Masuk"ทำไมถึงทำตัวแบบนี้!..." อลันเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาและประโยคดังกล่าวทุกคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านถ้าหูไม่หนวกมันเป็นประโยคที่ว่ากล่าวหญิงสาวเพียงคนเดียวในที่นี่
"เมื่อกี้พูดอะไรออกมา...รู้ตัวเหรอเปล่า...ว่าไม่มีสิทธิ" อลันขบกรามที่แน่นอยู่แล้วแน่นมากขึ้น
"หนูมุก!..." อลันคำรามเสียงในคอใบหน้าแดงก่ำ
"เราไปที่อื่นกันเถอะ...ที่นี่อากาศมันเสีย" หนูมุกหันกลับไปพูดกับแมท พร้อมกับดึงแขนของแมทให้ขยับตามเธอ ไปยังทิศทางรถของแมทที่จอดอยู่
"อุ้ย!..." หนูมุกร้องออกมาเมื่อเธอขยับขาได้แค่สองก้าวก็ถูกดึงกลับมาอย่างแรงด้วยฝีมือของอลัน ที่ความโกรธของตัวเองระเบิดออกมาเพียงแค่หนูมุกสัมผัสร่างกายชายอื่นที่ไม่ใช่เขา
"พวกคุณทำอะไรกัน!..." แมทที่กำลังจะเข
ดวงตาคมเข้มจับจ้องมองแท่งร้อนที่ถูกโพรงปากของหนูมุกดูดรั้งเข้าๆ ออกๆ อย่างไม่อาจละสายตาได้ เพราะภาพตรงหน้าทำให้เรือนร่างของอลันมีเหงื่อกาฬแห่งความเร้าร้อนปรากฎไปทั่วทุกอณูผิวของเขา เมื่อภาพตรงหน้ากับสัมผัสที่เขามองอยู่ช่างสวยงามยิ่งนักพร้อมกับแฝงความเร้าร้อนซ่านเสียวจนกรามหนาขบกันแน่นอย่างอดทนเพื่อไม่ให้ตัวเองปลดปล่อยออกมาเสียก่อน จากการกระทำเพียงไม่กี่ครั้งของคนที่ตัวเล็กกว่า อลันครางออกมาพร้อมกับปลดปล่อยธารน้ำเข้าสู่โพรงปากเล็กที่แดงอย่างชัดเจนในที่สุด ให้ตายเถอะ!!...หนูมุก หนูมุก ผู้หญิงคนนี้ใช้เวลากับตัวตนเขาเพียงไม่นานก็สามารถทำให้เขาปลดปล่อยออกมาได้เขาควรจะบอกเธอดีมั้ยว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาปลดปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว เป็นผู้หญิงที่เขายินดีและยินยอมให้ทำสถิติ 'ออรัลเซ็กส์' กับเขาได้เพียงคนเดียว "หนึ่งปี...ก็ไม่เลวร้ายใช่มั้ยคะ" หนูมุกเอ่ยวาจาด้วยเสียงที่แผ่วเบา เมื่อเธอต้องกลับมาสู่ฐานใต้ร่างของอลันอีกครั้ง&nb
เฮเลนเดินออกมาต้อนรับเจ้าบ้านที่เดินทางกลับมาจากอเมริกพร้อมกับรายงานว่ามีแขกมารอพบหนูมุก "ใครกัน?..." หนูมุกพึมพำพร้อมกับเดินไปยังห้องรับแขกที่อลันก็เดินตามมาเช่นกัน คิ้วเรียวที่ขมวดบ่งบอกถึงความสงสัยก็ค่อยๆ คลายออกเมื่อได้ยินเสียงแขกที่มาพบ... "นายเติ้ล...ยายตา!!!!" เสียงเรียกของหนูมุกดังออกมาก่อนที่ตัวจะเดินมาถึงเสียอีกแขกทั้งสองลุกขึ้นยืนตามเสียงเรียกอลันได้แต่ยิ้มมองภาพสองหญิงหนึ่งชายที่เข้าโอบกอดกันด้วยความยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง "เชิญตามสบายนะครับ..." อลันเป็นฝ่ายพูดหลังจากที่แขกทำความเคารพผู้ใหญ่กว่า อลันปล่อยให้เพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันนานคุยกันตามประสา ตัวเขาแยกตัวออกมามุ่งตรงไปยังห้องสมุด "มุก!...พี่อลันของมุกหล่อเกินมาตราฐานไปเหรอเปล่า" ตาหรืออมิตาให้ความเห็นกับผู้ชายคนสำคัญของเพื่อ
"พี่อดัมเขายังเด็กอยู่เลย" หนูมุกพูดสะกิดเตือนอดัมที่เข้าข่ายพ่อหวงลูกสาวเต็มพิกัด อลันได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับคิดเพียงแต่ว่า 'อาการหนัก' อลันเดินไปทักทายหลานสาวที่ตอนนี้เริ่มขยับตัวอีกครั้งและพยาบาลก็เดินเข้ามาใกล้อย่างรู้เวลาว่าหลานสาวเขาได้เวลากินนมแล้ว "หนูมุกไปเถอะ" อลันเรียกหนูมุกเดินออกจากตรงนั้นปล่อยอดัมกับเด็กผู้ชายที่ยังคงจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หนูมุกที่เดินเคียงข้างอลันไป อดไม่ได้ที่ต้องคอยหันมามองอดัมกับเด็กผู้ชายตัวเล็กที่ใจใหญ่มากอย่างเป็นห่วง "สวัสดีค่ะพี่อลันคุณมุก" น้ำฟ้าทักทายผู้มาใหม่ทั้งสองและสายตาก็มองเลยทั้งสองคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อไม่เห็นอดัมเดินเข้ามา "พี่อดัมยังไม่เสร็จธุระนะคะ" หนูมุกชี้แจงทันทีอย่างเข้าใจน้ำฟ้าหนูมุกยิ้มให้กับน้ำฟ้าแต่แล้วเมื่อพยาบาลเข็นเตียงเด็กเข้ามาความสนใจของเธอก็ไปอยู่ที่อนาสตาเซีย
"สาวน้อยของพี่..." อลันเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่แหบพร่า สายตาจับจ้องมองใบหน้าคมหวานที่แดงจัด พร้อมกับเร่งเร้าจังหวะการกระแทกเข้าออกโพรงสาวอย่างต่อเนื่อง หนูมุกปรือตามองใบหน้าของคนเหนือร่างตนมือเล็กลูบไล้ปาดเส้นผมดำเพื่อที่เธอจะได้มองใบหน้าของชายคนเดียวของชีวิตเธอ ความเร้าร้อนอารมณ์สวาทแห่งความต้องการที่ไม่จุดสิ้นสุด ทำให้สองร่างเปลือยเปล่าชื้นไปด้วยเหงื่อกาฬของพลังสวาทที่ยังคงขับเคลื่อนนำพาร่างบางขยับตามแรงกระแทกนั้น หนูมุกขยับงอเรียวขาเข้าหาตัวเปิดทางให้กับร่างใหญ่เพิ่มจังหวะความเร้าร้อนนี้มากขึ้น อลันยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก เพราะช่วงหลังๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหนูมุกก้าวหน้าไปมาก อย่างที่สาวน้อยหน้าหวานเป็นผู้คุมจังหวะจัดท่าตามแต่เธอต้องการ อลันเปลี่ยนตำแหน่งตัวเองเป็นผู้ตามสาวน้อยผู้นี้อย่างที่เธอต้องการจนตอนนี้อลันต้องยอมรับกับตัวเองว่าเขาไม่ใช่เพียงแต่รัก หนูมุกแต่เขาลุ่มหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นเลย
"คุณมุก...ขึ้นไปพักผ่อนเถอะค่ะ" "มุกเป็นห่วงพี่อลัน...มุกนอนไม่หลับหรอกค่ะ" หนูมุกร้องตอบเฮเลนที่เดินเข้ามาหาหญิงสาว "งั้นทานอะไรสักหน่อยนะคะ...ดึกแล้วคุณมุกยังไม่ทานอะไรเลยตั้งแต่กลับมา..." หนูมุกพยักหน้าเพราะเธอเข้าใจความเป็นห่วงของเฮเลนดี หลังจากที่หนูมุกกินอาหารที่เฮเลนนำมาให้ ร่างบางที่ยังคงปักหลักอยู่ข้างล่างก็พล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลีย เพราะนี้เป็นเวลาตีสองของวันใหม่ อลันที่พึ่งกลับมาก้มมองหนูมุกที่นอนอยู่บนเก้าอี้ยาว อลันช้อนร่างบางนั้นเข้าสู่อ้อมแขนและเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของเขาและเธอ อลันค่อยๆ วางร่างบางบนที่นอนอย่างแผ่วเบา หนูมุกยังไม่รู้สึกตัว อลันนั่งมองหน้าหนูมุกวันนี้ถึงแม้พวกเขาจะจับตัวเนธานกับลอนน่าไม่ได้ แต่หนึ่งในสองคนนั้นก็ได้รับบาดเจ็บพอสมควร จากการปะทะที่ฝ่ายอลันมีกำล
"นั่นสิ!...พี่รู้ดีเลยละ...เจสันไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่เลย...เราสองคนมีบุญมากเลยนะ...เพราะเจสันไม่เคยเปิดบ้านให้ใครเข้ามาเลย" "ยิ่งฟังพี่อลันพูด...มุกยิ่งสงสารและเห็นใจคุณเจสันมากขึ้นอีกเยอะเลย" "พี่อลัน...ขอบคุณนะค่ะ...ที่หาที่อยู่ที่ปลอดภัยให้แมท" "ขอบคุณ!...ขอบคุณทำไม...มุกเป็นอะไรกับมันเหรอถึงต้องมาขอบคุณพี่ให้กับมัน..." "อะไรของพี่เนี่ย!!!...มุกละไม่เข้าใจจริงๆ" "ก็ไม่ต้องมาขอบคุณพี่...เพราะที่พี่ทำไม่ใช่เพราะมุกซะหน่อย...ดีนะที่เราบอกพี่เรื่องที่แมทเป็นหลานของเนธาน...ไม่งั้นเรื่องคงต้องยุ่งวุ่นวายกว่านี้มาก...พรุ่งนี้พี่หวังว่าทุกอย่างคงจบลงได้...พรุ่งนี้พี่ไม่อยากให้มุกต้องไปเรียนเลย..."&







