All Chapters of หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ: Chapter 1 - Chapter 10

[เรื่อง: หวนคืนอีกครานางร้ายขอกลับใจ]อันหนิงสตรีขี้อิจฉาโมโหร้ายทั้งร้ายกาจในคนเดียวกัน นางมีปมในใจมากมายในวัยเด็กจึงเติบโตมาอย่างบิดเบี้ยว บิดา มารดาให้ความรักความสนใจน้องสาวตัวน้อยมากมาย นางผู้เป็นพี่สาวกลับถูกทิ้งขว้างไร้การโอบกอด บิดาก็เอาแต่ตำหนิต่อว่า ซ้ำร้ายถูกลงโทษด้วยการตี ยิ่งเห็นน้องสาวถูกพ่อแม่เอาใจปลอบประโลมมากเท่าไร อันหนิงก็ยิ่งรู้สึกเกลียดชังอันเล่อผู้เป็นน้องสาวมากขึ้นทวีคูณทุกครั้งที่อันเล่อได้ความรักจากผู้อื่น อันหนิงก็มักจะจับจ้องอยากครอบครองสิ่งเดียวกัน โดยเฉพาะความสนใจที่ได้จากบุรุษนามว่าหวังเหล่ย อันหนิงก็มักจะแอบอิจฉาริษยาที่น้องสาวได้รับความรักจากเด็กชายตรงหน้า มากกว่าการที่ตนถูกมองและปฏิบัติด้วยความเห็นใจ“อันเล่อตุ๊กตาผ้าพี่ให้” เด็กชายวัยสิบขวบปียื่นตุ๊กตาผ้าที่ได้จากแดนไกลให้เด็กสาวตรงหน้า ทั้งสองครอบครัวทำการค้าร่วมกันมานาน จึงค่อนข้างจะสนิทสนมกัน ยามบิดากลับมาจากตรวจร้านสาขาก็มักจะมีของเล่นแปลก ๆ ติดไม้ติดมือมาเสมอ เขาจึงเผื่อแผ่ของสิ่งนั้นมาให้น้องสาวด้วยเช่นกัน“ขอบคุณเจ้าค่ะพี่เหล่ย” เด็กสาววัยสี่ขวบรับมากอดไว้แน่น อันเล่อส่งยิ้มแฉ่งกลับไปให้พร้อมกั

ก่อนจะถึงงานพิธีไม่กี่วัน อันหนิงได้กระทำเรื่องราวใหญ่โตขึ้นจนได้ นางวางแผนยัดเยียดสตรีอื่นให้หวังเหล่ยว่าที่น้องเขย หวังสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้อันเล่อ ทว่ากลับกลายเป็นตัวนางเองที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงกับหวังเหล่ย มันมิใช่เพียงแค่การจัดฉาก ร่องรอยและความรู้สึกเจ็บแปลบบอกได้ถึงค่ำคืนที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดี จากนั้นเรื่องราวกลับตาลปัตรจากน้องสาวกลายเป็นพี่สาวต้องแต่งออกใช่ว่าชีวิตหลังแต่งงานอันหนิงจะสงบสุข มันกลับยิ่งกลายเป็นทุกข์แสนสาหัสเพราะการกระทำของตัวนางเองไม่ได้คบชู้ก็เหมือนคบชู้ แม้ไม่มีความสัมพันธ์ทางร่างกายแต่ก็ได้มอบใจหลงมัวเมาไปกับคำป้อยอ โจวเชินไอ้ผู้ชายสารเลวนั่น มาหลอกให้รักให้หลง ใช้นางเป็นเครื่องมือทำลายชีวิตของสามีจนป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี ครอบครัวพังลงตรงหน้า หวังเหล่ยสิ้นเนื้อประดาตัวไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอนขณะเดียวกันอันหนิงก็เพิ่งได้รู้ว่าการที่น้องสาวถูกประคบประหงมราวกับไข่ในหินนั้น เกิดจากร่างกายอ่อนแอไม่เหมือนใครตั้งแต่กำเนิด หลายครั้งผลจากการกระทำของตนก็เกือบทำให้น้องสาวต้องตาย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมท่านพ่อจึงส่งนางไปอยู่กับท่านตา เพื่อแยกให้ห่างจากอันเล่อชั่วร

อันหนิงหอบร่างสะบักสะบอมลงเตียงเพื่อชำระล้างร่างกาย ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยร่องรอยการร่วมรัก จะบอกร่วมรักก็คงไม่เต็มปากในเมื่อระหว่างนางและเขามิได้มีความรักต่อกัน รอยบนตัวพวกนี้หวังเหล่ยก็แค่ระบายมันลงไปกับร่างกายนางก็เท่านั้นหญิงสาวใช้เวลาในการแช่น้ำนานพอสมควรเพื่อหลีกเลี่ยงการพบหน้าสามี ตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไรกับเขาทั้งสิ้น อยากจะขอเวลาปรับตัวสักนิด การที่อยู่ ๆ ตนเปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่ว่าใครก็คงจะหลีกหนีและถอยห่าง ไม่พ้นคิดว่านางมีแผนกระทำไม่ดีอีกเป็นแน่แค่หวังเหล่ยก็รับมือด้วยยากแล้ว หากไม่เตรียมตัวให้ดีเผลอทำตัวหน้าไม่อายเหมือนเดิมคงไม่ได้รับการให้อภัยง่าย ๆ ฉะนั้นนางจะต้องเข้าหาพวกเขาอย่างจริงใจ มิเช่นนั้นโอกาสที่ได้ย้อนกลับมาแก้ไขจะมีประโยชน์อันใดอันหนิงถึงกับต้องนวดขมับปัญหาที่ตนก่อช่างน่าปวดหัวเหลือเกิน ครั้นจะตัดพ้อฟ้าดินที่ส่งมาผิดที่ผิดเวลาก็มิได้ ทุกอย่างนี้ก็ล้วนเป็นฝีมือตนสร้างขึ้นมาทั้งนั้น ดีแค่ไหนแล้วที่ได้กลับมาแก้ไขให้ทุกอย่างอยู่ในที่ถูกที่ควรเวลาเดียวกันสาวใช้ที่ได้รับสั่งจากหวังเหล่ยให้ดูแลฮูหยินเข้ามาพอดี ทว่าพวกนางกลับมิได้ทำตามคำสั่ง ทำ

บทสนทนาระหว่างสามีภรรยาจบลงเพียงเท่านั้น ต่างคนก็ต่างกินไม่ได้สนใจกันและกันเหมือนดังเช่นเคยทำต่อกันอย่างที่ผ่านมา อันหนิงค่อย ๆ ละเลียดชิมไปทีละอย่างไม่เร่งรีบ ผิดกับอีกฝ่ายราวกับไปกินรังแตนที่ไหนมากันนะ ถึงได้ฉุนเฉียวอารมณ์ไม่ดีแต่เช้า“นายท่านเหล่ยข้าขอกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมได้หรือไม่” จวนตระกูลหลี่อยู่ไม่ไกลกันนัก ตระกูลหวังตั้งอยู่ในย่านการค้า ส่วนตระกูลหลี่อยู่ท้ายตลาดไปอีกสองตรอก เดิมทีไม่ต้องขออนุญาตสามีก็ได้ทว่าหากคิดจะทำตัวเสียใหม่ ควรเริ่มจากการไปไหนมาไหนบอกกล่าวเจ้าของจวนไว้ เจ้าทำดีมากอันหนิง นี่สิถึงจะสมกับที่เจ้าคิดจะกลับตัว“ไม่ได้ เอาไว้ข้าว่างเมื่อใดข้าจะเป็นคนพาไปเอง” ชายหนุ่มตอบปฏิเสธแทบจะทันที แม้เช้านี้อันหนิงจะดูแปลกไปมากก็ตาม แต่การที่นางไม่เหมือนทุกวันมันทำให้อดคิดไม่ได้ว่า เจ้าตัวจะต้องวางแผนอะไรไว้สักอย่างเป็นแน่ ไม่อาจจะไว้วางใจได้ในทันที โดยเฉพาะการแอบนัดพบกับโจวเชินชู้รักของนาง ให้อยู่ในสายตาจะดีกว่าปล่อยให้ออกไปไหนมาไหนคนเดียว“บ้านเดิมข้าอยู่แค่นี้เอง ข้าขอไปไม่นาน หนึ่งชั่วยาม ข้าให้สัญญาข้าจะกลับมาภายในหนึ่งชั่วยามเจ้าค่ะ” ร่างบางวางตะเกียบลงทันที หวังเห

อันหนิงที่ได้ยินถ้อยคำห่วงใยจากปากผู้ให้กำเนิด ทำเอาน้ำตาเอ่อคลอด้วยความรู้สึกผิด หากเมื่อก่อนนางยอมฟังคนอื่นสักนิด หยุดคิดหาเหตุผลสักหน่อย ก็จะรู้ว่าพ่อกับแม่รักตนมากแค่ไหน เอาแต่อยากจะชนะน้องสาวโดยที่ไม่ลืมหูลืมตา กระทำแต่เรื่องผิด ๆนางรีบปาดน้ำตาทิ้งไป ก่อนจะเข้าไปหาบุพการีทั้งสอง พลางเรียกพวกเขาด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น ทำเอานายท่านหลี่และฮูหยินตกใจรีบอ้าแขนรับ กังวลใจไม่รู้ว่าเจ้าตัวไปเจออะไรมา ถึงได้ร้องไห้วิ่งเข้าหาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย“ท่านพ่อ ท่านแม่”“อันหนิงเจ้ามาได้อย่างไร แล้วนั่นร้องไห้ทำไม” ฮูหยินหลี่รีบซับน้ำตาให้บุตรสาว สีหน้าของนางไม่สู้ดีนักเจ็บปวดใจทุกครั้งที่เห็นลูกทุกข์ใจ“ลูกไม่ได้เป็นอะไรเจ้าค่ะ แค่คิดถึงไม่ได้เจอนานก็เลยตื่นเต้นมากไปหน่อยเจ้าค่ะ” หญิงสาวปาดน้ำตาบนใบหน้า ดีเหลือเกินที่ได้กลับมาอีกครั้ง เสียใจที่ชาติก่อนทำให้พ่อแม่ต้องตรอมใจตายเพราะลูกไม่ได้เรื่องคนนี้“เจ้าคงไม่ได้ก่อเรื่องแล้วทะเลาะกับลูกเขยมาใช่หรือไม่ ทนสักหน่อยประเดี๋ยวพ่อคุยกับหวังเหล่ยให้เอง” นายท่านหลี่ถึงกับสะดุ้งเมื่อถูกภรรยาใช้ศอกกระทุ้ง เผลอพูดเรื่องอ่อนไหวสำหรับบุตรสาวไปเสียได้“ไม่ใช่เ