LOGINShare
บทที่118 พระชายา
Last Updated:
2025-05-08 22:26:32
Latest chapter
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่123 ถงหยาง
หน้าเรือนใหญ่ ถงหยางและบุตรชาย ต่างพากันหาคำพูดมากมาย เชิญชวนให้อ๋องหนุ่มและถงเจี้ยนหลางสนทนาด้วย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดภรรยาจึงได้ต้องการให้บุตรเขย และบุตรชายหญิงของเขานอนค้างที่จวนในคืนนี้ แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี ที่ตัวเขาจะได้หาหนทาง เพิ่มความสนิทกับคนทั้งสามให้มากขึ้น “เจี้ยนหลาง สุราหมักผลไม้น่าจะเหมาะกับลูกนะ” ถงหยางยื่นกาสุราให้แก่บุตรชาย พร้อมรอยยิ้มกว้างเสมือนการกระทำอันสนิทสนมนี้ เกิดขึ้นอยู่ในทุกเมื่อเชื่อวัน “ขอรับท่านเสนาบดี แต่ข้ามันคนบ้านนอก สุราเช่นนี้เหมาะกับคนเมืองหลวงและสตรีมากกว่าตัวข้า ที่เติบโตมาในกองทัพขอรับ” ถงเอ้อหนานถึงกับชาหนึบไปทั้งใบหน้า ชายหนุ่มจำต้องวางจอกสุราลง เมื่อสิ้นคำพูดของน้องชายต่างมารดา แม้ถ้อยคำของถงเจี้ยนหลางจะดูธรรมดา ทว่ากลับแฝงไปด้วยคำเย้ยหยันอย่างเห็นได้ชัด “เจ้ายังเด็ก ดื่มสุราฤทธิ์แรง มันจะไม่ค่อยเหมาะเท่าใดนักนะพ่อว่า” ถงหยางแสดงออกถึงความเป็นห่วงในตัวบุตรชาย ต่อให้แท้จริงเขาไม่คิดจะใส่ใจ ว่าถงเจี้ยนหลาง จะดื่มเหล้าราคาถูกหรือเหล้าป่าฤทธิ์แค่ไหน แ
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่122 อย่างให้ผิดพลาด
ทางด้านถงอี้หลิงเองได้มองไปยังพี่สาวต่างมารดา ก่อนจะยกยิ้มน้อย ๆ นางไม่จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากพี่เขย เพราะนางมั่นใจว่าอย่างไรเสีย ก็จะได้รับคัดเลือก เข้าตำหนักองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน สำหรับอ๋องอัปลักษณ์ผู้นี้กับพี่สาว ก็เป็นเพียงบันไดเอาไว้ให้นางเหยียบขึ้นไปก็เท่านั้น จะมีหรือไม่มีก็ย่อมได้ คืนนี้นางจะตอบแทนพี่สาวสักหน่อย ที่ยอมแต่งงานเข้าจวนอ๋องแทนนาง ‘สามีเจ้าไม่ไยดี น้องสาวก็จะหาผู้อื่นมาถนอมเจ้าแทนพี่สาว หึ ๆ’ ถงอี้หลิงยิ้มอย่างมีความนัย หญิงสาวปิดบังทุกสิ่งอย่างเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มละมุน แผนการของนางจะต้องสำเร็จอย่างสวยงาม โดยไร้ผู้รู้เห็นในการกระทำครั้งนี้ “ท่านแม่” ถงอี้หลิงเอ่ยเรียกมารดาเบา ๆ เป็นการเตือนผู้เป็นแม่ให้ทำในสิ่งที่นางร้องขอก่อนการมาถึงของแขก ถงฮูหยินพยักหน้าน้อย ๆ เป็นการตอบรับบุตรสาว “ท่านอ๋องเพคะ หากจะเมตตาสกุลถงของเรา คืนนี้ทรงพาพระชายาค้างที่นี่สักคืนได้หรือไม่เพคะ ครอบครัวเราอยากที่จะพูดคุยปลอบขวัญบุตรสาวคนโต ที่ออกเรือนไปแล้ว ทั้งยังต้องออกสู่สนามรบเพื่อบ้านเมืองอีกนะเพคะ”
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่121 ขอบคุณท่านพ่อตา
สกุลถงในค่ำคืนถัดมา ทุกคนภายในสกุลต่างเฝ้ารอการมาของแขกสำคัญ มื้อค่ำวันนี้ถูกจัดเตรียมขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เพียงเพื่อเอาใจท่านอ๋องจ้าวเทียนหลงและพระชายา รวมถึงถงเจี้ยนหลางด้วยเช่นกัน “เรียนนายท่าน ท่านอ๋อง พระชายาและคุณชายรองมาถึงแล้วขอรับ”พ่อบ้านรีบเข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายได้ทราบ ว่าเวลานี้แขกที่ทุกคนรอคอยได้มาถึงแล้ว “ออกไปกันได้แล้ว และจำไว้ห้ามทำให้ข้าเสียหน้า” ถงหยางเอ่ยกำชับทุกคน สมาชิกที่นั่งอยู่ภายในห้องต่างตอบรับประมุขของบ้าน ก่อนจะพากันออกไปยังหน้าจวน เพื่อตอนรับแขกคนสำคัญ ทางด้านจ้าวเทียนหลงนั้น เพียงก้าวลงจากรถม้า ความเรียบเฉยที่มีต่อภรรยาก็พลันเกิดขึ้น ซึ่งไม่ต่างอันใดกับถงลู่ลู่ สองสามีภรรยาดูไร้ซึ่งความสัมพันธ์อันดีต่อกันยิ่งนัก ส่วนถงเจี้ยนหลาง ได้แต่ปรับสีหน้าเป็นปกติ ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมาเช่นกัน เมื่อพี่เขยกับพี่สาวต้องการจะทำสิ่งใด ตัวเขาก็ทำตามนั้นอย่างไร้ซึ่งข้อโต้แย้ง “คารวะท่านพ่อตา”จ้าวเทียนหลงประสานมือให้แก่พ่อภรรยา ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะกลับมายืนในท่วงท่าสง่างามเช่นเดิม
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่120 พี่จะถนอม
แต่เพราะนี่คือคืนแรกของเขาและนาง ทุกอย่างต้องสวยงามที่สุด มือหนาลูบไล้สลับเค้นคลึงไปตามร่างของภรรยา ก่อนจะถอนริมปากออกจากเรียวปากอวบอิ่ม จ้าวเทียนหลง เคลื่อนไปซุกไซ้ยังลำคอขาวเนียน มือหนาเลื่อนไปยังสายคาดเอวของคนในอ้อมแขน ก่อนจะกระตุกเบา ๆ ปมที่ผูกอยู่ก็หลุดออก ทางด้านถงลู่ลู่ยังคงใช้มือขยุ้มเสื้อของสามีเอาไว้แน่น ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อมือสากเลื่อนผ่านเอี๊ยมตัวเล็ก ถูกเนื้อในใต้ร่มผ้า เพียงครู่เดียวชุดบนกายนาง ได้หลุดร่วงกองอยู่ยังพื้นเบื้องล่าง จ้าวเทียนหลงช้อนอุ้มร่างงามวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเคลื่อนกายทาบทับบนร่างบอบบางของภรรยา ริมฝีปากหนาเคลื่อนโลมเลียไปทั่วลำคอไล่จนถึงเนินอกอวบอิ่ม มือหยาบกอบกุมเค้นคลึงยังดอกบัวคู่งามอย่างถนอม ลิ้นสากตวัดดูดกลืนสลับขมเม้มเม็ดบัวสีชมพูอย่างหิวกระหาย “อื้อ...อ๊ะ!” เสียงครางในลำคอได้หลุดรอดออกมาจากเรียวปากงาม เมื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น ไม่อาจที่จะข่มกลั่นความซาบซ่านเอาไว้ได้อีกต่อไป นิ้วเรียวสอดเข้าไปในกลุ่มผมของสามี ก่อนจะขยุ้มเบา ๆ ด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกจากความช่ำชองของชายห
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่119 ข้าย่อมไม่ขัด
เวลาล่วงเลยจนถึงมื้อเย็น ถงเจี้ยนหลางกินอาหารด้วยความรู้สึกกระอักกระอวนใจยิ่งนัก ด้วยการกระทำของพี่เขยที่มีต่อพี่สาวของเขานั้น มันช่างแตกต่างจากคำว่าลืมเลือนนาง อย่างที่ผู้เป็นพี่เคยเล่าให้ฟังก่อนการแต่งงาน เพราะจากที่ดูแล้ว พี่เขยของเขานั้นเอาใจนางเสียจนมองไม่เห็นผู้ใดในสายตา ซึ่งนับเป็นเรื่องที่ดีสำหรับชีวิตครอบครัวของพี่สาว แต่มันใช่หรือที่พี่เขยจะมาทำต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้ การกระทำของสามีที่มีต่อตนเอง ทำให้ถงลู่ลู่ทั้งเขินอายและหวาดหวั่นอยู่ภายในใจลึก ๆ เพราะนางไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้น เป็นความจริงหรือฉากตอนที่สามีสร้างขึ้นมากันแน่ “เรียนท่านอ๋อง มีเทียบจากท่านเสนาบดีถงหยางพ่ะย่ะค่ะ” ทั้งสามชะงักมือที่กำลังคีบอาหารเข้าปากในทันที สีหน้าของท่านอ๋องหนุ่มยังคงเรียบนิ่ง ก่อนจะเคาะตะเกียบในมือลงบนโต๊ะ องครักษ์หนุ่มจึงได้วางเทียบลงยังจุดนั้นในทันที ก่อนจะล่าถอยออกไป เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านายทั้งสาม “น้องหญิงเจ้าจะเปิดดูเองหรือไม่” ชายหนุ่มเอ่ยถามภรรยา พร้อมกับจ้องมองนางปานจะกลืนกิน ซึ่งเป็นความคิดข
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่118 พระชายา
“พวกเจ้าหรือข้าคือหัวหน้าครอบครัว ข้าจะทำสิ่งใดต้องขออนุญาตพวกเจ้าก่อนเช่นนั้นรึ” “….” ถงหยางมองไปยังทุกคนอีกครั้ง เพื่อรอคำตอบ ทว่าหาได้มีใครเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำไม่ “จัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับลู่ลู่และเจี้ยนหลางให้ดี อย่าได้คิดกลั่นแกล้งพวกเขา หากพวกเจ้าทุกคน ยังอยากอยู่อย่างสุขสบายเช่นในทุกวันนี้” เอ่ยจบร่างสูงลุกขึ้นก้าวจากไปในทันที หลายปีมานี้เขาต้องแบกรับหลายสิ่งอย่างเพียงลำพัง นับตั้งแต่บุตรสาวคนโตจากไปพร้อมบุตรชายคนรอง สกุลอดีตภรรยามิได้สนับสนุนเขาเช่นเดิม ทำให้ความรุ่งโรจน์ที่เคยมีหายไปเขาไม่คิดเลยว่าสองพี่น้องจะรอดชีวิตไปจนถึงชายแดน เขาได้จัดเตรียมข่าวการถูกลอบสังหารของทั้งคู่เอาไว้เป็นอย่างดี แต่เมื่อได้รับจดหมายแจ้งการเดินทางถึงที่หมายของทั้งคู่ วันนั้นเสมือนทั้งร่างของเขาถูกตอกตรึงให้อยู่กับที่นานนับปี ‘ข้าไม่อาจชดเชยสิ่งใดให้เจ้าได้เซียนเอ๋อร์ ข้าหวังว่าเจ้าจะยินยอมให้ลูกของเรา เลือกข้าผู้เป็นพ่อด้วยเถอะ’ ถงหยางพร่ำขอกับภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจเท่าใดนัก ว่าบุตรสาวจะเลือกยืนฝั่งเข
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่117 มิใช่ครั้งนี้
“ทรงทอดทิ้งหม่อมฉัน” ถงลู่ลู่ จำต้องโกหกออกไป เพื่อเป็นการปิดคำถามและความสงสัย ของคนที่กำลังโอบรัดนางเอาไว้ ด้วยความอบอุ่น แม้ว่าจะเป็นคำตอบที่ดูมิสมเหตุสมผลเท่าใดนักก็ตาม แต่คงจะดีกว่าบอกถึงความจริงที่มิอาจเป็นไปได้ ในความคิดของผู้คนยุคนี้ “ชายาที่รัก นอกจากสิ้นลมหายใจเท่านั้น ที่จะพรากพี่ไปจากเจ้าได้ จงอย่าได้กังวลเรื่องนี้ไปเลย” จ้าวเทียนหลง ตอบคำของภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าแฝงไปด้วยความหนักแน่น ซึ่งทุกถ้อยคำนั้น ถ่ายทอดออกมาจากหัวใจของเขาทั้งสิ้น “ขอบพระทัยเพคะ...หม่อมฉันอยากอยู่เช่นนี้ต่ออีกสักพัก” ถงลู่ลู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แม้นี่จะเป็นเพียงความฝัน นางเพียงแค่อยากจะรักษามันเอาไว้อีกสักหน่อยก็ยังดี “หากเจ้าพึงใจพี่ก็ยินดี” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูภรรยาเบา ๆ ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะหลับลงอีกครั้ง พร้อมความอบอุ่นที่โอบรัดรอบกาย อย่างน้อยภาพในอีกชีวิตของนาง ก็ไม่อาจที่จะแทรกเข้ามาทำลายความสุขล้นนี้ได้ แม้จะเป็นช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นก็ตามที หากว่าการลืมตาตื่นอีกครั้งของนาง อาจจะไม่มีเขาอยู
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่116 ลมหายใจอันแผ่วเบา
“ถ้าเจ้ามิทำให้ข้าต้องถูกเจ้าสาวทิ้งในคืนเข้าหอ คงไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ข้าสอดมือ นี่ยังคิดจะเอาศีรษะของภรรยาข้าไปต่อหน้า เช่นนี้แล้วข้าควรอภัยให้แก่คนอย่างเจ้านั้นรึ” องค์ชายเจิ้นเสียน มองเลยไปยังร่างในชุดเกราะ ซึ่งในตอนนี้ดวงตาสองข้างได้ปิดลงแล้ว ชายหนุ่มถึงกับยิ้มหยันให้กับตนเอง ถงลู่ลู่คือสตรีที่เขาหมายปอง แต่นางหาได้ตอบรับไมตรีจากเขา ทั้งยังมารู้ความจริงในภายหลัง ว่าหญิงสาวที่เขาเฝ้าแอบรักปักใจ คือหนึ่งในแม่ทัพปีศาจแห่งชีหนาน เมื่อข่าวการแต่งงานของนางมาถึงเขา แผนการมากมายก็บังเกิดขึ้น ด้วยความคลั่งแค้นกับรักที่ถูกหมางเมิน เขาจึงทูลขอพระบิดานำทัพโจมตีชายแดนชีหนาน ในยามที่แม่ทัพผู้เกรียงไกรอยู่ยังเมืองหลวง แต่เขาไม่คิดว่าหญิงสาวผู้นี้ กะหาญกล้าก้าวออกจากห้องหอ เพื่อกลับมารับมือกับเขายังชายแดน การต่อสู้ที่เขาพยายามจะยืดมันให้นานที่สุด เพื่อเหตุผลบางอย่างกลับต้องยุติลง เมื่อคนตรงหน้าได้ปรากฏตัวขึ้น “ท่านเองก็หน้าทนมิน้อย สตรีทอดทิ้งยังจะมีหน้าติดตามนางมาถึงที่นี่” เจิ้นเสียนเริ่มการถ่วงเวลา เพื่อหาหนทางออกจากจุดนี้ให้ได้เสียก
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่115 ห่วงใย
“ไม่! ท่านพี่”ถงเจี้ยนหลางตะโกนก้อง เมื่อภาพตรงหน้าเขา ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้นเลยก็ว่าได้ เพียงแต่เขาพ้นกองทัพของพี่สาวมายังด้านหลังได้เท่านั้น สายตาก็ปะทะเข้ากับภาพของพี่สาวต้องศรของศัตรู ฉึก! อึก! ตุบ! ถงลู่ลู่พลัดตกจากหลังม้า พร้อมมีลูกธนูปักอยู่บนไหล่ ความแรงและเร็วของลูกธนูนั้น ดูได้จากตอนนี้ หัวลูกศรโผล่ออกมาให้เห็น หญิงสาวขบกรามแน่น ก่อนจะลงมือหักหัวลูกศรออก แม้ว่าจะเจ็บเจียนตาย นางก็จะไม่ยินยอมให้ความรู้สึกเหล่านั้น มาอยู่เหนือหน้าที่ ถงลู่ลู่กระชับทวนในมือแน่น โดยไม่ได้สนใจกับเลือดสีแดงฉาน ที่กำลังไหลออกจากบาดแผล เวลาของนางมีไม่มากแล้ว อย่างไรก็ต้องเร่งจบศึกนี้ หากศีรษะแม่ทัพเช่นนางอยู่ในมือของศัตรู นั่นคือการประกาศถึงความพ่ายแพ้ของผู้คนทั้งแคว้น ต่อให้ต้องตายนางก็จะไม่มีวันมอบศีรษะนี้ให้แก่ผู้ใด ถงลู่ลู่มองไปยังศัตรูที่กำลังตรงใกล้เข้ามา โดยไม่ได้หันไปมองด้านหลังซึ่งเป็นทหารของนาง สิ่งที่หญิงสาวกระทำในตอนนี้คือสัญญาณห้ามหยุดทัพ แม้นางรู้ดีว่าเวลานี้ ทหารหลายคนของนางกำลังฝ่าฝืนคำสั่ง โดยการกลับมายืนข้างกายนาง “พวกเจ้ารู้โทษของการ
You may also like
ชะตารักฮูหยินจำเป็น
Shine-Month6.8K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง26.5K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@10.2K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น10.4K viewsข้าคือภรรยาชายเก็บฟืน
ฉู่เฉียว982 viewsข้ามเวลามาเป็นภรรยาชาวบ้าน (ยุค70)
sanvittayam973 viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน113.1K viewsสาวน้อยทะลุเวลาพร้อมภารกิจSkinship
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา1.6K views
