Share

บทที่ 29 คุยๆกันอยู่

Penulis: รีล์ม
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-03 11:59:20

"ไว้เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง นี่น้ำอิงแล้วก็อีกคนบะหมี่เพื่อนของหนูค่ะ" ลิตารีบแนะนำเพื่อนของเธอกับแม็กเครย์เพื่อเป็นการตัดบทไม่อยากให้สองสาวถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเธอในตอนนี้

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ" ทั้งคู่จึงยกมือไหว้หนุ่มหล่อที่มากับเพื่อนของพวกเธออย่างนอบน้อม

"งั้นหนูขอแยกกับคุณตรงนี้เลยนะคะ"

"เสร็จแล้วก็โทรบอก” แม็กเครย์บอกลิตากึ่งออกคำสั่งสั้นๆ แล้วจึงปลีกตัวออกไปปล่อยให้ทั้งบะหมี่และน้ำอิงมีแต่คำถามที่อยากรู้อยากเห็นใจจะขาด

"ไปร้านชาบูด่วนๆ" บะหมี่รีบหันไปบอกสองสาว

"ใช่!" คำพูดเสริมของน้ำอิง ทำเอาลิตาเกาหัวด้วยความรู้สึกหลากหลายในตอนนี้ แล้วจึงรีบเดินตามเพื่อนสาวทั้งสองไปติดๆ

"แล้วนี่ทำไมแกถึงได้มาด้วยกันกับคุณแม็กเครย์ล่ะ" หลังจากสาวๆ สั่งชุดชาบูบุฟเฟต์แบบจัดเต็ม น้ำอิงก็รีบโพล่งถามลิตาตรงๆ

"คือ...ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายพวกแกยังไงดี" เธอไม่อยากจะให้เพื่อนมาเดือดร้อนด้วย ถ้ารู้ถึงต้นเรื่องทั้งหมด เรื่องราวมันอีนุงตุงนังเกินกว่าจะเล่าได้

"หรือว่า เขามาจีบแก"

"เออ นั่นนะสิ เด็กฝึกงานสวยขนาดนี้ เจ้าของโรงแรมจีบก็คงไม่แปลกมั้ง" ทั้งสองก็แค่เดาๆ ไปตามตามที่เห็น ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน พอพนักงาน
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • เด็กฝึกงานของแม็กเครย์    บทที่ 33 ขาดสะบั้น

    "คุณต่อยผมมา ผมก็ต่อยกลับ ถือว่าไม่โกง" ต่างฝ่ายต่างเช็ดมุมปากของตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา ทำเอาลูกน้องของแม็กเครย์ตั้งท่าจะเดินเข้ามา แต่เขายกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามปราบไว้"พอเถอะ ตองเจพี่ขอโทษที่ทำให้ตองเจต้องเจ็บตัว""เป็นห่วงมันทำไมวะ กูเป็นผัวทำไมไม่ห่วงบ้าง" เขาจับข้อมือของลิตาแล้วกระชากอย่างแรงด้วยความหึงหวง"ก็คุณไปต่อยตองเจก่อน" เธอแจกแจงไปตามที่เห็นก่อนจะสะบัดฝ่ามือหนาของเขาออก"พี่ลิตาอยากให้ผมช่วยอะไรไหมครับ""มึงไม่ต้องเสือก ส่วนเธอมานี่" เสียงเข้มบอกเด็กหนุ่มรุ่นน้อง ก่อนจะฉุดรั้งร่างบางให้เดินไปด้วยกัน ปล่อยให้ตองเจได้แต่หันมองพวกเขาเดินออกไป"โอ๊ย…คุณ หนูเจ็บ" เธอพยายามก้าวขาให้ทันแม็กเครย์ที่จ้ำอ้าวออกมาด้วยอารมณ์เดือดดาล"อย่าสำออย ทีเมื่อกี้หน้าระรื่นฉิบหาย" ดวงตาสีอำพันหันมาคาดโทษเธอก่อนจะออกแรงกระชากแขนเธออีกครั้ง จนตอนนี้เริ่มมีรอยฟกช้ำ"ช้าหน่อยได้ไหม" เขาไม่ได้สนใจว่าคนตัวเล็กจะรู้สึกยังไงแล้วจึงคว้าร่างบางจับยัดเข้าไปในรถหรูที่คนสนิทของเขาที่ขับมาจอดรับอย่างรู้หน้าที่"ขึ้นรถ" ลิตาถูกผลักอย่างแรงจนเซถลาชนประตูรถอีกฝั่ง"โอ๊ย" ร่างอรชรหอบหายใจเหนื่อย ดวงตากลมจ้องมอ

  • เด็กฝึกงานของแม็กเครย์    บทที่ 32 ไม่มีสิทธิ์หึงหวง

    ภายในงานมีทั้งบาร์อาหารและรันเวย์สำหรับเดินแบบ รวมไปถึงนักข่าวจากหลายสำนัก ทำเอาลิตาที่พึ่งมีโอกาสได้มาอยู่ในงานสังคมถึงกับรู้สึกเกร็ง"สวัสดีครับคุณปู่ไมค์ ดีใจนะครับที่เห็นทุกคนมาร่วมงานวันนี้" ปัถย์วีที่อยู่ในชุดสูทสีเทาแคชชวลลุคให้ความรู้สึกไม่เป็นทางการมากเกินไป เดินมาต้อนรับครอบครัวของไมเคิลด้วยความเป็นมิตร"สวัสดี แล้วไอ้ปภังล่ะ" ไมเคิลถามหาปภังกรซึ่งเป็นเพื่อนของเขา"พายุเข้าที่เจนีวาน่ะครับ สนามบินปิดก็เลยมาไม่ทันทั้งคุณพ่อคุณปู่เลยครับ" ปัถย์วีให้คำตอบด้วยความนอบน้อม ซึ่งคุณปู่และคุณพ่อของเขาไปตรวจสาขาที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ก่อนจะหันไปพยักหน้ากับแม็กเครย์เป็นเชิงทักทายตามด้วยหันไปยิ้มให้ลิตาแล้วจึงสบตาหญิงสาวลูกเสี้ยวที่ดูเย็นชาใส่เขา"งั้น เชิญทุกคนตามสบายนะครับ ผมขอไปรับแขกท่านอื่นก่อน" ปัถย์วีว่าจบจึงปลีกตัวไปทักทายแขกผู้มาใหม่ต่อทันที"ไปหาอะไรกินกันไหม" เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลานิดหน่อยก่อนที่งานจะเริ่มแม็กเครย์หันมาถามกึ่งชวนลิตาพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปทางโซนบาร์อาหาร"ก็ดีค่ะ" เธอเดินตามแม็กเครย์ไปที่บาร์อาหารโดยไม่อิดออด เพราะตอนนี้เธอเองก็เริ่มหิว"คุณผู้หญิงรับเครื่อ

  • เด็กฝึกงานของแม็กเครย์    บทที่ 31 ตัวหลอก

    -หลายชั่วโมงต่อมา-ในขณะที่ลิตากำลังแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจกเงาเพื่อเตรียมจะออกงานสังคมกับแม็กเครย์ซึ่งก็จวนจะแล้วเสร็จ เธอหยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมาจากกล่องสีขาว สร้อยที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิดแต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสนำมันมาสวมใส่ ส่วนกล่องสีขาวนั้นเธอพึ่งจะมาซื้อทีหลังตอนที่เธอโตแล้ว สองมือบางจึงบรรจงสวมสร้อยดังกล่าวที่ลำคอระหง"แต่งตัวเสร็จรึยัง" แม็กเครย์อยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มเดินมาหยุดที่ตรงหน้าลิตา"เสร็จแล้วค่ะ" เธอก้มดูความเรียบร้อยที่เครื่องประดับแล้วจึงเงยหน้ามองเจ้าของดวงตาสีอำพันซึ่งกำลังจ้องมองมาที่สร้อยของเธอราวกับมีข้อสงสัย"สร้อยเส้นนี้ของลิตาเหรอ" เขารู้สึกคลับคล้ายคลับคลากับตราสัญลักษณ์ที่บนล็อกเกตซึ่งคล้ายกับตราประจำตระกูลที่เขารู้จัก"ค่ะ มันเป็นสร้อยที่ติดตัวหนูมาตั้งเกิด"Rrrr Rrrrไม่ทันที่แม็กเครย์จะได้ถามอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็แผดเสียงดังจากกระเป๋ากางเกงสแล็ก ทำให้เขารีบคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาเปิดหน้าจอดูก็พบว่าคนในสายคือไมเคิล"ครับคุณปู่"[แกแต่งตัวเสร็จรึยัง]"เสร็จแล้วครับ"[นึกว่าแกจะเบี้ยว งั้นเดี๋ยวเจอกันที่หน้างาน]"ครับ" เขาตอบรับสั้นๆ แล้วจ

  • เด็กฝึกงานของแม็กเครย์    บทที่ 30 รู้ทั้งบริษัท

    "ฉันไม่ชอบพวกที่แส่เรื่องของคนอื่น" มีหรือที่คนอย่างเขาจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับบริษัทของตัวเอง ไม่ว่าเรื่องไหนก็ไม่พ้นสายตาแหลมคมของเขาไปได้ แล้วยิ่งเป็นคนในบริษัทมาวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเขา มีหรือที่เขาจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ"..." เธอได้แต่ทำหน้าเหวอกับการกระทำของแม็กเครย์ ถึงเธอจะมีปากเสียงเล็กๆ น้อยๆ กับพวกเขาเหล่านั้น แต่ก็ไม่ได้ถึงกับอยากให้พวกเขาโดนไล่ออกอย่างกะทันหันแบบนี้ ทุกคนก็ต้องกินต้องใช้เงินกันทั้งนั้น"ลงมาได้แล้ว เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบพูดซ้ำ" แม็กเครย์พูดจบเขาก็ลงจากรถไปทันทีโดยมีเข็มทิศเป็นคนเปิดประตูให้ ทำให้เธอต้องรีบลงจากรถตามคำสั่งของเขาทันทีที่เธอลงจากรถ สายตาหลายคู่จับจ้องมาทางเธอและแม็กเครย์ รวมไปถึงทุกคนในแผนกต้อนรับ ทำเอาร่างบางรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว ไม่ต้องสาธยายให้ยืดยาวใครเห็นก็เข้าใจได้ทันทีว่าเธอกับประธานของบริษัทจะต้องมีความสัมพันธ์กันและเมื่อแม็กเครย์เดินหายเข้าไปในลิฟต์ของผู้บริหาร เธอเองก็ปลีกตัวแล้วเดินไปรวมกับทุกคนในแผนกทันที"ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยน้า ว่าคบอยู่กับท่านประธาน" รวีที่ทำเสียงอง้ำ แต่ทำเอาลิตารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่คนในแผนกยังคงเหมือนเดิม

  • เด็กฝึกงานของแม็กเครย์    บทที่ 29 คุยๆกันอยู่

    "ไว้เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง นี่น้ำอิงแล้วก็อีกคนบะหมี่เพื่อนของหนูค่ะ" ลิตารีบแนะนำเพื่อนของเธอกับแม็กเครย์เพื่อเป็นการตัดบทไม่อยากให้สองสาวถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเธอในตอนนี้"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ" ทั้งคู่จึงยกมือไหว้หนุ่มหล่อที่มากับเพื่อนของพวกเธออย่างนอบน้อม"งั้นหนูขอแยกกับคุณตรงนี้เลยนะคะ""เสร็จแล้วก็โทรบอก” แม็กเครย์บอกลิตากึ่งออกคำสั่งสั้นๆ แล้วจึงปลีกตัวออกไปปล่อยให้ทั้งบะหมี่และน้ำอิงมีแต่คำถามที่อยากรู้อยากเห็นใจจะขาด"ไปร้านชาบูด่วนๆ" บะหมี่รีบหันไปบอกสองสาว"ใช่!" คำพูดเสริมของน้ำอิง ทำเอาลิตาเกาหัวด้วยความรู้สึกหลากหลายในตอนนี้ แล้วจึงรีบเดินตามเพื่อนสาวทั้งสองไปติดๆ"แล้วนี่ทำไมแกถึงได้มาด้วยกันกับคุณแม็กเครย์ล่ะ" หลังจากสาวๆ สั่งชุดชาบูบุฟเฟต์แบบจัดเต็ม น้ำอิงก็รีบโพล่งถามลิตาตรงๆ"คือ...ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายพวกแกยังไงดี" เธอไม่อยากจะให้เพื่อนมาเดือดร้อนด้วย ถ้ารู้ถึงต้นเรื่องทั้งหมด เรื่องราวมันอีนุงตุงนังเกินกว่าจะเล่าได้"หรือว่า เขามาจีบแก""เออ นั่นนะสิ เด็กฝึกงานสวยขนาดนี้ เจ้าของโรงแรมจีบก็คงไม่แปลกมั้ง" ทั้งสองก็แค่เดาๆ ไปตามตามที่เห็น ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน พอพนักงาน

  • เด็กฝึกงานของแม็กเครย์    บทที่ 28 มุมอ่อนโยน

    ลิตาที่ยังไม่ตอบตกลงกับเพื่อน เธอจึงเงยหน้ามองไปยังฝั่งตรงข้าม ก็พบว่าแม็กเครย์กำลังจ้องมองมาทางเธอพอดี"คุณ""มีอะไร" คำถามนิ่งๆ แต่ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับตะกุกตะกัก"คือ...พรุ่งนี้ หนูขอออกไปเจอเพื่อนๆ หน่อยได้ไหมคะ" เสียงหวานเล็กพยายามอ้อนชายหนุ่ม"ก็ไปสิ ฉันล่ามโซ่เธอไว้เหรอ" เขายกผ้าขึ้นมาเช็ดปากแล้วให้คำตอบเธอ แต่ฟังคำตอบแล้วดูเหมือนยียวนยังไงชอบกล"ก็คุณบอกนี่คะ ว่าจะไปไหนให้รายงานคุณด้วย""หึ...จำได้ก็ดี แล้วหายเจ็บเท้าแล้วเหรอ""ค่ะ ดีขึ้นแล้ว คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะหายดี" ใบหน้าหวานรูปไข่ตอบชัดถ้อยชัดคำด้วยความดีใจที่มาเฟียหนุ่มจะอนุญาตให้เธอได้ไปเจอเพื่อนๆ คนตัวเล็กจึงตอบตกลงเพื่อนๆ ในไลน์กลุ่มทันทีวันต่อมา ลิตาที่แต่งตัวอยู่หน้ากระจกเสร็จแล้ว ก็กวาดสายตามองดูภายในห้องก็ไร้เงาของแม็กเครย์ ทั้งที่ก่อนอาบน้ำก็เห็นเขาอยู่ในห้อง หลังจากแต่งตัวเสร็จเธอจึงลงมาชั้นล่างของคฤหาสน์"เอ่อ ป้าเจียนเห็นคุณแม็กเครย์ไหมคะ""น่าจะอยู่ที่แถวสนามหญ้านะคะ เห็นบอกว่าจะไปให้ข้าวแบล็กกับบราวน์"ลิตาได้ยินดังนั้น จึงเดินไปที่สวนหย่อมซึ่งอยู่ด้านข้างคฤหาสน์ เธอเห็นแม็กเครย์กำลังลูบหัวและเล่นกับเจ้าตูบด้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status