All Chapters of หย่ารักสามีปากร้ายยุค 80: Chapter 1 - Chapter 9

บทนำเธอเป็นภรรยาถังเจี่ยหยางมา 3 ปี อยู่ในบ้านถังด้วยความทุกข์ใจ ในเมื่อตอนนี้เธอไม่ใช่โม่เสี่ยวถงคนเดิม แต่เป็นหานเฟยเยี่ยมาจากยุคทศวรรษ 2023 เธอจะไม่ยอมทนอีกต่อไป ไม่รัก ไม่สนใจทำร้ายน้ำใจด้วยคำพูดแถมยังเชื่อหญิงอื่นมากกว่าภรรยาที่นอนด้วยกันทุกคืน เธอจะหย่ากับเขาให้มันจบ ๆ ไป เขาจะได้ไปครองรักกับเซียวซินอี๋ สตรีดอกบัวขาวที่ทำตัวเหมือนผู้หญิงอ่อนแออ่อนต่อโลกแท้ที่จริงร้ายยิ่งกว่าอสรพิษเสียอีกแต่ทว่าความตั้งใจของเธอต้องจบลงเมื่อเขาไม่ยอมหย่าและยังให้เธออยู่ในบ้านของเขาต่อไปเพื่อทุกข์ทรมานใจความตั้งใจของเธอต้องจบลงเมื่อเขาไม่ยอมหย่าและยังให้เธออยู่ในบ้านของเขาต่อไปเพื่อทุกข์ทรมานเธอ เพราะเขาถูกหญิงที่เป็นรักแรกเป่าหูและใส่ร้ายว่าโม่เสี่ยงถงทำร้ายจนเธอได้รับบาดเจ็บ แท้ที่จริงเขาเป็นหล่อนต่างหากที่ทำตนเอง ในเมื่อไม่ยอมหย่าง่าย ๆ เธอเองก็จะไม่ยอมให้ด่าและทำร้ายจิตใจอีกต่อไป เธอจะลุกสู้เพื่อปกป้องตัวเอง จากอ่อนแอจะกลายเป็นนางร้ายให้มากกว่าที่เซียวซินอี๋เป็นเสียอีกเตรียมรับมือจากเธอได้เลย**นิยายเรื่องนี้แต่งตามความเข้าใจและจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติขึ้นมาอาจจะ

ตอนที่ 3 ยังมีคนดี ๆ อยู่บ้างหลังจากที่เฟยเยี่ยทำความเข้าใจกับความทรงจำ เธอรีบแต่งตัวลงมาจากห้องเพื่อต้อนรับผู้หญิงที่เป็นรักแรกของสามี ผู้หญิงที่อ่อนหวานยิ่งกว่าน้ำตาล แต่ทว่าความจริงเธอคือสตรีดอกบัวขาว ต่อหน้าทุกคนมักจะทำตัวเป็นคนอ่อนแอและคอยฟ้องเจี่ยหยางกับแม่ถังว่าถูกเสี่ยวถงกลั่นแกล้งรังแกเพราะกลัวว่าเธอจะมาแย่งเจี่ยหยางคืนมา แทนที่จะถามให้รู้ถึงความจริงทุกคนกลับปักใจเชื่อคำพูดของซินอี้หมดทุกคน วันนี้เธอจะแสดงให้เห็นว่าเมื่อก่อนเธอมันแค่ตัวร้ายละครยามเย็นเช่านั้น“เตรียมรับมือจากโม่เสี่ยวถงคนใหม่ได้เลย ทั้งรังแกทั้งจิกหัวใช้ ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเสี่ยงถงทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจเพราะเธอไม่เคยถูกเจี่ยหยางปฏิบัติอย่างที่เคยทำกับซินอี้ แถมังคอยพูดกระแหนะกระแหน วันนี้ฉันจะแก้แค้นให้เธอเอง ฮึ! จะได้หาเรื่องหย่าด้วย ยิงนกนัดเดียวได้นกถึงสองตัว” ร่างเล็กคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จู่ ๆ เสียงเล็กแหลมดังขึ้นด้านหลัง“พี่สะใภ้ ฉันได้ยินจากคุณแม่ว่าวันนี้พี่ซินอี๋จะมากินอาหารเช้าที่นี่ พี่คงจะเหน็ดเหนื่อยมากเลยสินะคะ เป็นสะใภ้ใหญ่ตระกูลถังแต่ทำงานทุกอย่างเหมือนสาวใช้ ฉันจะพูดกับคุณแม่ให้นะคะเรื่องสาว

ตอนที่ 5 เปลี่ยนแปลงตัวเองเสี่ยวหลงรู้สึกสายตาอาฆาตของเจี่ยหยางที่มองเธออยู่ ตอนนั้นแม่ถังได้เอ่ยขึ้นเพื่อจัดการเรื่องวุ่นวายตอนนี้“เอาล่ะ ๆ อย่าให้เกิดเรื่องวุ่นวายแต่เช้าเลย เสี่ยวถังนำชามน้ำแกงไปเก็บแล้วเปลี่ยนชามใหม่มา อย่าให้เกิดขึ้นอีกครั้งที่สองอีก” แม่ถังกวาดสายตาจ้องมองอย่างตำหนิและเหมือนข่มขู่เสี่ยวถงอีกคน เธอพยักหน้านำชามไปเปลี่ยน ทำไมไม่เหมือนที่เธอคิดเอาไว้เลยล่ะ ทำไมเรื่องที่จบง่ายๆ แบบนี้ แต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ เปลี่ยนชามและตักน้ำแกงในหม้อให้ซินอี๋อีกครั้ง เสี่ยวถงนั่งมองทุกคนกินข้าวต่อ จนกินอิ่มแม่ถังชวนซินอี้ไปที่ห้องน้ำชาต่อ เสี่ยวถงเก็บชามไปล้างเหมือนหน้าที่ของเธอทุกวันเจี่ยหยางเดินเข้ามากระชากแขนเธอจนชามในมือของเธอหล่นล่วงลงพื้นเพล้ง!!“ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าหย่าทำอะไรซินอี๋็ เธอนี่ร้ายไม่เปลี่ยน ไม่กลัวคำขู่ของฉันเลยใช่มั้ย?”“โอ๊ย !!ฉันเจ็บนะ.. ทำไมคิดว่าเป็นฉันที่เลวร้ายทำเรื่องแบบนั้น หรือเพราะความรักของคุณที่มีต่อซินอี๋มีมากจนมองไม่เห็นความจริง คนที่ร้ายคือซินอี๋ต่างหาก ฉันเหนื่อยเต็มทน ไม่อยากจะอยู่ที่นี่เป็นสาวใช้ของบ้านหลังนี้แล้ว คุณลงชื่อในใบหย่าให้ฉัน

ตอนที่ 7 ถูกทำร้ายหลังจากเก็บผ้าเสร็จเสี่ยวถงเดินลงมากจากห้องไปหาลี่ไป๋พาเธอเดินดูทั่วบ้านและบอกงานของเธอที่จะต้องทำต่อจากนี้ เวลาล่วงเลยจนดวงอาทิตย์กำลังเคลื่อนค่ำลง เสียงรถประจำทางจอดเทียบหน้าบ้าน ชิงเหมยกลับมาจากเรียบนหนังสือเห็นพี่สะใภ้เดินอยู่หน้าบ้าน เธอรีบเข้าไปทักทายพอดี“ว๊าว ตกใจหมดคิดว่าพี่สาวที่ไหนที่แท้พี่เสี่ยวถงพี่สะใภ้ฉันนี่เอง พี่สวยมากเลย ถ้าพี่แต่งตัวแบบนี้ทุกวันคงจะดีใบหน้าของพี่สวยหวานเพียงแค่แต่งนิดหน่อยทำให้พี่เป็นคนสวยจนละสายตาไม่ได้เลย ว่าแต่วันนี้ทำไมพี่ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ปกติเวลานี้พี่ต้องอยู่ในห้องครัวมิใช่หรือ”“ชิงเหมยกลับมาแล้วหรือ ? ต่อจากนี้พี่จะไม่ทำงานบ้านอีกพี่จะใช้ชีวิตเป็นสะใภ้บ้านถังอย่างสมเกียรติจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาหยามหน้าอีกแล้ว”“ฉันชอบพี่เสี่ยวถงตอนนี้จริง ๆ เลย อย่างนั้นพี่จะไม่ยอมให้ซินอี๋อะไรนั่นเข้ามาใกล้พี่เจี่ยหยางอีกแล้วใช่มั้ย? ฉันละไม่ชอบขี้หน้าผู้หญิงคนนั้นสักนิด ไม่ถูกชะตาตั้งแต่คราแรกที่พบเจอ”“ไม่เอาน่า ชิงเหมยแม้ฉันจะเปลี่ยนไปแต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากบอกให้ชิงเหมยรู้เอาไว้ถึงเป้าหมายที่ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเอง ฉันไม่อยากอยู่ที

ตอนที่ 9 เจอเพื่อนเก่ามาถึงโรงพยาบาลเสี่ยวถงเข้าไปพบหมอทำแผลล้างแผลนั่งรอยากลับบ้านระหว่างนั้นเจี่ยหยางเดินไปจ่ายเงินให้เธอ มีชายรูปร่างดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเสี่ยวถงพร้อมรอยยิ้มเต็มดวงหน้า ราวกับพบเจอเพชรเม็ดงาม“โม่เสี่ยวถง นั่นใช่โม่เสี่ยวถงใช่มั้ย?”น้ำเสียงอ่อนนุ่มเอ่ยถามสองเท้ามาหยุดตรงหน้าของร่างบางเธอคิ้วขมวดชนกันด้วยความสงสัยชายคนนี้คือใครกัน แถมยังรู้จักเสี่ยวถงอีกด้วย“เอ่อ...ขอโทษนะคะฉันจำไม่ได้ว่าเรารู้จักกันด้วยเหรอ”“ฉันเยี่ยเจี้ยนจื่อไง เพื่อสมัยเด็กของเธอโตมาฉันแทบจำเธอไม่ได้เลยนะ สวยยิ่งกว่าตอนเด็ก ๆ เสียอีกแล้วนี่เกิดอะไรขึ้นทำไมที่แขนของเธอถูกพันด้วยผ้าแบบนั้น” เสี่ยวถงพยายามครุ่นคิดความทรงจำในวัยเด็กของเจ้าของร่างกลับคืนมาอีกครั้ง นี่คือเพื่อนสนิทที่คอยเหลือเธอในตอนเด็ก ๆ ไม่ว่าจะทำอะไรไปที่ไหนหรือมีคนมากลั่นแกล้งจะมีเจี้ยนจื่อคอยช่วยเหลือเสมอ และเขาก็ยังเคยบอกความรู้สึกที่เขามีต่อเธอครั้นก่อนที่เขาจะย้ายไปอยู่มณฑลอื่น หลายปีมากแล้วที่ไม่เคยพบเจอกันเด็กชายคนนั้นคือชายที่รูปหล่อคนนี้ที่ยืนต่อหน้าเธอ เสี่ยวถงยิ้มกว้างเอ่ยทักทายด้วยความดีใจ“ฉันดีใจจริงที่เจอนายอีกครั