Novels by Niraon Niraon

จันทร์กระจ่างเป็นเพียงเงาของใครบางคน ที่เขามีไว้เพื่อปลอบใจตัวเองว่าใครคนนั้นยังคงอยู่... จนกระทั่งถึงวันที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีวันที่เขาจะมองหล่อนอย่างคนรัก จึงตัดสินใจเดินออกมาเงียบๆ พร้อมกับอีกหนึ่งชีวิตที่เพิ่งอุบัติ…

เมื่อห้าปีก่อน... ดลภาคย์ทิ้งเภตราเพื่อไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่น แต่วันนี้เขากลับมาพร้อมลูกสาวเพื่อขอให้หล่อนยกโทษให้ หญิงสาวจะทำอย่างไรกับหัวใจที่กำลังร้อนให้กับความรัก

คนบางคน กว่าจะรู้คุณค่าของสิ่งที่เคยทิ้งขว้าง ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งนั้นอยู่ข้างๆ อีกต่อไป... พาทิศ ไม่เคยคิดจะรักแม่ของลูก ที่ยอมจดทะเบียนสมรสก็เพราะเขาพลาดท่าทำหล่อนตั้งท้อง เดือนอ้าย เพราะความรักที่มีให้แก่พาทิศอย่างท่วมท้น ทำให้หล่อนยอมทนต่อสายตาดูแคลนของคนรอบกาย ยอมอดทนต่อความเย็นชาของผู้เป็นสามี ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเห็นคุณค่า แต่ท้ายที่สุดก็ได้เรียนรู้ว่าความดีที่เพียรสร้างไม่มีวันทำให้เขาหันมามองและรักหล่อนได้อย่างที่หวัง เมื่อเขาพาใครอีกคนก้าวเข้ามาในชีวิต ความเย็นชา จึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขามอบไว้ให้หล่อนในวันที่จรดปลายปากกาลงบนทะเบียนหย่า...

สัญญากับน้อยนะ ถ้าพี่เธียรไม่รักน้อยแล้ว ขอให้บอกกันตรงๆ อย่าโกหกหรือปิดบัง แค่บอกมาคำเดียว น้อยจะเป็นฝ่ายไปเอง ไม่อยู่ให้พี่เธียรต้องลำบากใจเลยสักนิด... รู้ตัวอีกที ความรักครั้งนี้กลับทำให้หล่อนเกือบจะเอาชีวิตแทบไม่รอด แต่แล้วก็ได้รับรู้ความลับดำมืดที่เขาพยายามซุกซ่อนเอาไว้ หล่อนจะรับสิ่งที่เขาเป็นได้หรือไม่... หรือเลือกที่จะจบและลืมเขาไป หรือเป็นเขาที่ต้องทำใจให้ลืมหล่อนเสียเอง

หญิงสาวนอนนิ่ง น้ำตาไหลด้วยความรู้สึกที่เจ็บไปทั้งใจ ขณะที่ร่างกายปล่อยให้เขาทำอะไรตามความต้องการ ไม่สู้ ไม่ขัดขืนแต่ก็ไม่ตอบสนอง... เขาทำกับหล่อนเหมือนเป็นเศษขยะ เศษคนที่ไร้ค่า ที่จะทำอย่างไรก็ได้ เหมือนกับหัวใจของเขาที่ตายด้าน มีชีวิตแต่ไร้หัวใจ ไม่หลงเหลือให้ใครอีก แม้แต่เรื่องราวแสนอ่อนหวานระหว่างกันเขาก็ทอดทิ้ง หลงลืม เพราะหล่อนเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งในชีวิตของเขา เป็นเศษรักสีหวานที่จืดจางมากแล้ว เป็นเสี้ยวหนึ่งที่กำลังเลือนหายไปจากความทรงจำ... แต่ค่ำคืนแสนปวดร้าว เขาได้ฝากฝังหนึ่งชีวิตน้อยๆ ไว้ในร่างกายของหล่อน ก่อนที่จะตัดหญิงสาวออกจากชีวิตอย่างเลือดเย็น...

ครั้งหนึ่ง หล่อนถูกประณามว่าเป็นผู้หญิงใจแตก ลูกของหล่อนถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ ต้องอดทนต่อคำคนและสายตาหมิ่นแคลนหยามหยัน แต่ในวันที่หล่อนเริ่มจะเข้มแข็ง เขากลับปรากฏตัวพร้อมยื่นข้อเสนอที่ทำให้รับไม่ได้ หญิงสาวอยากหัวเราะใส่หน้าคนที่ครั้งหนึ่งเคยเอาเงินฟาดหัวเพื่อให้หล่อนทำลายเลือดเนื้อเชื้อไข ของตนเองทิ้ง ทว่าวันนี้กลับมาเรียกร้องและยื้อแย่งสิ่งที่เขาไม่เคยต้องการ แต่ไม่มีวัน ตีรณาจะไม่ยอมให้เขาพรากลูกน้อยไปจากอกเหมือนกับที่ครั้งหนึ่งเคยพรากพรหมจรรย์ไปจากหล่อน!

"บิวแค่ต้องการพี่ภัค" หัวใจของภคภัทรกระตุกโลด ดวงตาเบิกกว้างก่อนจะค่อยๆ หรี่แคบลง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากของหญิงสาว "ต้องการในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งต้องการผู้ชายคนหนึ่ง" คนที่เพิ่งจะบอกว่าต้องการเขากล่าวย้ำ เสียงลมหายใจสั่นพร่าทอดยาวดังเข้ามาในโสตประสาทของบุญญาพร แต่เพียงแค่นั้นขนกายของหญิงสาวก็ลุกเกรียว ราวกับถูกลูบไล้ด้วยฝ่ามือหยาบใหญ่คู่นั้น

เพราะความเมาเป็นเหตุ ทำให้ภพธรเผลอไปคว้ากอหญ้าหลานสาวของแม่บ้านเข้าห้องนอนกลางดึกในคืนหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นมาเขาจึงพบว่าได้ข่มเหงเด็กสาวจนย่อยยับ ทว่าชายหนุ่มนั้นมีคู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมอยู่ก่อนแล้ว คุณนายงามตาผู้เป็นมารดาจึงหาทางออกโดยการส่งกอหญ้าเข้าไปเรียนต่อในกรุงเทพฯ เพื่อหวังให้เด็กสาวอยู่ห่างจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวน กอหญ้าไม่เคยลืมว่าครั้งหนึ่งเขาและครอบครัวได้ทำอะไรไว้กับหล่อน ไม่เคยลืมค่ำคืนที่ร่างกายต้องแปดเปื้อนคาวราคี สาวน้อยอ่อนต่อโลกจึงได้แต่เก็บงำความช้ำชอกครั้งนั้นเอาไว้ในส่วนลึกของใจ เมื่อวันเวลาผ่านไปจึงได้รู้ว่า แม้หล่อนเป็นเพียงหญ้าต้นเล็กๆ แต่ก็ใช่ว่าใครหน้าไหนคิดจะเหยียบย่ำก็ทำได้ ทุกการกระทำในชีวิตคือบทเรียน ทุกบทเรียนมีราคา เป็นหนี้ต้องชดใช้ ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องจ่ายให้หล่อน ชนิดที่เรียกว่า ทบต้น ทบดอก...

“คุณจินณ์ รับสมัครคนดูแลเรื่องส่วนตัวเพิ่มสักคนไหมคะ” คำถามของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มใจกระตุก ก่อนหรี่ตามอง “ฉันดูแลตัวเองได้” เขาตอบเสียงหนัก นาราเม้มปากแน่น เปลือกตาหลุบลงแวบหนึ่งก่อนสบตาเขาอีกครั้งด้วยความตั้งใจที่แน่วแน่ยิ่งกว่าเดิม “หนูดีหมายถึง คนที่จะคอยดูแลคุณเรื่องบนเตียงค่ะ” ผู้ชายอายุสามสิบปีเศษใจกระตุกแรงกว่าเดิม เขาถอนหายใจยาว เมื่อถูกแม่สาวหน้าแฉล้มที่อีกไม่กี่เดือนจะพ้นรั้วมหาวิทยาลัยเอ่ยปากถามโต้งๆ และเขามั่นใจว่าหล่อนไม่ได้พูดเล่น “อธิบายหน่อย” เขาแกล้งโง่ แต่ฝ่ามือใหญ่เรียวเลื่อนลงลูบเบาๆ ที่เอวคอด ถ้าหล่อนปัดมือเขาออกก็ไม่คิดจะดันทุรัง ทว่านารากลับนิ่งเฉย มิหนำซ้ำยังสบตาเขาตรงๆ แล้วตอบออกมาอย่างคนที่คิดมาดีแล้ว “ก็ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของคุณ ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเข้านอน อะไรก็ได้ที่คุณต้องการ” ริมฝีปากได้รูปสวยของจินณ์กระตุกยิ้ม พลางเคลื่อนใบหน้าเข้าหา หญิงสาวใจเต้นแรงรัว หลบตาลงแต่ไม่คิดจะถอยหนีโดยพยายามเตือนตนเองว่าหล่อนต้องทำได้ เขาไม่ใช่คนเลว ไม่ใช่คนชอบเอาเปรียบใคร เขาคงไม่ใจร้ายกับหล่อนนักหรอก...

เขาไม่คิดจะจริงจังกับใคร อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในเวลานี้ บทเรียนที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่าไม่ควรเชื่อใจใครอีก คำว่ารัก คือคำลวงที่ผู้หญิงบางคนมีไว้เพื่อหลอกคนโง่ให้ตายใจเท่านั้น “คุณหนูเล็กเป็นเด็กเงียบๆ ถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังแบเบาะ คุณดลต้องกลายมาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ถ้าเขาไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูดก็ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น คนเคยมีความรัก รักกันมาก แต่ไม่รู้รักกันแบบไหน อยู่มาวันหนึ่งกลับมาบ้านเมียก็หายไปแล้ว ทิ้งลูกเอาไว้กับแม่แก่ๆ และพี่เลี้ยง เรื่องก็มีเท่านี้ ยังไงก็เห็นใจคุณดลเขาหน่อยนะ อย่าไปถือสาแกเลยถ้าบางครั้งแกจะแปลกๆ ไปบ้าง แต่วันๆ เราไม่ค่อยได้เจอหน้าหรอก โน่น หมกตัวอยู่ในสวนกับคนงานนั่นแหละ งานของคุณมีแค่ดูแลคุณหนูเล็ก เรื่องอื่นๆ ไม่ต้องสนใจ หากได้เห็นหรือได้ยินอะไรก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แค่นี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว ที่สำคัญอย่าไปเผลอหลุดปากถามถึงเรื่องของเมียเก่าเขาเด็ดขาด” สิ่งที่รับรู้ ทำให้นภาพราวได้แต่เอาใจช่วยเขาอยู่เงียบๆ แต่หญิงสาวไม่รู้สักนิดว่าภายใต้สีหน้าเรียบเฉย เขากำลังเหมารวมให้หล่อนเป็นผู้หญิงหน้าซื่อใจคด