MasukShare
บทที่ 38 ใครกันแน่ที่วางยา [1]
Terakhir Diperbarui:
2025-07-02 15:15:06
Bab terbaru
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ ตอนพิเศษ 2- บนบาน [2] จบ
เมื่อรู้ซึ้งถึงฤทธิ์เดชของเสวียนอ๋อง ขุนนางเหล่านั้นจึงได้เลิกล้มความตั้งใจที่จะส่งบุตรหลานเข้าวังอ๋อง แต่กลับเปลี่ยนมาเป็นสนับสนุนหลานสาวหลานชายให้ตีสนิทกับซื้อจื่อน้อยแทน เพื่อหวังว่าอนาคตซื่อจื่อจะเลือกใครสักคนขึ้นมาเป็นคนใกล้ชิดหรือสตรีข้างกายเด็กสาวคู่แฝดมองหน้าบิดาและมารดาสลับไปมา เสวียนเสี่ยวอวี้เอียงคอเล็กน้อย ในปากหรือก็เต็มไปด้วยขนมที่บิดาป้อน แต่เมื่อเคี้ยวหมดแทนที่จะรับขนมชิ้นต่อไป นางกลับเอ่ยในสิ่งที่ทำเอามารดาเขินอายกับคำตอบของสามี“เสด็จแม่กับเสด็จพ่อรักกันตอนไหนหรือเพคะ” หลายครั้งที่ซิ่วฟงบุตรชายท่านลุงเปาเล่าถึงความรักของพ่อและแม่ให้ฟัง นางจึงอยากรู้เช่นกันว่าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่รักกันได้อย่างไร“พ่อน่ะหรือ ก็รักตอนที่แม่เจ้าอยู่บนตัวพ่ออย่างไรเล่า”“ท่านอ๋องลูกยังเด็กนะเพคะ อย่าไปฟังพ่อเจ้าพูดเชียวนะ” คำพูดไม่เท่าไร ทว่าสายตาและรอยยิ้มที่ส่งให้ภรรยานั้นช่างน่าตีนัก พานทำให้ซินอ้ายรีบปิดหูบุตรทั้งสองเอาไว้ ไม่ให้พวกเขาได้ยินสิ่งที่เด็กไม่สมควรจะฟัง“แค่อยู่บนตัวเสด็จพ่อก็รักได้แล้วหรือเพคะ เก่งปานนั้นสมกับเป็นเสด็จแม่ โตขึ้นลูกก็อยากทำเช่นนั้นกับคนรักบ้าง” เด็กหญิงไม่
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ ตอนพิเศษ 2- บนบาน [1]
ซื่อจื่อน้อยร้องไห้เป็นวักเป็นเวนเกือบสองเค่อแต่ก็ไม่ยอมหยุด กระทั่งซินอ้ายทนไม่ไหวขัดคำสั่งสามีเข้าปลอบบุตรชาย กว่าจะกล่อมให้เงียบสงบได้ก็แทบจะปาดเหงื่อ“โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะ ท่านพ่อแค่ล้อเจ้าเล่น” หญิงสาวค่อย ๆ เช็ดน้ำตาออกให้ พลางพูดแก้ต่างเพื่อให้บุตรชายสงบลง“ฮือออ เสด็จแม่ลูกเจ็บจังเลยพ่ะย่ะค่ะ” ต้าเหวินยื่นแขนที่เกิดจากการปะฝีมือกับบิดา ซึ่งรอยบนแขนเขานั่นก็ไม่ได้เกิดจากเสด็จพ่อทำร้ายแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะเขาทำพลาดเอง“ต้าเหวินของแม่ช่างน่าสงสารนัก ดูสิ คงเจ็บน่าดู” เพียงแค่เห็นรอยแดงเท่ารอยแมวข่วน ซินอ้ายยกแขนเล็กของบุตรชายขึ้นมาเป่าเบา ๆ หากนางไม่เล่นใหญ่เข้าไว้ก็เกรงว่าต้าเหวินจะน้อยใจ หาว่าแม่ผู้นี้ไม่เป็นห่วงไม่ใส่ใจ“ลูกก็ตัวเท่านี้ ทั้งอ่อนแอและยังเล็ก แต่เสด็จพ่อไม่ยอมอ่อนข้อให้เลย ลูกเจ็บพ่ะย่ะค่ะเสด็จแม่” เด็กชายซบอกมารดา ศีรษะเล็กทุยถูไถออดอ้อนเรียกร้องความสนใจจากมารดา หญิงสาวล้วงเอาตลับยาออกมาจากอกเสื้อ ซึ่งเป็นตลับเดียวกับที่ซินอ้ายได้จากสามีเมื่อครั้งเก่าก่อน นางเก็บมันไว้เป็นอย่างดีและพกติดตัวตลอด หญิงสาวใช้นิ้วป้ายยาเพียงเล็กน้อยก่อนจะทาบาง ๆ ลงบนรอยแดงนั่นอย่างเบา
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ ตอนพิเศษ 1 เหมือนกันมากเกินไป [2]
สองพ่อลูกยืนประจันหน้ากันบนแท่นประลอง โดยผู้เป็นบิดาแขนหนึ่งข้างไพล่หลังยืนอยู่ในวงกลมเล็กแค่พอดีตัว ซื่อจื่อตัวน้อยตั้งท่าต่อสู้พร้อมลงมืออย่างสุดความสามารถ หมายมาดจะต้องชนะบิดาให้จงได้“ย่า!”เด็กน้อยไม่พูดพร่ำทำเพลงวิ่งเข้าหาบิดาทันที พร้อมกับออกวาดลวดลายการต่อสู้สุดความสามารถ ทว่าไม่ว่าจะเตะจะต่อยก็ได้แต่โดนแค่อากาศธาตุ ไม่แม้แต่จะเฉียดใกล้ตัวบิดาเลยแม้แต่น้อย สุดท้ายแล้วเมื่อไม่สำเร็จเจ้าตัวจึงถอยห่างบิดาเพื่อตั้งหลัก ยืนหอบหายใจแรงด้วยความเหนื่อย พลางคิดหาวิธีเพื่อเอาชนะมองหาช่องว่างที่ตนพอจะเข้าถึงตัวเสด็จพ่อได้โดยที่ไม่ถูกสวนกลับ“อะไรกัน พ่ออุตส่าห์ส่งเจ้าไปร่ำเรียนกับอาจารย์ยอดฝีมือ แต่กลับได้แค่นี้เองหรือ ลูกหมาเอ๊ย เสียแรงพ่ออุตส่าห์คาดหวังกับเจ้ามาก จิ๊ ๆ”“แน่จริงเสด็จพ่อก็ยืนนิ่ง ๆ สิพ่ะย่ะค่ะ” คำก็ลูกหมาสองคำก็ลูกหมา ตนก็แค่เด็กห้าขวบเองนะ จะไปสู้ผู้ใหญ่ได้อย่างไร ยิ่งเป็นเสด็จพ่อด้วยแล้วความห่างชั้นด้านฝีมือไม่เฉียดใกล้เลยแม้แต่นิดเดียว“ในโลกความเป็นจริง ไม่มีเป้าที่ไหนอยู่นิ่ง ๆ ให้เจ้าจับหรอกนะ นอกจากสิ่งนั้นไม่มีลมหายใจแล้ว” ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบหลายต่อหลายครั้ง พล
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ ตอนพิเศษ 1 เหมือนกันมากเกินไป [1]
เสวียนต้าเหวิน ซื่อจื่อน้อยผู้มากด้วยสติปัญญาและความสามารถ ทั้งการต่อสู้ก็ฉายแววเหนือเด็กวัยเดียวกันไปมากโข เขาได้รับความรักความเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากคนรอบข้าง ต้าเหวินปฏิบัติตนเป็นตัวอย่างที่ดีสมกับเป็นว่าที่องค์จักรพรรดิองค์ต่อไปอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เด็กน้อยตั้งใจเรียนเขียนอ่านมิให้บิดามารดาและท่านอาฮ่องเต้ต้องผิดหวังทว่าตั้งแต่เล็กจนโตอายุล้วงเลยมาถึงห้าขวบปี ไม่เคยมีสิ่งใดทำให้เด็กน้อยอย่างเขาต้องรู้สึกแพ้ได้เท่าบิดามาก่อน เก่งกาจมาจากไหนก็ต้องพ่ายให้กับบิดาอย่างราบคาบเสียทุกครั้ง“เสด็จพ่อลูกต้องไปอยู่ในวังกับเสด็จอาตั้งสามเดือน มันคือแผนของท่านใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เสร็จจากเรียนคัดอักษรเด็กชายก็ได้วิ่งหน้าตั้งมาหาบิดาทันที เพิ่งจะได้กลับมาอยู่จวนได้ไม่ทันไรก็หาเรื่องให้เขาไปอยู่วังหลวงอีกแล้วหรือ เป็นบิดาประสาอะไรไม่อยากอยู่กับลูก มีแต่จะผลักไสให้ไปอยู่กับเสด็จอาอยู่เรื่อย“ถ้าใช่แล้วเจ้าจะทำไม” ชายหนุ่มลอบยิ้มโดยที่ไม่ให้บุตรชายเห็น กำลังสำราญกับการได้แกล้งเจ้าลูกหมา นี่ก็คงเพิ่งได้รับแจ้งจากกงกงมาสินะ ถึงได้รีบวิ่งแจ้นมาถึงที่นี่ได้ในเวลาอันรวดเร็ว“ฮึ! ตั้งแต่กลับมาลูกยังไม่ไ
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 46 ข่าวดี (จบ) [2]
“พ่อไม่ยอมรับเจ้าไม่เป็นไร เราอยู่กันสองคนก็มีความสุขได้จริงไหม” หญิงสาวลูบท้องตนเองเพื่อปลอบประโลมบุตรในท้อง ยังมิได้ลืมตาดูโลกเห็นหน้าบิดาที่ทำให้เขาเกิดมา แต่กลับต้องไปตกระกำลำบากกับมารดาเสียแล้วความเศร้าเสียใจครั้งนี้นางไม่มีน้ำตาสักหยด แม้ใจเจ็บที่สามีเกลียดชังเพราะเข้าใจผิด แต่เพื่อลูกที่กำลังจะเกิดมานางจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาด เมื่อท่านอ๋องพร้อมจะพูดคุยหวังว่าเขาจะไม่ใจดำลงโทษถึงชีวิต เป็นไปได้ก็ขอให้เสวียนอ๋องมีใจเมตตาปล่อยนางและลูกไปก็พอเวลาผ่านไปชั่วยามได้เกิดเสียงดังโหวกเหวกโวยวายด้านนอก ทำให้ซินอ้ายใคร่บ่าวไพร่ด้านนอกทำอะไรกัน จึงคิดจะออกไปดูให้หายสงสัย ทว่าในตอนที่กำลังจะเปิดประตู บานประตูกลับถูกเปิดออกพอดี เพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาร่างบางจึงเสียการทรงตัว หัวใจตกลงไปถึงตาตุ่มเมื่อคิดว่าตนจะต้องล้มหัวคะมำ จึงได้รีบจับท้องตนเองเอาไว้ ภาวนาอย่าให้บุตรในครรภ์ได้รับอันตราย“เจ้าออกมาทำไม เหตุใดไม่พักผ่อน” เสวียนหยางเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ยาที่ต้มและเคี่ยวอย่างใส่ใจเกือบจะหลุดมืออีกเป็นครั้งที่สอง ภรรยาก็เกือบจะล้มกระแทกพื้น ยังดีที่รับไว้ได้ทันเขานี่ช่างเป็นสามีไม่ได้เรื่องจริง ๆ
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 45 ข่าวดี [1]
สุดท้ายแล้วซินอ้ายก็เลือกที่จะทำตามใจตนเองอีกครั้ง อย่างไรเสียท่านอ๋องก็ได้รับปากด้วยองค์เองกับนางแล้ว ว่าจะทำตามข้อเสนอที่นางยื่นให้ทุกข้อ เสวียนอ๋องไม่ใช่คนที่จะรับปากไปอย่างส่ง ๆ แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวนึกกลัวก็คือฝ่าบาทที่น่าตกใจนั่นคือข่าวของวั่งซู่และบิดา กล่าวหาเสวียนอ๋องในเรื่องที่ไม่เป็นความจริง ดูหมิ่นราชวงศ์ทำให้เสื่อมเสีย แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่พวกเขาสองพ่อลูกได้รับโทษหนัก เบื้องหลังความผิดอื่น ๆ อีกหลายกระทงที่วั่งเฉินอดีตเจ้ากรมคลังได้ซุกซ่อนเอาไว้นับไม่ถ้วน ตระกูลวั่งจึงถูกริบสมบัติทั้งหมดเข้าท้องพระคลัง เนรเทศไปเป็นชนชั้นแรงงาน ไม่มีสิทธิ์รับราชการเจ็ดชั่วโคตรเป็นเวลาสิบปีโทษทัณฑ์นี้มิใช่เพียงตระกูลวั่งเท่านั้น ผู้ร่วมขบวนการทั้งหมดร่วมกันปกปิดความผิด ต่างก็ถูกขุดขึ้นมาถอนรากถอนโคนให้สิ้น ไม่สนว่าคนผู้นั้นจะเป็นใครหน้าไหน ไม่นึกว่าแค่นางหายไปไม่นานกลับมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นเช่นนี้โดยเฉพาะคู่ชิงชิงกับซิ่วเปา ทั้งสองแต่งงานด้วยความจำยอมถูกเสวียนอ๋องยัดเยียดงานแต่งงานให้ ทว่าพวกเขากลับมีบุตรเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ นั่นเท่ากับว่าหลังจากเข้าพิธีได้เพียงเดือนเดียว ชิ
Anda juga akan menyukai
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน36.8K Dibacaเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง42.7K Dibacaมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น13.7K Dibacaย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์81.7K Dibacaจากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ
ประตูฟ้ายั่งยืน4.0K Dibacaหว่ออ้ายหนี่ พี่ชายที่รัก
ฝ้ายสีคราม558 Dibacaเว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1
รอยหยัก - หนิงอัน1.5K Dibaca1960s เปลี่ยนชะตานางเอก
จินเหมยเทียน1.7K Dibaca
