เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่122 อย่างให้ผิดพลาด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-10 20:26:15
บทล่าสุด
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่125 นางมันม้าพยศ
“ท่านเสนาบดี ยังจำปิ่นนี่ได้หรือไม่ขอรับ” ถงเจี้ยนหลาง ยกปิ่นผีเสื้อสีทองขึ้นให้อีกฝ่ายได้เห็นอย่างชัดเจน ใบหน้าของเด็กหนุ่มในตอนนี้ หาได้มีร่อยรอยความความรู้ใด ๆ ส่งผ่านออกมาแม้แต่น้อย “นี่มัน!” ถงหยาง ใบหน้าถอดสีในทันที เขาจำมันได้เป็นอย่างดี ว่าปิ่นในมือของบุตรชายนั่นเป็นของผู้ใด “รู้ไหมท่านเสนาบดี หากท่านมีใจยุติธรรมเช่นที่เจ้าของปิ่นนี่มีสักนิด เรื่องทุกอย่างอาจไม่สิ้นสุดด้วยความอัปยศเช่นนี้ มารดาข้ายินยอมให้ท่านมีภรรยาอีกหลายคน นอกจากท่านเสนาบดีจะมิไยดีนาง ยังพรากลมหายใจนางไปจากข้าสองพี่น้อง จากนี้อย่าได้ร้องหาความเมตตาจากเราพี่น้องอีกเลย เพราะมันหมดลงไปพร้อมลมหายใจของแม่ข้านานแล้ว” ถงเจี้ยนหลางไม่คิดจะใส่ใจกับคำพูดมากมาย ที่พรั่งพรูออกมาจากปากของบิดา ร่างสูงก้าวจากไปอย่างเชื่องช้า ทุกก้าวหาได้หนักอึ้งอย่างที่ควรจะเป็น ทว่ามันกลับเป็นความรู้สึกสุขใจเสียมากกว่า‘ท่านแม่ เจี้ยนหลางกับพี่ใหญ่ ทวงคืนความแค้นให้แล้วนะขอรับ’เด็กหนุ่มคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อสายลมอ่อน ๆ พัดหมุนวนรอบกาย แผนการในคืนนี้ของสองแม่ลูก เป็นเรื่องที่เขาไม่
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่124 ความคลั่งแค้น
หากเรื่องราวเหล่านี้หลุดออกไปสู่ภายนอก ย่อมนำมาซึ่งความอับอาย เขาจึงจงใจพูดออกไป เพื่อเร่งเวลาให้พ่อตาได้กระวนกระวายใจ จนเดินตามหมากที่เขาได้วางเอาไว้ ถงหยางหันไปตามสายตาของบุตรเขย ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปภายในเรือน โดยมีถงเอ้อหนานก้าวตามไปมิห่าง ส่วนจ้าวเทียนหลงและถงเจี้ยนหลางต่างพากันยกยิ้มอย่างมีความนัย “พระชายาอยู่ที่ใด” ชายหนุ่มเอ่ยถามองครักษ์ที่ยืนข้าง ๆ “พระชายาทรงรอท่านอ๋องกับคุณชายถง อยู่ที่เรือนรับรองพ่ะย่ะค่ะ” “เจ้าไปบอกนางว่าสามีกำลังรอชมละครอยู่ สักครู่จะกลับไป” “พ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์หนุ่มทำได้แค่เพียงหมุนกาย เพื่อจะทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย แต่จำต้องหยุดเท้าเอาไว้เพียงเท่านั้น เมื่อคนที่เขาต้องไปพบยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว พร้อมผู้ติดตามคนสนิท “สามีช่างเห็นแก่ตัวยิ่ง คิดจะหาความบันเทิงแต่เพียงผู้เดียว” “หึ ๆ มีหรือสามีจะคาดการณ์ผิด ภรรยาพี่ต้องมาอยู่แล้วมิใช่หรืออย่างไร” “ช่างแสนรู้จริง ๆ นะเจ้าคะ” “อืม!...” ถงเจี้ยนหลางแทบจะหลุดหัวเราะออกมา เมื่อพี่เขยไม่
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่123 ถงหยาง
หน้าเรือนใหญ่ ถงหยางและบุตรชาย ต่างพากันหาคำพูดมากมาย เชิญชวนให้อ๋องหนุ่มและถงเจี้ยนหลางสนทนาด้วย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดภรรยาจึงได้ต้องการให้บุตรเขย และบุตรชายหญิงของเขานอนค้างที่จวนในคืนนี้ แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี ที่ตัวเขาจะได้หาหนทาง เพิ่มความสนิทกับคนทั้งสามให้มากขึ้น “เจี้ยนหลาง สุราหมักผลไม้น่าจะเหมาะกับลูกนะ” ถงหยางยื่นกาสุราให้แก่บุตรชาย พร้อมรอยยิ้มกว้างเสมือนการกระทำอันสนิทสนมนี้ เกิดขึ้นอยู่ในทุกเมื่อเชื่อวัน “ขอรับท่านเสนาบดี แต่ข้ามันคนบ้านนอก สุราเช่นนี้เหมาะกับคนเมืองหลวงและสตรีมากกว่าตัวข้า ที่เติบโตมาในกองทัพขอรับ” ถงเอ้อหนานถึงกับชาหนึบไปทั้งใบหน้า ชายหนุ่มจำต้องวางจอกสุราลง เมื่อสิ้นคำพูดของน้องชายต่างมารดา แม้ถ้อยคำของถงเจี้ยนหลางจะดูธรรมดา ทว่ากลับแฝงไปด้วยคำเย้ยหยันอย่างเห็นได้ชัด “เจ้ายังเด็ก ดื่มสุราฤทธิ์แรง มันจะไม่ค่อยเหมาะเท่าใดนักนะพ่อว่า” ถงหยางแสดงออกถึงความเป็นห่วงในตัวบุตรชาย ต่อให้แท้จริงเขาไม่คิดจะใส่ใจ ว่าถงเจี้ยนหลาง จะดื่มเหล้าราคาถูกหรือเหล้าป่าฤทธิ์แค่ไหน แ
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่122 อย่างให้ผิดพลาด
ทางด้านถงอี้หลิงเองได้มองไปยังพี่สาวต่างมารดา ก่อนจะยกยิ้มน้อย ๆ นางไม่จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากพี่เขย เพราะนางมั่นใจว่าอย่างไรเสีย ก็จะได้รับคัดเลือก เข้าตำหนักองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน สำหรับอ๋องอัปลักษณ์ผู้นี้กับพี่สาว ก็เป็นเพียงบันไดเอาไว้ให้นางเหยียบขึ้นไปก็เท่านั้น จะมีหรือไม่มีก็ย่อมได้ คืนนี้นางจะตอบแทนพี่สาวสักหน่อย ที่ยอมแต่งงานเข้าจวนอ๋องแทนนาง ‘สามีเจ้าไม่ไยดี น้องสาวก็จะหาผู้อื่นมาถนอมเจ้าแทนพี่สาว หึ ๆ’ ถงอี้หลิงยิ้มอย่างมีความนัย หญิงสาวปิดบังทุกสิ่งอย่างเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มละมุน แผนการของนางจะต้องสำเร็จอย่างสวยงาม โดยไร้ผู้รู้เห็นในการกระทำครั้งนี้ “ท่านแม่” ถงอี้หลิงเอ่ยเรียกมารดาเบา ๆ เป็นการเตือนผู้เป็นแม่ให้ทำในสิ่งที่นางร้องขอก่อนการมาถึงของแขก ถงฮูหยินพยักหน้าน้อย ๆ เป็นการตอบรับบุตรสาว “ท่านอ๋องเพคะ หากจะเมตตาสกุลถงของเรา คืนนี้ทรงพาพระชายาค้างที่นี่สักคืนได้หรือไม่เพคะ ครอบครัวเราอยากที่จะพูดคุยปลอบขวัญบุตรสาวคนโต ที่ออกเรือนไปแล้ว ทั้งยังต้องออกสู่สนามรบเพื่อบ้านเมืองอีกนะเพคะ”
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่121 ขอบคุณท่านพ่อตา
สกุลถงในค่ำคืนถัดมา ทุกคนภายในสกุลต่างเฝ้ารอการมาของแขกสำคัญ มื้อค่ำวันนี้ถูกจัดเตรียมขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เพียงเพื่อเอาใจท่านอ๋องจ้าวเทียนหลงและพระชายา รวมถึงถงเจี้ยนหลางด้วยเช่นกัน “เรียนนายท่าน ท่านอ๋อง พระชายาและคุณชายรองมาถึงแล้วขอรับ”พ่อบ้านรีบเข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายได้ทราบ ว่าเวลานี้แขกที่ทุกคนรอคอยได้มาถึงแล้ว “ออกไปกันได้แล้ว และจำไว้ห้ามทำให้ข้าเสียหน้า” ถงหยางเอ่ยกำชับทุกคน สมาชิกที่นั่งอยู่ภายในห้องต่างตอบรับประมุขของบ้าน ก่อนจะพากันออกไปยังหน้าจวน เพื่อตอนรับแขกคนสำคัญ ทางด้านจ้าวเทียนหลงนั้น เพียงก้าวลงจากรถม้า ความเรียบเฉยที่มีต่อภรรยาก็พลันเกิดขึ้น ซึ่งไม่ต่างอันใดกับถงลู่ลู่ สองสามีภรรยาดูไร้ซึ่งความสัมพันธ์อันดีต่อกันยิ่งนัก ส่วนถงเจี้ยนหลาง ได้แต่ปรับสีหน้าเป็นปกติ ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมาเช่นกัน เมื่อพี่เขยกับพี่สาวต้องการจะทำสิ่งใด ตัวเขาก็ทำตามนั้นอย่างไร้ซึ่งข้อโต้แย้ง “คารวะท่านพ่อตา”จ้าวเทียนหลงประสานมือให้แก่พ่อภรรยา ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะกลับมายืนในท่วงท่าสง่างามเช่นเดิม
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่120 พี่จะถนอม
แต่เพราะนี่คือคืนแรกของเขาและนาง ทุกอย่างต้องสวยงามที่สุด มือหนาลูบไล้สลับเค้นคลึงไปตามร่างของภรรยา ก่อนจะถอนริมปากออกจากเรียวปากอวบอิ่ม จ้าวเทียนหลง เคลื่อนไปซุกไซ้ยังลำคอขาวเนียน มือหนาเลื่อนไปยังสายคาดเอวของคนในอ้อมแขน ก่อนจะกระตุกเบา ๆ ปมที่ผูกอยู่ก็หลุดออก ทางด้านถงลู่ลู่ยังคงใช้มือขยุ้มเสื้อของสามีเอาไว้แน่น ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อมือสากเลื่อนผ่านเอี๊ยมตัวเล็ก ถูกเนื้อในใต้ร่มผ้า เพียงครู่เดียวชุดบนกายนาง ได้หลุดร่วงกองอยู่ยังพื้นเบื้องล่าง จ้าวเทียนหลงช้อนอุ้มร่างงามวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเคลื่อนกายทาบทับบนร่างบอบบางของภรรยา ริมฝีปากหนาเคลื่อนโลมเลียไปทั่วลำคอไล่จนถึงเนินอกอวบอิ่ม มือหยาบกอบกุมเค้นคลึงยังดอกบัวคู่งามอย่างถนอม ลิ้นสากตวัดดูดกลืนสลับขมเม้มเม็ดบัวสีชมพูอย่างหิวกระหาย “อื้อ...อ๊ะ!” เสียงครางในลำคอได้หลุดรอดออกมาจากเรียวปากงาม เมื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น ไม่อาจที่จะข่มกลั่นความซาบซ่านเอาไว้ได้อีกต่อไป นิ้วเรียวสอดเข้าไปในกลุ่มผมของสามี ก่อนจะขยุ้มเบา ๆ ด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกจากความช่ำชองของชายห
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่119 ข้าย่อมไม่ขัด
เวลาล่วงเลยจนถึงมื้อเย็น ถงเจี้ยนหลางกินอาหารด้วยความรู้สึกกระอักกระอวนใจยิ่งนัก ด้วยการกระทำของพี่เขยที่มีต่อพี่สาวของเขานั้น มันช่างแตกต่างจากคำว่าลืมเลือนนาง อย่างที่ผู้เป็นพี่เคยเล่าให้ฟังก่อนการแต่งงาน เพราะจากที่ดูแล้ว พี่เขยของเขานั้นเอาใจนางเสียจนมองไม่เห็นผู้ใดในสายตา ซึ่งนับเป็นเรื่องที่ดีสำหรับชีวิตครอบครัวของพี่สาว แต่มันใช่หรือที่พี่เขยจะมาทำต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้ การกระทำของสามีที่มีต่อตนเอง ทำให้ถงลู่ลู่ทั้งเขินอายและหวาดหวั่นอยู่ภายในใจลึก ๆ เพราะนางไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้น เป็นความจริงหรือฉากตอนที่สามีสร้างขึ้นมากันแน่ “เรียนท่านอ๋อง มีเทียบจากท่านเสนาบดีถงหยางพ่ะย่ะค่ะ” ทั้งสามชะงักมือที่กำลังคีบอาหารเข้าปากในทันที สีหน้าของท่านอ๋องหนุ่มยังคงเรียบนิ่ง ก่อนจะเคาะตะเกียบในมือลงบนโต๊ะ องครักษ์หนุ่มจึงได้วางเทียบลงยังจุดนั้นในทันที ก่อนจะล่าถอยออกไป เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับเจ้านายทั้งสาม “น้องหญิงเจ้าจะเปิดดูเองหรือไม่” ชายหนุ่มเอ่ยถามภรรยา พร้อมกับจ้องมองนางปานจะกลืนกิน ซึ่งเป็นความคิดข
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่118 พระชายา
“พวกเจ้าหรือข้าคือหัวหน้าครอบครัว ข้าจะทำสิ่งใดต้องขออนุญาตพวกเจ้าก่อนเช่นนั้นรึ” “….” ถงหยางมองไปยังทุกคนอีกครั้ง เพื่อรอคำตอบ ทว่าหาได้มีใครเอ่ยออกมาแม้เพียงครึ่งคำไม่ “จัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับลู่ลู่และเจี้ยนหลางให้ดี อย่าได้คิดกลั่นแกล้งพวกเขา หากพวกเจ้าทุกคน ยังอยากอยู่อย่างสุขสบายเช่นในทุกวันนี้” เอ่ยจบร่างสูงลุกขึ้นก้าวจากไปในทันที หลายปีมานี้เขาต้องแบกรับหลายสิ่งอย่างเพียงลำพัง นับตั้งแต่บุตรสาวคนโตจากไปพร้อมบุตรชายคนรอง สกุลอดีตภรรยามิได้สนับสนุนเขาเช่นเดิม ทำให้ความรุ่งโรจน์ที่เคยมีหายไปเขาไม่คิดเลยว่าสองพี่น้องจะรอดชีวิตไปจนถึงชายแดน เขาได้จัดเตรียมข่าวการถูกลอบสังหารของทั้งคู่เอาไว้เป็นอย่างดี แต่เมื่อได้รับจดหมายแจ้งการเดินทางถึงที่หมายของทั้งคู่ วันนั้นเสมือนทั้งร่างของเขาถูกตอกตรึงให้อยู่กับที่นานนับปี ‘ข้าไม่อาจชดเชยสิ่งใดให้เจ้าได้เซียนเอ๋อร์ ข้าหวังว่าเจ้าจะยินยอมให้ลูกของเรา เลือกข้าผู้เป็นพ่อด้วยเถอะ’ ถงหยางพร่ำขอกับภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจเท่าใดนัก ว่าบุตรสาวจะเลือกยืนฝั่งเข
ยุทธการรักของเหล่าภรรยา บทที่117 มิใช่ครั้งนี้
“ทรงทอดทิ้งหม่อมฉัน” ถงลู่ลู่ จำต้องโกหกออกไป เพื่อเป็นการปิดคำถามและความสงสัย ของคนที่กำลังโอบรัดนางเอาไว้ ด้วยความอบอุ่น แม้ว่าจะเป็นคำตอบที่ดูมิสมเหตุสมผลเท่าใดนักก็ตาม แต่คงจะดีกว่าบอกถึงความจริงที่มิอาจเป็นไปได้ ในความคิดของผู้คนยุคนี้ “ชายาที่รัก นอกจากสิ้นลมหายใจเท่านั้น ที่จะพรากพี่ไปจากเจ้าได้ จงอย่าได้กังวลเรื่องนี้ไปเลย” จ้าวเทียนหลง ตอบคำของภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าแฝงไปด้วยความหนักแน่น ซึ่งทุกถ้อยคำนั้น ถ่ายทอดออกมาจากหัวใจของเขาทั้งสิ้น “ขอบพระทัยเพคะ...หม่อมฉันอยากอยู่เช่นนี้ต่ออีกสักพัก” ถงลู่ลู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาหวิว แม้นี่จะเป็นเพียงความฝัน นางเพียงแค่อยากจะรักษามันเอาไว้อีกสักหน่อยก็ยังดี “หากเจ้าพึงใจพี่ก็ยินดี” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูภรรยาเบา ๆ ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะหลับลงอีกครั้ง พร้อมความอบอุ่นที่โอบรัดรอบกาย อย่างน้อยภาพในอีกชีวิตของนาง ก็ไม่อาจที่จะแทรกเข้ามาทำลายความสุขล้นนี้ได้ แม้จะเป็นช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นก็ตามที หากว่าการลืมตาตื่นอีกครั้งของนาง อาจจะไม่มีเขาอยู
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชะตารักฮูหยินจำเป็น
Shine-Month6.8K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง27.0K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ20.4K viewsจวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ28.2K viewsทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา
หวานใจ46.7K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน27.9K viewsลิขิตรัก ตำหนักอ๋อง
ซูเมิ่ง 淑梦2.0K viewsทระนงแค้นสีเลือด
บุปผาสวรรค์320 views
