3

พูดแล้ว... ริมฝีปากของเธอก็ครอบเข้าหาแท่งผงาดของเขาอีกครั้ง คราวนี้ศีรษะของเธอขยับเข้าออก ขณะที่ชายหนุ่มไม่สามารถยืนนิ่งอยู่ได้อีกแล้ว เขาขยับเอวส่งแท่งเข้าไปในปากของเธอลึกล้ำกว่าเดิม

ใหญ่เกร็งไปทั้งร่าง   มือของเขารวบเส้นผมของลีลา จ้องมองแท่งมันวาวที่กำลังผลุบเข้าผลุบออกผ่านริมฝีปากของเธอด้วยอารมณ์อันสุดเร่าร้อนรัญจวน

“พอเถอะครับที่รัก”

ใหญ่รั้งร่างของเธอให้ลุกขึ้น ประกบปากปล่อยให้ลิ้นเลื้อยเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกัน มือหนาของใหญ่คลึงอยู่บนไหล่และเลื่อนลงไปตามแผ่นหลัง  ล้วงผ่านขอบกางเกงเข้าไปสัมผัสกับเนื้อสะโพกที่อัดเคร่งครัดอยู่ในกางเกงชั้นใน

มือเรียวนุ่มของลีลาจับแท่งของเขาขยับรูดอยู่ตลอดเวลา  มันเป็นอวัยวะชิ้นเดียวที่ยิ่งกระทำยิ่งแข็งแกร่งจนกว่าจะพ่นลาวาสีขาวขุ่นออกมาแล้วนั่นแหละ

“ถามจริง นึกถึงป๊ะป๋าอยู่ใช่ไหมเนี่ย” 

เขาหยุดจูบ ถามเธอ ตาจ้องตา เหมือนจะค้นเอาความรู้สึกอันแท้จริงของเธอ ไม่มีอาการหึงหวง มีแต่...อารมณ์อันตื่นเพริดหนักหน่วงกว่าเดิม

“ค่ะ ใช่ค่ะ” ลีลาตอบเสียงพร่า ใบหน้าพริ้มเพราแดงเรื่อ ดวงตาของเธอก็มีประกายที่บ่งบอกว่า เธอไม่ได้โกหกเขา...

ภาพของพร้อมพงศ์กำลังผุดพรายขึ้นในมโนของเธอจริง ๆ ร่างกายกำยำล่ำสันชุ่มด้วยเหงื่อ ดูเป็นผู้ชายวัยกลางคนที่ดิบเถื่อน น่าเข้าไปลูบไล้

“คุณอยากได้ป๊ะป๋าเป็นผัวอีกคน”

“ค่ะ หึงไหมคะ”

“ที่สุด”

ท่าทางของใหญ่เวลานี้เป็นอย่างที่เขาพูด แรงหึงกระตุ้นความเป็นชายให้ผงาดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

“อุ๊ย... ที่รักคะ  เบา ๆ ค่ะ”

หญิงสาวหลุดปาก เสียงกระเส่า ไม่เคยเห็นท่าทางหึงหวงของใหญ่อย่างจริงจัง ท่าทีแต่ก่อนของเขา อาจจะมีอยู่บ้าง ก็เป็นไปตามประสาชายหนุ่ม 

มือของเขาเคล้นลงบนเนื้อสะโพกของเธอจนรู้สึกได้ถึงอารมณ์สุดปั่นป่วนของเขา

“ผมต้องลงโทษคุณ”

“จะทำอะไรฉันล่ะคะ”

“คุณต้องการเถื่อน ๆ ไม่ใช่เหรอ”

“อุ๊ย... เถื่อน...”

หญิงสาวหลุดปากตื่นเต้น

เขาจับเธอหันหลัง ซุกไปที่เตียง บังคับให้เธอล้มคว่ำลงไป เขากระตุกกางเกงของเธอออก

สะโพกขาวอวดความงดงามละลานตา...

พร้อมพงศ์พยายามหักห้ามความต้องการของตัวเอง... แต่ก็นั่นแหละ ด้วยสภาพร่างกายที่แข็งแกร่งสุดขีด ยิ่งกว่าคนในวัยเดียวกันหลายเท่า และการห่างเหินมานาน ทำให้สุดท้ายแล้วเขาไม่สามารถหักห้ามอารมณ์เอาไว้ได้

เดินเงียบกริบมาหยุด  เสียงแว่วออกมาจากห้องได้ยินค่อนข้างชัดเจน พร้อมพงศ์วาบหวิว แก่นกายของเขาตื่นตัว มันแข็งเหมือนจะหักเป็นสองท่อน

อารมณ์ของเขากำลังกระเจิดกระเจิงจริง ๆ ไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการเอาไว้ได้ เพียงแต่... ด้วยวัยแล้ว เมื่อถึงจุดหนึ่ง สามารถหักใจ แล้วหมุนร่างก้าวออกมาจากตรงนั้น ตรงดิ่งไปยังห้องโถงของบ้าน ดับความรุ่มร้อนด้วยเบียร์เย็น ๆ 

อา...  เห็นความเร่าร้อนของหนุ่มสาวแล้ว ก็ให้อดนึกคนที่จากไปไม่ได้

เธอ...สุดที่รัก ผู้เป็นแม่ของลูกชายทั้งสอง 

พร้อมพงศ์ถอนใจยาว  พลางสาดเบียร์เข้าสู่ลำคอ แต่ความเย็นของเบียร์ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกตื่นตัวลดลงแม้แต่น้อย

ดูเหมือนยังแว่วได้ยินเสียงครางกระเส่าอยู่ตลอดเวลา  และแก่นกายของเขาก็ยังผงาด ไม่ยอมสงบลงง่าย ๆ

ในที่สุด พร้อมพงศ์กระดกเบียร์หมดแก้ว ก่อนผุดลุกขึ้น และย้อนกลับขึ้นไปยังหน้าห้องพักของลูกชายกับว่าที่ลูกสะใภ้อีกครั้ง

ใบหน้าของเขาร้อนผ่าวกว่าเดิม  เพราะเสียงที่แว่วออกมาภายนอก

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คนข้างในกำลังผนึกร่างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และกำลังกระแทกกระทั้นกระทบกระเทือนซึ่งกันและกันอย่างหนักหน่วง

แก่นกายตื่นตัวรับรู้ จากเสียงที่ได้ยิน 

ในที่สุด...

“ทนไม่ไหวแล้ว”

พร้อมพงศ์ปลดปล่อยแก่นกายให้หลุดออกมานอกเป้ากางเกงอย่างง่ายดาย

ขนาดของมัน เหนือกว่าลูก ๆ ทั้งสองคน!