บทที่ 1575

“ครับ!”

ขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลชางกำลังจะลงมือกับหลี่ฮุ่ยหรานและจางกุ้ยหลานพร้อมกับคนอื่น ๆ แต่หลินเฟิงกลับหัวเราะออกมาเบา ๆ

เสียงหัวเราะของหลินเฟิง ทำให้คนทั้งหมดที่อยู่ที่นั่นถึงกับชะงักไปเล็กน้อย

“เขาหัวเราะอะไรนะ? หรือว่ากดดันจนเป็นบ้าไปแล้ว?”

“เหอะ ฉันว่าหมอนี่มันเป็นบ้ามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพียงแค่เพิ่งจะถูกเปิดโปงก็เท่านั้น”

“น่าสงสารจริง ๆ หลี่ฮุ่ยหรานสวยขนาดนั้น แต่กลับไปคบกับคนเสียสติซะได้”

“เฮ้ คุณระวังคำพูดหน่อย อย่ามองหลี่ฮุ่ยหรานแค่ที่ภายนอกนะ คุณไม่ได้ยินเหรอว่าเธอมีจิตใจที่โหดร้ายน่ะ! มันไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นภายนอกหรอก!”

“ก็ใช่ เฮ้อ คุณจะบอกว่าผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มักจะเจ้าเล่ห์อย่างนั้นเหรอ?”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์โดยรอบ ไม่ได้ทำให้เสียงหัวเราะของหลินเฟิงหยุดลงเลย

จนสุดท้าย ชางเทียนซุ่นก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ

“ไอ้หนุ่ม แกกำลังหัวเราะอยู่?!”

ชางเทียนซุ่นเคาะไม้เท้าในมือเบา ๆ ก่อนจะมองไปทางหลินเฟิงด้วยสีหน้าที่แสดงความโกรธ

“ผมเหรอ.....”

สุดท้ายหลินเฟิงก็หยุดหัวเราะ และค่อย ๆเงยหน้ามองชางเทียนซุ่น รวมไปถึงทุกคนที่อยู่ในที่นั้น ก่อนที่สีหน้