บทที่ 1403

อานุภาพของมันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าปืนใหญ่จากแดนตะวันตกที่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทุ่มเงินมหาศาลซื้อมาจากพ่อค้าชาวเปอร์เซียเสียอีก!

ฮ่องเต้หวู่ทรงมีสีหน้าประหลาดใจ “แล้วปืนใหญ่มากมายเพียงนี้จะใช้งานอย่างไรเล่า? หรือว่าต้องรอให้ข้าศึกบุกมาแล้วเหล่าทหารค่อยเข็นปืนใหญ่พวกนี้ขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ?”

หลี่หลงหลินส่ายหน้า “เสด็จพ่อ ลูกได้ทำช่องลับแบบเลื่อนเปิดปิดได้ไว้ที่ตัวเรือพ่ะย่ะค่ะ เมื่อข้าศึกบุกเข้ามา เหล่าทหารก็สามารถเปิดช่องลับบนตัวเรือได้โดยตรง จากนั้นจัดเป็นชุดๆ ละสองคนควบคุมปืนใหญ่เหล่านี้ยิงถล่มเรือรบของฝ่ายตรงข้ามพ่ะย่ะค่ะ”

กล่าวจบ หลี่หลงหลินก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงเปิดช่องลับแห่งหนึ่งออกเพื่อสาธิตให้ฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตร “เช่นนี้แล้ว ข้าศึกย่อมมองไม่เห็นเลยว่ากระสุนปืนถูกยิงมาจากที่ใด อีกทั้งยังสามารถทำให้ปืนใหญ่ทั้งหนึ่งร้อยแปดสิบกระบอกยิงพร้อมกันได้โดยไม่รบกวนกันอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“แม้ข้าศึกจะบุกเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง ตัวเรือก็ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนย้ายเลยแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ”

จางไป่เจิงแอบชื่นชมในใจ “วิธีนี้ช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาการเคลื่อนย้ายที่ลำบากอันเนื่องมาจากขนาดที่ใหญ่โตของ