Share

บทที่ 0379

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
เธอผลักผู้ชายบนร่างกายของเธอ แต่เธอไม่ได้สังเกตว่าชุดนอนขนาดใหญ่ของเธอได้กระจายหลุดออกไปแล้ว

คอเสื้อเผยให้เห็นเสื้อชั้นในสีอ่อน

วันนี้เธอสวมชุดเจ้าสาว เพื่อไม่เปิดเผยชุดชั้นใน เธอจึงซื้อชุดชั้นในไร้สายแบบครึ่งถ้วยราคาถูก

ใครจะรู้ว่าของราคาถูกมักไม่ใช่ดี ขนาดไม่ได้มาตรฐานเลย เล็กไปหน่อย

เธอคิดว่าใส่แค่ครั้งเดียว จึงขี้เกียจคืนกลับไป

ผลสุดท้าย ตอนนี้กลับเพิ่มความปรารถนาให้เขา

กว่าหลินจืออี้จะรู้ตัวว่าเสื้อหลุดออกไปหมดแล้ว มันก็สายไปแล้ว

ชายหนุ่มหรี่ตา หยาดเหงื่อเย็นๆ กลิ้งไปตามหางตา ย้อมด้วยความร้อนที่ร้อนระอุ

เขาลดเสียงลง “หลินจืออี้”

กงเฉินไม่เคยเรียกชื่อเธอติดต่อกันหลายครั้ง เธออึ้งไปครู่หนึ่ง ตอบเบาๆ ว่า “อืม อาเล็ก อา......”

ไม่รอให้หลินจืออี้พูดจบ หยาดเหงื่อก็หยดลงมา เขาจูบลงบนริมฝีปากสีแดงของหลินจืออี้

สัมผัสที่นุ่มนวลทําให้เธอรู้สึกว่าเขาดูเหมือนความจริงมากขึ้น

แม้แต่ตอนที่เธอพยายามดิ้นรน เขาก็ยังปล่อยให้เธอดิ้น แม้กระทั่งลูบเอวของเธอเบาๆ เพื่อปลอบโยนเธอ

โชคดีที่สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงความฝัน

หลังจากนั้นไม่นาน หลินจืออี้ก็เริ่มดิ้นรนอย่างอ่อนแรง ร่างกายดูเหมือนจมอยู่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0379

    เธอผลักผู้ชายบนร่างกายของเธอ แต่เธอไม่ได้สังเกตว่าชุดนอนขนาดใหญ่ของเธอได้กระจายหลุดออกไปแล้วคอเสื้อเผยให้เห็นเสื้อชั้นในสีอ่อนวันนี้เธอสวมชุดเจ้าสาว เพื่อไม่เปิดเผยชุดชั้นใน เธอจึงซื้อชุดชั้นในไร้สายแบบครึ่งถ้วยราคาถูกใครจะรู้ว่าของราคาถูกมักไม่ใช่ดี ขนาดไม่ได้มาตรฐานเลย เล็กไปหน่อยเธอคิดว่าใส่แค่ครั้งเดียว จึงขี้เกียจคืนกลับไปผลสุดท้าย ตอนนี้กลับเพิ่มความปรารถนาให้เขากว่าหลินจืออี้จะรู้ตัวว่าเสื้อหลุดออกไปหมดแล้ว มันก็สายไปแล้วชายหนุ่มหรี่ตา หยาดเหงื่อเย็นๆ กลิ้งไปตามหางตา ย้อมด้วยความร้อนที่ร้อนระอุเขาลดเสียงลง “หลินจืออี้”กงเฉินไม่เคยเรียกชื่อเธอติดต่อกันหลายครั้ง เธออึ้งไปครู่หนึ่ง ตอบเบาๆ ว่า “อืม อาเล็ก อา......”ไม่รอให้หลินจืออี้พูดจบ หยาดเหงื่อก็หยดลงมา เขาจูบลงบนริมฝีปากสีแดงของหลินจืออี้สัมผัสที่นุ่มนวลทําให้เธอรู้สึกว่าเขาดูเหมือนความจริงมากขึ้นแม้แต่ตอนที่เธอพยายามดิ้นรน เขาก็ยังปล่อยให้เธอดิ้น แม้กระทั่งลูบเอวของเธอเบาๆ เพื่อปลอบโยนเธอโชคดีที่สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงความฝันหลังจากนั้นไม่นาน หลินจืออี้ก็เริ่มดิ้นรนอย่างอ่อนแรง ร่างกายดูเหมือนจมอยู่

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0378

    หลินจืออี้ผู้ชายบน้ำเสร็จ ก็ใส่ชุดนอนของห้องพักแขกมองดูชุดนอนของผู้ชายที่ถูไปตามพื้น เธอรู้สึกแปลกใจอย่างอธิบายไม่ถูกครั้งที่แล้วที่มาเธอก็ไม่ได้มองภายในบ้านอย่างละเอียดตอนนี้เพิ่งค้นพบว่าที่นี่ไม่มีร่องรอยของการใช้ชีวิตของซ่งหว่านชิวเลยไม่มีแม้แต่ร่องรอยการพักค้างคืนของผู้หญิงซ่งหว่านชิวไม่เคยอยู่ค้างที่นี่เหรอ?เธอขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับความสงสัยและความคิดของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยผ้าห่มนุ่มๆ ในทันทีสบายจังเลยเธอกลิ้งไปรอบๆ และหลับตาลงแต่เธอเป็นพวกติดเตียง พลิกไปพลิกมาก็นอนไม่หลับสักที ได้แต่หลับตานับแกะไม่รู้ว่าเมื่อนับแกะถึงตัวที่เท่าไร ก็มีเสียงแก้วตกลงมาจากห้องข้างๆ มาไม้นี้อีกแล้ว!หลินจืออี้ทําเสียงหึในลําคอ แล้วพลิกตัวใช้ผ้าห่มคลุมหัว ไม่สนใจเขาเธอไม่เชื่อว่าผู้ชายตัวเบ้อเริ่มคนหนึ่งจะเกิดเรื่องอะไรในบ้านของตัวเองได้แต่สักพัก ห้องข้างๆ ก็พลันเงียบกริบหลินจืออี้ยื่นหัวออกจากผ้าห่ม จ้องเพดานฟังเงียบๆ ไม่มีการเคลื่อนไหวจริงๆ คงไม่ใช่...... เป็นลมไปแล้วมั้ง?เมื่อนึกถึงคําเตือนของหลี่ฮวน หลินจืออี้ก็ลุกขึ้นและวิ่งไปเคาะประตูห้องข้างๆ “อาเล็ก? อาเล็ก? อาไม

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0377

    กงเฉินมองลงไป เห็นหลินจืออี้ยืนเท้าเปล่าอยู่พอดี จึงคลายเธอออกเล็กน้อย “ไม่ได้ใส่รองเท้าเลยเหรอ?”หลินจืออี้ขยับนิ้วเท้าโดยไม่รู้ตัว "รองเท้าแตะของอาใหญ่เกินไป ใส่ไม่สบาย ไม่ใช่ไม่ได้รีบร้อนเลยไม่ได้ใส่นะ”“ฉันไม่ได้ถามสักหน่อย”กงเฉินจ้องมองเธอ มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มหลินจืออี้รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย อยากผลักเขาออกไปแต่วินาทีต่อมากลับถูกเขาอุ้มขึ้นมาวางไว้บนเคาน์เตอร์กลางครัว“อย่าขยับ”พร้อมกันนั้น กงเฉินก็หันไปหยิบเศษชามที่พื้นใส่ลงในถังขยะรอจนแน่ใจว่าไม่มีเศษชามแล้ว ถึงได้ลุกขึ้นล้างมือขณะที่หลินจืออี้กําลังจะลงไปนั้น ร่างกายก็ถูกเธอขวางไว้บนโต๊ะเธอเอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อย ยกมือขึ้นเพื่อกั้นความใกล้ชิดของเขา และเปลี่ยนเรื่อง “อาเล็กหิวแล้วไม่ใช่เหรอ? ให้ฉันต้มโจ๊กให้ไหม?”“จืดชืดเกินไป” กงเฉินพูดเสียงแหบต่ำ“แล้วอาจะกินอะไร?”หลินจืออี้พูดจบก็สบสายตาดุดันของกงเฉิน ราวกับถูกสัตว์ป่าจ้องมอง ทั้งร่างพลันสั่นสะท้านไปตามๆ กันเขาพูดเสียงแหบต่ำว่า "เธอว่าไงล่ะ?"หลินจืออี้กัดริมฝีปากล่าง ภายใต้แสงไฟ สีปากแดงฉ่ำยิ่งดึงดูดใจมือของเธอที่เพิ่งยกขึ้นกั้นก็ถูกจับไว้ เข

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0376

    หลินจืออี้ขับรถออกจากลานจอดรถอย่างยากลําบาก และขับรถบนถนนด้วยความเร็วคงที่คนอื่นเห็นรถที่เธอขับก็ไม่กล้าโกรธ ได้แต่ยอมอ่อนข้อให้การเดินทางผ่านไปครึ่งทาง รถที่เลิกงานบนถนนก็เยอะขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเธอรู้สึกลนลานเล็กน้อย เมื่อหลบรถก็เหยียบเบรกอย่างแรงหลายครั้ง“หลินจืออี้ เธอขับรถครั้งสุดท้ายเมื่อไร?”กงเฉินนวดคลึงระหว่างคิ้ว ต่อให้สมองไม่กระทบกระเทือนก็เกือบจะสบัดหลุดออกมาแล้วหลินจืออี้บีบพวงมาลัยแน่น หวนนึกถึงอดีต อยากบอกว่าเมื่อแปดปีก่อนก็ไม่ค่อยถูกต้องนักสุดท้ายก็กระซิบว่า "ปีสอง"แม้ว่าหลิ่วเหอจะให้เธอเรียนขับรถตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ไม่มีรถ จะมีโอกาสฝึกฝนได้ยังไง?“จอดข้างทางเถอะ” น้ำเสียงของกงเฉินแฝงไปด้วยความจนใจอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นหลินจืออี้จอดรถไว้ริมถนนกงเฉินลงจากรถและนั่งที่ที่นั่งผู้โดยสารแล้วคาดเข็มขัดนิรภัยจู่ๆ ข้างกายก็มีคนเพิ่มมาด้วยคน หลินจืออี้ยิ่งลนลานมากขึ้น มองเขาโดยไม่รู้ตัว “แล้วยังไงต่อ?”ริมฝีปากของกงเฉินโค้งขึ้นทันที บีบคางของเธอแล้วหมุน "แล้วก็ดูทาง ข้างหน้าเลี้ยวขวา”“อ้อ”แม้ว่าหลินจืออี้จะจับพวงมาลัยอยู่ แต่คนกลับเหม่อลอย ได้แต่ฟังคําสั

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0375

    ฮอตเซิร์ซนี้พูดไม่ออกจริงๆ นั่นแหละหลี่ฮวนมองไปที่ฮอตเซิร์ซบนหน้าจอคอมพิวเตอร์และมองไปที่กงเฉินอย่างอดกลั้น "ฉันไม่เคยคิดเลยว่าซ่งหว่านชิวเป็นแบบนี้แล้ว จะยังมีแฟนคลับคอยพูดให้เขาอีก"แฟนคลับบอกว่าเขากับซ่งหว่านชิวอยู่ด้วยกันมาสามปีแล้วก็ยังจะทําให้เธอพอใจได้ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ไหว ให้เขาอย่าไปขัดขวางความสุขของคนอื่น“อะแฮ่ม นายรีบให้เฉินจิ่นถอนคําพูดพวกนี้ออกไปเถอะ มันส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของนายมากเลยนะ”กงเฉินชําเลืองมองหน้าจอแวบหนึ่ง ในขณะเงยหน้าขึ้นก็เห็นหลินจืออี้กําลังเม้มปากแอบยิ้มเขาพูดเบาๆ ว่า "ฉันไหวหรือเปล่าไม่ต้องให้คนอื่นรู้ มีคนรู้ก็พอแล้ว"ห้องทํางานเงียบลงทันทีหลินจืออี้กําลังอ่านคอมเมนต์ของชาวเน็ตอยู่ พอได้ยินประโยคนี้เข้า เฉินจิ่นกับหลี่ฮวนก็หันมามองเธอพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายทันใดนั้น แผ่นหลังของเธอพลันร้อนผ่าวเธออยากโต้แย้ง แต่เธอ...... รู้จริงๆ นั่นแหละบนเตียง กงเฉินดูแตกต่างจากท่าทางเย็นชาที่เธอเห็นในยามปกติอย่างสิ้นเชิง เขาทั้งเผด็จการและทรมานคนมาก หลินจืออี้ไม่อยากคิดถึงรายละเอียดพวกนั้นเลยสักนิด แต่ภาพที่เหมือนอยู่คนละโลกอย่างชัดเจนนั้น ออกมา

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0374

    อีกด้านหนึ่ง หลี่ฮวนช่วยกงเฉินทําความสะอาดบาดแผลอย่างระมัดระวัง“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”กงเฉินรับคํา แล้วหยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาจุดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หลี่ฮวนก็ยิ้มอย่างขมขื่น “นายเดาออกนานแล้วใช่ไหมว่าเขาจะไปหาซ่งหว่านชิว?”“อืม”หมอกสีขาวจางๆ ทําให้ห้องทํางานรู้สึกหดหู่เล็กน้อยหลี่ฮวนถอนหายใจ "ขอโทษนะ ฉันไม่มีหน้ามาขอร้องนายอีกแล้ว เรื่องนี้ฉันบอกแม่ฉันแล้ว ท่านแค่รู้สึกผิดต่อนาย ที่ไม่ได้อบรมสั่งสอนหลี่เฮ่อให้ดี”กงเฉินปัดฝุ่นควัน “ไม่ต้องพูดแล้ว รอเอาตัวคนกลับมาก่อน นายค่อยขอโทษฉัน”หลี่ฮวนหยุดชั่วคราว กงเฉินสามารถพูดประโยคนี้ออก แสดงว่าหลี่เฮ่อยังมีชีวิตที่จะกลับมา เขาจะหน้าด้านไปบังคับอะไรอีกได้ยังไงแต่มีเรื่องหนึ่งที่ทําให้เขารู้สึกแปลกใจ"งานแต่งงานของนายมีบอดี้การ์ดมากมายทั้งภายในและภายนอก ทําไมถึงปล่อยให้หลี่เฮ่อขับรถมอเตอร์ไซค์เข้าไปได้ล่ะ? นายจงใจเหรอ?”กงเฉินเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาได้อธิบายทุกอย่างแล้ว“อะไรคือหลักฐานที่ดีกว่าที่เจ้าสาวหนีไปกับคนอื่นในงานแต่งอีกล่ะ?”“นาย...... โหดร้ายจริงๆ ขนาดตัวเองก็ยังวางแผนการเข้าไปด้วย หลี่ฮวนยกมือคารวะด้ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status