ก็เตยทำคุณเลอะ” หญิงสาวทำหน้าตาตื่น“ก็มัน...เฮ้อ! เด็กเอ๊ย!” เขาหงุดหงิด จะให้พูดยังไงว่ามือจะโดนเป้ากางเกงเขานะซิ แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะของปกรณ์ ชานนท์ก็ได้หันไปทำตาเขียวใส่“คุณปกรณ์....”“ครับๆ ผมทราบแล้ว” ปกรณ์เข้ามาห้ามณิชาเสียก่อน“ไม่เป็นครับคุณเตย ผมจัดการเอง คุณนนท์เขาไม่อยากให้ใครแตะต้องน้องชายของเขานะครับ”“น้องชาย?” หญิงสาวทำหน้างงๆ แล้วใบหน้าหวานก็เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่ออย่างเพิ่งเข้าใจความหมาย“เตย...เตย...เตยกลับบ้านก่อนนะคะ” เธอทนความเขินอายที่ทำหน้าเธอร้อนผ่าวไม่ไหว หันไปเรียกเจ้าไข่ดาวแล้วรีบยกมือไหว้ลาทุกคนรีบวิ่งออกไปทันที“เด็กคนนี้น่ารักดีนะครับคุณนนท์” ปกรณ์ชวนคุย“เด็กบ้า” ชานนท์กัดฟัน เธอทำเขาเขินไปด้วย เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆเชียว ปกรณ์หัวเราะแล้วพาชานนท์กลับมาด้านในเพื่อช่วยเปลี่ยนกางเกงให้ แต่ชานนท์ห้ามไว้ก่อน “ไม่เป็นไร ผมจะลองลุกขึ้นเอง”“ดีครับ” ปกรณ์ยิ้มอย่างดีใจ“มีคนท้าต่อยแบบนี้ คงต้องรีบหัดเดินให้ได้เร็วๆแล้ว”ชานนท์พึมพำแล้วยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวณิชากลับจากเรียนลงรถสองแถวแล้วแวะ เอาจั
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 59 หยุดนะ เจ้าหมาบ้า!
“เบาๆหน่อยซิยัยเตย”“ไม่ทันแล้วแม่”“ใครเป็นอะไร” พ่อถามไม่ได้สนใจอะไรนัก“เตยไปตามไข่ดาวก่อนนะ”พ่อกับแม่แม่มองหน้ากันแล้วก็ถอนหายใจ นี่ลูกสาวอายุยี่สิบแล้วจริงๆ หรือเนี้ย ทำไมเหมือนมีลูกอายุสิบขวบยังไงไม่รู้ ทั้งสองได้แต่ถอนหายใจเบาๆ แล้วก็ดูรายการโทรทัศน์ต่อไป เพราะลูกสาวก็เป็นแบบนี้ประจำณิชาคว้าจักรยานได้ก็รีบปั่นไป ‘บ้านโน้น’ ทันที จำได้ว่าคราวที่แล้วเจ้าของบ้านบอกให้เข้าทางประตู นึกแล้วก็อยากเขกหัวตัวเอง ไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะผัดแป้งหวีผมให้มันดูกว่าคราวที่แล้ว เขาจะได้ไม่ต้องหัวเราะเธออีก แต่มันคงไม่ทันแล้ว“ไข่ดาว! ไข่ดาว” ชานนท์ที่นั่งบนรถเข็นเรียบร้อยแล้ว ได้ยินเสียงโวยวายหน้าบ้าน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อครู่จางไปเป็นรอยยิ้มขึ้นมาแทน ปกรณ์ถึงกับแปลกใจที่เห็นคนป่วยมีสีหน้าดีขึ้น สองหนุ่มมองเห็นหมาพันธุ์ทางสีน้ำตาลวิ่งหน้าตื่นพร้อมมีกระดูกในปากวิ่งมาทางคนทั้งสอง และไม่กี่นาทีต่อมาร่างเพรียวของหญิงสาวก็วิ่งหน้าตาตื่นตามมา“หยุดนะ เจ้าหมาบ้า!”เจ้าหมาไม่หยุด วิ่งไปที่เดิมก้มหน้าก้มตาขุดดินตรงต้นกุหลาบแล้วหย่นกระดูกลงไปฝั่งเป็นอันเรียบร้อย ณิชาหอบหายใจแรงจ
You may also like
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ37.8K viewsวางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
เพลงมีนา10.2K viewsเมียโจร NC-25
C10.7K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก15.9K viewsเปลี่ยนห่านอย่างเธอให้เป็นหงส์
นรินทร์ลดา185 viewsสลักรักเคียงใจ
ขนมปังรสหวาน122 viewsเล่ห์พสุธา
Kaowsethong393 viewsวางแผนลับจับเพื่อนพี่ชาย
สาวน้อย.ช่างฝัน1.2K views
