ตอนที่ 8 แผนซ้อนแผน

ตอนที่ 8 แผนซ้อนแผน

“เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน ชิงเหมยพาเสี่ยวถงไปที่รถพี่จะพาเธอไปหาหมอเอง” เจี่ยหยางเดินมาถึงรีบสั่งให้น้องสาวพาเสี่ยวถงไปที่รถเขาเองก็รีบเข้ามาประคองช่วยอีกคน ซินอี๋ใบหน้าเศร้าสลดเมื่อเห็นคนรักเข้าไปช่วยเสี่ยวถง จังหวะที่เสี่ยวถงถูกประคองไปเธอหันกลับมามองซินอี๋พร้อมกระตุกยิ้มให้ซินอี๋ได้เห็นว่าเจี่ยหยางก็เป็นห่วงจนรีบวิ่งเข้ามาประคอง ซินอี๋เจ็บใจแค้นมากกว่าเดิมกำมือแน่นเพื่อสงบสติอารมณ์

เสี่ยวถงรู้ทันว่าซินอี๋ต้องการทำอะไร เมื่อเห็นซินอี๋กำลังตบตีตนเองเหมือนละครยามเย็นแล้วมาใส่ร้ายว่าเธอเป็นคนตบตี เพื่อให้คนอื่นต่อว่าและด่า มีหรือที่เสี่ยวถงจะยอม เมื่อครู่เธอกำลังปอกลูกท้ออยู่พอดี จึงคว้ามีดมาแทงที่แขนตัวเองยอมเจ็บตัวนิดหน่อยเพื่อแลกกับการทำให้ซินอี๋รู้ว่าไม่ใช่มีแต่เธอที่มีมารยาใช้ลูกไม้ตื้น ๆ แบบนี้และทำให้คนอื่นเห็นว่าซินอี๋เป็นคนนิสัยยังไง และก็เป็นอย่างที่เธอคาดคิดเอาไว้ไม่มีใครเชื่อซินอี๋ว่าเสี่ยวถงจะลงมือทำร้ายตนเอง

'แม้จะเจ็บอยู่บ้างแต่ก็ยังดีที่ทำให้คนอื่นเห็นว่าเธอเป็นคนแบบไหน มาสิร้ายมาฉันจะร้ายกลับ' เสี่ยวถงคิดในใจ

“พี่สะใภ้เลือดไหลไม่หยุดเลย โชคดีที่โดนแค่แขนไม่ถูกที่อันตรายมากกว่านี้ พี่เจี่ยหยางเห็นแล้วใช่มั้ยว่าพี่ซินอี๋โหดร้ายแค่ไหน ลงมือทำร้ายพี่เสี่ยวถงได้ลงคอ”

“ชิงเหมยฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ อย่าไปโทษซินอี๋เลยเพราะฉันเองที่ทำให้ซินอี๋ต้องโมโห เรื่องน้ำแกงเมื่อคราวก่อนเธอแค้นใจจนเอาคืนวันนี้ ครั้งต่อไปเมื่อซินอี๋มาที่บ้านฉันจะพยายามหลบหน้าไม่ออกมาให้ซินอี๋เห็นและรำคาญลูกหูลูกตา”

“เรื่องนี้ยังไม่รู้คนถูกคนผิดอย่างนั้นอย่าพึ่งด่วนสรุปว่าซินอี๋เป็นคนทำ ไม่แน่อาจจะเป็นเธอก็ได้ที่ทำตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจ” เจี่ยหยางพูดขึ้นหลังจากที่พาเสี่ยวถงขึ้นรถยนต์ก่อนที่ตนเองจะเดินไปอีกฝั่ง ชิงเหมยหน้าบูดบึ้งขนาดเสี่ยวถงถูกกระทำขนาดนี้พี่ชายกลับไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น เสี่ยวถงพยักหน้าให้ชิงเหมยหยุดเถียงกับพี่ชายตัวเองไม่ว่าจะพูดไปแบบไหนคนที่หน้ามืดตาบอดจากความรักคงไม่มีทางเชื่อใครง่าย ๆ

ฝั่งด้านซินอี๋

เธอมองตามหลังทั้งสามคนที่เดินจากไป แม่ถังยืนอยู่ตรงนั้นรีบสั่งให้ลี่ไป๋จัดการนำมีดไปเก็บล้างและล้างถูกคราวเลือดของเสี่ยวถง

“ลี่ไป๋ช่วยจัดการทำความสะอาดตรงนี้ให้เรียบร้อยด้วย หนูซินอี๋สงบสติอารมณ์ก่อนเถอะนะ เข้าไปในบ้านดื่มน้ำแล้วเล่าให้ฉันฟังตั้งแต่ต้นว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมถึงขั้นลงไม้ลงมือจนเลือดตกยางออก”

“ได้ค่ะคุณป้า” ซินอี๋เก็บอารมณ์ของตนเองซ่อนเอาไว้ เธอไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่นอน และเธอคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใครเชื่อแน่ ๆ ว่าเธอจะเป็นคนทำเพียงแค่บีบน้ำตานิดหน่อยทำตัวน่าสงสารทุกคนต้องเข้าข้างเธอแน่นอน

แม่ถังพาซินอี๋ไปที่ห้องรับรอง นำน้ำมาต้อนรับก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงเพื่อฟังจากปากของซินอี๋ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อครู่

“ขอบคุณนะคะคุณป้าที่ยังให้ฉันอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันตั้งใจมาหาคุณป้าเพื่อชวนไปงานวันเกิดของคุณพ่อที่กำลังจะจัดขึ้นอีกไม่กี่วัน ฉันเห็นพี่เสี่ยวถงนั่งอยู่ศาลารับลมเลยเดินเข้าไปทักทายและถามหาคุณป้า พี่เสี่ยวถงโมโหฉันเรื่องคราวก่อน เธอหาว่าฉันตั้งใจแกล้งเรื่องน้ำแกงต่อว่าและผลักฉันเกือบล้มลงกับพื้น ฉันพยายามอธิบายว่าฉันไม่ได้แกล้งทำ พี่เสี่ยวถงโมโหฉันมากกว่าเดิมจนเข้ามาตบฉันที่ใบหน้า คุณป้าดูสิคะใบหน้าของฉันยังมีรอยแดงอยู่เลย ฉันร้องกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บ แต่ไม่คิดว่าพี่เสี่ยวถงกลัวคนอื่นต่อว่าจนเธอคว้ามีดไปแทงตัวเองและโยนความผิดมาให้ฉัน เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้จริง ๆ นะคะคุณป้า ฉันไม่ได้ทำอะไรพี่เสี่ยวถงสักนิดฉันต่างหากที่เป็นคนที่ถูกกระทำ อึก อึก” ซินอี๋ร้องไห้กระซิก ๆ เพื่อเรียกร้องคะแนนสงสารแม้ว่าแม่ถังจะมีส่วนที่สงสัยอยู่บ้างจะมีคนบ้าที่ไหนทำร้ายตัวเองเพื่อให้คนอื่นสงสารแต่เธอก็ยังเชื่อคำพูดของซินอี๋ไม่แน่อาจจะเป็นอย่างที่กล่าวมาก็ได้

“อย่าร้องเลยนะ ป้าเชื่อหนูซินอี๋เรื่องนี้ป้าจะจัดการเอง ต่อจากนี้จะไม่ให้เสี่ยงถงเข้าใกล้หนูซินอี๋อีก ไม่คิดเลยว่านังเสี่ยวถงจะร้ายขนาดนี้ เอาละ ๆ ไม่ต้องกลัวไปว่าเจี่ยหยางจะเข้าใจผิดป้าจะช่วยพูดให้เองนะ ”

“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ” ซินอี๋ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าตนเองเช็ดน้ำตาที่บีบเค้นออกมาเมื่อครู่พรางแสยะยิ้มภายใต้ผ้าเช็ดหน้าราวกับผู้ชนะ ก่อนจะพูดคุยกับแม่ถังต่อ

ฝั่งด้านเสี่ยวถง

เจี่ยหยางพาเธอมาที่โรงพยาบาลใกล้ ๆ บ้าน ระหว่างทางมีเพียงความเงียบงัน เขาใช้ความคิดมาตลอดจนกลางทางก่อนจะถึงโรงพยาบาลเจี่ยหยางได้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ

“เรื่องนี้เป็นฝีมือเธอใช่มั้ย? ฉันไม่เชื่อว่าซินอี๋จะทำแบบนี้ ขนาดแมลงตัวเดียวยังไม่กล้าที่จะเหยียบมัน บอกความจริงฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่”

“ฮึ ! ฉันคิดไว้แล้วว่ายังไงคุณก็ไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นและเข้าใจว่านี่คือฝีมือของฉัน ใช่สิฉันมันร้ายในสายตาของคุณอยู่แล้ว ต่อให้ซินอี๋ใช้มีดบาดคอฉันในมือของเธอมีมืดเปื้อนเลือดอยู่คุณก็คงเข้าข้างเธออยู่ดี ถามว่าฉันต้องการอะไรนะหรือ ? หย่าไงสิ่งเดียวที่ฉันต้องการ วันนี้ฉันถูกทำร้ายที่แขนวันหน้าอาจจะเป็นชีวิตก็ได้ ตอนนี้ฉันไม่เจ็บปวดหรือทุกข์ทรมานใจอย่างที่คุณต้องการหรอกนะต่อให้คุณไปพลอตรักกับซินอี๋ต่อหน้าฉันก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น”

“ดูเหมือนอยากจะหย่ากับฉันใจจะขาดเลยสินะ จนถึงขึ้นลงมือทำร้ายตัวเองแบบนี้ ต่อให้เธอตายอยู่ตรงหน้าฉันก็ไม่หย่าบอกแล้วใช่มั้ยว่าเมื่อไหร่ที่ฉันพอใจเมื่อนั้นฉันจะหย่าให้” เขาตอบกลับเธอด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเอาแต่ใจเป็นที่สุด เสี่ยวถงเหนื่อยใจจริง ๆ ที่จะต้องทนอยู่กับคครอบครัวที่เป็นประสาทแบบนี้ ไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่ยอมหย่ากับเธอเสียที ก็คงมีทางเดียวคือกระตุ้นให้ซินอี๋ร้อนรุ่มในทรวงอกเรียกร้องให้เจี่ยหยางยอมหย่ากับเธอเสียที