Share

บทที่ 10

Penulis: จันทร์กระจ่างภูผา
หลี่หลงหลินกลับไปที่เรือน เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำ

ขณะที่แช่น้ำร้อน เขานึกย้อนความทรงจำอย่างละเอียด องค์ชายเก้าจะถูกหลอกให้ไปเป็นกุนซือของกองทัพที่ดินแดนทางเหนือ โดยมีหลี่เซวียนเป็นผู้ยุแยง

บวกกับปฏิกิริยาของหลี่เซวียนในวันนี้

ผู้บงการเบื้องหลังฉากนี้ มีความเป็นไปได้มากที่จะเป็นเจ้าหกหลี่เซวียน!

ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ!

ต้องรีบหาหลักฐานการก่อกบฏของหลี่เซวียนให้พบ

เมื่อหลี่เซวียนไหวตัวได้และทําให้ตําแหน่งของเขามั่นคง มันจะยิ่งลําบาก!

หลี่หลงหลินอาบน้ำเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าขององค์ชาย จากนั้นก็รีบไปที่บ้านตระกูลซูทันที

ในการจัดการกับหลี่เซวียน หลี่หลงหลินทําคนเดียวไม่ได้ เขาต้องใช้พลังของตระกูลซู!

ทันทีที่หลี่หลงหลินมาถึงหน้าบ้านตระกูลซู เขาก็ได้ยินเสียงดังเอะอะมาจากข้างใน

ซูเฟิ่งหลิงที่ถือทวนเงินใส่ชุดเกราะเงิน สวมเสื้อคลุมสีแดงด้านหลัง มีไอสังหาร คํารามด้วยความโกรธ: “ท่านต้องการให้ข้าแต่งงานกับหลี่หลงหลินคนทรยศ!" ฝันไปเถอะ! ข้าจะฆ่าหลี่หลงหลินตอนนี้! เพื่อล้างแค้นให้ความภักดีของตระกูลซู! ”

ซูเฟิ่งหลิงเมื่อรู้ว่าหลี่หลงหลินไม่เพียงแต่ยังไม่ตาย แต่ฝ่าบาทยังพระราชทานสมรสให้เขาแต่งงานกับตนด้วย ทำให้นางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

ตอนนี้นางถูกความโกรธครอบงําจนทั่วแล้ว นางหลงเหลือเพียงความคิดเดียว นั่นคือการฆ่าหลี่หลงหลิน!

แม้แต่คําพูดของฮูหยินผู้เฒ่าซู นางก็ไม่ฟัง

เมื่อสาวใช้คนหนึ่งเห็นหลี่หลงหลินปรากฏตัวขึ้นก็ตกใจมาก และรีบพูดว่า “ท่านเขย... คุณหนูกำลังโกรธ!ท่านรีบหลบไป..อย่าเอาชีวิตไปทิ้ง.......”

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ หลี่หลงหลินคงจะวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไรสักคํา

ไปยั่วยุผู้หญิงที่มุทะลุดุดันคนนี้แล้ว คิดว่ายังสามารถซ่อนตัวได้อีกหรือ?

แต่หลี่หลงหลินอยู่มาสองชาติแล้ว ผู้หญิงแบบไหนอีกที่เขายังไม่เคยเจอ?

ในการจัดการกับผู้หญิงที่มีนิสัยหัวร้อนฉุนเฉียวอย่างซูเฟิ่งหลิงนั้น จำเป็นต้องเผชิญกับความยากลําบาก เผชิญหน้ากับนาง บังคับให้นางยอมจํานน

หากแสดงความอ่อนแอออกไป ชาตินี้ก็จะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าของนางไปตลอดชีวิต ไม่มีทางเงยหน้าขึ้นมาได้!

หลี่หลงหลินยิ้มพลางก้าวเข้าไปในประตูของบ้านตระกูลซู และตะโกนว่า "ฮูหยิน ท่านพี่ของเจ้ากลับมาแล้ว ยังไม่รีบคุกเข่าต้อนรับอีกหรือ?”

ซูเฟิ่งหลิงเงยหน้าขึ้น ก็เห็นร่างของหลี่หลงหลิน นางกัดฟันกรอดและเอ่ยว่า: “คนทรยศ!” สวรรค์มีทางให้เดินเจ้าไม่ไป นรกไร้ประตูเจ้ายังกล้าเข้ามาเอง! ตายซ่ะ! ”

ฟึบ!

หอกสีเงินพุ่งไปดั่งมังกรคะนองน้ำออกทะเล แทงไปที่คอของหลี่หลงหลิน!

หลี่หลงหลินไม่หลบไม่หลีก เขาค่อยๆ อ้าแขนหลับตารอความตาย

เขากำลังลงเดิมพัน

พนันได้เลยว่าซูเฟิ่งหลิงจะไม่ฆ่าเขา!

เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า ต้นคอของเขาเย็นยะเยือก แต่หอกในมือของซูเฟิ่งหลิงก็ยังไม่แทงเข้ามาสักที

หลี่หลงหลินรู้ว่าเขาชนะเดิมพันแล้ว จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น เห็นซูเฟิ่งหลิงสีหน้าโกรธจัด จ้องมองเขาอย่างดุเดือด

หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม: “เจ้าต้องการฆ่าข้าไม่ใช่หรือ? ทําไมไม่ทํา?คงไม่ใช่เพราะข้าหล่อเกินไป เจ้าจึงฝืนใจทำไม่ลงหรอกใช่หรือไม่? ”

ซูเฟิ่งหลิงมุ่ยปาก: “ถุย! หน้าไม่อาย! ข้าไม่ฆ่าคนไม่มีอาวุธ! หยิบอาวุธของท่านขึ้นมา ท่านกับข้ามาสู้ให้ตายไปข้างหนึ่ง! ”

หลี่หลงหลินส่ายหัว: “เจ้าฆ่าข้าไม่ได้! เพราะเจ้าคือภรรยาของข้า! ถ้าเจ้าฆ่าข้า ก็คือการวางแผนฆ่าสวามี! ตามกฎของต้าเซี่ย ต้องถูกขังในกรงหมู! ”

ใบหน้าของซูเฟิ่งหลิงแดงเดือด: “ไร้สาระ! ใครคือภรรยาของท่านกัน! ฝ่าฝืนกฎนิติธรรม ท่านคงไม่คิดว่า ข้าจะเห็นกฎหมายอยู่ในสายตาหรอกนะ! ฆ่าท่านแล้ว ข้าจะหนีไปท่องโลกให้ไกลสุดขอบฟ้า! ”

หลี่หลงหลินยิ้ม กวาดสายตามองผู้หญิงในตระกูลซู: “อย่าลืมนะว่าข้าเป็นองค์ชาย! เจ้าฆ่าข้า ถ้าถูกประหารทั้งตระกูล! เจ้าสามารถหนีไปไกลสุดขอบฟ้าได้ แล้วคนอื่นๆในตระกูลซูที่เหลือล่ะ? ”

ซูเฟิ่งหลิงโกรธจัด: “ท่าน.......หน้าไม่อาย! ”

แต่ซูเฟิ่งหลิงก็รู้ว่าสิ่งที่หลี่หลงหลินพูดคือความจริง

ในยุคของต้าเซี่ยไม่ว่าจะเป็นฐานะสวามีของนาง หรือฐานะขององค์ชาย หลี่หลงหลินก็เป็นอุปสรรคที่นางผ่านไปไม่ได้!

แต่นางไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับหลี่หลงหลินคนไร้ประโยชน์คนนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น คนไร้ประโยชน์คนนี้ยังทําลายครอบครัวของนางด้วย!

ในใต้หล้านี้ ไม่มีอะไรที่น่าคับอกคับใจและเสียใจไปกว่าการแต่งงานกับศัตรู!

ซูเฟิ่งหลิงทนไม่ไหว นางหันหอกเล็งไปที่คอของนาง น้ำตารื้นไหลมาไม่ขาดสาย: “แม้ว่าข้าจะต้องตาย ข้าก็จะไม่แต่งงานกับท่าน!”

หลี่หลงหลินลูบมุมหน้าผาก รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

ซูเฟิ่งหลิงยอมตายดีกว่าขายหน้า นิสัยของนางแข็งแกร่งมาก ซึ่งก็ค่อนข้างน่าชื่นชม

เดิมที หลี่หลงหลินไม่คิดจะบอกความจริงกับซูเฟิ่งหลิง

แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่สามารถทนดูซูเฟิ่งหลิงฆ่าตัวตาย จนเสียชีวิตไปได้

หลี่หลงหลินจึงเอ่ยกับฮูหยินเฒ่าซูที่อยู่ข้างๆ:"ไม่อย่างนั้น ก็บอกนางเถอะ!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูพยักหน้า แล้วพาซูเฟิ่งหลิงไปที่ห้องหนังสือ และบอกความจริงอย่างถี่ถ้วน

หลังจากที่ซูเฟิ่งหลิงได้ยินสิ่งนี้ นางก็ตกตะลึงไป

นี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดกับตระกูลซูหรือ?

หลี่หลงหลินเป็นผู้บริสุทธิ์และผู้ร้ายตัวจริงคือองค์ชายหกจริงๆหรือ?

สิ่งที่ทําให้ซูเฟิ่งหลิงตกใจยิ่งกว่านั้นคือ บุคคลสำคัญที่ทำลายแผนชั่วนี้ เขาก็คือหลี่หลงหลินองค์ชายเก้าที่อยู่ตรงหน้านาง

เขาไม่ใช่คนไร้ประโยชน์?

ทำไมถึงฉลาดได้ขนาดนี้ แม้จะอยู่ใจกลางวังวน ก็ยังสงบสติอารมณ์และทลายทางตันนี้ได้?

เป็นไปได้หรือไม่ว่า หลี่หลงหลินจะปิดบังตัวตนมาตลอด?

ไม่มีทาง!

เขาแค่เป็นแมวตาบอดที่โชคดีเจอหนูตายเท่านั้น!

ความประทับใจแรกของผู้คน มักฝังแน่นไม่อาจสั่นคลอนได้อยู่เสมอ

ในความคิดของซูเฟิ่งหลิง หลี่หลงหลินเป็นองค์ชายไร้ประโยชน์ที่ไร้การศึกษาและไร้ความสามารถ จะเปลี่ยนแปลงง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง

หลี่หลงหลินยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

อย่างไรก็ตามฝ่าบาททรงพระราชทานสมรสให้ด้วยพระองค์เอง ซูเฟิ่งหลิงก็เป็นคู่หมั้นของเขาแล้ว

ต่อไปยังมีเวลาเหลือเฟือ

สักวันหนึ่ง ตนจะทําให้นางประทับใจ!

หลี่หลงหลินพูดด้วยเสียงหนักแน่น: “สิ่งสําคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาหลักฐานของการกบฏของเจ้าหก กำหราบเขาให้ตาย!”
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1548

    ภายในกระโจมทหารทหารหนึ่งนายเข้ามารายงาน “องค์ชาย หมอเทวดาซุนกลับมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินลุกขึ้น สีหน้าเองก็จริงจังขึ้นมา “รีบเชิญนางเข้ามา”ได้เห็นซุนชิงไต้สวมชุดกระโปรงสีฟ้าเดินเนิบๆ เข้ามาภายในกระโจม ดวงตาคู่นี้คล้ายน้ำในฤดูใบไม้ผลิ ผิวพรรณขาวเนียนทำให้นางดูอ่อนเยาว์เป็นพิเศษ คล้ายสาวร้อยแรกแย้มหากนางไม่แบกกล่องยาไว้บนหลัง ย่อมไม่มีคนสามารถมองออกว่านางคือหมอเทวดาอันดับหนึ่งของต้าเซี่ยซุนชิงไต้วางกล่องยาลง ถอดหน้ากากลง “คารวะองค์ชาย”หลี่หลงหลินเอ่ยถาม “พี่สะใภ้สาม ท่านเพิ่งกลับจากเมืองซั่วเป่ย สถานการณ์ที่นั่นเป็นเช่นไร?”หลี่หลงหลินส่งซุนชิงไต้ไปเมืองซั่วเป่ย ก็คือให้นางดูสถานการณ์ของเมืองซั่วเป่ยอย่างไรเสียซุนชิงก็เป็นหมอเทวดาแห่งต้าเซี่ยย่อมตัดสินใจทางด้านนี้ได้แม่นยำยิ่งกว่าซุนชิงใต้เผยสีหน้าโศกเศร้า ส่ายหน้า! “ทุกคนภายในเมืองซั่วเป่ยล้วนติดโรคระบาด ไม่มีเหลือรอด บัดนี้ภายในเมืองกำลังวุ่นวาย...”“สถานการณ์วุ่นวายอย่างมากเพคะ.....”หลี่หลงหลินไม่แปลกใจเขาไม่ได้กังวลความเป็นตายของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแต่เมื่อใดถึงจะสามารถยึดเมืองซั่วเป่ยกลับคืนมา

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1547

    หลี่หลงหลินค่อยๆ ลุกขึ้น เดินมาหยุดต่อหน้าเซียวหง “ที่แม่ทัพเซียวเพิ่งพูดไปก็ถูกแล้ว ข้าเป็นคนต่ำต้อย เป็นคนโหดเหี้ยม!”“ข้าคร่าชีวิตคน!”“ข้ายิ่งเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งไม่อาจละเว้นชีวิตของเจ้าได้!”เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกมาทุกคนต่างพากันตกใจหลี่หลงหลินพูดมีเหตุผลยิ่งไปกว่านั้น ยามอยู่ในสนามรบไม่สามารถใจอ่อนต่อศัตรูได้มีเมตตาต่อศัตรู นั่นคือทำร้ายตนเองอย่างอนาถหลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ถ่ายทอดคำสั่งข้า ขุดหลุดศพนอกเมืองซั่วเป่ยเดี๋ยวนี้เลย!”“ข้าจะฆ่าและฝังทหารภายในเมืองซั่วเป่ยทั้งหมด!”สิ้นคำภายในค่ายทหารเกิดเสียงดังลั่นราวกับหม้อระเบิด!ทหารสองฝ่ายต่อสู้กัน ไม่สังหารทูต ไม่ฆ่าทหารยอมจำนนแต่หลี่หลงหลินไม่เพียงสังหารทูต ยังฆ่าทหารยอมจำนนหากยังปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป น่ากลัวว่าต้าเซี่ยจะต้องเสียหน้า!ทุกคนล้วนมองหลี่หลงหลินอย่างเหลือจะเชื่อคนตกตะลึงพรึงเพริดที่สุดก็คือเซียวหงเขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะโหดเหี้ยมเพียงนี้!เซียวหงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “หลี่หลงหลิน เจ้าไม่ใช่คน!”หลี่หลงหลินยิ้มเย็น “ใช้วิธีของเจ้าเอาคืนเจ้าอย่างไรเล่า”“ข้าก็แค่ใช้วิธีของพวก

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1546

    เซียวหงฝันไปก็คิดไม่ถึงเขาแม่ทัพชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง ถึงขั้นไม่มีโอกาสสวามิภักดิ์เพื่อเอาชีวิตรอด ต่อให้ต้องเป็นสุนัขของหลี่หลงหลินก็ยอม!หลี่หลงหลินกลับไม่ยอม!เซียวหงแม่ทัพเลื่องชื่อของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ได้รับคำสรรเสริญเยินยออย่างล้นหลามไม่เคยได้รับสายตาเย็นชาเช่นนี้มาก่อนสายตาของเขาเผยแววเหลือจะเชื่อ!เขาเป็นคนโดดเด่นในชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!แต่ในสายตาของหลี่หลงหลินกลับคล้ายหนูสกปรกในท่อระบายน้ำ!ต่ำต้อยไม่อาจแหงนหน้าขึ้นได้!ทหารต้าเซี่ยล้วนเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริดพวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าเทพสงครามของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือในปีนั้นจะตกต่ำกลายเป็นเช่นนี้ไปได้!คล้ายสุนัขไร้บ้านก็มิปาน คุกเข่าต่อหน้าหลี่หลงหลินทหารทั้งหมดต่างพากันซุบซิบนินทา“เขาเป็นเทพสงครามแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเลยนะ!”“ปีนั้นผู้ภักดีทั้งตระกูลซูต้องตายไปภายในเงื้อมมือของเขา!”หลี่หลงหลินพูดเสียงเย็นชา “ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเป็นแค่ทหารที่พ่ายแพ้ในเงื้อมมือของข้าเท่านั้น ไม่มีคุณสมบัติเสนอเงื่อนไขกับข้า”ฆ่าคน ต้องแทงที่หัวใจ!เพิ่งสิ้นเสียงเซีย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1545

    เกรงว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ตึง!เซียวหงคุกเข่าบนพื้น จับจ้องหลี่หลงหลิน พูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิด!”“ข้ายินดีแปรพักตร์ สวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ย!”บัดนี้ขอเพียงสามารถทำให้เซียวหงมีชีวิตรอดอยู่ได้ไม่ว่าเรื่องใดเขาก็สามารถทำออกมาได้ยังไม่ต้องพูดว่าสวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ย ต่อให้เป็นสุนัขตัวหนึ่งข้างกายหลี่หลงหลินเขาก็ยินดี!ภายในกระโจมเงียบกริบไม่มีคนตอบคำพูดของเซียวหงเซียวหงแหงนหน้าขึ้นมองเห็นสายตาเย็นชาทุกคู่ล้วนมองมาทางเขา ภายในสายตาเปี่ยมไอสังหารสันหลังเซียวหงเย็นวาบ เหงื่อเย็นผุดออกมาอย่างสุดระงับ...สายตานี้คมกริบยิ่งกว่าคมมีด ทิ่มแทงหัวใจของเขาโดยเฉพาะหลี่หลงหลิน!สายตาของเขาคมกริบดุจเหยี่ยวก็มิปาน ราวกับมองทะลุใจเซียวหงอย่างไรอย่างนั้น...ทันใดนั้นเซียวหงว้าวุ่นขึ้นมา “รัชทายาท ข้าเป็นแม่ทัพของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! ข้ามีประโยชน์ยิ่งนัก! ขอเพียงท่านไม่ฆ่าข้า ข้าสามารถบอกสิ่งที่ข้ารู้ทั้งหมดแก่ท่านได้!”ตุบตุบตุบ!เซียวหงพูดจบ ยังไม่ลืมโขกศีรษะให้หลี่หลงหลินหลายครั้งใบหน้าทหารทั้งหมดในกระโจมเผยแววสงสัยคิดไม่ถึงเลยว่าแม่ทัพเลื่องชื่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1544

    หลี่หลงหลินพยักหน้าซูเฟิ่งหลิงไม่เข้าเมืองซั่วเป่ยนั่นถูกต้องแล้วเรื่องนี้มองดูแล้วคล้ายธรรมดามากแต่นี่จำเป็นต้องมีความสามารถในการควบคุมอันแข็งแกร่งหาไม่แล้วหากวู่วามบุกเข้าไปในเมือง ติดโรคระบาด ย่อมเกิดปัญหาหนักหลี่หลงหลินเอ่ยปากถาม “มีทหารภายในเมืองติดโรคระบาดมากน้อยเพียงใด?”ซูเฟิ่งหลิงคำนวณคร่าวๆ “ที่หม่อมฉันเห็น อย่างน้อยก็นับหมื่นนาย หากนับรวมพวกนอนแน่นิ่งเหล่านั้นด้วย น่ากลัวว่ายังมีมากยิ่งกว่านั้นเพคะ...”ได้ยินดังนั้น เหล่าทหารภายในกระโจมต่างหายใจเย็นเฮือกหนึ่งมากกว่าหนึ่งหมื่นคนกระนั้น?เช่นนั้นสภาพภายในเมืองซั่วเป่ยตอนนี้จะโหดร้ายเพียงใด!พูดเพียงว่านรกบนโลกมนุษย์ เดิมทีพวกเขายังนึกภาพไม่ออกแต่เมื่อมีตัวเลขจำนวนผู้คนวางไว้ตรงหน้าภาพในหัวของพวกเขาก็ปรากฏขึ้นในทันทีเหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับหมื่นนอนตายเกลื่อนในน้ำหนอง หนอนแมลงตอมร่าง ตายตาไม่หลับเหล่าทหารต้าเซี่ยต่างพากันสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งอย่างสุดระงับ ทอดสายตาเปี่ยมความเลื่อมใสมองทางหลี่หลงหลินคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะมีจิตใจโหดเหี้ยมเพียงนี้!เพียงดีดนิ้ว ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทาง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1543

    พวกเขาเองก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าโรคระบาดภายในเมืองซั่วเป่ยนั้นน่าหวาดหวั่นมากเพียงใดซูเฟิ่งหลิงพูดน้ำเสียงเคร่งขรึม “ก่อนออกเดินทาง องค์รัชทายาทได้กำชับข้าเป็นพิเศษ”“ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้น ก่อนจะบุกเข้าเมืองจะต้องตรวจสอบสถานการณ์ภายในให้ถี่ถ้วนเสียก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าควรทำเช่นไรต่อไป”“พวกเจ้าก็เห็นสถานการณ์ภายในเมืองกันแล้ว ซากศพนอนเกลื่อน พื้นเต็มไปด้วยน้ำเหลืองจากศพ...”“หากวู่วามบุกเข้าไป”“ก็มีเพียงต้องตายสถานเดียว!”ผู้ไม่รู้ย่อมไม่กลัวเหล่าทหารได้ยินคำพูดของซูเฟิ่งหลิง ทันใดนั้นสันหลังเย็นวาบไม่มีความคิดจะเข้าไปในเมืองอีกซูเฟิ่งหลิงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ตอนนี้ให้เหลือทหารฝีมือดีไว้เพียงหนึ่งร้อยนายเพื่อเฝ้าเมือง ห้ามไม่ให้เกิดความผิดพลาดใดเป็นอันขาด!”“ทหารที่เหลือทั้งหมดตามข้ากลับไปยังค่ายทหารเดี๋ยวนี้ รายงานเรื่องนี้ต่อรัชทายาท!”เรื่องนี้สำคัญยิ่งนักบัดนี้หลี่หลงหลินสามารถตีเมืองซั่วเป่ยกลับคืนมาได้สำเร็จแล้วจริงๆแต่อย่างไรเสียเมืองซั่วเป่ยก็คือคูเมืองแห่งหนึ่งเป็นสถานที่ที่เหล่าราษฎร์ต้องใช้ชีวิตหากจะทิ้งเมืองไว้ในสภาพย่อยยับเช่นนี้ได้อย่างไร?เหล่าทห

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status