Share

Chapter 3 ขอพี่สาวแต่งงาน

last update Terakhir Diperbarui: 2025-05-06 16:37:16

Chapter 3

ขอพี่สาวแต่งงาน

            วันนั้นเป็นวันแข่งกีฬาของโรงเรียน ทางโรงเรียนอนุญาตให้ผู้ปกครองเข้ามาร่วมกิจกรรมด้วยได้ บ้านผมเลยมาให้กำลังใจผมทั้งบ้านเลยครับ แม่ก็มา แด๊ดก็มา ผมล่ะดีใจมากเลยครับ

            “ขอเชิญนักกีฬาคนเก่งของเราที่จะลงแข่งวิ่งเข้าประจำที่ค่ะ”

            เสียงคุณครูพละคนสวยประกาศเรียกแล้วเจ้านักกีฬาขาสั้นตัวน้อยแต่ละคนวิ่งดุ๊กดิ๊กมาเข้าประจำที่ เสียงคุณครูคนเดิมก็ประกาศขึ้นอีกครั้ง

            “นักกีฬาทุกคนเข้าประจำที่ เตรียมพร้อม ระวัง”

            พอเสียงว่าระวังดังขึ้น นักกีฬาตัวน้อยแต่ละคนก็เอาสองมือแตะพื้น ถอยขาข้างหนึ่งไปข้างหลังแล้วยกก้นขึ้นดูเป็นเจ้าก้อนกลมปุ๊กปิ๊กน่ารักไปหมด เหล่าบรรดาคุณพ่อคุณแม่ก็ส่งเสียงเชียร์ลูกของตนเองอยู่ข้างสนามดังลั่น

            “ปี๊ดดดดดดดดดดด”

            ทันทีที่เสียงนกหวีดดังขึ้นเจ้านักกีฬาตัวน้อยทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาซอยเท้าวิ่งกัน ยิก ยิก กองเชียร์ก็แผดเสียงเชียร์ดังลั่น บรรดาเหล่าผู้ปกครองก็จะไปรอรับที่เส้นชัย คอยปรบมือ โบกมือและส่งเสียงเรียกลูกหลานของตัวเอง ส่วนตัวผมไม่ได้สนใจใครทั้งนั้นตั้งหน้าตั้งตาซอยเท้าเต็มกำลัง ตามองไปที่เส้นชัยที่มีทั้งแด๊ด แม่และพี่แป้งยืนปรบมือเชียร์รอรับอยู่ ผมซอยแบบไม่คิดชีวิต ถึงขาจะสั้นแต่ก็ขยันซอยนะครับ และแล้วผมก็วิ่งเข้าไปถึงเส้นชัยเป็นคนแรก ผมโผกระโดดเข้าไปกอดพี่แป้งอย่างเต็มแรง จนพี่แป้งที่ไม่ทันได้ตั้งตัวล้มลงไปนอนลงบนพื้นโดยมีร่างกลมปุ๊กลุกของผมล้มทับลงไปกอดอีกที ผมกอดพี่แป้งแน่นแล้วจุ๊บไปที่ปากพี่แป้งหนึ่งที ทำเหมือนไม่ได้ตั้งใจแต่ความจริงแล้วผมตั้งใจ อิอิ

            “อ้าวน้องแป้งเจ็บไหมคะ ดูสิเจ้าอ้วนวิ่งไปทับพี่เขาเฉยเลย”

            “เอ้าลุกขึ้นได้แล้ว ลุกขึ้นมานี่สิเจ้าตัวเล็กคนเก่งของแด๊ด”

            แด๊ดดึงตัวผมขึ้นจากพี่แป้งมาอุ้มไว้ ส่วนคุณแม่ก็มาประคองพี่แป้งให้ลุกขึ้นแล้วช่วยปัดเศษฝุ่นดินออกจากตัวพี่แป้ง

            “น้องเจย์เดนเก่งไหมครับ”

ผมหันไปถามคุณพ่อ

            “เก่งมากครับ เจ้าตัวเล็กของแด๊ดเก่งที่สุดเลยครับ”

            พูดจบแด๊ดก็ฟัดไปที่แก้มย้วยของผมทั้งสองแก้ม  จนแก้มผมนี่ยู่บุ๋มลงไปตามรูปหน้าของแด๊ดเลย

            “ใช่น้องเจย์เดนของแม่เก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ”

            แม่ก็เข้ามารับผมไปอุ้มต่อแล้วฟัดที่สองแก้มของผม ผมปล่อยให้แม่ฟัดจนพอใจ ผมก็ขืนตัวออกเพื่อที่จะขอลงมายืนเอง แม่ปล่อยผมลงให้ยืนกับพื้น ผมรีบเดินจ้ำเข้าไปหาพี่แป้ง พี่แป้งย่อตัวนั่งลงแล้วยิ้มหวานให้ผม เอามือมาลูบหัวผม ส่วนผมนั้นก็เอามือไปลูบที่แก้มของพี่แป้ง

            “พี่แป้งเจ็บหรือเปล่าครับ น้องเจย์เดนขอโทษที่เมื่อกี้น้องเจย์เดนโดดทับพี่แป้ง ก็น้องดีใจน้องเลยลืมตัวครับ”

            “ไม่เป็นไรค่ะ พี่แป้งไม่เจ็บเลย”

            พี่แป้งเอามือจับแก้มยุ้ยของผม ผมเอาสองมือไปประคองแก้มพี่แป้งแล้วยื่นปากเล็กๆของผมไปจุ๊บที่ปากพี่แป้ง

            “เจย์เดนเอาอีกแล้ว ทำตัวแก่แดดอีกแล้วนะเราเนี่ย”

            คุณแม่ตกใจร้องเสียงดัง

            “ไม่เป็นไรค่ะ น้าเดือนน้องยังเด็กอยู่เลยค่ะ”

            พี่แป้งยิ้มให้ผมอีกแล้ว ใจของเจย์เดนน้อยละลายหมดแล้วพี่แป้งรู้ไหมครับนี่

            “พี่แป้งไม่เห็นชมน้องเจย์เดนเลย”

            “อ้าวพี่แป้งยังไม่ได้ชมคนเก่งของพี่แป้งหรือครับ น้องเจย์เดนของพี่แป้งเก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ”

            “เย้...”

            ผมกระโดดโลดเต้นดีใจทำเอาแด๊ดกับแม่มองผมด้วยแววตาและสีหน้าที่หมั่นไส้เต็มที แด๊ดดี๊กับแม่ต้องเข้าใจสิ ว่าแด๊ดกับแม่ผมก็รัก แต่ตอนนี้ผมรักพี่แป้งมากกว่า

            แล้วผมก็ถูกเรียกให้ไปรับรางวัลเหรียญทอง เพราะผมวิ่งเข้าเส้นช้ยคนแรก ผมรับเหรียญแล้ว ผมก็เอาเหรียญมายื่นให้พี่แป้ง

            “น้องเจย์เดนเอามาให้พี่แป้งทำไมคะ”

            “พี่แป้งแต่งงานกับน้องเจย์เดนนะครับ ผมเอาเหรียญทองมาให้ครับ”

            พ่อกับแม่ผมมองหน้ากับเลิกลั่ก ส่วนพี่แป้งได้แต่ยิ้มแล้วก็หัวเราะใส่ผม

            “นี่คุณ ไม่ทันไรเจ้าเจย์เดนลูกชายเราก็มาขอสาวแต่งงานแล้วดูสิ”

            “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

            พี่แป้งเอามือมาขยี้หัวผม แล้วจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของผม

            “ยังแต่งไม่ได้หรอกครับน้องเจย์เดนยังเป็นเด็กอยู่เลย”

            “แล้วเมื่อไหร่น้องเจย์เดนจะแต่งงานกับพี่แป้งได้ละครับ”

            “ก็ต้องรอให้น้องเจย์เดนโตก่อนค่ะ”

            “ต้องให้น้องเจย์เดนตัวสูงๆ แบบแด๊ดก่อนใช่ไหมครับถึงจะแต่งงานกับพี่แป้งได้”

            “ใช่แล้ว น้องเจย์เดนต้องกินผัก กินนมเยอะๆ และเล่นกีฬาด้วยนะคะ จะได้โตเร็วๆ”

            “น้องเจย์เดนจะกินนมทุกวัน แล้วน้องเจย์เดนก็จะกินผักด้วย เอ่อ.. น้องเจย์เดนขอกินแต่แครอทได้ไหมครับ น้องเจย์เดนไม่ชอบกินผักเขียวมันไม่อาหย่อย”

            “ไม่ได้ค่ะ น้องเจย์เดนต้องกินผักสีเขียวด้วยนะคะ ไม่อย่างนั้นน้องเจย์เดนจะตัวไม่โตนะ”

            “ก็ได้ครับ น้องเจย์เดนจะพยายามกินผักสีเขียวๆ จะได้โตเร็วๆ จะได้แต่งงานกับพี่แป้ง”

            “....”

            “พี่แป้งสัญญากับน้องเจย์เดนก่อนสิครับว่าจะแต่งงานกับน้องเจย์เดน”

            “ให้น้องเจย์เดนโตก่อนแล้วเราค่อยมาคุยเรื่องนี้กันนะคะ ตอนนี้ต้องขยันเรียนหนังสือให้เก่งๆ ก่อนค่ะ”

            “ครับน้องเจย์เดนจะตัวโตๆ  แล้วเราแต่งงานกันนะครับ”

            พูดจบผมก็ไปจุ๊บที่แก้มของพี่แป้งมัดจำไว้ก่อนแต่งงาน เป็นไงหล่ะ ผมเจ๋งปะ ขอสาวแต่งงานตั้งแต่เด็กเลย อิอิ

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • พี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน   Chapter 27 ลืมให้หมดเพื่อเตรียมเริ่มชีวิตใหม่ [END]

    Chapter 27ลืมให้หมดเพื่อเตรียมเริ่มชีวิตใหม่ [END]สักพักพี่แป้งก็ใช้สองมือทำการปลุกลูกชายผมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นให้ตื่นมามองโลก ซึ่งเจ้าลูกชายผมก็ใจง่ายโดยเล้าโลมด้วยมือนุ่มๆ ไม่นานก็ลืมตาแข็งตัวตื่นขึ้นชมโลกทันที พี่แป้งนั่งบนเตียงอยู่ตรงหว่างขาของผม สองมือน้อยสาวแท่งเอ็นที่ตั้งขึ้น สายตาหวานเชื่อมก็ส่งมาหาผม ผมมองภาพสีหน้าที่เซ็กซี่ขยี้ใจ กับมือน้อยสาวแท่งเอ็นของผม ทำให้ผมอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปจับขยำนมที่เด้งไปมาตรงหน้า ปลายนิ้วก็จงใจเขี่ยเล่นที่หัวนม ซึ่งตอนนี้ก็แข็งขันสู้กับนิ้วมือผมขึ้นมาทันทีแล้วพี่แป้งก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าพี่ปากจะทำ ผมเคยเห็นแต่ในหนังเอวีที่ผมแอบดูอยู่บ่อย พี่แป้งก้มตัวลงแล้วใช้มือจับสองเต้าของตัวเองประกบท่อนของผมไว้แล้วขยับตัวขึ้น แม่เจ้า.. ผมโคตรเสียวเลย“ดีไหมเจย์เดน”เสียงหวานทักถามผม“ดีครับพี่แป้ง ดีมากเลย”ผมเองก็ขยับเอวเด้งขึ้นลงให้ท่อนเอ็นของผมถูและเสียดสีกับหน้าอกอันนุ่มนิ่มของพี่แป้ง แล้วก็ครางออกมาในลำคอ พอพี่แป้งได้ยินเสียงครางผมเท่านั้นแหละ พี่แป้งก็เปลี่ยนท่ามาใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของผมที่ตอนนี้มีน้ำเยิ้มปริ่ม พอปลายลิ้นอุ่นแตะที่ส่วนปลายของผม ผม

  • พี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน   Chapter 26 สั่งลา

    Chapter 26สั่งลาตอนนี้เวลาของผมก็ถูกนับถอยหลังลงเรื่อยๆ ผมเหลือเวลาเพียงสัปดาห์กว่าที่ได้อยู่ จะได้เห็นหน้าพี่แป้ง ผมแทบไม่ไปไหนเลย นี่ถ้าไม่เกรงใจน้าปิ่นแม่พี่แป้ง ผมคงขอนอนค้างกับพี่แป้งไปแล้ว วันนี้ผมไปเข้าไปหาพี่แป้งช้ากว่าปกติ เพราะผมมีนัดไปรับของที่สั่งทำไว้ ใช่แล้วครับผมไปสั่งทำของแทนใจสำหรับเราสองคน แล้วจะเอาไปให้พี่แป้ง ผมเดินเข้ามาในบ้านพี่แป้งก็เห็นพี่แป้งนั่งเล่นชมสวนดอกไม้เล็กๆ ข้างบ้าน ผมย่องเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลัง แล้วหอมแก้มพี่แป้งไปหนึ่งฟอด “อุ๊ย..เจย์เดน อย่ามาทำประเจิดประเจ้อแบบนี้สิ เดี๋ยวแม่กับน้าเดือนหรือแด๊ดเจย์เดนมาเห็นเข้านะ” “ทำไมต้องกลัวใครมาเห็นด้วยละ เขาก็รู้หมดแล้วว่าผมรักพี่แป้งแค่ไหน” ผมยังคงกอดพี่แป้งแล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่พี่แป้ง ดวงตาเหม่อลอยไปข้าง ไม่อยากคิดถึงวันที่จะไม่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มนี้เลย “พี่แป้ง พี่แป้งเรียนที่อเมริกากับผมไหม เดี๋ยวผมไปขอคุณย่าให้ เราไปอยู่ด้วยกันที่โน่นเลย ... เนอะเป็นความคิดที่ดี ทำไมผมถึงคิดไม่ได้นะ นะ นะ ไปเรียนกับผมนะ” “ไม่ได้หรอกเจย์เดน แล้วแ

  • พี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน   Chapter 25 แจ้งข่าวคนรัก

    Chapter 25แจ้งข่าวคนรัก“สวัสดีครับน้าปิ่น สวัสดีครับพี่แป้ง” ผมยกมือไหว้น้าปิ่นแล้ว แล้วส่งยิ้มหวานไปให้แฟนผม “มาได้เวลาพอดีเลย มาช่วยพี่หยอดหน้าตะโก้หน่อย” “ยายแป้งน้องมาถึงก็ใช้เลยนะ” “แหมแม่ก็ เจย์เดนกินเก่งจะตาย ก็ต้องมาช่วยกันทำสิคะ มาเร็วเจย์เดน” ผมเดินเข้าไปหาพี่แป้ง ช่วยพี่แป้งตักหน้ากะทิที่กวนไว้หยอดลงกระทงที่หยอดเผือกกวนไว้แล้ว ผมทำของผมไปเรื่อยๆ ไม่พูดไม่จา ผิดวิสัยของผมจนพี่แป้งเริ่มสงสัยว่าผมเป็นอะไร พี่แป้งเอามือมาแตะที่หน้าผากผม “เจย์เดนเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” “ผมรักพี่แป้งนะ” ผมพูดเสียงแผ่วเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน พี่แป้งเอียงคอยิ้มหวาน พยักหน้าเล็กน้อย “ยังไงเนี่ย ไปแอบทำความผิดอะไรไว้หรือเปล่า ถึงมาอ้อนแบบนี้” “พี่แป้งสัญญากับผมได้ไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่แป้งห้ามทิ้งผมนะ ห้ามมีคนอื่นด้วย” พี่แป้งมองหน้าผมด้วยความสงสัย แล้วก็วางมือกับขนมที่ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว จูงมือผมมานั่งโซฟากลางบ้าน “ไหน เกิดอะไรขึ้น มีอะไรจะเล

  • พี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน   Chapter 24 เรื่องเศร้าของผม  

    Chapter 24เรื่องเศร้าของผม“อะไรนะ ลูกกับหนูแป้งเป็นแฟนกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” “ก็สักพักแล้วครับ แต่ผมก็รักพี่แป้งแบบที่ไม่ใช่พี่สาวกับน้องชายมาโดยตลอดนะครับ” พ่อกับแม่ผมมองหน้ากันเชิงหารือ แล้วก็เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาว่า “พอลูกไปที่โน่น แด๊ดเชื่อว่าลูกจะคนใหม่ๆ ที่ทำให้ใจลูกสั่นได้ไม่แพ้น้องแป้งเลย” “ทำไมแด๊ดกับแม่ไม่เข้าใจผมล่ะครับ คือ ผมรักพี่แป้ง ผมอยากแต่งงานกับพี่แป้ง แล้วทำไมผมจะต้องไปเจอคนใหม่ที่อเมริกาด้วยล่ะ” ผมตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด นี่ทุกคนมองเห็นความรักของผมเป็นอะไร นี่แค่จะไปอยู่ที่ใหม่แล้วผมจะมีใหม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรือ มันไม่ง่ายขนาดนั้นนะ ผมรักของผมมาตั้งกี่ปี่ จะให้ผมมาลืมได้อย่างไร “เจย์เดนใจเย็นก่อนลูก พ่อกับแม่ไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกความสัมพันธ์ของลูกกับหนูแป้งนะ ถ้าลูกสองคนรักกัน แม่เชื่อว่าหนูแป้งก็ต้องเข้าใจและเขาต้องยินดีที่จะเห็นลูกมีอนาคตที่ดี ลูกไม่อยากสร้างอนาคตที่ดีกับคนรักหรือ” แม่ผมเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แล้วมันก็ได้ผล เพราะผมคิดตาม ถึงผมจะเอาแต่ใจบ้างแต่สุดท้ายผมก็ต้องท

  • พี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน   Chapter 23 จุดเปลี่ยน

    Chapter 23จุดเปลี่ยน“ผมจะขยับแล้วนะ” พี่แป้งพยักหน้า ผมขยับเร็วขึ้นและแรงขึ้นเสียงกระทบกันของร่างเราสองคนดังลั่นผมไม่สามารถจะทำเบาได้ ถึงแม้จะกลัวว่าน้าปิ่นจะตื่นมาได้ยินก็ตาม “น้องเจย์เดนขา...ขอแรงอีกนิดพี่แป้งเสร็จแล้ว” “ตอนนี้ไม่เป็นน้องแล้ว ตอนนี้เป็นผัว เมียจ๋าอยากได้อะไรบอกผัวอีกทีสิคะ” “ผัวขา เมียจะเสร็จ ขอแรงๆ หน่อย อ่าห์...” “เมียผมนี่น่ารักจริงๆ” แค่ได้ยินแค่นี้ผมก็หึกเหิม แทงไม่ยั้ง กลีบเนื้อที่ปลิ้นเข้าออกตามแรงส่งของผมมันโคตรสวยเลย ร่างบางสั่นสะท้าน เสียงครวญครางแห่งความสุขของเราสองคนสอดรับกับเสียงร่างกายที่กระทบกัน เป็นเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งมาก ไม่นานพี่แป้งก็แตกเสร็จนำไปก่อน แล้วผมก็รัวกดเน้นย้ำไปอีกพักก็เสร็จตามพี่แป้งไป แต่ในเมื่อถุงยางที่ผมเตรียมมันยังเหลืออีกตั้งสองชิ้น ผมก็ไม่ยอมให้เสียโอกาสนานๆ จะได้มีเอาพี่แป้งสักที ผมเลยจัดเสริมแบบไม่ต้องพักไปให้อีกสองยก จนพี่แป้งสั่นเทิ้มหมดแรง แล้วเราก็หลับไปด้วยกันยันเช้าเลยดีนะที่ตอนเช้าน้าปิ่นไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า ผมเลยอาศัยช่วงเวลาน

  • พี่สาวข้างบ้านของเจย์เดน   Chapter 22 แมวขโมย

    Chapter 22แมวขโมยผมดีใจเป็นลิงโลดรีบจัดการทำความสะอาดเจ้าลูกชายของผมแล้วจัดให้เข้าที่เข้าทาง ผมย่องออกจากบ้านเบาๆ ผ่านห้องนอนพ่อกับแม่มีเสียงกำลังกิจกรรมเข้าจังหวะกัน ดีเลย พวกเขาจะได้ไม่สนใจผม ผมเดินลัดเลาะเข้ามาในเขตบ้านพี่แป้ง แล้วก็มายืนอยู่หน้าประตูบ้าน เอื้อมมือไปหยิบกุญแจในกระถางต้นไม้แล้วไขอย่างเบามือ นี่ผมกำลังจะเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับลูกสาวเจ้าของบ้านในขณะที่คุณแม่ก็ยังอยู่ในบ้านนี่อะนะ จะกล้าเกินไปไหมเจย์เดน ผมจะโดนน้าปิ่นเข้าไม้หน้าสามมาตีหัวผมไหมนะ คงไม่โดนหรอก เพราะที่บ้านพี่แป้งไม่มีไม้หน้าสามผมสำรวจมาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่อาจจะโดนสากกระเบือหรือไม้ตีพริกมาแพ่นกบาลอันนี้มีความเป็นไปได้สูงหน่อย ผมค่อยๆ หมุนลูกบิดแล้วดันเข้าไปอย่างเบามือแล้วค่อยปิดประตู จากนั้นก็ค่อยๆ ย่องผ่านหน้าห้องนอนน้าปิ่นแล้วเดินขึ้นบันไดอย่างแผ่วเบาไปหยุดยืนที่หน้าห้องพี่แป้ง ก่อนที่จะบิดลูกบิดแล้วเบี่ยงตัวเข้าไป พอเข้าไปถึงผมก็แทบจะกระโจนเข้าใส่พี่แป้งราวกับหมาป่าที่เจอเหยื่อที่ถูกใจ ผมเข้าไปจูบพี่แป้งเราสองคนแลกจูบกันอย่างหวานฉ่ำเสียงน้ำลายดังเฉอะแฉะ สายตาเราทั้งคู่ประสานกัน ด้วยความ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status