บุปผาร้าย ใต้เงาแค้น

เมืองฉางอัน

เสียงประทัดมงคลดังขึ้นหน้าจวนคหบดีหลิน ต่อเนื่องยาวทั้งตรอกลั่วจินเนื่องจากงานมงคลใหญ่ บุตรีของคหบดีหลินเต๋อ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระชายาท่านอ๋อง “เว่ยจื่อหาน” อ๋องผู้ปกครองแคว้นเฉินโจว

“เจ้าสาวเรียบร้อยหรือยัง มาเร็ว ๆ เกี้ยวมารอรับอยู่หน้าจวนแล้ว”

“เสร็จแล้วเจ้าค่ะ”

“คุณหนู”

“อาจิงฝากดูแลเฟยเย่ด้วย”

“คุณหนูเจ้าคะ”

“ข้าไปนะ”

คำนั้นน่าจะเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่ "หลินเฟยลี่" บุตรสาวคนโตของคหบดีเลื่องชื่อบอกกับสาวใช้ที่ดูแลพวกนางและเติบโตมาพร้อมกัน 

แคว้นเฉินโจวที่ปกครองโดยเว่ยอ๋องผู้เป็นบุตรของท่านอ๋องเว่ยเสวี่ยที่สิ้นไปเมื่อสี่ปีก่อน แม้ว่าจะปกครองด้วยคุณธรรม แต่บ้านเมืองในยามนี้มีศึกสงครามรอบด้าน

หลายแคว้นทำศึกต่อเนื่อง ทั้งทรัพยากรและเงินทองต่างก็เริ่มหมดจากท้องพระคลัง ราชสำนักไม่มีเงินมากพอที่จะแจกจ่ายไปตามแคว้นต่าง ๆ

ดังนั้นท่านอ๋อง“เว่ยจื่อหาน”  จึงตัดสินใจรับข้อเสนอของคหบดีผู้มั่งคั่งที่สุดในเฉินโจว โดยการอภิเษกและแต่งตั้งบุตรสาวของหลินเต๋อเป็นพระชายา

“ส่งตัวเจ้าสาว”

ตำหนักท่านอ๋อง

“นางก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาแล้วงั้นหรือ”

“ทูลไท่เฟย เกี้ยวออกมาจากจวนคหบดีหลินแล้วเพคะ”

“แล้วสินเดิมที่ติดตัวนางมา จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง เอารายการมาให้ข้าดูอีกที ก่อนส่งนางเข้าตำหนักจงให้คนตรวจสอบให้ละเอียด”

“เพคะ แต่ว่าไท่เฟย ท่านอ๋องตรัสสั่งไว้ว่า…”

“ที่นี่มีข้าดูแลอยู่ การตรวจสอบเป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้ว ก่อนจะส่งให้ท่านอ๋อง ข้าปกครองในเรือนหลัง การรับนางเข้ามาก็เท่ากับนางเป็นคนตำหนักอ๋อง ดังนั้น ทรัพย์สินที่ติดตัวนางมา…”

“เพคะ หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะไท่เฟย”

“ท่านอ๋องเตรียมตัวเสร็จแล้วหรือยัง”

“ทูลไท่เฟย ท่านอ๋อง…อยู่ที่ห้องทรงอักษรเพคะ”

“อืม ให้คนไปแจ้งตอนเวลาส่งตัวก็แล้วกัน ถึงอย่างไรการแต่งงานนี้ เขาก็มิอาจเลี่ยงได้แล้ว”

“เพคะไท่เฟย”

“หยงไท่เฟย” พระชายารองของอดีตท่านอ๋องเว่ยผู้เป็นบิดา ในตอนนี้นางเป็นผู้ดูแลตำหนักอ๋องและเรือนหลัง

นางเป็นคนออกอุบายเสนอให้บุตรสาวคหบดีแต่งเข้ามาในตำหนักอ๋องเพื่อแลกกับทรัพย์สินกึ่งหนึ่งของจวนคหบดีหลินโดยอ้างว่าจะต้องนำเงินมาช่วยกองทัพเฉินโจวเพื่อช่วยท่านอ๋องรับศึกที่เกิดที่ชายแดนในตอนนี้

จวนคหบดี

“พี่ใหญ่ข้าละ ท่านพี่…แค่ก แค่ก”

“คุณหนู อย่าพึ่งลุกเจ้าค่ะ”

“อาจิง ข้าได้ยินเสียงประทัด ได้ยินเสียงแตรและวงดนตรี บอกข้ามา เฮือก!!…ว่าท่านพี่…แคก แคก”

“คุณหนูเจ้าคะ ได้โปรดนั่งลงก่อน ท่านไอเป็นเลือดอีกแล้ว”

“บอกข้ามา!!”

อาจิงตัวสั่นเทาไปทั้งตัวพร้อมกับน้ำตารื้นที่เช็ดออกไม่หมด นางรับปากคุณหนูใหญ่เอาไว้ ให้นางออกจากจวนก่อนแล้วค่อยบอก

“คุณหนูใหญ่….ไปแล้วเจ้าค่ะ”

สีหน้าตกใจของหลินเฟยเย่ทำเอาอาจิงตกใจเมื่อนางเริ่มตาค้างและหายใจติดขัด นางป่วยกระเสาะกระแสะเพราะถูกพิษก่อนหน้าจะถึงงานแต่งงานที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว 

“เจ้าบอกว่าพี่ใหญ่….ไป….ไปแล้ว นาง…นี่นาง…เฮือก….”

“คุณหนู!! เร็วเข้าใครอยู่ข้างนอก รีบเรียกท่านหมอเร็วเข้า คุณหนูเจ้าคะ คุณหนู!!”

กองทัพรักษาการณ์ชายแดนประเทศจีน ปี 2023

ระเบิด สายลับนั่น ลอบเข้ามาในกองทัพ ใช้อาวุธร้ายแรงทำให้พวกเขาสำลักควันพิษ ฉันหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิดแต่ก็ถูกพวกมันจับได้และยิงเข้ากลางหลังจนตาย ทำไมกัน นี่ฉันยังทำภารกิจไม่สำเร็จเลย ทำไม ไม่ยุติธรรม!!

“เธอเป็นใคร ร้องไห้ทำไม”

“ช่วยข้า ช่วยข้ากับพี่สาวข้าด้วย”

“ภาษาอะไรกัน ทำไมพูดเหมือน โห ไม่ใช่แค่คำพูด ชุดก็โบราณมากหรือว่า…ไม่สิ ไม่ละมั้ง เรื่องแบบนี้มีแต่นิยายเท่านั้นแหละที่กล้าเขียน แม้แต่ซีรี่ย์ยังไม่กล้าทำเลยนะ”

“ช่วยด้วย ช่วยข้ากับพี่สาวด้วย ไม่มีเวลาแล้วข้ากลับไปไม่ได้ แต่เจ้าไปได้ข้าจะค่อย ๆ บอกทีหลัง”

“เดี๋ยวก่อนสิ เธออย่าผลักฉัน เดี๋ยวก่อนจะให้ไปไหนละ ฉันก็อยากกลับบ้านนะ เฮ้ย เวรเอ๊ย!! อ๊ากก…..”

ราวกับถูกผลักไปในหลุมที่ไม่มีที่สิ้นสุด ใบหน้าสุดท้ายที่มองเห็นช่างงดงามแต่ก็เศร้าที่สุดที่เคยพบมา เธอเป็นใครกันนะแล้วนี่คือฉันตายแล้วเหรอ

“เฮือก!!….”

“คุณหนู!! ท่านฟื้นขึ้นมาแล้ว ท่านหมอเจ้าคะ เร็วเข้า คุณหนู ….ฟื้นแล้ว”

“โอ๊ย เชี่ยไรเนี่ย เจ็บชิบ….แสงอะไรจ้าแบบนี้ โอ๊ย อะไรวะเนี่ย”

ราวกับหลับไปนานแสนนาน “จ้าวเฟยเฟย” ตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงที่จ้าจนนางปรับตัวไม่ทัน แต่เรื่องที่นางฝันนั้นประหลาดนัก บุตรคหบดีของเฉินโจวเป็นฝาแฝด เดิมทีนางต้องแต่งเข้าจวนอ๋องแต่ถูกวางยาพิษเสียก่อน พี่สาวฝาแฝดจึงถูกส่งตัวไปแต่งแทน

พวกนางมิได้ยินยอมที่จะแต่งงาน บิดาของพวกนางถูกข่มขู่แกมบังคับจากหยงไท่เฟยเป็นผู้ออกอุบายในเรื่องนี้เพราะความโลภในทรัพย์สินของจวนคหบดีหลิน

“โอย ปวดตา”

“คุณหนูเจ้าคะ ท่านหมอมาแล้วเจ้าค่ะ”

นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา มองเห็นท่านหมอที่ดูมีอายุ ไว้เคราขาวเล็กน้อยหน้าตามีภูมิและมีความรู้ดูใจดีจ้องมองมาที่นางที่กำลังมองเขาอย่างนึกสงสัย 

“คุณหนู ท่านรู้สึกยังไงบ้างขอรับ สองเดือนที่ท่านหลับไปไม่รู้สึกตัว ตาของท่านอาจจะยังปรับแสงได้ยากนิดหน่อยขอรับ”

หลับไปเกือบสองเดือนงั้นหรือ นางหันไปมองรอบ ๆ สภาพห้องนอนที่หรูหรา เครื่องประดับไม้ราคาแพงถ้วยโถประดับไปด้วยเครื่องทองเหลืองมูลค่าสูงแม้แต่เครื่องแต่งกายของสาวใช้และเครื่องนุ่งห่ม แค่มองก็พอจะรู้ว่า “คุณหนู” ที่พวกนางเรียกนั้นร่ำรวยขนาดไหน นั่นแสดงว่าเรื่องที่อยู่ในหัวนางตอนนี้….

“Oh! Shit!! Impossible!! (เป็นไปไม่ได้)”

อาจิงและท่านหมอตกใจจนเกือบทำถ้วยยาในมือร่วงเมื่อได้ยินหลินเฟยเย่พูดจาด้วยภาษาประหลาดที่นางไม่เคยได้ยินมาก่อน และตอนนี้นางก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นมาและเดินไปรอบ ๆ ห้องราวกับจะสำรวจ

ความทรงจำของหลินเฟยเย่ทุกๆความทรงจำไหลเข้ามาตั้งแต่นางนอนอยู่จนตอนนี้นางจำได้จนหมดว่าเกิดอะไรกับร่างนี้ นางเหลือบไปดูคนรอบ ๆ ข้างนางอย่างนึกระแวง

“ไม่ได้ พวกเขาจะรู้ไม่ได้ งั้นฉัน ไม่ใช่ ข้าก็ต้องรับบทเป็นนางสินะ เอาละนะหลินเฟยเย่ในเมื่อข้าได้โอกาสเข้ามาอยู่ในร่างของเจ้า ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง”

หลินเฟยเย่เดินไปที่กระจกพร้อมกับส่องดูใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย นางเคยเห็นใบหน้านี้มาก่อนราวกับกำลังสำรวจเรือนร่างอย่างนึกพอใจจนอาจิงและท่านหมอนั่งอ้าปากค้างเพราะคิดว่านางคงบ้าไปแล้ว

“สวยฟาดมากแม่ ตัวเล็กแต่หน้าอกใหญ่ใช่เล่นนะเรา หึหึ”

“คะ…คุณหนูเจ้าคะ ทะ…ท่าน สบายดีหรือไม่”

“อ้อ ข้าสบายดี สบายดีมากเลยละ ไหนดูก่อนนะ”

นางหันมาตอบอาจิงและหมุนตัวมานั่งพร้อมกับจับชีพจรของตัวเองเพื่อตรวจดู ท่านหมอยังคงอ้าปากค้างอยู่ด้วยความไม่เข้าใจว่านางกำลังทำอะไร

“อืม ถูกพิษกระจอกนี่ก็ป่วยแล้วสินะ อืม แก้ไม่ยาก พิษนี้สมัยข้ามียาแก้แล้วเพียงแค่ต้องใช้ของมากหน่อย ร่างกายอ่อนแอเกินไปลมหายใจไม่สม่ำเสมอคงต้องปรับธาตุในร่างกายใหม่ ความดันต่ำ นอนขนาดนี้ยังต่ำอีก โห ต้องบำรุงด่วน ๆ เลยนะเนี่ย นี่...เจ้าน่ะ!!”

อาจิงถึงกับตกใจเมื่อหลินเฟยเย่หันมาเรียกนางเสียงดัง

“เจ้าคะคุณหนู”

“ไปต้มยาบำรุงให้ข้าที บอกให้เขาต้มซุบ ไม่สิ น้ำแกงใส่กระดูกหมู โกจิเบอร์รี่ ไม่สิ ๆ สมัยนี้เขาเรียกอะไรละ อ้อ เก๋ากี้ ใส่รากบัวเยอะ ๆ เง็กเต็ก ปักคี้มากหน่อยข้าต้องบำรุง อ้อ ไม่ต้องใส่ตานเซินมานะ ข้านอนมากพอแล้ว”

“เอ่อ…..เจ้าค่ะ”