บทที่ 578

ตลอดทาง เซียวอวิ๋นถิงเอาแต่ครุ่นคิดถึงถ้อยคำที่ชีหยวนพูดว่าชาติก่อนเขาทำผิดต่อนาง

แต่ไม่ว่าจะขบคิดอย่างไร เขาก็ไม่อาจเข้าใจได้ว่าชาติก่อน ตนไปทำผิดต่อนางอย่างไร

เมื่อเขาไปถึงจวนตระกูลเฝิงก็ล่วงเลยเวลามาแล้วเล็กน้อย ขณะนั้นรัชทายาทเสด็จมาด้วยพระองค์เอง และกำลังนั่งอยู่ด้านบนสุด พูดคุยกับเฝิงอวี้ชิงมานานครู่หนึ่งแล้ว

หลังจากตระกูลเฝิงถูกเนรเทศ ก็เผชิญความยากลำบากไม่น้อย ผู้คนในตระกูลก็ล้มตายไปไม่น้อย

บัดนี้ผู้ที่ได้กลับมาก็มีเพียงบรรดาท่านน้าของรัชทายาทเพียงไม่กี่คน กล่าวคือครอบครัวของพี่ชายหนึ่งคน และน้องชายอีกสองคนของฮองเฮาเฝิงเท่านั้น

ผู้ที่สืบทอดตำแหน่งขุนนางก็คือพี่ชายแท้ ๆ ของฮองเฮาเฝิง เฝิงอวี้ชิงนั่นเอง

ยามได้เห็นว่าเหลือเพียงผู้คนกระหยิบมือเดียวเช่นนี้ แล้วหวนรำลึกถึงอดีตอันเกรียงไกรของตระกูลเฝิง ไม่เพียงแต่เฝิงอวี้ชิงกับพี่น้องของเขาจะโผเข้ากอดกันร่ำไห้ รัชทายาทเองก็อดสะท้อนใจมิได้

ขณะกำลังทอดถอนใจอยู่นั้น เฝิงอวี้ชิงก็กล่าวขึ้นว่า “ไม่ทราบว่าฮองเฮาที่อยู่ในวังทรงเป็นอย่างไรบ้าง? พระนัดดารัชทายาทเป็นอย่างไรบ้าง?”

รัชทายาทเก็บงำความโศกเศร้าไว้ แล้วกล่าว “หลายปีมานี้ พระว