ภายในห้อง...
ใหญ่จ้องเขม็งอยู่ที่สะโพกขาวละลานตา พลางถอดท่อนล่างของตัวเองออก ก่อนจะจับแท่งผงาดถู ๆ ไถ ๆ ระหว่างกลีบพูที่ย้อยออกมาจากด้านหลัง
ลีลาสูดปาก กางมือ เรียวนิ้วจิกขยำผ้าปูที่นอน แท่งรักที่คุ้นเคยยังคงถากถูวนเวียนอยู่ภายนอก ไม่ยอมรุกล้ำเข้าสู่พื้นที่หวงห้าม
นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกวาบหวิว ทรมาน
“ใส่เข้ามาสิคะที่รัก”
“อยากมากไหมครับ” ใหญ่ถาม
“อู้ย... อย่าทรมานอีกเลยค่ะ”
“ผมอยากให้ป๊ะป๋าเอาคุณจัง” ชายหนุ่มหลุดปาก มันเหมือนกับแสดงออกซึ่งความรู้สึกที่ซ่อนอยู่เบื้องลึกของเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว
และมันเป็นความจริง เพราะแสดงออกมาในขณะ...ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของกามารมณ์ขนานแท้
“จริงเหรอคะที่รัก”
“ผมอยากจริง ๆ ครับ”
“ฉันก็อยากให้ป๊ะป๋าเอาค่ะ”
“เพราะอะไรครับ” ใหญ่ถูแท่งกับร่องกลีบ น้ำเมือกเหนียวทำให้มันวาว และหากเขาจะเสือกผ่านความคับแคบเข้าไปในยามนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากสักนิดเดียว
“ไม่รู้ค่ะ ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร แค่เห็น ฉันก็รู้สึกวาบหวิวแล้ว”
“ของป๊ะป๋าใหญ่กว่าของผมอีก”
“ว้าว! อู้ย... ใส่มาเถอะค่ะ ของคุณก็ไม่ธรรมดาเลยนะคะ”
“ของผมเล็กนิดเดียว”
“แต่เป็นของจริงสำหรับฉันนะคะ อู้ยยย... ที่รักขา ใจจะขาดแล้วค่ะ”
ยิ่งถูวน ลีลายิ่งไม่สามารถอยู่นิ่งเฉย อารมณ์สาวเร่าร้อนเดือดพล่านไปหมด
ใหญ่บดกรามกรอด เหมือนพยายามจะยับยั้งไม่ให้กระเจิดกระเจิงจนเกินไป
มันเพิ่งจะเริ่มต้น
เขายังอยากจะยื้อเวลาอีกนิด ความสุขจากการร่วมรัก ไม่ใช่การสอดใส่ เพราะ...ในช่วงเวลานั้น สำหรับเขาแล้ว มันกินเวลาชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น
ก่อนจะสอดใส่ต่างหากสำคัญที่สุด ยิ่งสามารถยื้อเวลาให้ยาวนานได้เท่าไหร่ จะเหมือนกักขังอารมณ์ของตัวเองให้อยู่ในห้วงเหวแห่งฤษณา เขาชอบมองเวลาหญิงสาวอยู่ในห้วงของอารมณ์เดียวกัน...
ครั้นแล้ว
เขาค่อย ๆ เสือกแท่งเข้ากลางร่องฉ่ำของเธออย่างเนิบช้า ความแข็งแกร่งสามารถซอกซอนผ่านกลีบดอกไม้อันบอบบางและอ่อนโยนได้อย่างไม่ยากสักเท่าไรนัก
ลีลาขึงริมฝีปากเป็นเส้นตรง พยายามสะกดกลั้นไม่ให้หลุดเสียงใด ๆ ออกมา แต่ไม่ใช่ ยิ่งสะกด กลับมีน้ำเสียงเล็ดลอด
มันไม่มีความหมาย มีแต่ความเสียว
ทั้ง ๆ ที่คุ้นเคยกับแท่งมหัศจรรย์ ทว่า...ยังคงรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกแยกออกเป็นเสี่ยง ๆ
มันไม่ใช่ความเจ็บปวด ทว่าสีหน้ากลับเหยเกคล้ายกับกำลังทรมาน
มันไม่ใช่ความทรมาน ทว่าร่างกายกลับมีปฏิกิริยาดิ้นรน หลีกหนี
ใหญ่ค้างแค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ มือหนาถลกชายเสื้อของเธอขึ้น ปลดตะขอยกทรง ก้มลงไปจูบกลางแผ่นหลัง สอดมือเข้าไปเคล้นเต้าของเธอ เติมความเร่าร้อนหนักหน่วงขึ้น
เต้าถูกขยำ กลีบดอกไม้ถูกแท่งรักปักคา จนทำให้ลีลาไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้ ทั้ง ๆ ที่ร่างของหล่อนอยู่ในลักษณะคว่ำหน้าถูกตรึงอยู่กับที่ก็ตามที สะโพกขยับ สองมือกางขยำผ้า น้ำเสียงที่เล็ดลอดออกจากริมฝีปากสุดสวยยามนี้ มันคือน้ำเสียงแห่งความวาบหวามแหบพร่า เมือกเหนียวพรั่งพรูเต็มผนังช่องทางรัก
ใหญ่บดกรามกรอด ขยับมือออกจากเต้ามาคลึงอยู่ที่เอวคอด สายตาจับจ้องเขม็งอยู่ที่แก่นกายที่ค่อย ๆ เสือกไสให้จมเข้าไปทั้งหมด...
สุดโคน แล้วขยับถอยออกมา
แท่งมันวาวด้วยเมือกน้ำหวานเคลือบชโลม
“แรง ๆ ได้อีกนะคะที่รัก”
ไม่ต้องให้บอก อารมณ์ของใหญ่เวลานี้ก็พร้อมจะสนองความต้องการให้กับหญิงสาวของเขาตามที่เธอปรารถนาอยู่แล้ว
ปลายเท้าของเธอจิกเกร็ง น้ำหวานมากมายทำให้เสียงกระแทกกระทั้นเริ่มเซ็กซี่เร้าใจมากกว่าเดิม
“เสียวค่ะ อู้ย เสียว...ที่รักคะ...”
“ผมมาที่นี่ก็เพื่อจะตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง...”พร้อมพงศ์เป็นคนพูดเอง เขาแต่งตัวเหมือนเตรียมจะเดินทางอีกครั้งวารีมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นด้วยความรู้สึกที่เหมือนกำลังสูญเสียอีกครั้งต่อให้พยายามทำใจเอาไว้แล้วก็ตาม“คนรักเหรอคะ”นางถาม“เธอเป็นยิ่งกว่าคนรักครับ”เขาตอบ“ภรรยาหรือเปล่าคะ”“ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี...ขอโทษนะครับคุณมีครอบครัวหรือเปล่า”“ค่ะมีค่ะไม่ใช่สิคะต้องตอบว่าเคยมี”วารีพยายามซ่อนความเศร้าเอาไว้“สามีฉันเสียไปแล้วค่ะ”“โอ้... เสียใจด้วยนะครับแต่เขาแค่เดินทางไกล”“ค่ะเดินทางล่วงหน้าไปก่อน”“ซักวันเราก็ต้องตามเขาไปเหมือนกัน”“ค่ะคิดว่างั้น”นางพยายามไม่เศร้
“ค่ะ”“ขอบคุณครับ”พร้อมพงศ์เลื่อนตัวขึ้นมาใช้แกนกายสัมผัสไปบนเนื้อตัวเปลือยของนางเอ็นอุ่นถูกเขานำมาวางกลางร่องอกอวบวารีใช้สองมืออัดเนื้อแนบเข้าหาแท่งเอ็นหลังจากนั้นปล่อยให้เขากระทำไปตามอารมณ์แท่งของคนวัยขนาดนี้ยังคงแข็งแกร่งขนาดก็เหลือกินเหลือใช้วารีไม่อยากจะนึกถึงว่าผู้ชายคนนี้เคยผ่านผู้หญิงมาสักกี่คนแล้วลำพังแค่รูปกายภายนอกยังทำให้ผู้หญิงเกิดอาการหวั่นไหวปั่นป่วนแม้กระทั่งนาง...ผู้ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาจนถึงค่อนอายุแล้วก็ยังอดไม่ได้และยิ่งไม่อยากรับรู้ว่าแท้จริงการมาถึงที่นี่ของเขาเพื่อจะตามหาใครเพราะพอระลึกต่อว่าเขาอาจะต้องจากนางไปชั่วชีวิตหรือตลอดกาลก็ให้บังเกิดความรู้สึกหดหู่เสียแล้วละปลายแท่งเริ่มแดงเข้มเมือกเหนียวยังคงเล็ดลอดออกมาจากรูปล่อยกระสุนนางบีบเต้าสร้างความกระชับให้กับเขาแต่แล้ว...เขาถอนแกนกายออกเ
1006 คำ“หอมออกครับหอมจริง ๆ”หนุ่มใหญ่มีอาการหื่นกระหายทุกอากัปกิริยาอ้อมกอดยังกระชับแน่นแกนกลางกายผงาดขึ้นจนสาวใหญ่รับรู้ได้ถึงสัมผัสดังกล่าวเมื่อกี้คุณเรียกชื่อใครนะคะใจจริงวารีอยากถามแบบนี้เพราะชื่อที่หลุดออกมาจากปากของหนุ่มใหญ่ยิ่งสร้างความสงสัยและกังวลอยู่ในทีแต่...สัมผัสของเขากลับทำให้นางไม่กล้าถามเกิดความหวั่นไหวต่อความจริงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย“ผมขอนะครับ”ใบหน้าของนางหงายแหงนขึ้นเมื่อถูกหนุ่มใหญ่ซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอมีทั้งกลิ่นหอมของน้ำหอมกลิ่นเหงื่อขับความต้องการให้ลุกโพลงมือหนาคลึงเนินไหล่เลื่อนลงไปผ่านแผ่นหลังสัมผัสกับความขรุขระของตะขอยกทรงและเลื่อนต่ำลงไปจนถึงสะโพกเขาขยำหนักมือแก
1005 คำมิตรภาพได้เกิดขึ้นระหว่างหนุ่มใหญ่กับสาวใหญ่ผู้ยังมีความต้องการอันร้อนแรงแต่...อันที่จริงนั่นเป็นเพียงบางห้วงอารมณ์เท่านั้นบางเวลาเรื่องแบบนั้นไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นเลยกาม...แท้จริงแล้วเป็นความละเอียดอ่อนมีความสุขและความเศร้าระคนกันนาง... นั่งมองหนุ่มใหญ่ผู้กำลังผล็อยหลับไปเมื่อค่อนคืนล่วงแล้วเขาดูดีแม้ในยามหลับเป็นผู้ชายที่ดูดีไม่ใช่แอ็กฯเขาเป็นของเขาแบบนี้บางประโยคในการสนทนาเขาคงไม่รู้ว่าทำให้นางสะท้านวาบนึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้มันเหนือความคาดหมายและนึกว่ายังโชคดีที่เขาไม่ได้ยอมปลดปล่อยอารมณ์ไปพร้อมกับนางความยับยั้งชั่งใจของเขายังคงมีโทษเขาไม่ได้หรอกนางเองมีส่วนทำให้เกิดเหตุการณ์ขึ้นแต่ก็ดีแล้วที่เขาไม
จูบของผู้ชายคนนี้ทำเอาสาวใหญ่สะท้านหวั่นไหวยอมบดขยี้ริมฝีปากกับเขายอมใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขาทั้งหมดมาจากใจตัวเดียวใจต้องการใจปรารถนาจึงไม่ต่อต้านยินยอมถูกสัมผัสและไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นจากถูกสัมผัสเปลี่ยนเป็นรุกเร้าปลดผ้าขนหนูที่เขาห่อหุ้มส่วนล่างออกไปมือนุ่มกำแท่งของเขา...ขยับรูด“ใหญ่จังค่ะ”วารีหลุดปากออกมาเสียงยิ่งสะท้าน“อยากทานไหมครับ”“ทานอะไรคะ”“ไม่ทานผมทานคุณก่อนนะครับ”“อุ๊ย...อย่า... อืมม...”เผลอเพียงนิดเดียวเท่านั้นใบหน้าของหนุ่มใหญ่ก็ซุกเข้าหากลางร่องอกอวบหัวใจของนางเต้นรัวจากสัมผัสดังกล่าวมือหนาประคองเต้าที่ถูกแรงโน้มถ่วงของโลกทำให้คล้อยต่ำอารมณ์ขึ้นเสียจนไม่เหลือแค่ประคองนิ้วของเขาขยี้จุกจงอยสียังแดงสวยซึ่ง...เมื่อถูกสัมผัสเม็ดบัวก็แข็งชูชันเขารุกหนัก&
“ยายดูออกด้วย”“จริงหรือเปล่าล่ะ”ยายถามลีลายิ้มเศร้าพยักหน้ายอมรับ“ค่ะนิดหน่อย”ยายก็เหมือนแม่นั่นแหละเรื่องบางเรื่องปล่อยให้เป็นปัญหาของเจ้าตัวเองไม่เซ้าซี้ถามทุกคนต่างมีปัญหาเป็นของตัวเองและปัญหานั้นต้องแก้ได้ด้วยตัวเองเท่านั้น“กาลเวลาจะช่วยเยียวยาได้ทุกเรื่องนะหนู”“ค่ะยายหนูก็หวังว่าจะเป็นยังงั้นค่ะ”เขาเมามายหลับไปก่อนแล้ว...เขานอนบนโซฟาตัวยาวในห้องนอนส่วนตัวของนางบนโต๊ะยังมีหลักฐาน...ขวดเบียร์เปล่าอีกครึ่งโหลยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าควรที่นางจะนึกโกรธฉุนเฉียวเพราะแท้จริงแล้วเขาไม่ได้มีสิทธิ์ใด ๆจะมาทำให้ชีวิตของนางลำบากหรอกนะแต่...กลับรู้สึกเอื้ออาทรต่อเขามากกว่าเวลานี้ลูกจ้างทั้งสองคนออกไปเที่ยวงานข้างนอกกว่าจะกลับคงรุ่งเช้าเพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดของพวกเขาเดือนหนึ่งจะหยุดสักว