LOGINShare
บทที่ 581
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 582
คำพูดของเฉียนจิงอี๋ยังไม่ทันขาดคำ เจียงซุ่ยฮวนก็เหวี่ยงหมัดไปที่คางของเขาอย่างฉับไว ดั่งสายฟ้าฟาด เขาก้าวตัวหลบได้ทัน รอยยิ้มยังมิได้จางหาย "คุณหนู หากมีเรื่องจะพูดก็พูดกันดี ๆ ไยต้องลุกขึ้นมาต่อยตีกันเล่า" ในตรอกที่ทั้งแคบและมืด เจียงซุ่ยฮวนจ้องเขม็งมาที่เฉียนจิงอี๋ ดั่งสัตว์ป่าที่โกรธเกรี้ยว นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วกล่าวว่า "เลิกแสร้งเสียที! ข้ารู้ว่าท่านคือเจ้าของสนามประลองนั่น!" "อ่อหรือ" เฉียนจิงอี๋พิงกำแพงเบื้องหลัง ก่อนเลิกคิ้วถามว่า "คุณหนู เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น" เจียงซุ่ยฮวนชี้ที่ใบหน้าตัวเอง กล่าวเสียงเย็น "ใบหน้าของข้าสวมหน้ากากหนังมนุษย์อยู่ มิใช่โฉมเดียวกับครั้งก่อนที่พบท่าน" "ทว่าเมื่อครู่ข้าเอ่ยถึงจุดของลูกเต๋า ท่านมิได้ลังเลสักนิดที่จะรับคำ แสดงว่าท่านจำข้าได้มาแต่แรก" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างมั่นใจ "ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ท่านคือผู้จับข้ามาที่นี่ หน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าข้าก็เป็นแผนการของท่าน ท่านจึงล่วงรู้ตัวตนที่แท้ของข้า" เมื่อเจียงซุ่ยฮวนรู้ว่าผู้ที่พานางมาคือเจ้าของสนามประลอง นางก็สงสัยเฉียนจิงอี๋มาแต่ต้น เพราะสนามประลองนั้นมีความคล้ายกับบ่อนพนันซ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 583
ได้ยินเงาร่างหนึ่งกล่าวว่า "แถวนี้เรือนบ้านมากมาย ซอกซอยวกวน เจ้าจงไปตามคนมาเพิ่ม ส่วนข้าจะลงไปตามหาก่อน ไม่ว่าอย่างไร ก่อนฟ้าสาง เราต้องหาพระชายาให้พบ" "พ่ะย่ะค่ะ!" เจียงซุ่ยฮวนที่ซ่อนอยู่ข้างกำแพงตาโตด้วยความยินดี นั่นเป็นเสียงของชางอี้ พวกเขามาตามหานางแล้ว! นางรีบออกมาจากกำแพง โบกมือเรียกชางอี้บนหลังคา ชางอี้ก้มมองนางแวบหนึ่ง แล้วเดินจากไปโดยไม่หันกลับมา เจียงซุ่ยฮวนอึ้งไปชั่วครู่ จึงนึกได้ว่าตนยังสวมหน้ากากหนังมนุษย์อยู่ ชางอี้ย่อมจำนางมิได้ นางจึงต้องตะโกนเสียงดัง "ชางอี้ ข้าอยู่นี่!" ชั่วอึดใจ ชางอี้กลับมาปรากฏตัวเบื้องหน้านาง มองนางด้วยความตกตะลึง "พระชายารึ!" "ใช่ ข้าเอง" นางพยักหน้าตอบ "เหตุใดพระชายาจึงเปลี่ยนโฉมเป็นเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ" ชางอี้มองนางอย่างอึดอัด ก่อนเบือนหน้าหนี"..." เจียงซุ่ยฮวนถามด้วยความสงสัย "โฉมหน้าข้าตอนนี้น่าเกลียดนักหรือ" ชางอี้ก้มหน้ามองปลายเท้า กล่าวอย่างฝืนใจว่า "มิได้น่าเกลียดพ่ะย่ะค่ะ พระชายามีความงามอันแตกต่างไม่เหมือนผู้ใด" "มีคันฉ่องหรือไม่" "มีพ่ะย่ะค่ะ" ชางอี้ล้วงคันฉ่องออกมามอบให้เจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนส่องดูโฉมตนในค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 584
"ไม่ว่าเจ้าจะเปลี่ยนโฉมเป็นเช่นไร ข้าก็ยังจำเจ้าได้" ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังรู้สึกซาบซึ้งใจ นางก็สัมผัสได้ถึงร่างของกู่จิ่นที่สั่นไหวเล็กน้อย นางลูบแผ่นหลังของเขาเบา ๆ "มิต้องกังวลเพคะ หม่อมฉันกลับมาอย่างปลอดภัย มิได้เป็นอันตรายแม้แต่น้อย" "อืม" กู้จิ่นคลายมือ แล้วตรัสกับองครักษ์ลับในลานบ้านว่า "พวกเจ้าจงกลับไปยังตำแหน่งเดิม" เพียงชั่วพริบตา องครักษ์ลับทั้งปวงก็หายวับไป เหลือเพียงชางอี้ที่ยืนอยู่ ณ ที่เดิม กู้จิ่นจับมือเจียงซุ่ยฮวนเดินไปยังห้องนอนเจียงซุ่ยฮวนบีบมือเขาเบา ๆ แล้วกระซิบว่า "ท่านอ๋องเพคะ โปรดอภัยโทษให้ปู้กู่เถิด เขาได้รับบาดเจ็บเพราะช่วยหลี่ลี่" กู้จิ่นทรงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตรัสกับชางอี้ว่า "ไปปล่อยตัวปู้กู่มา" ชางอี้รับคำอย่างปลาบปลื้ม "พ่ะย่ะค่ะ!" "รอก่อน" กู้จิ่นเรียกชางอี้ไว้ แล้วตรัสต่อ "เขาใช้งานคนไม่เหมาะสม มิได้ปกป้องอาฮวนให้ดี แม้จะได้รับการปล่อยตัวจากคุกน้ำ ก็มิอาจพ้นโทษ" ชางอี้ทูลถาม "ท่านอ๋องจะทรงลงทัณฑ์เขาเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ" "ในเมื่อขาของเขาได้รับบาดเจ็บจนเคลื่อนไหวมิได้ ก็ให้เขาคัดลอกตำรากลยุทธ์หนึ่งพันรอบ" ชางอี้อดรู้สึกเสียใจมิได้ หากรู้แ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 585
เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ "ทำไมหรือเพคะ" กู้จิ่นเอามือลูบผ่านเส้นผมของนางเบา ๆ "อาฮวน ความเข้าใจผิดระหว่างข้ากับไท่ซ่างหวงนั้นแม้จะได้เปิดใจคุยกันแล้ว ทว่าแนวคิดของเราทั้งสองยังคงต่างกันอยู่มาก" "เขาเป็นห่วงว่าข้าจะไม่อาจต่อกรสู้แมงป่องพิษได้ จึงปรารถนาให้ข้าหลบซ่อนตัว แต่ข้ามิอาจทำเช่นนั้นได้" ดวงตาของกู้จิ่นแข็งดุจหินนิลเป็นประกายเย็นยะเยือก ก่อนเอ่ยเสียงเข้มว่า "แมงป่องพิษสังหารเสด็จแม่ของข้า ตลอดหลายปีมานี้ทำให้ข้าตกเป็นเบี้ยหมากในมือ" "บัดนี้ข้าได้ล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของแมงป่องพิษแล้ว จะให้ข้าหลบหนีอีก ข้าไม่มีทางทำได้" สำหรับเจียงซุ่ยฮวน ความคิดของกู้จิ่นและไท่ซ่างหวงล้วนมิได้ผิด เพียงแต่ยืนอยู่คนละมุมมองเท่านั้น นางใคร่ครวญครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า "พระองค์ลองโน้มน้าวไท่ซ่างหวงอีกสักหน่อยมิดีหรือเพคะ ถึงอย่างไรพวกท่านก็เป็นพ่อลูกกันหากร่วมมือกันย่อมสามารถเอาชนะแมงป่องพิษได้เป็นแน่" กู้จิ่นหยุดเคลื่อนไหว แล้วโอบรอบเอวนางและถามว่า "อาฮวน เจ้ายังจำคำพูดที่ข้าเอ่ยค้างไว้ครั้งก่อนได้หรือไม่" มือของกู้จิ่นอุ่นและมั่นคง เมื่อจับที่เอวของนาง รอบเอวนางก็ราวกับมี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 586
กู้จิ่นตอบว่า "ไม่รู้ ฉู่ยิ่นเข้าใจว่าข้าเป็นบุตรของหญิงรับใช้ และรู้ว่าข้าไม่มีทางแย่งชิงบัลลังก์กับเขา ดังนั้นเขาจึงมีท่าทีที่ดีกับข้ามาตลอด" "เช่นนั้น... จักรพรรดิแห่งแคว้นเหลียงตูทรงล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของพระองค์หรือไม่เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าถาม "หลังจากข้าเกิดไม่นาน จักรพรรดิแห่งแคว้นเหลียงตูก็ทรงล่วงรู้แล้ว พระองค์ส่งคนนำหยกหยาบมาให้หนึ่งก้อน ฮองเฮาไท่ชิงทรงให้ช่างทำเป็นแผ่นหยกพระราชทานแก่ข้า" พอพูดถึงตรงนี้ สายตาของกู้จิ่นก็ทอดมองนางอย่างลึกซึ้งแผ่นหยก เจียงซุ่ยฮวนเลิกปกเสื้อขึ้น ถอดแผ่นหยกที่ห้อยอยู่ที่คอ "คือสิ่งนี้หรือเพคะ" กู้จิ่นลูบแผ่นหยกเบา ๆ แผ่นหยกเนียนละเอียดยังอุ่นจากอุณหภูมิร่างกายของเจียงซุ่ยฮวน บนนั้นสลักอักษร "กู้" เพียงตัวเดียว "คือแผ่นนี้แหละ" กู้จิ่นทรงยกสร้อยแผ่นหยก สวมกลับคืนบนคอของเจียงซุ่ยฮวน เขากล่าวต่อไป "นับตั้งแต่ข้าเริ่มมีภาพความทรงจำ ฮองเฮาไท่ชิงก็ดีต่อข้ายิ่งนัก ข้าเข้าใจว่าพระนางคือเสด็จแม่ผู้ให้กำเนิด และความเฉลียวฉลาดที่ข้าแสดงออกตั้งแต่เด็ก ก็ทำให้ฮองเฮาไท่ชิงและไท่ซ่างหวงยิ่งทรงชื่นชมข้า" "เมื่อข้าอายุได้ห้าปี ทูตจากแคว้นเหลียงต
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 587
วิธีการที่แมงป่องพิษทรมานกู้จิ่น ก็ราวกับแมวที่จับหนูได้ ไม่รีบกินทันที หากแต่ใช้เล็บหยอกล้อกับเหยื่ออยู่นานสองนาน ก่อนจะลงมือกินอย่างเลือดเย็นเมื่อคิดถึงช่วงเวลายาวนานที่กู้จิ่นต้องถูกทรมานจากแมงป่องพิษ หัวใจของเจียงซุ่ยฮวนก็แทบจะขาดเป็นริ้ว ๆ ด้วยความเจ็บปวด กู้จิ่นกอดนางไว้ แล้วกล่าวว่า "อาฮวน เจ้าไม่ต้องห่วงข้า" "ข้าจะสังหารแมงป่องพิษด้วยมือข้าเอง แม้ข้าในฐานะองค์ชายเป่ยโม่จะทำไม่ได้ แต่ในฐานะองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นเหลียงตู ข้าย่อมทำได้แน่นอน" นางเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ "องค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นเหลียงตู พระองค์ได้พบกับจักรพรรดิแห่งแคว้นเหลียงตูแล้วหรือเพคะ" "ยังมิได้" กู้จิ่นส่ายหน้า "พวกเขาเป็นฝ่ายมาหาข้า ทว่าข้ายังมิได้ตอบรับใด ๆ " เขาอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลืนคำพูดลงไป แล้วตบหลังนางเบา ๆ ถามว่า "อาฮวน บัดนี้เจ้าวางใจแล้วหรือไม่" "วางใจแล้วเพคะ!" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกยินดียิ่ง หากมีแคว้นเหลียงตูเป็นที่พึ่ง กู้จิ่นย่อมไม่มีทางพ่ายแพ้แน่ นางโยกแขนของกู้จิ่นเบา ๆ "มีอีกสิ่งหนึ่ง พระองค์จะช่วยหม่อมฉันตามหาฉู่เฉินได้หรือไม่เพคะ" แม้นางจะรู้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 588
เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกราวกับตนล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ ร่างกายเบาหวิวจนไม่มีแม้แต่แรงจะพยักหน้า ได้แต่ครางรับเบา ๆ ในลำคอ “อืม...” กู้จิ่นค่อย ๆ ห่มผ้าให้เจียงซุ่ยฮวน จากนั้นจึงลุกลงจากเตียง แล้วเริ่มสวมเสื้อผ้า รูปร่างของเขานั้นได้สัดส่วนยิ่งนัก ไหล่กว้างเอวสอบ รูปร่างสูงโปร่ง บนเรือนร่างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่กำลังพอดี ดูแข็งแกร่งแต่ไม่ล้นเกินจนเกะกะสายตา เจียงซุ่ยฮวนนอนนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่ม มองเขาเงียบ ๆ ภายใต้แสงตะเกียงเมื่อคืน นางมองเห็นไม่ชัดนัก แต่เมื่อแสงอรุณส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา นางจึงมองเห็นกล้ามเนื้อทุกมัดของกู้จิ่นได้อย่างถนัดตา นางยิ่งมอง ใบหน้ายิ่งร้อนผ่าว รีบกระชากผ้าห่มมาคลุมโปงเอาไว้ด้วยความอับอาย ตอนอยู่ด้วยกันในยามค่ำคืน นางกลับไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอนึกย้อนกลับไป ก็อดรู้สึกกระดากอายไม่ได้ นาง...ช่างกล้าหาญนักที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน หลังจากกู้จิ่นออกจากห้องไป เจียงซุ่ยฮวนก็ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มด้วยความอบอุ่นจนทำให้นางรู้สึกผ่อนคลายจนเคลิ้มหลับไปอีกครั้ง ขณะนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างแผ่วเบา ตามมาด้วยเสียงลากถังน้ำและเสียงเทน้ำลงถังอาบน้ำอย่างเงียบเชียบ หญิงใช้ชื่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 589
นางไม่รู้ว่ากู้จิ่นจะทำอะไร จึงกระพริบตาปริบ ๆ มองเขาด้วยความสงสัย มืออีกข้างของกู้จิ่นค่อย ๆ ลูบไล้ใบหน้าของนางเบา ๆ ดูเหมือนกำลังทายาบางอย่างลงไป ให้ความรู้สึกเย็นสบายยิ่ง เจียงซุ่ยฮวนใช้มือพยุงขอบถังน้ำ หลับตาพริ้มด้วยความสบาย “เย็นสบายจริง ๆ นี่คืออะไรหรือเพคะ” “นี่คือยาที่เซียนโอสถต้ม ชางอี้เพิ่งนำมาเมื่อครู่” กู้จิ่นตอบเสียงนุ่ม “เมื่อทายาทั่วหน้าของเจ้า ก็จะสามารถถอดหน้ากากหนังมนุษย์นี้ออกได้” กู้จิ่นทายาบนหน้านางอย่างพิถีพิถันและระมัดระวัง รอบ ๆ ถังน้ำมีฉากไม้กั้นไว้ ไอร้อนจึงไม่ระบายออก กลับรวมตัวเป็นหมอกขาวลอยอยู่เหนือผิวน้ำ เมื่อเจียงซุ่ยฮวนลืมตาอีกครั้ง รอบตัวก็เต็มไปด้วยม่านหมอกสีขาว กู้จิ่นทรงสวมอาภรณ์สีขาว ยืนอยู่ท่ามกลางไอน้ำพร่าเลือน แวบแรกดูคล้ายเทพเซียนที่ลงมาจากสวรรค์ เจียงซุ่ยฮวนตกตะลึงในความงาม นางจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตา หลังทายาเสร็จ กู้จิ่นก็หยิบผ้าเพื่อเช็ดยาที่เหลือบนมือ แล้วกล่าวว่า “รออีกหนึ่งก้านธูป ก็จะสามารถถอดหน้ากากหนังมนุษย์ออกได้” “เพคะ” เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า แล้วอยู่ ๆ ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ “อาฮวน เจ้าขำอะไรหรือ?” กู้จิ่นเอ่ยถาม เจ
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 602
เถี่ยจู้หันไปมองข้างหลัง กล่าวว่า "คนนี้น่ะเหรอ เขาเป็นศิษย์ใหม่ที่ข้ารับมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แม้จะพูดไม่ได้ แต่ฉลาดมาก มือไม้ก็ว่องไว" "ศิษย์ข้า เข้ามาให้เจ้านายดูหน้าตาเจ้าหน่อย" เถี่ยจู้โบกมือเรียกคนที่อยู่หลังสุด "เร็วเข้า เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้ว เจ้านายก็ยังไม่รู้ว่าเจ้าหน้าตาเป็นอย่างไร" คนผู้นั้นเดินมาอย่างเชื่องช้า ดูเหมือนไม่อยากให้ผู้อื่นเห็นใบหน้า จึงก้มหน้าต่ำมาก เถี่ยจู้จับแขนเขา ดึงมาข้างหน้า พูดกับเจียงซุ่ยฮวนอย่างจนใจ "ตอนเขาเพิ่งมา ยังดีอยู่ แต่ภายหลังเพราะพูดไม่ได้ ถูกเจ้านายหลายคนรังเกียจ จึงเริ่มไม่ชอบเจอผู้คนขอรับ" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว "ไม่เป็นไร พูดได้หรือไม่ได้ไม่สำคัญ ขอเพียงมีนิสัยดี ทำงานคล่องแคล่วก็พอ" เมื่อได้ยินเสียงเจียงซุ่ยฮวน ร่างของเขาสะดุ้งโดยพลัน ผงกศีรษะขึ้นทันที เมื่อเห็นใบหน้าเจียงซุ่ยฮวน เขาก็ตื่นเต้นมาก ชี้นิ้วไปที่เจียงซุ่ยฮวน แล้วหันไปยิ้มให้คนข้าง ๆ เจียงซุ่ยฮวนก็ประหลาดใจเช่นกัน กล่าวว่า "เจ้าคือเถี่ยหนิว ใช่ไหม" เถี่ยหนิวชี้นิ้วมาที่ตัวเอง พยักหน้าอย่างแรงสองครั้ง "คุณหนู ท่านรู้จักเขาหรือขอรับ" เถี่ยจู้ถาม "เคยเจอกันครั้งหนึ่ง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 601
"ไม่นานหลังจากนั้น ครอบครัวที่อุปการะหม่อมฉันก็ทารุณหม่อมฉันอย่างแสนสาหัส หม่อมฉันทนไม่ไหวจึงหนีออกมา ภายหลังถูกท่านอ๋องพบและกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของพระองค์เพคะ" "อย่างนี้นี่เอง" เจียงซุ่ยฮวนปลอบว่า "เจ้าวางใจเถิด ปู้กู่ขาบาดเจ็บ ตอนนี้กำลังคัดลอกตำราทหาร ในเวลาอันใกล้นี้คงคัดลอกไม่เสร็จหรอก" ไป๋หลีพยักหน้า ไม่พูดอะไร เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าวาดแบบต่อไป ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม ที่ขอบฟ้านอกหน้าต่างก็ปรากฏแสงอรุณรุ่งแรก เจียงซุ่ยฮวนเคาะพู่กันกับโต๊ะ ยืดตัวอย่างสุดแรง "ในที่สุดก็เสร็จเสียที" นางถือกระดาษแบบเดินออกไป ปกติเวลานี้ยวี่จี๋จะให้อาหารม้าที่ลานหลังแล้ว นางจึงตรงไปที่ลานหลังโดยไม่ลังเล แน่นอน ยวี่จี๋กำลังยืนเตรียมหญ้าอยู่ข้างคอกม้า เมื่อเห็นเจียงซุ่ยฮวน เขาหยุดมือถาม "คุณหนู วันนี้ท่านตื่นแต่เช้ามากเลยขอรับ" "นอนไม่หลับก็เลยตื่นน่ะ" เจียงซุ่ยฮวนเข้าเรื่องทันที "ลุงยวี่ ท่านรู้จักช่างที่ไว้ใจได้ไหม" "รู้จักหลายคนขอรับ" ยวี่จี๋ชี้ไปที่ซากปรักหักพังแห่งนั้น "คุณหนูต้องการหาช่างมาสร้างใหม่หรือขอรับ" "ใช่" เจียงซุ่ยฮวนส่งแบบให้เขา "ท่านไปถามดูว่า มีช่างที่สามารถสร้างบ้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 600
เจียงซุ่ยฮวนรับจดหมายมาเปิดอ่าน บนนั้นมีเพียงประโยคเดียวฉู่เฉินไม่เป็นไร อย่าตามหาอีก ครึ่งเดือนข้าจะส่งเขากลับมาโดยไม่บุบสลายแม้แต่น้อย ลายมือบนจดหมายสวยงามคมชัด หากเป็นยามปกติคงทำให้ผู้พบเห็นชื่นชม แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนอยากฉีกจดหมายนี้ให้เป็นชิ้น ๆ จดหมายนี้ต้องเป็นฝีมือของพวกหลี่ลี่แน่ เขารู้จุดประสงค์ของเจียงซุ่ยฮวนล่วงหน้า คนผู้นี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้ว่าฉู่เฉินปลอดภัยดี เจียงซุ่ยฮวนก็โล่งใจขึ้น นางบอกองครักษ์ลับว่า "พวกเจ้าถูกพบตัวแล้ว ไม่ต้องตามหาอีก ไปเรียกสี่จือกับอีกสามคนกลับมาเถิด" หากคนผู้นั้นวางเสื้อผ้าที่มีกลิ่นไว้หลายที่ สี่จือจะต้องดมไปถึงเมื่อไหร่ หลังองครักษ์ลับจากไป เจียงซุ่ยฮวนก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างกระสับกระส่าย ไม่ว่าอย่างไรก็หลับไม่ลง นางจึงเลิกพยายามข่มตาหลับ เดินไปที่โต๊ะจุดเทียน แล้ววาดแบบต่อ ไป๋หลีก็ไม่นอนอีก นั่งอยู่ริมเตียงลับดาบพก "ทำไมเจ้าไม่กลับไปนอนเล่า" เจียงซุ่ยฮวนถาม "หม่อมฉันนอนพอแล้วเพคะ" ไป๋หลีตอบโดยไม่เงยหน้า เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า จู่ ๆ ก็ตระหนักว่าการให้ไป๋หลีนอนห้องเดียวกับตน ดูเหมือนจะไม่สะดวกสำหรับทั้งสอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 599
ลู่อีแสดงความประหลาดใจเล็กน้อย เขาลูบคางพลางกล่าวว่า "มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ใกล้ถึงช่วงปีใหม่แล้ว ราชวงศ์ทุกแคว้นล้วนกำลังยุ่ง องค์ชายแห่งแคว้นเฟิงซีไม่อยู่ในแคว้นของเขา มาทำอะไรที่ต้าเหยียนรึ" ลู่อีครุ่นคิดไม่ออก "เขาไม่ได้มาตอนนี้" กู้จิ่นวางมือบนแผนที่ ลากจากเมืองหลวงของแคว้นเฟิงซีลงมาเรื่อย ๆ สุดท้ายหยุดที่เมืองหลวงของต้าเหยียน กล่าวว่า "เขาเติบโตที่ต้าเหยียนตั้งแต่เด็ก" "ราชาแห่งแคว้นเฟิงซีมีฮองเฮาหนึ่งองค์และพระสนมสามองค์ ฮองเฮามีนิสัยขี้อิจฉา ไม่ยอมให้พระสนมทั้งสามคลอดองค์ชาย จึงให้พวกนางดื่มยาระงับครรภ์" "หนึ่งในพระสนมนั้นแกล้งดื่มยาระงับครรภ์ แล้วรีบบ้วนออกมา ไม่นานก็คลอดองค์ชายอย่างลับ ๆ เพื่อรักษาชีวิตองค์ชาย พระสนมแอบส่งคนพาองค์ชายไปยังต้าเหยียน" "เมื่อไม่กี่ปีก่อน องค์ชายสององค์ที่เกิดจากฮองเฮาแคว้นเฟิงซีเสียชีวิตด้วยโรคภัยติดต่อกัน ฮองเฮาล้มป่วยไม่ฟื้น พระสนมคนเดิมจึงได้โอกาส นำเรื่องที่เคยคลอดองค์ชายมาเปิดเผย" "ราชาแคว้นเฟิงซีเดิมที่หมดอาลัยตายอยาก เมื่อรู้ว่ายังมีโอรสอีกหนึ่งองค์ ก็รีบส่งคนไปตาม แม้จะพบตัวแล้ว แต่ทั้งสองยังไม่เคยพบ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 598
เขากลัวกู้จิ่นจะไม่พอใจ จึงรีบเสริมอีกประโยคว่า "พระชายาให้กระหม่อมและผู้อื่นลองชิมรสชาติ ดูว่ามีส่วนใดต้องปรับปรุงหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นลังเลอย่างที่ไม่ค่อยเป็น เงียบไปครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ส่งห่อเล็กให้ชางอี้ "เอาไปเถิด อย่าให้เสียเปล่า!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ชางอี้อุ้มห่อเดินไปที่ประตู ลู่อีรั้งชายเสื้อเขาไว้ "ชางอี้ ข้าเห็นเจ้าเป็นพี่น้องที่ร่วมสุขร่วมทุกข์มาตลอด" "อาหารแห้งที่เจ้ากอดอยู่ จะให้ข้าชิมสักคำได้ไหม" "เอ่อ คือ..." ชางอี้มองไปทางกู้จิ่น เห็นกู้จิ่นไม่ได้คัดค้าน จึงเปิดห่อออก เนื้อวัวแห้งที่ห่อด้วยกระดาษน้ำมันมีสองรสชาติคือเครื่องเทศห้าสหายและเผ็ดชา ส่วนขนมก็แบ่งเป็นไส้ผลไม้และไส้ถั่ว พอเปิดออก กลิ่นหอมของเนื้อและความหวานของขนมก็โชยมาทันที เนื่องจากเจียงซุ่ยฮวนใส่ผงยาธรรมชาติลงไปด้วย จึงมีกลิ่นของพืชพรรณอ่อน ๆ ทำให้ทั้งสองอย่างไม่มีกลิ่นเลี่ยนเกินไป ชวนให้น้ำลายสอ ชางอี้กลืนน้ำลาย เลือกอย่างพิถีพิถันหยิบเนื้อวัวแห้งชิ้นเล็กที่สุดและขนมชิ้นเล็กที่สุดส่งให้ลู่อี ลู่อีกินเสร็จตาเป็นประกาย กล่าวว่า "อร่อย ๆ ให้ข้าอีกหน่อยสิ" "ไม่ได้หรอก หากให้ท่านอีก พี่น้องท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 597
"นี่คือผงของสมุนไพรบางชนิดที่บดละเอียด" เจียงซุ่ยฮวนเทผงยาลงบนเส้นเนื้อวัว อธิบายว่า "การใช้สิ่งนี้หมักเนื้อวัว จะทำให้เนื้อวัวแห้งมีคุณค่าทางยา กินแล้วดีต่อร่างกายยิ่งขึ้น" ทำเช่นนี้ เนื้อวัวแห้งธรรมดาก็กลายเป็นอาหารเป็นยา ทั้งอิ่มท้องและมีประโยชน์ต่อสุขภาพ จางอวิ๋นฟังแล้วชื่นชมไม่หยุด "สมแล้วที่เป็นคุณหนู ที่คิดวิธีดี ๆ เช่นนี้ได้" เจียงซุ่ยฮวนยิ้ม ถามว่า "ขั้นตอนต่อไปทำอย่างไร" ...... เมื่อเจียงซุ่ยฮวนทำเนื้อวัวแห้งและขนมเสร็จ ก็เป็นยามจื่อแล้ว คนอื่น ๆ นอนกันหมดแล้ว มีเพียงจางอวิ๋นและไป๋หลีทั้งสี่คนที่อยู่ในครัวกับนาง จางอวิ๋นง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น หาวพลางกล่าว "คุณหนู ในที่สุดก็ทำเสร็จเสียทีนะเจ้าคะ" "ใช่แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนห่อเนื้อวัวแห้งและขนมที่ทำเสร็จด้วยกระดาษน้ำมัน แล้วห่อทับด้วยผ้าอีกชั้น นางเดินออกไปยัดห่อของใส่มือชางอี้ "ห่อใหญ่นี้เจ้าเอาไปให้ท่านอ๋อง ห่อเล็กพวกเจ้าแบ่งกันกิน" "ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ ไม่ได้!" ชางอี้ตกใจรีบปฏิเสธ "กระหม่อมจะกินอาหารที่พระชายาทำด้วยพระหัตถ์ได้อย่างไร นี่ไม่สมควรพ่ะย่ะค่ะ" "ข้างในมีไม่มาก พวกเจ้าถือว่าลองชิมรสชาติ หากมีอะไรต้องปรับปรุ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 596
นางครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า "ให้นางพักในห้องชุนเถาก่อนเถิด เจ้าชุนเถาไม่กลับมาหลายวันแล้ว ห้องปล่อยว่างไว้ก็เปล่าประโยชน์" แต่เสียงพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงเรียกของชุนเถาดังมาจากนอกประตู "อาจารย์เจ้า ข้ากลับมาแล้ว!" หลังจากยวี่จี๋เปิดประตูใหญ่ ชุนเถาก็เดินเข้ามาพร้อมห่อของใหญ่น้อยหลายชิ้น "อาจารย์ ไม่ได้พบกันนานเลยนะเจ้าคะ ฮิ ๆ" นางยุ่งที่กรมหมอหลวงทุกวัน แม้จะกินเยอะ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าผอมลงเล็กน้อย เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะตำหนินางสักสองประโยค นางก็วางถุงในมือลงข้างเท้าเจียงซุ่ยฮวน "อาจารย์ เหล่านี้เป็นสมุนไพรที่ข้านำมาจากกรมหมอหลวงเจ้าค่ะ" "หมอหลวงเมิ่งรู้ว่าท่านชอบสมุนไพรล้ำค่า จึงให้ข้านำกลับมาให้ท่านบ้าง ข้าบรรจุมาสามกระสอบใหญ่เลยเจ้าค่ะ" รับของขวัญจากเขามาแล้ว จะไปตำหนิเขาก็กระไรอยู่ ชุนเถามาไม้นี้ ทำให้เจียงซุ่ยฮวนลืมคำที่กำลังจะพูดไปเสียสิ้น นางกระแอมเบา ๆ "เอาไปเก็บไว้ที่ห้องยาก่อนเถิด" เมื่อชุนเถากลับมา ไป๋หลีก็ไม่มีห้องพักอีก เจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าว "เจ้ามาพักกับข้าเถิด" "ห้องข้าใหญ่ ยังวางเตียงได้อีกหนึ่งเตียง อีกอย่าง หากพวกเราอยู่ห้องเดียวกัน เจ้าก็สามารถ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 595
ทั้งสี่คนนี้แม้จะแต่งกายเรียบง่าย แต่ดูออกว่าแต่ละคนมีบุคลิกไม่ธรรมดา ฝีมือเป็นเลิศ เจียงซุ่ยฮวนจำคนสองคนในกลุ่มได้ คนหนึ่งคือองครักษ์หญิงไป๋หลี่ อีกคนเป็นชายคิ้วหนาตาโต ที่เมื่อวานนี้เป็นคนดูออกว่าเด็กหญิงไม่ได้พรางโฉม "ชางอี้ นี่จะทำอะไรกัน" เจียงซุ่ยฮวนถาม ชางอี้ตอบ "พระชายา ท่านอ๋องเป็นห่วงว่าท่านอาจพบอันตราย จึงคัดสรรองครักษ์สี่คนที่มีฝีมือยอดเยี่ยมมาให้ ต่อไปพวกเขาจะเป็นองครักษ์คุ้มกันตัวท่านพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์คุ้มกันตัวสะดวกกว่าองครักษ์ลับมาก สามารถปรากฏตัวข้างกายนางได้อย่างเปิดเผย หากนางพบอันตรายพวกเขาก็สามารถออกมือได้ทันที อีกทั้งยังมีไป๋หลี่อยู่ด้วย ยามที่องครักษ์อื่นไม่สะดวกติดตามนาง ไป๋หลี่ก็ยังสามารถติดตามนางได้ไม่ห่าง เจียงซุ่ยฮวนกล่าวกับพวกเขาทั้งสี่ "แนะนำตัวกันหน่อย" คนยืนซ้ายสุดเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง เขาดูอายุมากที่สุด น่าจะสามสิบกว่า เขาพูดด้วยเสียงดังกังวาน "พระชายา กระหม่อมชื่อปาฟางพ่ะย่ะค่ะ" "กระหม่อมแข็งแรงดั่งวัว ชำนาญการใช้ดาบและค้อนเหล็กพ่ะย่ะค่ะ" ชางอี้เสริมจากด้านข้าง "พระชายา เขาแข็งแรงจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ สามารถยกก้อนเหล็กหนักแปดสิบชั่ง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 594
เสี่ยวถังหยวนดูจะรู้สึกสนุก สองมือน้อย ๆ ที่อวบอูมกวัดแกว่งไปมากลางอากาศ เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจว่าเจ้าตัวน้อยนี่มีนิสัยหลากหลายจริง บางครั้งก็เย็นชา บางครั้งก็ร่าเริง ได้รับนิสัยทั้งของนางและกู้จิ่นมา แม่นมรีบนำผ้าอ้อมมาให้ แล้วเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เสี่ยวถังหยวนต่อหน้านาง นางมองผ้าอ้อมที่เปลี่ยนออก กล่าวว่า "ระบบย่อยอาหารใช้ได้ ดูแข็งแรงดี" เมื่อแม่นมเปลี่ยนผ้าอ้อมเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกล่าวว่า "เจ้าไปนอนเถิด คืนนี้เสี่ยวถังหยวนจะนอนกับข้า" "ได้เจ้าค่ะ" แม่นมกำชับก่อนจากไป "คุณชายน้อยจะตื่นมาดื่มนมในยามดึก ตอนนั้นท่านค่อยเรียกบ่าวนะเจ้าคะ" "อืม" หลังแม่นมจากไป เจียงซุ่ยฮวนก็อุ้มเสี่ยวถังหยวนเดินไปมาในห้องช้า ๆ คราวนี้นางไม่ได้คึกคะนองเล่าเรื่องตลกหรือนิทานพิลึกพิลั่น แต่ร้องเพลงกล่อมเด็กแทน "ท้องฟ้าดำมืดทอดต่ำลง ดาวประกายพรายเคียงคู่มา แมลงน้อยบิน แมลงน้อยบิน เจ้ากำลังคิดถึงใคร..." สมัยที่เจียงซุ่ยฮวนยังเล็ก พ่อมักทำงานดึกที่โรงพยาบาล ส่วนแม่ไม่เก่งเรื่องเล่านิทาน จึงมักร้องเพลงกล่อมนี้ข้างหูนางเพื่อให้นางหลับ ตอนนั้นนางไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงร้องเพลงเดิมทุกครั้ง บัดนี้นึกขึ้นไ
