Share

บทที่ 1491

Penulis: หว่านชิงอิ๋น
คนใบ้พยักหน้า ชี้ไปยังลั่วชิงยวน แล้วชี้ไปยังร้านขายอาหารเล็ก ๆ ข้างหน้า

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะไปรอเจ้าที่นั่น”

“เจ้ารีบกลับไปเถิด”

จากนั้นคนใบ้ก็อุ้มของรีบเดินจากไป

ลั่วชิงยวนจึงไปยังร้านนั้น สั่งอาหารมิกี่จานระหว่างรอคนใบ้กลับมา

แต่เมื่อคนใบ้กลับมา เขากลับถือของบางอย่างมาด้วย

ลั่วชิงยวนมองมิชัด นางถามด้วยความประหลาดใจ “เจ้ามิได้นำของกลับไปแล้วหรอกหรือ?”

คนใบ้วางของลงบนโต๊ะ

ลั่วชิงยวนมองชัดแล้วก็ตกใจเล็กน้อย “นี่มัน… ดอกไม้ไฟหรือ?”

“มิใช่ว่าขายหมดแล้วหรือ?”

คนใบ้ดึงลั่วชิงยวนลุกขึ้น ถือดอกไม้ไฟ แล้วรีบออกไป

ทั้งสองกลับไปยังเนินเขาเดิม แล้วจุดดอกไม้ไฟด้วยกัน

จากนั้นก็เปลี่ยนที่ไปนอนลงชมดอกไม้ไฟที่บานสะพรั่งบนท้องฟ้าอย่างเงียบ ๆ

ขณะที่ลั่วชิงยวนมองดูอยู่นั้น ในห้วงความคิดก็หวนรำลึกถึงวันเวลาที่ซีหยาง

ดอกไม้ไฟในตอนนั้นงดงามกว่านี้เสียอีก

“สวยงามจริง ๆ” ลั่วชิงยวนรำพึง

ส่วนในดวงตาของฟู่เฉินหวน สิ่งที่เห็นกลับเป็นสัญญาณที่ซ่อนอยู่ในดอกไม้ไฟ

เขาหยิบกิ่งไม้เขียนลงบนพื้นว่า “อีกสองวันข้าจะจากไปแล้ว”

ลั่วชิงยวนหันมามองแล้วรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าจะกลับไปแล้วหรือ? ฉินอ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1496

    ลั่วชิงยวนพลันร่างแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นฉีอวี้กล่าวต่อ “ครั้งแรกที่ข้ารู้จักเขา เขาปล้นเงินหลวงจำนวนมากเพื่อช่วยเหลือราษฎรผู้ประสบภัย”“แต่ในตอนนั้นผู้คนมากมายเข้าใจเขาผิด รวมถึงข้าด้วย ข้าถึงกับไล่ตามล่าเขาอยู่หลายวัน แต่ก็มิสามารถจับเขาได้ทัน”“ต่อมาความจริงก็ปรากฏ เงินหลวงจำนวนนั้นถูกขุนนางโกงกินไป ยามนั้นข้ารู้สึกทันทีว่าเขามิใช่คนเลวร้ายอย่างที่ร่ำลือกัน”“มิควรถูกมองว่าเป็นคนร้ายในสายตาคนอื่นเลยด้วยซ้ำ”“เขาคือวีรบุรุษ!”ขณะที่ฉีอวี้กล่าวคำนี้ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเลื่อมใสลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถามว่า “แล้วเหตุใดเขาจึงมิรู้จักเจ้า? ตามหลักเหตุผลแล้ว พวกเจ้าน่าจะเคยพบกันมาก่อน”ฉีอวี้กลับส่ายหน้า “ตอนนั้นข้าติดตามผู้อื่นไป เขาจึงมิได้สังเกตเห็นข้า”“แล้วเจ้าเป็นใครกันแน่?”ฉีอวี้ตอบว่า “ข้าคือบุตรีเจ้าเมืองแห่งเมืองอวิ๋นโจว”“ที่ข้าออกมาคราวนี้ก็เพื่อหนีการแต่งงาน”“ข้าเพียงต้องการตามหาโฉวสือชี”“แต่หากมิทำเช่นนี้ เขาคงมิชายตามองข้าแม้แต่น้อย แล้วข้าจะดึงดูดความสนใจของเขาได้อย่างไร?”กล่าวจบ ฉีอวี้ก็ดึงแขนเสื้อนาง แล้วอ้อนวอนว่า “ท่านพี่ ท่านช่วยมิบอกเขาได้หรือไม่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1495

    โฉวสือชีกล่าวว่า “ข้าสืบประวัติฉีอวี้มาแล้ว คนในตลาดมืดที่รู้จักนางล้วนกล่าวว่า นางเป็นเด็กกำพร้า อาศัยอยู่ในตลาดมืด หาเงินจากการช่วยเหลือผู้อื่นทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ”“เป็นเด็กสาวที่น่าสงสาร”“หรือว่าจะพาไปด้วยดี?”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เอาสิ”ทว่าคำพูดต่อไปของโฉวสือชีกลับทำให้นางตกใจเล็กน้อย“คราวนี้ข่าวเรื่องบัวถวายก็เป็นนางที่สืบทราบมาให้”“นางสืบมาให้หรือ?” ลั่วชิงยวนประหลาดใจ“ใช่ เด็กสาวคนนี้ฉลาดมีไหวพริบ หากเก็บไว้ ต่อไปอาจจะมีประโยชน์บ้าง อย่างไรแล้วก็มิได้ลำบากอันใด แค่เพิ่มภาระเรื่องกินอีกคน”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้วก็พาไปด้วยเถิด”เพียงแต่ในใจนางยังคงสงสัย หลังจากนำบัวถวายกลับไปเก็บแล้ว ลั่วชิงยวนก็ออกจากบ้านอีกครั้งนางไปยังตลาดมืด เดินเตร็ดเตร่ไปทั่วจึงได้พบเถ้าแก่สวีจริง ๆลั่วชิงยวนแอบตามเขาไปโดยมิให้เขาสังเกตเห็น ตามไปจนถึงลานประมูลทองคำเมื่อเข้าไปในห้อง ปรากฏว่าในห้องมีคนอยู่แล้ว“ข้าจัดการสิ่งที่ท่านสั่งเรียบร้อยแล้วขอรับ”น้ำเสียงของเถ้าแก่สวีเต็มไปด้วยความเคารพยิ่งลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย เถ้าแก่สวีกำลังพูดกับใคร?นางค่อย ๆ แง้มประตูออ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1494

    ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปาก “เป็นคำสั่งของฉินอี้หรือ?”คนใบ้กลับส่ายหน้า เขียนว่า “เราเป็นสหายกัน”ลั่วชิงยวนยิ้มสองวันต่อมา คนใบ้ติดตามนางฝึกกระบี่ ฝึกวิชาตัวเบา ฝึกขี่ม้าและยิงธนู กอปรกับสรรพคุณของบัวถวาย นางรู้สึกว่าร่างกายมีกำลังวังชามากขึ้นคนใบ้ออกจากตลาดมืดไปในรุ่งเช้าวันที่สามลั่วชิงยวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องช่วยอวี๋หงดูแลกิจการของตลาดมืดก่อนที่เขาจะกลับมาทุกวันจะต้องไปจับชีพจร ฝังเข็มและจ่ายยาให้ผู้อาวุโสทั้งสองพาผู้อาวุโสทั้งสองไปเดินเล่นชมทิวทัศน์ เล่นหมากรุก ผู้อาวุโสทั้งสองมีความสุขมาก เมื่อจิตใจดีขึ้น อาการป่วยทางกายก็ลดน้อยลงวันหนึ่งโฉวสือชีมาหา กล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ข้าสืบทราบมาว่า คืนนี้จะมีคนประมูลบัวถวาย หากพวกเราสามารถซื้อมาก่อนได้ ก็มิต้องนำไปประมูลในตลาดมืดแล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็รีบลุกขึ้น“จริงหรือ? แล้วเจ้ามีเบาะแสอันใดบ้าง?”โฉวสือชีพยักหน้า “ข้าจะหาวิธีไปหาคนผู้นั้นก่อน เพียงแต่หากต้องเจรจาต่อรอง อาจจะต้องให้เจ้าออกหน้า”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ดี”ถึงแม้ว่าในตอนนี้ร่างกายของนางจะฟื้นตัวดีขึ้นแล้ว แต่บาดแผลภายในยังต้องบำรุงรักษาใ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1493

    ปรากฏว่าเป็นข้าวต้มและขนมขบเคี้ยวลั่วชิงยวนชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วจึงถามว่า “ซื้อให้ข้าหรือ?”คนใบ้พยักหน้า“ขอบคุณ”“ไปกันเถิด ไปหาที่นั่งกินกัน”เมืองป้านกุ่ยยามกลางวันกลับคืนสู่ชีวิตปกติแล้ว ทั้งสองมานั่งลงที่ศาลาเล็กแห่งหนึ่งลั่วชิงยวนแทบรอมิไหวที่จะเปิดกล่องอาหารคาดมิถึงว่าทุกอย่างล้วนเป็นรสชาติที่นางโปรดปราน“บังเอิญนัก สิ่งที่เจ้าซื้อมาล้วนเป็นสิ่งที่ข้าชอบกินทั้งนั้นเลย”คนใบ้เผยรอยยิ้มจางถึงแม้จะมิได้เอ่ยคำใด แต่ลั่วชิงยวนสัมผัสได้ถึงความสุขของเขาขณะกิน ลั่วชิงยวนก็กล่าวว่า “วันนี้ข้าจะเริ่มฝึกวรยุทธ์ เจ้าจะไปกับข้าหรือไม่?”คนใบ้พยักหน้าโดยมิลังเลลั่วชิงยวนมองเขาด้วยความสงสัย “เหตุใดข้ากล่าวสิ่งใดเจ้าก็เห็นด้วยทุกอย่าง? นอกจากฉินอี้แล้ว เจ้าทำเช่นนี้กับคนอื่นด้วยหรือไม่?”คนใบ้กลับส่ายหน้าเขาเชื่อฟังนางแต่เพียงผู้เดียว“เช่นนั้นประเดี๋ยวเจ้าไปป่าด้านหลังกับข้าเถิด ไปฝึกขี่ม้าและยิงธนูกัน”นางกินบัวถวายที่ท่านพ่อบุญธรรมมอบให้แล้ว ร่างกายฟื้นฟูขึ้นมาก รู้สึกว่ามีพลังแข็งแกร่งบางอย่างอยู่ภายใน แต่ยังมิได้ปลดปล่อยออกมาฉวยโอกาสอยู่ที่ตลาดมืดสองสามวันนี้ฝึกว

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1492

    รองเท้าไหมปักลายดอกไม้สีทอง รองเท้าคู่นี้กับอาภรณ์ที่สวมใส่มิควรปรากฏอยู่บนร่างคนเดียวกันเพราะราคานั้นแตกต่างกันมากเกินไปเด็กสาวผู้นี้ควรจะเกิดในตระกูลร่ำรวย ไม่มีทางยากจนถึงขั้นขโมยเงิน ทั้งยังต้องการฝากตัวเป็นศิษย์โฉวสือชี หวังพึ่งพาวิชานี้เลี้ยงชีพนางกำลังโกหกเด็กสาวผู้นี้มิใช่คนธรรมดา เพียงแต่ยังมิรู้ว่านางมุ่งเป้าไปที่ผู้ใดเมื่อกลับถึงบ้าน ลั่วชิงยวนก็กลับห้องพักทันทีแต่เมื่อเดินผ่านสวน กลับเห็นอวี๋หงนั่งดื่มสุราอยู่บนขั้นบันไดหินข้างทางท่าทางเศร้าซึมอยู่คนเดียวลั่วชิงยวนจึงเข้าไปถามว่า “ท่านพี่ เหตุใดท่านจึงมาดื่มสุราอยู่ตรงนี้?”อวี๋หงมีสีหน้าเศร้าสร้อย กล่าวเบา ๆ ว่า “หัวหนิงจากไปแล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย “จากไปแล้วหรือ?”อวี๋หงหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอก “นางจากไปเมื่อกลางวัน ทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้ให้ข้า”“นางคิดว่าข้าคงมิให้อภัยนางอีกแล้ว”“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า หากบอกนางเร็วกว่านี้ นางอาจจะมิจากไป”ลั่วชิงยวนมองท่าทางเหม่อลอยของอวี๋หงแล้วก็อดมิได้ที่จะเศร้าใจนางจึงกล่าวแนะนำว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไปตามหานางเถิดเจ้าค่ะ”“

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1491

    คนใบ้พยักหน้า ชี้ไปยังลั่วชิงยวน แล้วชี้ไปยังร้านขายอาหารเล็ก ๆ ข้างหน้าลั่วชิงยวนพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะไปรอเจ้าที่นั่น”“เจ้ารีบกลับไปเถิด”จากนั้นคนใบ้ก็อุ้มของรีบเดินจากไปลั่วชิงยวนจึงไปยังร้านนั้น สั่งอาหารมิกี่จานระหว่างรอคนใบ้กลับมาแต่เมื่อคนใบ้กลับมา เขากลับถือของบางอย่างมาด้วยลั่วชิงยวนมองมิชัด นางถามด้วยความประหลาดใจ “เจ้ามิได้นำของกลับไปแล้วหรอกหรือ?”คนใบ้วางของลงบนโต๊ะลั่วชิงยวนมองชัดแล้วก็ตกใจเล็กน้อย “นี่มัน… ดอกไม้ไฟหรือ?”“มิใช่ว่าขายหมดแล้วหรือ?”คนใบ้ดึงลั่วชิงยวนลุกขึ้น ถือดอกไม้ไฟ แล้วรีบออกไปทั้งสองกลับไปยังเนินเขาเดิม แล้วจุดดอกไม้ไฟด้วยกันจากนั้นก็เปลี่ยนที่ไปนอนลงชมดอกไม้ไฟที่บานสะพรั่งบนท้องฟ้าอย่างเงียบ ๆขณะที่ลั่วชิงยวนมองดูอยู่นั้น ในห้วงความคิดก็หวนรำลึกถึงวันเวลาที่ซีหยางดอกไม้ไฟในตอนนั้นงดงามกว่านี้เสียอีก“สวยงามจริง ๆ” ลั่วชิงยวนรำพึงส่วนในดวงตาของฟู่เฉินหวน สิ่งที่เห็นกลับเป็นสัญญาณที่ซ่อนอยู่ในดอกไม้ไฟเขาหยิบกิ่งไม้เขียนลงบนพื้นว่า “อีกสองวันข้าจะจากไปแล้ว”ลั่วชิงยวนหันมามองแล้วรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าจะกลับไปแล้วหรือ? ฉินอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status