EP.3 ตราบาป

๒

ตราบาป

ร่างแกร่งกำยำสะดุ้งขึ้นหลังจากงีบหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมง เป็นเวลานานนับปีแล้วที่เขาไม่เคยหลับสนิทนับแต่ผู้หญิงคนนั้นจากไป หล่อนทำให้ชีวิตของเขาเสียศูนย์ด้วยผลตรวจชิ้นหนึ่ง ก่อนที่สุดท้ายจะหายเงียบไปราวคลื่นกระทบฝั่ง

ไทม์ หรือ ทีปกร อาซาโนะ อาภากุล ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเสยผมลวกๆ ดวงตาเรียวคมมองตรงไปยังหน้าต่าง เขาไม่รู้ว่าอาการนอนไม่หลับนี้เมื่อไรจะสิ้นสุด แต่ทุกครั้งที่ล้มตัวนอนมักฝันถึงเรื่องราวระหว่างเขากับหล่อนเสมอ

ที่ฝันถึงไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งแรก แต่เป็นอีกครั้งสุดท้าย ทั้งที่เขาคิดว่าตนเองทำถูกแล้ว ไยจึงฝันถึงไม่เลิก

ชายหนุ่มยกมือทั้งสองข้างขึ้นลูบใบหน้าของตนเอง ดวงตาคมมองตรงไปอย่างไร้จุดหมาย และค่อนข้างขุ่นมัวตามอารมณ์ สุดท้ายเขาก็ปัดผ้าห่มพ้นทางแล้วเดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำ

สายน้ำพร่างพรูรดร่างสูงใหญ่ แต่ความเย็นของมันไม่ทำให้เขารู้สึกว่าความร้อนผ่าวในเรือนกายลดน้อยลงเลย โดยเฉพาะยามคิดถึงใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราของใครบางคนที่หายเข้ากลีบเมฆไปนานมากแล้ว

สันกรามแกร่งขึ้นเป็นสัน ใบหน้าคมคายแหงนเงยขณะที่ดวงตาคมกล้าค่อยๆ ปิดลงพร้อมเหตุการณ์เก่าก่อนที่ย้อนกลับมาให้คิดถึง...

ร่างบอบบางเปลือยเปล่าสั่นสะท้านพร้อมเสียงคำรามที่ดังกระหึ่มจากลำคอแกร่ง เขากระแทกกายเข้าหาความอบอุ่นแน่นหนึบเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมร่างใหญ่โตที่กระตุกเกร็ง พลันซวนซบลงกับร่างแน่งน้อยที่สะท้านเป็นระยะด้วยความรู้สึกร้อนวูบไหว ว่างเปล่าและซ่านสะท้านเมื่อร่างกายได้รับการปลดปล่อยเป็นครั้งที่สองของค่ำคืนอันเงียบสงัด

เสียงสะอื้นและอาการขยับกายของคนใต้ร่างทำให้สติของเขากลับมา และครั้งนี้มันก็ทำให้รู้ว่าได้ทำเรื่องยุ่งยากขึ้นอย่างชัดเจนเมื่อไม่มีอารมณ์กลัดมันเข้ามาขัดขวาง

ชายหนุ่มถอนกายออกจากร่างบางแต่มีชีวิตชีวาอย่างน่าอัศจรรย์ พลิกตัวนอนหงายลงบนเตียงกว้างขวาง เช่นเดียวกับร่างเล็กที่หันหลังนอนคู้กายให้ทันทีที่เขาผละห่าง ดวงตาสีเข้มตวัดมองแผ่นหลังขาวผ่องบอบบาง บางจุดมีรอยนิ้วมือและร่องรอยถูกดูดอย่างชัดเจน ชายหนุ่มหรี่ตาแคบ ไม่คิดว่าจะมาพบเจอผู้หญิงผิวบางที่นี่ หรือบางทีเขาอาจหนักมือกับหล่อนมากเกินไป

แต่แล้วก็คิดถึงสาเหตุที่ทำให้หญิงสาวมาอยู่กับเขาที่นี่ พลันใบหน้าเคร่งขรึมก็บึ้งตึงขนาดที่หากคนที่นอนสะอื้นอยู่ข้างๆ หันมาเห็นคงหัวใจวาย เพราะมันทั้งแข็งกร้าวและวาวโรจน์ดูน่าสยดสยองอย่างไม่มีใครเคยเห็น

“ใส่เสื้อผ้าซะ”

สิ้นเสียงเข้มจัด เสื้อผ้าที่ถูกเขาจับถอดก็ถูกโยนลงมาให้ หญิงสาวผุดลุกพร้อมกับรีบตะครุบผ้าของตนขึ้นมากอดเอาไว้แน่นราวจะใช้ปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าและบอบช้ำของตนให้พ้นจากสายตาก้าวร้าวคู่นั้น

ไม่มีคำปลอบโยน ยกเว้นความเย็นชา ร้ายกาจ

สายตาที่มองมาไร้ซึ่งความเห็นใจหรือแม้แต่รู้สึกผิด ตรงกันข้ามกลับน่ากลัวจนหญิงสาวต้องหลบตาวูบ ราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นคือความผิดของหล่อน จึงได้แต่ขบกัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ ร่างยังสั่นไม่หาย ใจร้าวรานแตกสลายกับสิ่งที่เกิดขึ้น

กระทั่งร่างสูงหายเข้าไปในห้องน้ำ จึงรีบสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ความร้าวรานบนร่างกายโดยเฉพาะจุดสำคัญทำให้หญิงสาวต้องครางออกมาเบาๆ น้ำตาเอ่อซึมก่อนจะไหลรินอาบแก้ม

ร่างสูงใหญ่ในเสื้อผ้าชุดเดิมก้าวออกมาจากห้องน้ำ เขามองพนักงานสาวของตนด้วยสายตาไร้ความรู้สึกซ้ำยังติดแข็งกระด้าง ตอนนี้เขาดูหงุดหงิดและน่ากลัวยิ่งกว่าเก่า

ร่างบางก้มหน้าเม้มปาก มือเรียวกำแน่นขณะยืนอยู่กลางห้องอย่างตัดสินใจไม่ถูก

“คุณพักที่ไหน”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาเจ้านาย ดวงตากลมโตมีแววไหวก่อนวาววับขึ้นมาจนคนที่มองอยู่ก่อนถึงกับหรี่ตา

หญิงสาวสบตาเขาแวบเดียวก่อนตอบกลับมาสั้นๆ คนตัวสูงนิ่งมองก่อนจะเดินตรงไปยังประตู

“ตามมา จะไปส่ง”

หญิงสาวชะงัก ริมฝีปากอิ่มที่ขบเม้มจนแดงจัดขยับออกมาเบาๆ

“ฉันกลับเองได้”

ชายหนุ่มหันไปมองหล่อนด้วยสายตาเอาเรื่อง ดวงตาคมปลาบไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อของหล่อนตอนนี้กระดุมหลุดหายไปสองเม็ด หน้าตาแดงเรื่อเย้ายวนโดยที่เจ้าหล่อนไม่รู้ตัวสักนิด เขาคงไม่สนใจหากเป็นผู้หญิงอื่น แต่เด็กคนนี้ทำให้หงุดหงิดและทิ้งขว้างไม่ได้ ขืนปล่อยกลับออกไปคนเดียวคงไม่แคล้วถูกลากไปข่มขืนอีกครั้ง

ข่มขืน!! แม้ว่าการกระทำของเขาไม่ถึงกับเรียกว่าข่มขืนแต่มันก็กึ่งๆ จะเป็นเช่นนั้นอยู่กลายๆ อาจไม่รุนแรงหยาบคายแต่ก็คงเร่าร้อนเกินไปสำหรับสาวน้อยดูไร้ประสบการณ์

“อยากโดนลากเข้าข้างทางอีกใช่ไหม”

หญิงสาวหน้าร้อนวาบ ใจหายวับก่อนที่ความเจ็บปวดจะแทรกเข้ามา สบตาเขาวูบหนึ่งก่อนหลบตามองมือที่สั่นระริกและเย็นเยียบของตน ตาของเขาคมกริบน่ากลัว ไม่มีแววปรานี จากที่เคยชื่นชม แต่วันนี้หล่อนเกลียด...

จากนั้นไม่นาน รถปอร์เช่สีเมทัลลิคก็ขับพาหญิงสาวไปส่งยังจุดหมาย เมื่อมาถึงร่างบางก็รีบเปิดประตูออกจากรถของคนใจดำโดยไม่คิดจะขอบคุณเขาเลยสักคำเดียว ทว่าเมื่อเจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

“เดี๋ยว”

ร่างบางชะงักมือที่กำลังผลักประตู แต่ไม่คิดจะหันไปมองใบหน้าหล่อเหลา ที่มีจิตใจเลวร้าย

ชายหนุ่มบดกรามแน่น ความหงุดหงิดทวีคูณเมื่อหญิงสาวแสดงอาการเย่อหยิ่งจองหอง เขารู้ว่าตนเองผิด แต่ก็ไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนทำท่าเย่อหยิ่งใส่แบบนี้เหมือนกัน

“เอาไป”

หญิงสาวคิ้วกระตุก ก่อนจะหันไปมองคนที่พูดคำนั้นออกมาอย่างงุนงง ทันทีที่เห็นเช็คที่ยื่นมาตรงหน้าหัวใจของหล่อนก็กระตุกวาบ ดวงตาร้อนผ่าว ขบกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ก่อนเผลอด่าเขาออกมา ดวงตาคู่งามที่แดงจัดหลุบมองตัวเลขที่ถูกกรอกลงในช่องตัวเลขกับลายเซ็นหนักๆ

“คืออะไรคะ” หญิงสาวเอ่ยถามราวคนโง่ ดวงตาวาววับยามสบตาคมกริบ เจ้าของริมฝีปากบางสีสวยบ่งบอกว่าเป็นคนมีอารมณ์รุนแรงมากแค่ไหนตอบ

“สำหรับคืนนี้”

หญิงสาวเกือบกระตุกยิ้มแต่ใบหน้างามกลับเรียบเฉย นี่สินะ ที่เขาบอกกับหล่อนตอนลากเข้าไปในห้องส่วนตัวเหมือนพวกกำลังติดสัด!

‘ช่วยผม แล้วผมจะตอบแทนคุณ’

หญิงสาวมองมันแล้วแสยะยิ้ม อยากหยิบมาฉีกแล้วปาใส่หน้าเหมือนในละครน้ำเน่าแต่ก็จนใจว่าบ้านจน สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือกระชากเช็คใบนั้นมาเก็บเอาไว้ก่อนจะหุนหันออกไปพร้อมกับการปิดประตูรถหรูของเขาเต็มแรงโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไรเลยสักนิดเดียว

ปัง!! เสียงดังสนั่นพร้อมรถคันเล็กที่สะเทือนไปทั้งคัน ทำให้เขาหลุดเสียงสบถออกมาทันทีพร้อมดวงตาคมกริบแข็งกร้าวที่มองตามร่างอรชรจนสุดสายตา