Semua Bab สองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด: Bab 1 - Bab 10

ร่างเล็กที่ถูกจับมัดไว้ในกระสอบถูกโยนเข้ามาภายในกระโจมของผู้เป็นนาย ซู่อ๋องลู่หนิงหวังดำรงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่มองที่กระสอบใบนั้นพร้อมกับยกสุราขึ้นดื่มในขณะที่อวิ๋นอ๋องหานเซียวรองแม่ทัพที่มีศักดิ์เป็นน้องชายบุญธรรมของซู่อ๋องดูจะสนใจกว่า เขายกสุราจรดริมฝีปากดื่มอย่างละเมียดละไมพร้อมกับลุกขึ้นในมือยังคลึงแก้วสุราช้า ๆ อวิ๋นอ๋องเตะกระสอบใบนั้นไปครั้งหนึ่ง แรงจากฝ่าเท้าไม่นับว่ามากแต่เหตุไฉนมีเสียงหนึ่งดังออกมา"อ๊า ซี๊ด"อวิ๋นอ๋องหานเซียวมองทหารที่นำกระสอบนี้เข้ามา ทหารผู้นั้นคุกเข่าลงทันใด"ทูลท่านรองแม่ทัพนี่คือนางคณิกาผู้หนึ่งที่พวกข้าจับได้ขณะสู้กับโจรพวกนั้นขอรับ เห็นว่านางงดงามนักจึงนำมาถวายนายท่านทั้งสอง มิใช่หัวหน้าโจรขอรับ"แน่นอนว่าทหารใต้การนำทัพของพวกเขาล้วนซื่อสัตย์ แม้จะอดอยากปากแห้งเรื่องสตรีมานานหลายปีเพียงใด แต่หากเป็นของดีที่พวกเขาคิดว่าคู่ควรกับผู้เป็นนายจึงไม่รีรอที่จะนำของดีมาประเคนให้ถึงมืออวิ๋นอ๋องผู้มีใบหน้าหล่อเหลาแต่ดูเย็นชาเป็นอย่างยิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบหาได้ตื่นเต้นประการใด"ข้าเข้าใจผิดหรือเช่นนั้นเปิดดูเสียหน่อยพวกเจ้าจะได้ไม่เสียน้ำใจ ว่างเว้นสตรีมานาน

นิ้วของอวิ๋นอ๋องสามารถผ่านเข้าไปได้อย่างสบาย แต่เมื่อผ่านเข้าไปแล้วเขากลับรู้สึกปวดหนึบที่มังกรของตนเองเมื่อนิ้วถูกบีบรัดจนคับแน่น เป็นพยานว่านางยังบริสุทธิ์อย่างแท้จริง"อ๊า ซี๊ด ท่านทำสิ่งใดข้าจึงเสียวเช่นนี้ อ๊า เหมือนข้าจะมีสิ่งใดไหลออกมาจากตรงนั้น อ๊า ท่านอย่าขยับนิ้ว อ๊า นิ้วของท่านทำให้ข้า ซี๊ด อ้า กระแทกเช่นนั้นเสียวมากเลย อ๊า"จ๊วบ แผล็บ แผล็บ ลิ้นของอวิ๋นอ๋องเลียแผล็บเข้าไปที่กลืบเนื้อของนาง หนานอิงถูกซู่อ๋องเร่งจังหวะ เขาเองก็ใกล้จะน้ำแตกเต็มทนแล้ว"หนานอิงเจ้าดูดให้แรงขึ้น อ๊า ซี๊ด แบบนั้น ซี๊ด แตกแล้ว อ๊า อ๊า"น้ำสีขาวขุ่นฉีดพุ่งเข้าไปในปากของหนานอิง ให้รสชาติที่แปลกประหลาดคล้ายสมุนไพรบางชนิดอีกทั้งยังมีรสหวานเล็กน้อยหนานอิงรู้สึกชอบยิ่งนัก นางจึงดูดทั้งมังกรและน้ำของซู่อ๋องเข้าไปจนหมดเกลี้ยงสะโพกของนางสั่นระริกเมื่อรับเด้งรับกับปลายลิ้นอันแสนชำนาญของอวิ๋นอ๋อง ในที่สุดความรู้สึกประหลาดก็เกิดขึ้นกับนางเมื่อความเสียวแล่นไปที่ปลายเท้าไหลกลับเข้ามาจนถึงกึ่งกลางและร่างกายของนางพลันร้อนวาบความเสียวพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"อ๊า ซี๊ดดดด อ๊า"หนานอิงน้ำแตกพุ

คนทั้งสองต่างเมาหัวราน้ำฟุบหลับไปบนเก้าอี้ตื่นขึ้นมาอีกคราก็พบว่าเป็นเวลาสายมากแล้ว อากาศด้านนอกหนาวเหน็บแต่คนทั้งคู่มีร่างกายที่แข็งแกร่งดั่งหินผา ฝ่าความหนาวสู้รบกลางหิมะมานับสิบปีร่างกายจึงทานทนเป็นอย่างยิ่งความหนาวเล็กน้อยไม่ทำให้พวกเขาสะเทือนผิดกลับหนานอิงสตรีอ่อนแอผู้นั้น นางเป็นคุณหนูของเศรษฐีโรงผลิตเครื่องหอมในเมืองซูอาน บิดาของนางนอกจากจะมีกิจการค้าขายเครื่องหอมที่ส่งออกขายไปทั่วแคว้นแล้วยังเป็นเจ้าของโรงจำนำเลื่องชื่อหนานอิงเดิมทีไม่เคยออกไปให้ผู้ใดยลโฉมเป็นสตรีในห้องหอผู้หนึ่ง เดิมนางเป็นบุตรสาวของอนุที่เพราะความชอบของบุตรสาวที่สร้างชื่อเช่นหนานอิงบิดาจึงเลื่อนฐานะของมารดาขึ้นมาเป็นฮูหยินรอง มีหน้ามีตายิ่งกว่าฮูหยินใหญ่เสียอีกหนานอิงงดงามอ่อนหวาน เชี่ยวชาญในศาสตร์และศิลป์ทุกด้านอีกทั้งยังปราดเปรื่องในเรื่องเครื่องหอมอันได้รับคุณสมบัติส่วนนี้ตกทอดมาจากบิดาความงามของนางเลื่องลือไปทั่วเมือง นางกลายเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งและคิดค้นเครื่องหอมใหม่ ๆ ออกมาขายสร้างกำไรให้แก่สกุลหนานเป็นอันมากเพราะเป็นเช่นนี้ถึงเป็นลูกอนุแต่นางกลับได้รับความโปรดปรานจากท่านหนานเป็นอย่างยิ่ง บุรุษห

น้ำอุ่นเข้ามาแล้ว แม่เล้าปล่อยให้บ่าวเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หนานอิง บ่าวเหล่านี้ล้วนชำนาญยิ่งพวกนางเคยผ่านการดูแลสาวบริสุทธิ์หลังผ่านคืนแรกมานับครั้งไม่ถ้วนมือจึงเบาเป็นพิเศษเพียงไม่นานเนื้อตัวของหนานอิงก็สะอาดสะอ้านเผยให้เห็นผิวเนื้อนวลขาวผ่องและใบหน้างดงามไร้ที่ติ ปากที่แห้งผากบัดนี้ดูชุ่มชื้นขึ้นเล็กน้อย แผลที่ประตูหลังและช่องทางรักของนางถูกป้ายด้วยขี้ผึ้งของหอนางโลมเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บแน่นอนว่ายานี้ย่อมเป็นยาวิเศษเฉพาะที่ใช้กับสตรีหลังจากผ่านคืนแรกมาเพื่อสมานแผลให้หายเพียงข้ามวันเพื่อกลับมารับแขกได้เร็วที่สุดถึงจะได้รับการดูแลร่างกายอย่างดีแล้วแต่อาการของหนานอิงกลับไม่ดีขึ้นจนบ่าวผู้นั้นมือสั่น"นายหญิง ลมหายใจของนางเบายิ่ง เบาจนข้าเกือบจะสัมผัสไม่ได้แล้วเจ้าค่ะ""ห๊ะ เจ้าว่าอย่างไรนะ ไม่ได้นางจะตายไม่ได้ ท่านหมอเล่ามาถึงหรือยัง รีบไปเร่งเร็วเข้าก่อนที่พวกเราจะซวยกันหมด"แม่เล้าใบหน้าซีดเผือดเดินวนไปมาเหมือนก้นเป็นฝีไม่อาจนั่งได้แม้เพียงชั่วลมหายใจ กระทั่งเสียงสวรรค์ของบ่าวผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น"นายหญิงมาแล้วขอรับท่านหมอเจิ้งมาแล้ว"หมอเจิ้งเป็นลูกค้าที่แวะเวียนมาใช้บริการที่นี่เป็นปร

เขาล้วงกล่องไม้กล่องเล็กออกมาจากสาบเสื้อ เมื่อเปิดออกพบว่าด้านในมียาก้อนกลมสีเหลืองทองอร่ามก้อนหนึ่ง เขาใช้สองนิ้วเรียวบีบปากของนางให้อ้าออกแล้วยัดเม็ดยาเม็ดนั้นเข้าปากของนางอย่างอ่อนโยน"รบกวนเจ้าค่อย ๆ ป้อนน้ำใส่ปากนางทีละช้อน ทำช้า ๆ จนกว่ายาในปากจะละลายจนหมด คืนนี้เหงื่อของนางจะออกมากเสียหน่อยให้คนคอยเฝ้าให้ดีคอยเช็ดเหงื่อให้นางและคอยเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่าให้อับชื้น""หมายความว่านางจะไม่ตายแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ"อ้ายเจิงพยักหน้า"ท่านหมอที่เจ้าพามารักษานางเองก็นับว่าเก่งมาก หากไม่มีเขาก่อนพบข้านางคงสิ้นลมแล้ว""ขอบคุณใต้เท้าเจ้าค่ะ ขอบคุณใต้เท้า"นางเหมยเซียงรู้สึกโล่งอก ไม่คิดว่าเพียงไม่กี่ชั่วยามที่นางก้าวเข้ามาในหอนางโลมจะทำให้คนที่ไม่เกรงกลัวฟ้าดินเช่นนางจะตกที่นั่งลำบากได้เพียงนี้"ดูแลนางให้ดี หากนางฟื้นให้คนของข้ารีบไปแจ้งข่าว""เจ้าค่ะ น้อมส่งใต้เท้าเจ้าค่ะ"ก่อนกลับอ้ายเจิงสั่งให้ทหารคอยเฝ้านางเอาไว้ให้ดี เขากลับไปที่จวนอ๋องทันที เมื่อไปถึงพบว่าท่านอ๋องทั้งสองอยู่ที่ลานฝึกกระบี่เขาจึงเข้าไปรายงาน"ทูลท่านอ๋อง ข้าน้อยมีเรื่องต้องรายงานขอรับ"ลู่หนิงหวังรับดาบของหานเซียวแล้วโต้