บทที่ 20

มารดาหนานอิงอ่านซ้ำไปซ้ำมา เดิมทีลายมือของหนานอิงปกติเป็นระเบียบเรียบร้อยยิ่ง ทั้งงดงามทั้งอ่อนช้อย แต่ในจดหมายที่เขียนมาหานางแม้จะเป็นลายมือของหนานอิงจริง ๆ แต่กลับมีรูปร่างที่คดเคี้ยวอีกทั้งตัวอักษรยังคล้ายจะสั่นไหว

หรือว่าบุตรสาวของนางไม่ได้สบายอย่างที่เขียนมา

มารดาของหนานอิงร่ำไห้อ้อนวอนขอร้องให้ปล่อยนางไป นางต้องการไปหาลูก ในยามดึกสงัดเช่นนี้ท่านหนานที่นอนอยู่ในห้องของอนุคนงามที่อายุเพียงสิบเจ็ดปีเท่ากับหนานอิงถึงกับอารมณ์เสีย ท่านหนานตะคอกบอกคนที่อยู่ด้านนอกเสียงดัง

"ผู้ใดก็ได้หาสิ่งใดไปอุดปากนางเสีย หากไม่ยอมหยุดก็จัดการให้นางหุบปาก รำคาญหูยิ่งคนจะหลับจะนอน"

กล่าวจบเขาก็ดึงร่างของอนุคนงามเข้ามากอด อนุผู้นั้นยังอยู่ในวัยเยาว์พูดจาหวานหู เนื้อหนังเต่งตึงทำให้ท่านหนานหลงใหลเป็นอย่างยิ่ง

บัดนี้ดูเหมือนว่าหมดเสี้ยนหนามจากมารดาของหนานอิง ฮูหยินใหญ่ก็ได้พบศัตรูอีกหนึ่งคนที่เข้ามาแทนที่

บ่าวร่างกายใหญ่โตสองคน ตรงไปยังเรือนของมารดาของหนานอิงทันใด พวกเขาถูกคนของฮูหยินใหญ่ดึงตัวเอาไว้

"ฮูหยินใหญ่สั่งว่า ทำเช่นไรก็ได้ให้นางตายเสียอย่าให้รอดในคืนนี้"

สองคนมองหน้ากัน แต่ในยามนี้ฮูหยินใหญ่เป็