Share

บทที่ 0221

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
คนขับรถมองไปที่โทรศัพท์ "งั้นผมจะพาคุณผ่านชุมชนไป แต่ถึงแม้ว่าไฟแดงจะน้อยลงไปได้หน่อย แต่ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะถึงภายในครึ่งชั่วโมงนะ"

“ลองดูหน่อยนะพี่”

ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้ว

คนขับรถยังถือว่าเก่งพอสมควรอยู่ ครึ่งชั่วโมงก็พาหลินจืออี้ไปส่งที่สี่แยกแถวสตูดิโอ

แต่หลังจากหลินจืออี้ลงจากรถแล้ว ก็มองไปที่ข้อเท้าที่บวมแดงของตัวเอง เธอพลันขมวดคิ้ว

เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าซ่งหว่านชิวจะนึกถึงอะไรหลังจากเห็นข้อเท้าของเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องหาเหตุผลที่เหมาะสมสําหรับการบาดเจ็บของตัวเอง

คิดไปคิดมา เธอก็เห็นแปลงดอกไม้ซีเมนต์ที่อยู่ข้างๆ

เธอตัดสินใจเอาข้อเท้าที่บวมแดงไปถูกับข้างบนโดยตรง ความเจ็บปวดที่เสียดแทงหัวใจทําให้เธอนั่งอยู่บนพื้นและเหงื่อออกทั้งตัว

เธอกําหมัดแน่น อดกลั้นความเจ็บปวดแล้วกดโทรออกหาเสิ่นเยียน

ตอนนี้เธอยังต้องการพยานอีกคน

นั่นก็คือเสิ่นเยียน

คนที่ส่งข่าวให้ซ่งหว่านชิวต้องเป็นเธอแน่ๆ

ดังนั้นเธอจึงเหมาะสมที่จะเป็นพยาน

เสิ่นเยียนรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “จืออี้เหรอ? เธออยู่ที่ไหนล่ะ? คุณซ่งเอาของว่างมาไม่น้อยเลย”

“เสิ่นเยียน เธอรีบมาช่วยฉันหน่อย ฉันหกล้ม เดินไ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0383

    "อะไรนะ"“ฉันได้ยินมาว่าคุณท่านกงเข้มงวดกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เธอยังยอมไปกับฉันไหม?” กงเยี่ยนมองเธออย่างลึกซึ้งหลินจืออี้วางแก้วชาลง ดูจากท่าทางของเขาแล้วคงถามอะไรไม่ออกแล้วล่ะ จึงพูดอย่างเกรงอกเกรงใจ “คุณชายใหญ่ ฉันดื่มหมดแล้ว ไปกันเถอะค่ะ”เธอลุกขึ้นเตรียมจะจากไป แต่ข้อมือกลับถูกกงเยี่ยนกําแน่นอย่างกระทันหันเธอจ้องมองเขาด้วยความเจ็บปวด สัมผัสได้ถึงอารมณ์แปลกๆ ที่พลุ่งพล่านในดวงตาของเขา แต่ก็หายวับไปกงเยี่ยนลุกขึ้นถอนหายใจ มองคอเสื้อที่พลิกด้านในเธอ แล้วยิ้มพลางพูดว่า “ฉันแค่อยากเตือนเธอว่าคอเสื้อไม่ได้พลิกเรียบร้อยน่ะ”“อืม”หลินจืออี้มองคอเสื้อที่ถูกเขาจัดให้เรียบร้อย แล้วหันหลังเดินออกไปนอกประตูทันทีอีกด้านหนึ่งประธานอวี๋เท้าคางเล็กน้อย อาหารอร่อยๆ ที่อยู่ตรงหน้ากลายเป็นไม่อยากอาหารเพราะผู้ชายที่ทําลายทิวทัศน์ที่อยู่ตรงข้าม“คุณชายสาม จะไม่ตามไปดูหน่อยเหรอคะ? หลานสาวตัวน้อยของคุณกล้าหาญมากจริงๆ ยังกล้าติดต่อกับกงเยี่ยนอีก”“ฉันได้ยินมาว่าเขาขายเทคโนโลยีช่วยชีวิตของตระกูลเฉินไปแล้ว และขายหุ้นของตระกูลเฉินเป็นการส่วนตัว ดูเหมือนว่าเขาจะวางแผนจะขุดหลุมให้คุณก่อนที่จะหนี

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0382

    หลินจืออี้มองคนที่เดินมาอย่างช้าๆ แล้วถอยหลังไปสองก้าวอย่างระแวดระวังเป็นกงเยี่ยนไม่ได้เจอกันนาน เขาผอมลงนิดหน่อยได้ยินหลิ่วเหอบอกว่า เขาถูกตระกูลกงปลดออกจากตําแหน่งในบริษัท แม้แต่หุ้นที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้ก็ถูกคุณท่านกงเก็บกลับไปเขาทําได้เพียงพาเฉินซู่หลานกลับไปที่ตระกูลเฉิน ไม่สิ ตอนนี้ตระกูลเฉินก็ถูกกงเฉินซื้อไปแล้วตอนนี้อย่างมากสุด เขาก็ถือได้แค่ว่าเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นเท่านั้นที่จริงหลินจืออี้ก็ไม่เข้าใจว่าทําไมคุณท่านกงถึงใจร้ายกับเขาขนาดนี้หลังจากดึงสติกลับมา เธอก็ยังคงพยักหน้าอย่างสุภาพ “คุณชายใหญ่”กงเยี่ยนยิ้มอย่างขมขื่น “เธอยังโกรธอยู่เหรอ?”หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรจะไม่โกรธได้ยังไง?เธอเชื่อใจเขามาสองชาติ แต่สุดท้ายเขากลับโกหกเธอมาตลอดกงเยี่ยนมองเธอ พูดอย่างจนใจ “ฉันมาเพื่อขอโทษเธอ ไปกินข้าวเย็นด้วยกันเถอะ วันหลังเกรงว่าจะไม่มีโอกาสแล้ว”หลินจืออี้เงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย “คุณ......”“แม่ของฉันได้รับความกระทบกระเทือน อาการป่วยหนักขึ้น ข้าวางแผนที่จะพาท่านไปรักษาที่ต่างประเทศ ต่อไป...... ไม่น่าจะกลับมาแล้ว”“จะไปเมื่อไหร่”“วันคริสต์มาส” กงเยี่ยนยกมุมปาก

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0381

    กงเฉินกําลังนั่งอ่านเอกสารอยู่บนโซฟา เงยหน้าขึ้นมองเธอ"ตื่นแล้วเหรอ? พอดีตัวดีนี้”“อืม”เธอพยักหน้าและรู้สึกว่าคําพูดนี้มีบางอย่างผิดปกติในเวลานี้ เฉินจิ่นก็ออกมาจากห้องครัว“คุณชายสาม คุณหลิน ทานอาหารเช้าได้แล้วครับ”กงเฉินปิดเอกสาร ลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าหลินจืออี้ ดึงเธอมานั่งที่โต๊ะอาหาร“เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งเธอที่สตูดิโอ”หลินจืออี้มองเวลาแล้วก็ไม่ปฏิเสธ “ค่ะ”ตอนที่ใกล้จะกินเสร็จ เธอแอบมองเขาแวบหนึ่ง ถามด้วยความหวังดี “อาเล็ก เมื่อวานอาทานยาแล้ว วันนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้างคะ?”สีหน้าของกงเฉินขรึมลงเล็กน้อย “ไม่เป็นไรแล้ว”หลินจืออี้เตือนว่า “อย่าลืมทานยาอีกครั้งหลังกินอาหารเช้าเสร็จนะคะ”“อืม”กงเฉินวางชามและตะเกียบลง จ้องมองคนที่อยู่ตรงข้ามหลินจืออี้รู้สึกถึงสายตาเขา รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “อาเล็กมองฉันทําไมคะ?”ชายคนนั้นเช็ดมือแล้วกระซิบว่า “หายากนะที่เธอจะเป็นห่วงฉัน”หลินจืออี้กําลังจะเถียงกลับ ก็มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา“คุณชายสาม ตามหาคุณซ่งเจอแล้วครับ เขาไม่เป็นไร ตอนนี้......”“แค่ก!” เฉินจิ่นรีบไออย่างหนักและจ้องมองบอดี้การ์ดด้วยความโกรธ

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0380

    ณ โรงแรมเล็กๆ นอกเมืองซ่งหว่านชิวมองผ้าปูที่นอนที่มีสีเหลืองและมีรูบุหรี่ รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา"ที่เน่าๆ แบบนี้ให้คนอยู่จริงๆ เหรอเนี่ย?"หลี่เฮ่อกอดเธอไว้ ไม่ได้โกรธกลับหัวเราะ “หว่านชิว ในที่สุดคุณก็เป็นเพียงของผมคนเดียวแล้ว”ซ่งหว่านชิวกลับไม่มีความสุขเลยสักนิด เธอผลักเขาออกอย่างแรง “หุบปาก! ฉันถามนายหน่อย! ทําไมต้องพาฉันมาที่เส็งเคร็งแบบนี้ด้วย!”“ในเมืองมีแต่คนของตระกูลกงที่มาตามตัวคุณ คุณรอหน่อยนะ รอผมซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว ผมจะพาคุณไปต่างประเทศ”หลี่เฮ่อพิงโต๊ะที่ขรุขระ จุดบุหรี่มวนหนึ่ง และมองไปที่ซ่งหว่านชิวอย่างใจจดใจจ่อแม้ว่าตอนนี้ซ่งหวั่นชิวจะค่อนข้างสะบักสะบอม แต่รูปลักษณ์แกในชุดแต่งงานยังคงสวยงามในสายตาของเขาเขาเอื้อมมือไปเช็ดฝุ่นบนใบหน้าแก บีบคอเธอและดึงเธอมาข้างหน้าและจูบเธออย่างแรงซ่งหว่านชิวจ้องมองเขาด้วยความโกรธ ยกมือขึ้นตบหน้าเขา"พอแล้ว! ฉันไม่มีอารมณ์”หลี่เฮ่อใช้ปลายลิ้นกระพุ้งแก้ม ปล่อยให้เธอระบายอารมณ์หลังจากนั้นไม่นาน ซ่งหว่านชิวก็สงบลงและเอื้อมมือไปทางหลี่เฮ่อ “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันต้องถามแม่ฉันถึงสถานการณ์ที่บ้านหน่อย”หลี่เฮ่อโยนโทรศัพท์

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0379

    เธอผลักผู้ชายบนร่างกายของเธอ แต่เธอไม่ได้สังเกตว่าชุดนอนขนาดใหญ่ของเธอได้กระจายหลุดออกไปแล้วคอเสื้อเผยให้เห็นเสื้อชั้นในสีอ่อนวันนี้เธอสวมชุดเจ้าสาว เพื่อไม่เปิดเผยชุดชั้นใน เธอจึงซื้อชุดชั้นในไร้สายแบบครึ่งถ้วยราคาถูกใครจะรู้ว่าของราคาถูกมักไม่ใช่ดี ขนาดไม่ได้มาตรฐานเลย เล็กไปหน่อยเธอคิดว่าใส่แค่ครั้งเดียว จึงขี้เกียจคืนกลับไปผลสุดท้าย ตอนนี้กลับเพิ่มความปรารถนาให้เขากว่าหลินจืออี้จะรู้ตัวว่าเสื้อหลุดออกไปหมดแล้ว มันก็สายไปแล้วชายหนุ่มหรี่ตา หยาดเหงื่อเย็นๆ กลิ้งไปตามหางตา ย้อมด้วยความร้อนที่ร้อนระอุเขาลดเสียงลง “หลินจืออี้”กงเฉินไม่เคยเรียกชื่อเธอติดต่อกันหลายครั้ง เธออึ้งไปครู่หนึ่ง ตอบเบาๆ ว่า “อืม อาเล็ก อา......”ไม่รอให้หลินจืออี้พูดจบ หยาดเหงื่อก็หยดลงมา เขาจูบลงบนริมฝีปากสีแดงของหลินจืออี้สัมผัสที่นุ่มนวลทําให้เธอรู้สึกว่าเขาดูเหมือนความจริงมากขึ้นแม้แต่ตอนที่เธอพยายามดิ้นรน เขาก็ยังปล่อยให้เธอดิ้น แม้กระทั่งลูบเอวของเธอเบาๆ เพื่อปลอบโยนเธอโชคดีที่สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงความฝันหลังจากนั้นไม่นาน หลินจืออี้ก็เริ่มดิ้นรนอย่างอ่อนแรง ร่างกายดูเหมือนจมอยู่

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0378

    หลินจืออี้ผู้ชายบน้ำเสร็จ ก็ใส่ชุดนอนของห้องพักแขกมองดูชุดนอนของผู้ชายที่ถูไปตามพื้น เธอรู้สึกแปลกใจอย่างอธิบายไม่ถูกครั้งที่แล้วที่มาเธอก็ไม่ได้มองภายในบ้านอย่างละเอียดตอนนี้เพิ่งค้นพบว่าที่นี่ไม่มีร่องรอยของการใช้ชีวิตของซ่งหว่านชิวเลยไม่มีแม้แต่ร่องรอยการพักค้างคืนของผู้หญิงซ่งหว่านชิวไม่เคยอยู่ค้างที่นี่เหรอ?เธอขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับความสงสัยและความคิดของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยผ้าห่มนุ่มๆ ในทันทีสบายจังเลยเธอกลิ้งไปรอบๆ และหลับตาลงแต่เธอเป็นพวกติดเตียง พลิกไปพลิกมาก็นอนไม่หลับสักที ได้แต่หลับตานับแกะไม่รู้ว่าเมื่อนับแกะถึงตัวที่เท่าไร ก็มีเสียงแก้วตกลงมาจากห้องข้างๆ มาไม้นี้อีกแล้ว!หลินจืออี้ทําเสียงหึในลําคอ แล้วพลิกตัวใช้ผ้าห่มคลุมหัว ไม่สนใจเขาเธอไม่เชื่อว่าผู้ชายตัวเบ้อเริ่มคนหนึ่งจะเกิดเรื่องอะไรในบ้านของตัวเองได้แต่สักพัก ห้องข้างๆ ก็พลันเงียบกริบหลินจืออี้ยื่นหัวออกจากผ้าห่ม จ้องเพดานฟังเงียบๆ ไม่มีการเคลื่อนไหวจริงๆ คงไม่ใช่...... เป็นลมไปแล้วมั้ง?เมื่อนึกถึงคําเตือนของหลี่ฮวน หลินจืออี้ก็ลุกขึ้นและวิ่งไปเคาะประตูห้องข้างๆ “อาเล็ก? อาเล็ก? อาไม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status