Mag-log inShare
ตอนที่ 13 หนทางเลี้ยงชีพ
Huling Na-update:
2025-06-25 20:30:01
Pinakabagong kabanata
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 17 การกลับมาขององค์ชายสาม
ณ ท้องพระโรง วังหลวงแคว้นต้าเฉิงเสียงกลองศึกดังกึกก้อง ท้องพระโรงประดับประดาด้วยผืนแพรแดงเข้มและแผ่นทองคำฉลุลวดลายงดงาม เหล่าขุนนางระดับสูงสวมอาภรณ์สีเข้มเรียงแถวสองข้างอย่างเป็นระเบียบ ทุกสายตาจับจ้องไปยังบุรุษผู้ก้าวเข้ามาองค์ชายหลงเจิ้งหยางในชุดเกราะเต็มยศ ร่างสูงสง่าเต็มไปด้วยอำนาจ เขาก้าวเข้ามาในท้องพระโรง ทุกย่างก้าวของเขาแฝงไปด้วยความสง่างามและความแข็งแกร่งของแม่ทัพผู้เกรียงไกรเมื่อถึงหน้าบัลลังก์ทอง เขาคุกเข่าลง มือทั้งสองข้างประสานกันอย่างเคารพ“ถวายบังคมฝ่าบาท กระหม่อมได้นำชัยชนะกลับมาถวายพะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ผู้ทรงประทับเหนือบัลลังก์ ทอดพระเนตรพระโอรสด้วยสายตาภาคภูมิใจ พระพักตร์เต็มไปด้วยรอยยิ้ม“ดีมาก เจิ้งหยาง เจ้าได้สร้างเกียรติยศให้แคว้นต้าเฉิง เจ้าทำให้ข้ามั่นใจว่าอาณาจักรของเราจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม”“ขอบพระทัยฝ่าบาท” หลงเจิ้งหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเสียงกระซิบกระซาบดังแว่วมาจากเหล่าขุนนางที่ยืนอยู่ด้านข้าง บางคนยิ้มพึงพอใจ บ้างก็พยักหน้าให้กันอย่างรู้กันดีว่า การกลับมาขององค์ชายสาม หมายถึงโอกาสทองของพวกเขา“องค์ชายสามช่างองอาจยิ่งนัก” ขุนนางชราเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 16 ความคุ้นเคยทั้งที่ไม่เคยเจอ
ณ ชายแดนตะวันตก แคว้นต้าเฉิงเสียงโห่ร้องกึกก้องไปทั่วสนามรบ ธงแห่งแคว้นต้าเฉิงสะบัดพลิ้วกลางสายลม ท่ามกลางกองทหารที่เปล่งเสียงเฉลิมฉลองในชัยชนะเหนือศัตรูหลงเจิ้งหยางนั่งอยู่บนหลังม้า สายตาเย็นชาเหม่อมองสนามรบที่ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นเลือดและควันไฟ การศึกครั้งนี้กินเวลายาวนานหลายปี และสุดท้าย มันก็จบลง“องค์ชาย กองทัพสือหมิงถอยร่นหมดแล้วพะย่ะค่ะ” แม่ทัพคนสนิทรายงานด้วยใบหน้าเปื้อนเหงื่อและฝุ่นดิน “แคว้นสือหมิงส่งราชสาส์นขอยอมแพ้แล้ว พะย่ะค่ะ”“ดี” องค์ชายหลงเจิ้งหยางรับสั่งเสียงเรียบ ขณะที่กระชับบังเหียนม้าแน่น“องค์ชาย ตอนนี้พระองค์จะทรงทำสิ่งใดต่อพะย่ะค่ะ”เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยช้า ๆ “ถึงเวลาแล้ว ข้าจะกลับวังหลวง”เหล่าแม่ทัพนายกองต่างเงยหน้ามองเขาอย่างตื่นตะลึง องค์ชายสามที่เคยกล่าวไว้ว่าจะฝากชีวิตไว้กับสนามรบ บัดนี้กลับตรัสว่าจะเสด็จกลับ“พระองค์แน่พระทัยหรือพะย่ะค่ะ” แม่ทัพคนสนิทถามเสียงแผ่วหลงเจิ้งหยางครุ่นคิดถึงความฝันแปลกๆ ที่คอยหลอกหลอนเขามานานหลายปี เด็กชายที่มาร้องห่มร้องไห้ ว่าเขาทอดทิ้ง เขาต้องกลับไปหาคำตอบให้ได้ หรือสวรรค์ชี้ทางให้เขากลับไปแต่งงานเพื่อมีทายาท“แ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 15 ความหนักใจของไป๋ลี่เยว่
ณ ศาลาเรือนรับรอง เสียงน้ำพุในสวนดังแผ่วเบา ขับกล่อมบรรยากาศยามสายของตำหนัก กลิ่นหอมของอาหารลอยอ้อยอิ่งไปทั่ว โต๊ะอาหารถูกจัดอย่างงดงามเรียบง่าย มีเพียงอาหารที่ไม่หรูหราฟุ่มเฟือย แต่ล้วนปรุงอย่างพิถีพิถันฮองเฮาประทับนั่งอยู่หัวโต๊ะ ข้างกันคือองค์ชายน้อยหลงจิ่นอวิ๋นที่นั่งตื่นเต้นเป็นพิเศษ และที่นั่งตรงข้ามพระนางคือไป๋ลี่เยว่ สตรีผู้เป็นพระมารดาขององค์ชายน้อยพระเนตรของฮองเฮาทอดมองไป๋ลี่เยว่ พลางพิจารณานางเงียบๆ สตรีตรงหน้าช่างแตกต่างจากในความทรงจำของพระนางนัก ตอนแรกที่รู้ว่าไป๋ลี่เยว่ขอพระราชทานสมรสกับองค์ชายสามพระโอรสของพระองค์ พระนางเองก็ยังจำภาพของหญิงสาวที่ร่างอวบกลม หาความงาม ความโดดเด่นไม่ได้เลย แต่บัดนี้ผิวขาวนวล รูปร่างอ้อนแอ้นงดงาม ดวงตากลมโตฉายแววอบอุ่นและเฉลียวฉลาด กิริยามารยาทสง่างามราวกับสตรีสูงศักดิ์โดยแท้ ไม่เพียงแค่นั้น ไป๋ลี่เยว่ยังสามารถเลี้ยงดูหลงจิ่นอวิ๋นได้อย่างดีเยี่ยม อีกทั้งยังหาเลี้ยงตัวเองและคนรับใช้ในตำหนักได้โดยไม่ต้องพึ่งพาผู้ใด“เยว่เอ๋อร์ เจ้าเป็นสตรีที่เข้มแข็งยิ่งนัก” ฮองเฮาตรัสขึ้นเบาๆ พลางยิ้มบาง “ข้าชื่นชมเจ้ายิ่ง”ไป๋ลี่เยว่เงยหน้าขึ้น ก่อนจะยิ้
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 14 หลานรักของหวงไหน่ไหน่
ยามเช้า แสงแดดอ่อนทาบทับลงบนสวนสมุนไพร ขณะที่สายลมยามเช้าพัดผ่านเอากลิ่นหอมของดอกไม้จางๆ ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ ไป๋ลี่เยว่กำลังก้มลงเด็ดใบสมุนไพร พลางสอนหลงจิ่นอวิ๋นเกี่ยวกับสรรพคุณของมัน “เสี่ยวเป่า เจ้ารู้หรือไม่ว่าใบนี้ใช้ทำอะไรได้” นางถามด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เด็กชายที่นั่งยองๆ อยู่ข้างนาง เอียงคอครุ่นคิด ก่อนจะตอบอย่างมั่นใจ “ช่วยแก้พิษแมลงกัดต่อยใช่หรือไม่ขอรับ” ไป๋ลี่เยว่มองลูกชายด้วยความภาคภูมิใจ นางลูบศีรษะเขาเบาๆ “ถูกต้องแล้ว เสี่ยวเป่าของแม่ฉลาดจริงๆ” ขณะนั้นเอง เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังขึ้นจากทางเดิน ก่อนที่ร่างของหงเหมยจะปรากฏขึ้น นางหอบหายใจเล็กน้อย ราวกับเพิ่งรีบเร่งมา “คุณหนู บ่าวมีเรื่องสำคัญจะมาแจ้งเจ้าค่ะ” ไป๋ลี่เยว่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคู่งามหันไปมองอย่างสงบ “เกิดอะไรขึ้นหรือ หงเหมย”หงเหมยเหลือบมององค์ชายน้อย ก่อนจะลดเสียงลงเล็กน้อย “ฮองเฮาทรงเสด็จมาเจ้าค่ะ ตอนนี้ทรงประทับอยู่ในเรือนรับรองด้านใน” ไป๋ลี่เยว่ชะงัก นางขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฮองเฮาเสด็จมาที่นี่ พระองค์เสด็จมาถึงเมื่อใด” “เจ้าค่ะ เพิ่งเสด็จมาถึงเมื่อครู่นี้ พระองค์เสด็จมาเงียบๆ เช่นเคย” หลงจิ่นอวิ๋นที
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 13 หนทางเลี้ยงชีพ
ณ เรือนโอสถ ตำหนักชิงอวิ๋นที่เงียบสงบ กลิ่นสมุนไพรหอมอ่อนๆ ลอยอบอวลไปทั่วจากลานตากสมุนไพรด้านหลัง ไป๋ลี่เยว่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ริมหน้าต่าง คำนวณบัญชีรายรับรายจ่ายของตำหนักอย่างตั้งใจขณะนั้นเอง เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น ก่อนที่หงเหมยจะเดินเข้ามาพร้อมกับซุนเต๋อ คนดูแลร้านขายยาของไป๋ลี่เยว่ ทั้งสองถือกระดาษแผ่นหนึ่งเข้ามาในมือ “คุณหนู นี่เป็นรายการสั่งยาจากร้านหมอหลิวเจ้าค่ะ” หงเหมยกล่าว พลางยื่นกระดาษให้ ไป๋ลี่เยว่รับมาดูอย่างตั้งใจ ดวงตาคู่งามกวาดมองรายการสมุนไพรที่ถูกสั่งซื้อ ไม่ว่าจะเป็นโสมป่า ชุนเถิง เปลือกอบเชย และรากชิงฮ่าว ทั้งหมดล้วนเป็นของที่ตำหนักมีอยู่แล้ว “ดูเหมือนร้านหมอหลิวจะสั่งมากขึ้นเรื่อยๆ สินะ” นางกล่าวอย่างครุ่นคิด ซุนเต๋อซึ่งเป็นผู้ดูแลร้านขายยาของนางยิ้มพลางลูบเครา “ขอรับคุณหนู ตั้งแต่เราส่งสมุนไพรให้ร้านหมอหลิว รายได้ก็ดีขึ้นมาก ส่วนร้านสมุนไพรที่ข้าเองดูแลอยู่ บัดนี้ลูกค้าประจำก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้ว และนี่เป็นรายการสมุนไพรที่ร้านของเราต้องการเพิ่มเติมขอรับ” ไป๋ลี่เยว่พยักหน้าอย่างพอใจ ตั้งแต่สามปีก่อน จากที่ปลุกสมุนไพรส่งขายอย่างเดียว นางตัดสินใจเปิดร้านขาย
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 12 ชีวิตใหม่ที่สงบสุข
ห้าปีต่อมาแสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมายังเรือนพักกลางสวนสมุนไพร กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้และดินชื้นหลังฝนเมื่อคืนทำให้บรรยากาศสดชื่น เงาร่างของสตรีนางหนึ่งเคลื่อนไหวอย่างสง่างามภายใต้ร่มไม้ อาภรณ์เรียบง่ายสีฟ้าอ่อนโบกสะบัดเบาๆ ตามสายลมผมยาวดำขลับถูกรวบไว้หลวมๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามหมดจดราวกับภาพวาด ริมฝีปากแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตมีประกายอ่อนโยน หากแต่ลึกลงไปกลับซ่อนความเฉียบคมและความเข้มแข็งไว้ไป๋ลี่เยว่ สตรีที่เคยถูกทอดทิ้งในตำหนักเย็น สตรีที่เคยถูกมองว่าเป็นเพียงพระชายาผู้ไร้ค่าและอัปลักษณ์แต่ในวันนี้ ไม่ใช่สตรีที่อ่อนแอและถูกทอดทิ้งอีกต่อไป นางคือหญิงงามที่ไม่อาจมีผู้ใดมองข้ามได้อีกต่อไป ทุกวันนี้ นางมีชีวิตใหม่ที่สงบสุข กับลูกชายตัวน้อยผู้เป็นดั่งดวงใจแม้ตำหนักเย็นที่เคยเป็นเพียงสถานที่รกร้าง ตอนนี้ได้รับการบูรณะใหม่จนกลายเป็นตำหนักที่กว้างขวางโอ่อ่า เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา สวนผักและสมุนไพรที่ไป๋ลี่เยว่ปลูกเติบโตงอกงาม นางก็ยังใช้ชีวิตเช่นเดิม มีรายได้จากการขายสมุนไพรและยาที่ทำขึ้นเอง ผ่านร้านยาที่ไว้ใจได้ในเมือง“ท่านแม่ ท่านแม่ดูสิ ข้าปลูกต้นชุนเถิงได้แล้วนะ”เสียงใสของเด็กชาย
Maaari mong magustuhan
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ22.5K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.6K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว196.7K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.1K viewsกำราบรักท่านหญิงจอมพยศ
มี่เยี่ยน1.4K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวร้ายในยุค 80
ชงเมิ่ง4.8K viewsหวงจื่อหนิงเกิดใหม่เป็นพี่เลี้ยงบุตรชายท่านอ๋องอำมหิต
ต้าซินซิน3.4K viewsบุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!
ไฉ่เลี่ยงหรง124 views
