แชร์

บทที่ 601

ผู้เขียน: ทองประกาย
"ไม่นานหลังจากนั้น ครอบครัวที่อุปการะหม่อมฉันก็ทารุณหม่อมฉันอย่างแสนสาหัส หม่อมฉันทนไม่ไหวจึงหนีออกมา ภายหลังถูกท่านอ๋องพบและกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของพระองค์เพคะ"

"อย่างนี้นี่เอง" เจียงซุ่ยฮวนปลอบว่า "เจ้าวางใจเถิด ปู้กู่ขาบาดเจ็บ ตอนนี้กำลังคัดลอกตำราทหาร ในเวลาอันใกล้นี้คงคัดลอกไม่เสร็จหรอก"

ไป๋หลีพยักหน้า ไม่พูดอะไร

เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าวาดแบบต่อไป

ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม ที่ขอบฟ้านอกหน้าต่างก็ปรากฏแสงอรุณรุ่งแรก

เจียงซุ่ยฮวนเคาะพู่กันกับโต๊ะ ยืดตัวอย่างสุดแรง "ในที่สุดก็เสร็จเสียที"

นางถือกระดาษแบบเดินออกไป ปกติเวลานี้ยวี่จี๋จะให้อาหารม้าที่ลานหลังแล้ว นางจึงตรงไปที่ลานหลังโดยไม่ลังเล

แน่นอน ยวี่จี๋กำลังยืนเตรียมหญ้าอยู่ข้างคอกม้า เมื่อเห็นเจียงซุ่ยฮวน เขาหยุดมือถาม "คุณหนู วันนี้ท่านตื่นแต่เช้ามากเลยขอรับ"

"นอนไม่หลับก็เลยตื่นน่ะ" เจียงซุ่ยฮวนเข้าเรื่องทันที "ลุงยวี่ ท่านรู้จักช่างที่ไว้ใจได้ไหม"

"รู้จักหลายคนขอรับ" ยวี่จี๋ชี้ไปที่ซากปรักหักพังแห่งนั้น "คุณหนูต้องการหาช่างมาสร้างใหม่หรือขอรับ"

"ใช่" เจียงซุ่ยฮวนส่งแบบให้เขา "ท่านไปถามดูว่า มีช่างที่สามารถสร้างบ้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 780

    มีพ่อค้าแม่ค้าเห็นว่าเสี่ยวถังหยวนหน้าตาน่ารัก ก็พากันยกเว้นมิเอาเงินทอง ยินดีมอบของให้โดยไม่คิดมูลค่าอีกทั้งยังมีเจ้าของร้านรองเท้าผู้หนึ่ง แลเห็นถังหยวนแต่ไกล รีบวิ่งถือรองเท้าผ้าลายหัวเสือคู่หนึ่งมาหา พลันยัดใส่มือเจียงซุ่ยฮวนอย่างมิอาจขัดขืนเจียงซุ่ยฮวนพยายามปฏิเสธ ทว่าน้ำหนักมือของพ่อค้าเกินต้าน จึงจำใจต้องรับมาเดินไปได้เพียงสิบกว่าก้าว บรรดาองครักษ์ทั้งสี่ก็พากันอุ้มสิ่งของจนเต็มสองมือเจียงซุ่ยฮวนเหลือบตามองข้าวของเหล่านั้น แล้วจึงหันไปมองถังหยวนในอ้อมแขน แม้รู้สึกว่าเสี่ยวถังหยวนช่างน่าเอ็นดู ทว่าในใจก็แอบสงสัยว่าตนลำเอียงเพราะเป็นแม่แท้ ๆ ของเสี่ยวถังหยวนหรือไม่แต่บัดนี้ ดูเหมือนว่าเสี่ยวถังหยวนจะน่ารักจริง ๆ เดินต่อไปอีกห้าหกก้าว ก็พลันได้ยินเสียงฝีเท้าม้าดังมาจากด้านหลัง นางจึงรีบเบี่ยงตัวหลบข้างทางพร้อมอุ้มเสี่ยวถังหยวนไว้แนบอกเสียงฝีเท้าม้ายิ่งใกล้เข้ามา เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้น ก็เห็นจางรั่วรั่วควบม้าผ่านไปเบื้องข้างจางรั่วรั่วจ้องตรงไปเบื้องหน้า โดยมิได้มองเห็นนาง ตะโกนว่า “ไป!” พลางเร่งม้าวิ่งหายลับตาไปเดิมทีนางตั้งใจจะทักทาย แต่พอยกมือขึ้นเงาร่างนั้นก็ล

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 779

    เมื่อเจียงซุ่ยฮวนพาเสี่ยวถังหยวนมายังร้านหรงเยว่เก๋อ ยังไม่ทันพ้นครึ่งวัน นางก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าตนคิดผิดเสี่ยวถังหยวนเอนกายนิ่งในเปลไกว คงเพราะเป็นครั้งแรกที่ออกจากเรือน ใบหน้าเล็กขมวดคิ้วแน่น ดวงตากลมโตฉายแววสงสัยและระแวดระวังยิ่งเมื่อผนวกเข้ากับรูปโฉมที่น่ารักอยู่เดิม ยามเผยสีหน้าดังกล่าว กลับยิ่งดูน่าทะนุถนอมเป็นพิเศษบรรดาสตรีที่มายังหรงเยว่เก๋อล้วนมิอาจกลั้นเสียงอุทานยามได้เห็นเสี่ยวถังหยวน ไม่นานนัก รอบเปลไกวก็มีกลุ่มคนล้อมอยู่เต็มไปหมด“เด็กผู้นี้เป็นบุตรของตระกูลใดกัน ช่างงดงามนัก”“ใช่แล้ว ปากเล็กนั่นเม้มแน่นช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก”“เป็นเด็กชายหรือ บังเอิญข้ามีธิดาอยู่หนึ่งคน ให้พวกเขาหมั้นหมายกันตั้งแต่ยังเยาว์เถิด”เสี่ยวถังหยวนเผชิญเหตุการณ์เยี่ยงนี้เป็นครั้งแรก แต่ไหนแต่ไรไม่เคยพบผู้คนมากมายเช่นนี้ ไหนเลยจะทานทนสายตาเจิดจ้าเยี่ยงจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัวได้เล่าเด็กน้อยเม้มริมฝีปาก น้ำตาคลอเบ้า แม้อยากร่ำไห้ก็อดกลั้นไว้ด้วยความเกรงใจผู้คนรอบข้างยิ่งเห็นยิ่งปลาบปลื้ม “ดูดวงตาคู่นั้นสิ ช่างใสแจ๋วนัก”“โอ๋ ๆ ๆ น่ารักเสียจริง น้าอยากกอดเสียเหลือเกิน”สตรีผู้หนึ่งยื

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 778

    ยวี่จี๋ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เอ่ยว่า “เช่นนั้นก็เอาอย่างนี้เถิด หากเจ้าไม่มีธุระ ก็อย่าได้มาที่นี่อีกเลย”ยวี่เจี่ยกวงสบถในใจคำหนึ่ง ก่อนถอนใจพลางว่า “ท่านพ่อ ข้าเป็นบุตรแท้ ๆ ของท่าน มาเยี่ยมเยียนย่อมเป็นสิ่งที่สมควรยิ่ง”“ท่านพ่อจะตัดเยื่อใยข้าเพียงเพราะนางสาวใช้ผู้นั้นอย่างนั้นหรือ”“ในเมื่อท่านเป็นพ่อบ้านของที่นี่ บรรดาบ่าวไพร่ย่อมอยู่ใต้บังคับบัญชาท่าน หากท่านไล่ไป๋หลีออกเสีย เรื่องทั้งปวงก็จบสิ้นแต่เพียงเท่านี้”ยวี่จี๋อึ้งงันเมื่อได้ยินดังนั้น “เจ้าจะให้ข้าไล่ไป๋หลีออกหรือ”“ใช่แล้ว นางย่อมชังท่าน จึงสบถด่าข้า หากท่านขับไล่นางไป ย่อมตัดปัญหาคนเกลียดท่าน แถมข้าจะได้มาเยี่ยมท่านบ่อย ๆ ถือเป็นประโยชน์สองต่อมิใช่หรือ”สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ ตวาดลั่นว่า “เจ้าเพิ่งมาเหยียบเมืองหลวงได้ไม่กี่วัน ก็คิดจะให้ข้าขับไล่ผู้คุ้มกันของคุณหนูเสียแล้ว!”“พูดมาตามตรง เจ้าคิดการอันใดสกปรกอีกแล้วใช่หรือไม่”ยวี่เจี่ยกวงคาดไม่ถึงว่าบิดาของตนจะรู้ทัน รีบกล่าวว่า “เปล่าเลยท่านพ่อ ข้าทำเช่นนี้ก็เพราะเป็นห่วงท่านโดยแท้!”ยวี่จี๋ขมวดคิ้วแน่น คิดแล้วก็รู้สึกแปลกนัก ชี้นิ้วไปที่หน้าผากของยวี่

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 777

    ท่านอาจารย์จางส่ายหน้า “เรื่องนี้ ข้าเพียงได้ยินมาแต่ผิวเผิน ส่วนเหตุการณ์หลังจากนั้น ข้าก็มิอาจทราบได้”“เอาเถิด เจ้าค่อย ๆ ขบคิดเอาเองเถิด ข้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่เจ้าแล้ว”เมื่อท่านอาจารย์จางจากไป จางรั่วรั่วก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ครุ่นคิดไปมา พลางตัดสินใจว่าพรุ่งนี้จักไปวัดด้วยตนเองเรื่องราวนี้ผ่านพ้นมาหลายปีแล้ว ผู้คนส่วนใหญ่ย่อมลืมเลือนไปหมดสิ้นแล้วเป็นแน่หากนางสามารถนำจี้หยกคืนมาได้ และนำไปมอบแก่เจียงซุ่ยฮวน เช่นนั้นย่อมเป็นการแสดงความสามารถอันล้ำเลิศแน่จางรั่วรั่วเท้าสะเอว แหงนหน้าหัวร่อขึ้นฟ้าอยู่หลายทีรุ่งอรุณของวันถัดมา ลิ่วลู่กระโจนขึ้นบนกำแพง เหลือบตามองออกไปภายนอก พบยวี่เจี่ยกวงยังยืนอยู่หน้าประตู อุ้มถุงกระดาษซึ่งเต็มไปด้วยซาลาเปา“หึ ช่างไม่ยอมลดละเสียจริง”ลิ่วลู่คิดจะไล่เขาไป ทว่าเรื่องที่เขาทำล้วนแล้วแต่เป็นการกระทำลับ ๆ มิได้เปิดเผยออกมาตรงหน้าหากไม่มีเหตุผลอันสมควรจะไล่เขาไป เกรงว่าลุงยวี่คงจะขัดเคืองใจอยู่ไม่น้อยลิ่วลู่กระโดดลงจากกำแพง แล้วเอ่ยกับเจียงซุ่ยฮวนว่า “พระชายา วันนี้ให้กระหม่อมขับรถม้าให้เถิด”เจียงซุ่ยฮวนกำลังอุ้มเจ้าเสี่ยวถังหยวน พอได

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 776

    ขณะเดียวกันนั้นเอง ยวี่เจี่ยกวงก็มองเห็นรถม้าเขายืนมือไพล่หลัง แสร้งตั้งกายให้ตรงแน่ว ทำท่าทีเสมือนเป็นสุภาพชนผู้แสนเรียบร้อย ทว่าดวงตากลับฟ้องสิ่งที่อยู่ในใจเขายวี่จี๋มองไม่เห็นเขา จึงก้าวลงจากรถม้า ตรงไปเคาะประตูไป๋หลีเหลือบตามอง ก่อนเปิดม่านถามขึ้นว่า “นี่ เจ้ามายืนทำอะไรอยู่ที่นี่หรือ”ยวี่เจี่ยกวงยิ้มเจื่อน เอ่ยด้วยท่าทีถ่อมตนว่า “ข้าบังเอิญเดินผ่าน เห็นจันทราเพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้า จึงหยุดยืนชื่นชมอยู่ครู่หนึ่ง”เขาเห็นว่าตนเองแสดงออกได้ดี ไม่ถ่อมตนเกินควร มิทะนงตนเกินงาม เหตุผลที่ยกมาก็ฟังขึ้นไม่น้อยแต่ใครจะรู้ว่าไป๋หลีกลับกลอกตาแล้วว่า “เจ้าสติไม่ดีหรือไร อยากชมจันทร์ก็ไปบนเขาสิ มายืนใต้ต้นหลิวหน้าบ้านผู้อื่นจะชมอะไรได้!”“อีกอย่าง ขนมที่เจ้าซื้อมาเมื่อเช้า มีสิ่งสกปรกปนอยู่! โชคยังดีที่คุณหนูของข้าไม่ได้ลิ้มรสเข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่จบง่ายๆ กับเจ้าแน่!”ไป๋หลีปาแผ่นกระดาษที่ขยำเป็นก้อนสองใบออกไป แล้วขว้างขนมตามออกมา ตกกระแทกใส่ยวี่เจี่ยกวงพอดิบพอดียวี่เจี่ยกวงก้มหน้าลง ก็เห็นบทกวีรักสองบรรทัดบนกระดาษ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความกระดากอาย“ยังจะเขียนว่าสาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็น

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 775

    เจียงซุ่ยฮวนหลับตาพักสายตา เอ่ยวาจาว่า “ไม่ต้องไปใส่ใจเขา”วันขึ้นปีใหม่ไม่ได้เปิดร้านมาหลายวัน วันนี้ร้านหรงเยว่เก๋อแน่นขนัดด้วยผู้คน เจียงซุ่ยฮวนขึ้นไปบำรุงผิวให้ลูกค้าบนชั้นสอง ส่วนองครักษ์ทั้งสี่ช่วยกันจำหน่ายเครื่องบำรุงผิวอยู่ที่ชั้นล่าง แม้กระนั้นก็ยังมิอาจรับมือไหวยามเที่ยง เจียงซุ่ยฮวนนั่งพักที่ชั้นล่าง แลเห็นจางรั่วรั่วชะโงกหน้าอยู่หน้าประตู จะเข้ามาก็ลังเลไม่กล้า“รั่วรั่ว”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเรียก นางจึงค่อยก้าวเข้ามา เอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด “ซุ่ยฮวน ข้าต้องขออภัย”“เหตุใดจึงต้องเอ่ยคำขอโทษ”“เจ้าช่วยข้าจากสุสานร้าง แต่เมื่อเจ้าพุ่งเข้ากองเพลิง ข้ากลับมิได้ติดตามไป แต่กลับบ้านเสียแทน”จางรั่วรั่วทอดถอนใจ “แต่เล็กจนโต ข้าปรารถนาจะเป็นวีรสตรี แต่คราวนี้ข้าช่างทำไม่ถูกต้องนัก!”เจียงซุ่ยฮวนยืดหลังตรง เอ่ยถาม “เรื่องนี้ เจ้าได้บอกผู้ใดแล้วหรือไม่”“ยังมิได้บอกผู้ใดเลย แม้แต่ท่านพ่อท่านแม่ก็ไม่รู้” จางรั่วรั่วพึมพำ “หากพวกท่านล่วงรู้ คงกักขังข้าไม่ให้ก้าวเท้าออกจากเรือนอีกแน่”เจียงซุ่ยฮวนสบตานาง “รั่วรั่ว วันนั้นเจ้ามองผิด ผู้ที่ฝ่ากองเพลิงไป มิใช่ข้า”“หา” นางเกาศีรษ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status