บทที่ 1

"หมอเทวดา ได้โปรดคิดใหม่อีกครั้ง!"

"เพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ท่านยอมทอดทิ้งตำแหน่งที่สูงศักดิ์จริง ๆ เหรอ?"

"ด้วยสถานะของท่าน เพียงท่านพยักหน้า นางแบบระดับโลก นักแสดงหญิงยอดนิยม หรือต่อให้เป็นเจ้าหญิงของประเทศ ก็จะต่อแถวมาปรนนิบัติท่านถึงเตียงนะครับ"

เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่ 1 เป็นเรือนจำระดับสุดยอดที่กักขังเหล่าวายร้ายระดับโลกและคนชั่วในวงการธุรกิจ

ในตอนนี้ที่หน้าประตูเหล็ก ชายชราในชุดเสื้อคอจีนกำลังขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

ชายชราผู้นี้คือเหลยเทียนสงหัวหน้าแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจหลายช่องทาง เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศล่มสลายได้ในทันที และมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใคร

เพื่อที่จะตามหาลั่วอู๋ฉางให้รักษาโรคและช่วยชีวิต เหลยเทียนสงเป็นฝ่ายยอมเข้ามารับโทษที่หลงตัน ในที่แห่งนี้ สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้บ่อยมาก

และด้านหลังชายชรา ผู้คุมและนักโทษทั้งหมดในเรือนจำ คุกเข่าข้างเดียว เรียงตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แสดงสีหน้ามีความหวัง ไม่อยากให้เขาจากไป

เพียงเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ ลั่วอู๋ฉาง

นอกจากสถานะนักโทษแล้ว เขายังเป็นราชาที่ไร้มงกุฎของที่นี่อีกด้วย ทําให้ฝูงชนยอมก้มหัวให้

ราชันมังกรลั่วเทียน!

มังกรลั่วออกมา พญายมล่าถอย

เล่ากันว่าในมือราชันมังกรลั่วเทียนมีมีดสองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นมีดผ่าตัดเพื่อช่วยรักษาผู้คน และอีกเล่มเป็นดาบที่มีพลังคร่าชีวิตผู้คน

คนดีนับถือเขาเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และกราบไหว้บูชา

คนที่ทำชั่ว กลับมองเขาเป็นเทพแห่งความตาย เมื่อเอ่ยถึงเขาก็หน้าซีดเผือด

"เฮ้อ คุณยังไม่เข้าใจเหรอ......"

ที่หน้าประตูเหล็ก ลั่วอู๋ฉางยืนเงียบอยู่เป็นเวลานาน ก้นบึ้งหัวใจอดไม่ได้ที่นึกถึงรูปร่างที่งดงาม

นั่นคือภรรยาของเขา หยางหว่านหยู่

สี่ปีที่ก่อน ลั่วอู๋ฉางและหยางหว่านอวี่แต่งงานกันอย่างมีความสุข แต่มีคุณชายคนหนึ่งบุกเข้าไปในห้องแต่งตัวของเจ้าสาวคิดทำมิดีมิร้าย โชคดีที่ถูกน้องชายภรรยาที่ตามมาทันตีหัวแบะ

ลั่วอู๋ฉางเกลียดความประมาทเลินเล่อของตัวเอง ที่ไม่สามารถปกป้องภรรยาได้ ดังนั้นเขาจึงรับโทษเข้าคุกแทนน้องชายภรรยาที่มีประวัติอาชญากรรม

เมื่อคิดถึงสี่ปีที่ผ่านมา 1,400 กว่าวันและคืน เสี่ยวอวี่ต้องเผชิญกับสายตาเมินเฉยและถูกหัวเราะเยาะ และต้องแบกรับความกดดันที่เธอไม่ควรได้รับมากแค่ไหน

แม้แต่ลั่วอู๋ฉางได้รับสืบทอดจากเทพเจ้าเรือนจำผู้ลึกลับ ควบคุมโลกนี้ แต่ก็รู้สึกแค่ว่าหัวใจที่อ่อนโยนเหมือนถูกบีบรัดเอาไว้แน่น เจ็บปวดจนหายใจไม่ออก

"ฉันกับเสี่ยวอวี่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ทุกสิ่งที่เรามีคือความรู้สึกที่จริงใจที่สุดในโลก จะเทียบกับผู้หญิงทั่วไปที่คิดแต่จะอาจเอื้อมอำนาจเงินทองของฉันได้อย่างไร?

"ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ ดวงดาวที่สุกใสที่สุดในโลกก็คือเสี่ยวหยู่ และมีเพียงเธอเท่านั้น!"

เห็นได้ชัดว่าเหลยเทียนสงเตรียมตัวมาแต่แรก เขาหยิบซองเอกสารออกมาแล้วพูดว่า "ในเมื่อท่านยืนกรานที่จะออกไป ได้โปรดรับน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆของทุกคนไว้ด้วย ข้างในนี้มีหุ้นของโรงแรมฮิลตัน บัตรเครดิตแบล็คการ์ด และยังมี......"

ซองเอกสารขนาดเล็กนี้ เพียงพอที่ทำให้รวยระดับประเทศได้!

"ผมรู้ว่าท่านไม่สนใจกลิ่นเหม็นสาบของเงินพวกนี้ แต่โลกภายนอกไม่เหมือนข้างในนี้ ของเหล่านี้ยังมีความจำเป็นอยู่มาก"

ลั่วอู๋ฉางไม่ได้ปฏิเสธ หลีกเลี่ยงไม่ให้ทุกคนยืดเยื้อต่อไป เขาแค่อยากจะออกจากที่นี่ตอนนี้

เหลยเทียนสงพูดอย่างระมัดระวัง "อ่อใช่ มีรุ่นน้องคนหนึ่งมาขอความช่วยเหลือจากผม ผมเป็นหนี้บุญคุณพ่อของเธอ อยากขอให้ท่านรักษาอาการป่วย หากท่านสะดวก......"

"ตกลง" ลั่วอู๋ฉางพยักหน้า

เหลยเทียนสงรู้สึกตื่นเต้นมาก "ผมซาบซึ้งในน้ำใจอย่างมาก ผมจะให้เบอร์โทรศัพท์ของท่านกับเธอ!"

"สายมากแล้ว ฉันควรออกไปแล้ว!"

ทันทีที่พูดจบ ลั่วอู๋ฉางก็ก้าวไปข้างหน้าและจากไปอย่างเด็ดขาดภายใต้สายตาที่ทำใจไม่ได้ของทุกคน

ตั้งแต่ผู้คุมไปจนถึงนักโทษ พวกเขาทั้งหมดน้อมคำนับ ส่งผู้สูงศักดิ์รุ่นหนึ่งออกไปด้วยความเคารพ

ประตูเรือนจำ

ประตูเหล็กเปิดออก ลั่วอู๋ฉางถือถุงผ้าสีซีดจางเอาไว้ ก้าวเดินออกไป