Share

บทที่149 เพราะเจ้า!

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-06 21:31:17

เรือนพระชายาหลี่ซินเหมย

ร่างบอบบางของเชียงเชียงฟุบอยู่กับพื้น ส่วนเจ้าของเรือนทำได้เพียงมองดูคนในชุดสีดำ ที่กำลังยืนแสยะยิ้มให้นางอย่างสาแก่ใจ กับสภาพไร้ซึ่งเรียวแรงในการขยับกาย

“เจ้าดูไม่ดีเลยนะน้องพี่”

“ฆ่าข้าเสียสิหลิวหลี หากความขุ่นเคืองของเจ้าเกิดจากข้า ก็ให้ทุกสิ่งจบลงที่ข้า”

หลี่ซินเหมยเอ่ยกับผู้เป็นพี่สาว แม้จะมีความเจ็บปวดมากมาย ทว่าน้ำตาเพียงหยดก็หาได้มีไม่

“ฮ่า ๆ ฆ่าเจ้าเช่นนั้นรึ มันง่ายประหนึ่งพลิกฝ่ามือ”

“แล้วเจ้าจะรอสิ่งใดกัน”

“รอลูกรักของเจ้าอย่างไรเล่า ข้าต้องการให้มันเจ็บปวด ก่อนที่เจ้าและนางจะตายไปจากโลกนี้”

“เจ้ามันไร้หัวใจ นางคือลูกในไส้ของเจ้าเองแท้ ๆ ไยยังมิหยุดที่จะทำลายนางอีกเล่า อย่างไรเสียเรื่องของนาง ก็ไม่มีทางหลุดรอดไปถึงผู้อื่นได้เป็นแน่”

“น้องรัก ความลับที่ดีคือความลับที่ตายไปแล้วเท่านั้น เจ้าว่าจริงไหม หากผู้คนรู้ว่าข้าทำอะไรกับพระธิดาคนโต มันจะส่งผลต่อตำแหน่งขององค์ชายจิ้งหนานแค่ไหน เจ้าเคยคิดไหม”

“หึ ๆ เจ้ารักแต่จิ้งหนาน โดยไม่คิดถึง
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่153 โฉมงามผู้นี้คือชายาปีศาจ

    กรุงปักกิ่ง ณ ร้านตัดเสื้อชื่อดัง จ้าวเฉินหรือลิลลี่ สาวประเภทสองเจ้าของร้านเสื้อชื่อดัง ซึ่งมีลูกค้าหลากหลายระดับ และไม่จำกัดว่าลูกค้าจะเป็นหญิงแท้ หรือข้ามเพศ เพราะมีหลายร้านที่เลือกจะปฏิเสธลูกค้าเพศที่สามซึ่งตัวเขาเองจะไม่สามารถ แต่งตัวแบบผู้หญิงได้ แต่อย่างน้อยได้เห็นคนที่มีจิตใจในเรื่องเพศแบบเขา ได้สวมใส่มันเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ถ้าเขาไม่ใช่ลูกชายคนโตของนักธุรกิจใหญ่ ฐานะครอบครัวธรรมดาก็คงไม่เป็นปัญหาแต่เพราะเขายังต้องแบกหน้าตาของครอบครัวเอาไว้บนบ่า จึงทำได้แค่เป็นผู้ส่งมอบความสุขแก่คนอื่นไปก่อน จนกว่าพ่อแม่จะยอมรับ และน้องๆ ของเขาสยายปีกได้เองเสียก่อนชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น บอกถึงว่ามีคนเข้ามาในร้าน ชายหนุ่มเหลียวมองเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปสนใจกับชุดในหุ่น ที่เขากำลังเช็คความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะนำไปส่งให้ลูกค้า ในอีกไม่กี่หน้าทีข้างหน้านี้“ทำไมพี่ยังไม่ทำตามใจตัวเองอีก”คำถามจากคนที่ก้าวเข้ามาในร้าน ทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่ายเหลือเกิน น้องชายคนเล็กดูแล้วจะร้อนวิชา จึงวนเวียนหาหนทางให้เขาออกจากตระกูล เพื่อจะได้กุมอำนาจทางธุรกิจทั้

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่152 ข้ารักเจ้า

    “รางวัลใดจะเท่าความเมตตา ที่ท่านพี่มีต่อม่งหยาเล่าเจ้าคะ” ถงเจี้ยนหลางผละกายออกจากของสระ ก่อนจะหมุนกลับมาเผชิญหน้ากับภรรยา ภายใต้แสงเทียนส่องสว่างทั่วทั้งห้องอาบน้ำ ทำให้เขาได้เห็นลูกท้อสุกที่เกิดขึ้นบนผิวกายของภรรยา ชายหนุ่มเอื้อมมือประคองใบหน้างามเอาไว้ ก่อนจะรั้งให้ศีรษะเล็กนั้นโน้มลงมาใกล้ ๆ เหลียนม่งหยารวบรวมความกล้า ใช้สองมือทาบทับบนใบหน้าหล่อเหลาของสามี ก่อนจะก้มลงจนเรียวปากอวบอิ่ม ประกบลงยังริมฝีปากหนาของสามี หญิงสาวเป็นฝ่ายรุกชายหนุ่มด้วยความไม่ประสาเท่าใดนัก ด้วยทุกครั้งนั้นสามีของนางจะเป็นคนเริ่มก่อนเสียทุกครั้ง ถงเจี้ยนหลาง ตอบรับจูบของภรรยาด้วยความเต็มใจ ชายหนุ่มขบเม้มริมฝีปากบาง ก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปาก เพื่อควานหาความหวานที่อยู่ภายใน ชายหนุ่มใช้ลิ้นกวัดเกี่ยวดูดดึงลิ้นเล็กของภรรยา เสียงครางเบา ๆ ดังจากลำคอระหง ทำให้มือหนาเลื่อนจากท้ายทอยของภรรยา ลงมายังเนินอกอวบอิ่ม เหลียนม่งหยาวางมือบนไหล่หนา เพื่อเป็นหลักยึดมิให้ล้ม ยิ่งเมื่อถูกสัมผัสยังยอดเม็ดบัว ที่อยู่ภายใต้ชุดนอนเนื้อบาง ยิ่งเพิ่มความซาบซ่านไปทั่

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่151 เริ่มต้นครอบครัว

    “ความซับซ้อน ที่มิได้มีอะไรยากต่อการล่วงรู้เลยสักนิดขอรับท่านพ่อตา ม่งหยาคือนางเสือตัวจริง นางจะหมอบนิ่งรอแค่เวลาตะครุบเหยื่อ และท่านพ่อตาลองทายสิขอรับ นางล่าเหยื่อได้หรือยัง” คำถามในตอนท้ายของบุตรเขย ทำให้เหลียนหยางหลงชาวาบไปทั้งกาย เขาคิดเสมอว่ารู้จักบุตรสาวดีกว่าผู้ใด แต่จากคำพูดของแม่ทัพหนุ่มตรงหน้า บอกได้ว่าเขาอาจจะคาดเดา เรื่องนี้ไปผิดถนัดเลยก็ว่าได้ “นางไม่อาจที่จะฆ่าเหยื่อนั้นได้อย่างแน่นอน เมื่อคำว่ากตัญญูค้ำคอนางอยู่เช่นนี้” “ท่านคิดเช่นนั้นรึ” “แผนปั่นประสาทข้าของเจ้าใช่มิได้ผลหรอกถงเจี้ยนหลาง ข้าเลี้ยงนางมากับมือ ย่อมรู้จักนางดีกว่าผู้ใด” “ข้าเป็นเพียงสามี คงมิอาจรู้ดีไปกว่าบิดาของนาง แต่สิ่งหนึ่งที่ท่านพ่อตาคงลืมไป สามีภรรยาเปรียบเสมือนคน คนเดียวกัน ท่านพ่อตาคิดเห็นเป็นเช่นใดเล่าขอรับ” “ถงเจี้ยนหลาง อย่าได้เสียเวลาอีกเลย อย่างไรเสียวันนี้มีข้าจะต้องไม่มีเจ้า” สิ้นคำพูดจิ้นอ๋องเหลียนหยางหลง ได้พุ่งเข้าหาบุตรเขยอย่างรวดเร็ว ถงเจี้ยนหลางตั้งรับด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ คนที่เกิดมาอยู่ในตระกูลสูง

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่150 รอยยิ้มของเจ้า

    “เจ้าคิดจะเป็นลูกอกตัญญูเช่นนั้นรึ เจ้าคิดจะเป็นผู้ลงมือสังหารมารดาตนเอง หากผู้คนรู้เข้าจะประณามเจ้าเยี่ยงไรนะ”“ข้าคือท่านหญิงเหลียนม่งหยา ธิดาในพระชายาเอกหลี่ซินเหมย ข้าลงมือสังหารคนร้ายที่หมายชีวิตมารดา ย่อมได้รับคำสรรเสริญเยินยอมิใช่การประณาม ท่าทางท่านจะเลอะเลือนไปแล้วกระมัง”ฉึก! ดวงตาที่เคยหวานเชื่อมบัดนี้เหลือกค้าง เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดยังกลางอก หลี่หลิวหลีก้มลงมองยังสาเหตุของความเจ็บปวด สิ่งที่เข้าสู่ครรลองสายตาอันพร่าเลือนในตอนนี้...คือปลายกระบี่ที่ทะลุมาจากด้านหลัง พระสนมคนงามกระพริบตาถี่ ๆ พร้อมน้ำใสซึ่งเอ่อคลอสองข้างหน่วยตา สิ่งที่นางต่อสู้มาตลอดชีวิตหาได้เป็นใครอื่น แต่เป็นตัวนางเองอย่างนั้นสินะ“อึก...จะ...เจ้า”“ข้ามิได้เป็นผู้สังหารท่านเลยพระสนม แต่เป็นสาวใช้ของข้าที่เป็นผู้ลงมือ ดังนั้นคำว่าอกตัญญูที่ท่านกล่าวหา อย่าได้แม้แต่จะคิดว่าคนเช่นข้าจะกระทำมัน นี่คือเมตตาที่บุตรสาวเช่นข้ามีต่อท่าน มารดาผู้มิเคยจะยินดีในการกำเนิดของข้าเลย”คำพูดราบเรียบของหญิงสาว ทว่าเสียดแทงใจคนฟังยิ่งนัก เหลียนม่งหยาเดินช้า ๆ ไปยังมารดาที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง นางรู้เรื่องราวมากมายโดยที่ไ

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่149 เพราะเจ้า!

    เรือนพระชายาหลี่ซินเหมย ร่างบอบบางของเชียงเชียงฟุบอยู่กับพื้น ส่วนเจ้าของเรือนทำได้เพียงมองดูคนในชุดสีดำ ที่กำลังยืนแสยะยิ้มให้นางอย่างสาแก่ใจ กับสภาพไร้ซึ่งเรียวแรงในการขยับกาย “เจ้าดูไม่ดีเลยนะน้องพี่” “ฆ่าข้าเสียสิหลิวหลี หากความขุ่นเคืองของเจ้าเกิดจากข้า ก็ให้ทุกสิ่งจบลงที่ข้า” หลี่ซินเหมยเอ่ยกับผู้เป็นพี่สาว แม้จะมีความเจ็บปวดมากมาย ทว่าน้ำตาเพียงหยดก็หาได้มีไม่ “ฮ่า ๆ ฆ่าเจ้าเช่นนั้นรึ มันง่ายประหนึ่งพลิกฝ่ามือ” “แล้วเจ้าจะรอสิ่งใดกัน” “รอลูกรักของเจ้าอย่างไรเล่า ข้าต้องการให้มันเจ็บปวด ก่อนที่เจ้าและนางจะตายไปจากโลกนี้” “เจ้ามันไร้หัวใจ นางคือลูกในไส้ของเจ้าเองแท้ ๆ ไยยังมิหยุดที่จะทำลายนางอีกเล่า อย่างไรเสียเรื่องของนาง ก็ไม่มีทางหลุดรอดไปถึงผู้อื่นได้เป็นแน่” “น้องรัก ความลับที่ดีคือความลับที่ตายไปแล้วเท่านั้น เจ้าว่าจริงไหม หากผู้คนรู้ว่าข้าทำอะไรกับพระธิดาคนโต มันจะส่งผลต่อตำแหน่งขององค์ชายจิ้งหนานแค่ไหน เจ้าเคยคิดไหม” “หึ ๆ เจ้ารักแต่จิ้งหนาน โดยไม่คิดถึง

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่148 ท่านตา

    จวนแม่ทัพตะวันออก เหลียนม่งหยานั่งนิ่งฟังการายงานจากคนส่งข่าว หญิงสาวรู้สึกสมเพชกับโชคชะตาของตนเองยิ่งนัก คนทางเมืองหลวงคงคิดว่านางโง่เขลามากเลยทีเดียว เพียงบิดายื่นหยกชิ้นนั้นใส่มือ นางได้ให้คนออกสืบคนทุกสิ่งอย่างมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีคำบอกเล่า สำหรับสายตาคนอื่นคือการมอบของขวัญจากพ่อให้แก่ลูก แต่สำหรับนางกับบิดา มันคือการส่งสาสน์ให้แก่กัน โดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากให้มากความ เรื่องนี้นางเองก็พอจะระแคะระคายมาบ้างแล้ว แต่เมื่อมินานมานี้ทุกอย่างก็ได้กระจ่างแก่ใจ และครั้งนี้คนผู้นั้นหาญกล้าใช้ชีวิตสตรี ที่เสียสละทุกสิ่งอย่างปกป้องนางมาเป็นตัวล่อ เพื่อกำจัดนางให้พ้นทาง “สั่งคนของเรา ดูแลท่านแม่ให้ดีก่อนที่ข้าจะถึงเมืองหลวง” “น้อมรับคำสั่งขอรับนายหญิง” เสียงเชียงเชียงเรียกขานเจ้าของจวน ดังเข้ามาให้ได้ยิน ร่างในชุดดำได้หายไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงเจ้าของห้องที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่เช่นเดิม ร่างสูงก้าวพ้นประตูเข้ามาด้านในห้อง ทุกสิ่งอย่างบนใบหน้าหล่อเหลายังคงเดิม สองสามีภรรยาสบตากันนิ่ง ทว่ากลับมันกลับเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status