ตอนที่ 9 เลขาคนใหม่ 2/2

…ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

“พี่เอริคเกลเข้าไปได้มั้ยคะ”

“อืม”เอริคตอบรับสั้นๆ

“เราจะกลับบ้านกันตอนไหนหรอคะ”

“รีบ?”เขาละสายตาจากเอกสารตรงหน้าหันไปหาเธอ

“ป่าวค่ะ แค่เห็นว่าจะหกโมงเย็นแล้ว”เธอตอบเขาเสียงอ่อย

“ขอเคลียร์งานก่อน ถ้าหิวขนมอยู่ตรงนั้นทานได้”เขาบอกเธอก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ

เกวลินนั่งมองเขาพลางคิดถึงคำพูดของป้าแอนนาที่บอกว่าเอริคเป็นคนบ้างานมากจนบางทีลืมกินข้าว จนทำให้เป็นโรคกระเพราะ แต่ท่าทางจริงจังของเขาก็ทำให้เธอเผลอมองอยู่นาน เพราะเธอรู้สึกว่าท่าทีแบบนี้ดูมีเสน่ห์มากบวกกับความหล่อของเขายิ่งชวนหลงใหล

“บ้าจริง ยัยเกลคิดอะไรของแก”เกวลินพยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านของตัวเองทิ้ง ก่อนจะนั่งเล่นมือถือรอเขาจนเผลอหลับไป

เอริคเคลียร์งานเสร็จเหลือบมองนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลาจวนจะหนึ่งทุ่มแล้วจึงชวนเกวลินกลับบ้าน

“เกลกลับได้แล้ว”เขาเรียกเธอมือก็เก็บเอกสารไปด้วย โดยไม่ได้มองหญิงสาวด้วยซ้ำ แต่เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากคนตัวเล็กเขาจึงหันไปมองพบว่าเธอหลับอยู่ เอริคเดินไปนั่งตรงหน้าเธอและมองใบหน้าสวยละมุนของเธอ

“ยัยลูกเป็ดขี้เหร่โตมาสวยได้ขนาดนี้เลยหรอ”เขาพึมพำเบาๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เกวลินลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี สายตาทั้งคู่มองประสานกันใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบหันไปคนละทางแก้เขิน

“ตื่นแล้วหรอ กลับบ้าน”

“กี่โมงแล้วคะ”

“ทุ่มนึง”

“พี่เอริคกลับค่ำแบบนี้ทุกวันเลยหรอคะ มิน่าล่ะคุณป้าบอกว่า พี่บ้างาน”

“บ้างานไม่ดีรึไง”

“ก็ดีแต่ถ้ามากไปจนลืมกินข้าวก็ไม่ไหวนะคะ”

“ห่วงกิน”

“เกลไม่ได้ห่วงกินนะคะ ก็พี่เอริคเล่นทำงานจนทานข้าวไม่เป็นเวลา โรคกระเพราะก็เลยถามหาอยู่นี่ไงคะ”เธอดุเขา

“ขี้บ่น”

“พี่เอริค!!!”

“กลับได้แล้วจะกินมั้ยข้าว”

เอริคพาหญิงสาวไปทานข้าวก่อนจะกลับบ้านพักผ่อน ทั้งคู่เดินทางมาทำงานพร้อมกันกลับบ้านพร้อมกันแบบนี้ทุกวัน เผลอแป๊บเดียวเกวลินก็เข้ามาทำงานที่นี่ได้สองอาทิตย์แล้ว

“อีกสองอาทิตย์พี่เกตุก็จะลาคลอดแล้วสินะครับ หายไปตั้งหลายเดือนผมคงคิดถึงแย่ ไม่มีคนช่วยรับมือตอนนายอารมณ์ไม่ดีเลย”เจมส์คุยกับเกตุช่วงเช้าก่อนเข้างาน

“แน่ใจหรอคะว่าไม่มี นู่นไงเดินมานู่นแล้ว”เกตุชี้ไปทางเอริคและเกวลินที่กำลังเดินมา

“พี่ว่าคนนั้นน่าจะเอาอยู่สบายมาก”เกตุกระซิบ

“จริงด้วย ตั้งแต่คุณเกลมาทำงานนายก็กลับบ้านเป็นเวลามากขึ้น ไม่ทำงานหามรุ่งหามค่ำเหมือนเมื่อก่อน คุณเกลบอกให้ทานข้าวก็ทาน เดี๋ยวนี้ไม่ขอยาแก้ปวดท้องแล้วด้วย”เจมส์สาธยายให้เกตุฟังและหัวเราะคิกคักกันใหญ่

“คุยอะไรกันอยู่หรอคะ น่าสนุกเชียว”เกวลินถามทั้งคู่

“คุยเรื่องพี่เกตุลาคลอดน่ะครับ”เจมส์ตอบ

“จริงด้วย อีกสองอาทิตย์พี่เกตุจะลาคลอดแล้ว เกลยังเรียนรู้งานไม่ถึงไหนเลยค่ะ”

“ไม่ถึงไหนอะไรกันคะแค่สองอาทิตย์ก็เรียนรู้ได้เกือบหมดแล้วค่ะ คนนี้เก่งมากนะคะบอส”เกตุหันไปบอกบอสของตน

“ดี งั้นบ่ายนี้ออกไปประชุมข้างนอกกับผม คุณเกตุไม่ต้องไป นายด้วยอยู่บริษัท”

“เกลหรอคะ แต่ว่าเกลยังไม่พร้อม”

“ไหนคุณว่าเก่งไงคุณเลขาเกตุ”

“ไปเถอะเกล พี่เชื่อว่าเกลทำได้แน่นอน”เกตุให้กำลังใจเลขาคนใหม่

“ก็ได้ค่ะ”เกลตอบรับแบบไม่มั่นใจนัก

บ่ายวันนั้นเอริคขับรถพาเกวลินเข้ามาประชุมที่บริษัทลูกค้า เกวลินแม้ก่อนออกมาประชุมจะดูตื่นเต้นและประหม่ามาก แต่พอถึงเวลาต้องทำงานคนเดียวจริงๆเธอก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี ไม่มีขาดตกบกพร่อง จนเอริคที่แอบมองอยู่ยิ้มอย่างพอใจ ใช้เวลาประชุมร่วมสองชั่วโมงทั้งคู่ก็ออกจากห้องประชุมและขอตัวกลับ

“เรากลับบริษัทกันเลยมั้ยคะหรือพี่เอริคต้องไปที่อื่นต่อ”

“กลับบ้าน”เขาตอบเธอสั้นๆ

“แต่นี่พึ่งสี่โมงเองนะคะ”

“กลับไปสรุปการประชุมวันนี้ให้พี่ต่อที่บ้าน”

“ก็ได้ค่ะ จะใช้ทำงานต่อก็ไม่บอกตั้งแต่ทีแรก”เธอก้มหน้าบ่นเบาๆ แต่ก็ไม่ได้รอดพ้นสายตาเหยี่ยวของเอริคไปได้ เขามองท่าทางของเธอแล้วก็เผลอยิ้มออกมา พักหลังเอริคก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมแค่ได้แกล้งเธอนิดหน่อยก็ทำให้ตัวเองยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย หรือบางทีที่ทำงานเหนื่อยๆแค่เห็นหน้าเธอก็มีรอยยิ้มได้ หลายครั้งที่ต้องถามตัวเองว่าคงไม่ได้ชอบยัยคู่ปรับเก่าเข้าให้แล้วนะ

“เย็นนี้เราสั่งอาหารไปทานดีมั้ยคะ จะได้รีบทำงานให้เสร็จ”เกวลินถามชายหนุ่มขณะกำลังขับรถกลับบ้าน

“ก็ดีเหมือนกัน”

เย็นวันนั้นขณะทั้งคู่นั่งทำงานกันอยู่ก็มีสายเรียกเข้าจากคุณนายแอนนาที่วีดิโอคอลมาหาลูกชาย

“แม่มีอะไรครับ”เอริคทำเสียงเข้มใส่แม่ทันทีที่กดรับสาย

“เจ้าลูกคนนี้ แม่จะโทรหาไม่ได้รึไง”

“ได้ครับแต่ตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่”

“ยุ่งอะไรนี่มันจะทุ่มนึงแล้ว ยังไม่เลิกงานอีกหรอ”

“เลิกแล้วนี่ไงแม่ดูสิผมอยู่ที่บ้าน”เขาบอกผู้เป็นแม่พลางหันกล้องไปรอบบ้านให้แม่ดู

“เดี๋ยวนะ นั่นหนูเกลใช่มั้ยที่นั่งหัวฟูอยู่หน้าคอม”

“ครับ นั่งสรุปการประชุมกันอยู่”

“นี่แกใช้งานหลานสาวชั้นหนักขนาดนี้เลยหรอ”แอนนาบ่นลูกชายเสียงดัง

“คุณป้าอย่าเข้าใจผิดนะคะ”เกวลินรีบร้องบอกป้าแอนนาและหยิบโทรศัพท์จากมือเอริคไปคุย

“คือว่าพี่เอริคเค้าสอนเกลทำสรุปการประชุมอยู่ค่ะ”

“ไม่เห็นต้องจริงจังขนาดนั้นนี่ลูก เลขาก็มีให้เขาทำไป”

“ไม่ได้ค่ะเกลต้องทำให้ได้ด้วยตัวเอง อีกไม่กี่วันพี่เลขาเค้าจะลาคลอดแล้วค่ะเกลเลยต้องรีบเรียนรู้งาน”

“เจมส์ก็อยู่ ให้เจมส์ทำก็ได้”

“ไม่ได้หรอกค่ะคุณป้าเดี๋ยวคนแถวนี้จะหาว่าเกลทำอะไรไม่ได้เรื่อง เกลต้องโชว์ฝีมือซักหน่อย”เธอพูดพลางหันไปทำหน้าทะเล้นใส่เอริค ที่ตอนนี้นั่งทำหน้าดุใส่เธออยู่

“นี่แกดุน้องด้วยหรอเจ้าริค”

“แม่ ผมยังไม่เคยดุเลย แต่วันนี้น่าจะได้ดุจริงๆแล้ว โทษฐานใส่ร้ายผม”

“เอาล่ะๆ คุยกันดีๆอย่าทะเลาะกัน แต่แกก็อย่าใช้งานน้องหนักนัก วันหยุดก็พาน้องไปเที่ยวบ้าง”

“…..”เอริคไม่ตอบผู้เป็นแม่

“แค่นี้นะ อย่าลืมกินข้าวกินปลากันด้วย หนูเกลก็พักผ่อนบ้างนะลูก”

“ค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะ”

“อยู่ที่นู่นคงเอาอกเอาใจคุณแม่จนหลงหัวปักหัวปำเลยสิท่า พูดอะไรท่านก็เชื่อหมด”เอริคประชดเกวลินหลังกดวางสายจากแม่

“พี่เอริคทำตัวไม่น่าไว้ใจเองรึป่าวคะ อย่ามาโทษเกลนะ”

“เกล!!!”เขาเสียงดังใส่เธอ

“ก็มันจริงอ่ะ ตอนเด็กพี่เอริคเคยชอบหน้าเกลที่ไหน”เธอพูดโดยไม่กลัวเขาแม้แต่น้อย

“เกล!!จะทำมั้ยงาน”

“ทำค่ะ…งือ..เกลหยอกเล่นนิดเดียวเอง”เธอทำท่าทางและหน้าตาน่าสงสารใส่เขา

“ยัยบ๊องเอ๊ย”เขาว่าเธอ พลางหัวเราะใส่กัน

เอริคประธานหนุ่มมาดนิ่ง เสือยิ้มยาก เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ตั้งแต่เจอเกวลินเธอก็ค่อยๆละลายพฤติกรรมของเขาให้เปลี่ยนไปทีละน้อย

พรุ่งนี้เป็นวันหยุดคืนนี้เอริคจึงถือโอกาสสอนงานเกวลินจนถึงดึกดื่น หญิงสาวเองก็ตั้งใจเรียนรู้งานเป็นอย่างดี ไม่มีบ่นซักคำ ยิ่งทำให้เอริคประทับใจในความขยันและใจสู้ของเธอมากขึ้น