"ทำบ้าอะไรของเธอวะ ชอบนักหรือไงที่ให้ผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้!" เขาดันใบหน้าสวยออกพลางใช้หลังมือเช็ดลิปสติกออกจากริมฝีปากลวกๆ ขณะที่เจ้าของการกระทำเมื่อครู่หัวเราะร่วนราวกับมันเป็นเรื่องตลก "ชอบจัง..." มิกิเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วหันไปยิ้มให้ก๊วยเจ๋ง เธอยื่นมือไปเกลี่ยริมฝีปากหนาอย่างอ่อนโยนแล้วเลื่อนมือลงไปวางบนหน้าอกแกร่ง "รู้ไหมว่าเจ๋งเหมือนไลลากับพี่แม็กมาก...แต่ก็ไม่ได้เหมือนไปหมดซะทุกอย่าง เพราะเจ๋ง.." เธอลากนิ้วชี้ลงไปเรื่อยๆและหยุดไว้ตรงกลางระหว่างร่องอก มองมัดกล้ามเนื้อภายใต้เสื้อเชิ้ตด้วยสายตาที่อยากได้มันมาครอบครอง "เพราะเจ๋งเป็นได้แค่ลูกแมว ไม่ใช่เสือ"
Lihat lebih banyakบทนำ
กริ่ง!!..
นาฬิกาปลุกที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงแผดเสียงร้องดังขึ้นเมื่อถึงเวลาที่ตั้งไว้ เสียงของมันช่วยปลุกให้ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายตื่นขึ้นมา ใบหน้าเกลี้ยงเกลาบิดเบี้ยวด้วยความรำคาญก่อนที่จะยื่นมือไปปิดมัน
"อื้อ~ เจ๋งจะรีบลุกไปไหนคะ นอนต่อสิ" เสียงหวานใสของคนข้างกายเขาเอ่ยถามในตอนที่ก๊วยเจ๋งลุกขึ้น ชายหนุ่มปรายตามองเจ้าของคำถามนั้นด้วยหางตา ก่อนจะดึงสายตากลับมาแล้วขยับไปนั่งพิงหัวเตียงในท่ายกเข่าขึ้นชันข้างหนึ่ง เขาหยิบบุหรี่ในซองขึ้นมาคาบไว้
"กลับไปได้แล้ว วันนี้ฉันมีธุระ"
"เสร็จแล้วก็จะไล่แบบนี้เลยเหรอคะ" อิงฟ้ามองเจ้าของคำพูดแสนเย็นชาด้วยความน้อยใจ เธอกอดคอก๊วยเจ๋งไว้หลวมๆ แล้วก้าวขึ้นไปนั่งคร่อมหน้าตักชายหนุ่มในขณะที่ร่างกายของทั้งสองเปลือยเปล่าเหมือนกัน หวังจะใช้ร่างกายรั้งชายหนุ่มไว้
"ออกไป"
"ทำไมล่ะคะ เมื่อคืนเราก็สนุกด้วยกันจนถึงเช้านิ~"
"..." ก๊วยเจ๋งปรายตามองอิงฟ้าเพียงนิด ก่อนจะดันตัวเธอออกไปแล้วก้าวลงจากเตียง เขาหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่แล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่ง หยิบโทรศัพท์มือถือและบุหรี่เดินออกไปหน้าตาเฉยโดยไม่พูดอะไร
"เดี๋ยวสิคะ ใจคอจะทิ้งกันไปแบบนี้จริงๆเหรอ" อิงฟ้ารีบวิ่งไปกอดชายหนุ่มไว้ในตอนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องนอน ทำให้ก๊วยเจ๋งต้องหยุดชะงักฝีเท้า เขาค่อยๆหันกลับไปมองอิงฟ้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า แล้วพิงกรอบประตูยกมือขึ้นมากอดอกมองเธอ
"ทะ..ทำไมคะ"
"เธอควรจะรู้ไว้นะ"
"...อะไรคะ" อิงฟ้าถามกลับอย่างสงสัย เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับก๊วยเจ๋งหลังจากที่เพื่อนสาวแนะนำให้รู้จักกับเขาที่ผับเมื่อคืนนี้
"หึ!" ก๊วยเจ๋งแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันแล้วยื่นมือไปลูบแก้มนวลเบาๆ ทำให้อิงฟ้าเคลิ้มไป
"อ๊ะ!!" ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกมือหนาบีบแก้มปากอย่างแรงจนต้องยกมือขึ้นมาแกะมือหนาออกแต่ก๊วยเจ๋งกลับไม่ยอมปล่อย
"ฉันไม่ชอบกินของซ้ำสอง" ว่าจบก็สะบัดมืออย่างแรงจนใบหน้าสวยของอิงฟ้าสะบัดไปด้วย
ปึก!
"หมดหน้าที่เธอแล้ว" ซองสีน้ำตาลถูกโยนลงบนโต๊ะข้างหัวเตียงอย่างไม่มีเยื่อใยก่อนที่เจ้าของการกระทำแสนเย็นชาจะเดินไปนั่งสูบบุหรี่บนโซฟาอย่างสบายใจเฉิบ เขาไม่ได้เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนี้ เป็นเธอเองต่างหากที่เดินเข้ามาเสนอตัวให้เขา ควันสีขาวถูกพ่นออกมาลอยคลุ้งในอากาศ ก๊วยเจ๋งปรายตามองอิงฟ้าเพียงนิด ในขณะที่หญิงสาวกำหมัดแน่นอย่างเคียดแค้นกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ
"เฮ้อ~" ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกอย่างเบื่อหน่าย มือหนายกขึ้นมานวดคลึงขมับเบาๆ ทอดสายตามองไปข้างนอกระเบียงอย่างไร้จุดหมาย "น่าเบื่ออะไรแบบนี้วะ!" กรามแกร่งขบเข้าหากันจนขึ้นสัน
@สนามแข่งรถ
"โว่ว!!" เสียงกรีดร้องสอดประสานเสียงโห่ร้องดังก้องสนามแข่งรถ คนดูข้างสนามต่างร้องเรียกชื่อนักแข่งที่ตัวเองชอบและต่างชูป้ายชื่อเชียร์สุดฤทธิ์ ในขณะที่รถยนต์หรูขับเคลื่อนเข้ามาประจำจุดสตาร์ท ทั้งหมดเกือบสิบคันด้วยกัน
กึก!
เสียงหน้ากากบังลมถูกปิดลงอย่างแรง พร้อมกับสายตาโฉบเฉี่ยวที่จ้องมองไฟสัญญาณตรงหน้า ขณะเดียวกันเท้าก็เหยียบคันเร่งไปด้วย มือเรียวภายใต้ถุงมือหนังกำพวงมาลัยแน่น เสียงพ่นลมหายใจดังขึ้นเบาๆ ภายในรถยนต์ที่ภายในมีเพียงเบาะที่นั่งคนขับที่เดียวเท่านั้น
ติ๊ง!
บรึ้น!!...
ทันทีที่เสียงสัญญาณดังขึ้นรถแข่งทุกคนก็ต่างออกตัวไปด้วยความเร็ว ต่างคนต่างเร่งความเร็วเพื่อจุดหมายเดียวคือเส้นชัยและต่างต้องการทำเวลาให้น้อยที่สุด แข่งทั้งห้ารอบด้วยกัน
"..หึ!" เสียงแค่นหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆ ภายในรถสปอร์ตหรูคันสีแดงที่ขับนำมาเป็นคันแรกด้วยความเร็ว
"โว่ว..!!" เสียงโห่ร้องยังคงดังก้องสนามเมื่อรถแข่งทั้งหมดเข้ารอบที่สามแล้ว และยังคงเป็นรถสปอร์ตคันสีแดงที่นำเพื่อนอยู่
บรึ้น!...
"โว่ว!!" เสียงโห่ร้องตะเบ็งเซ็งแซ่ขึ้นอีกครั้งเมื่อการแข่งขันจบลง โดยรถสปอร์ตคันสีแดงเข้าเส้นชัยไปก่อนเพื่อน ธงลายหมากรุกสะบัดไปมาเบาๆ เมื่อรถทุกคันเข้าเส้นชัย รถแข่งทุกคันถูกขับไปจอดเรียงกันอยู่หลังเส้นชัย
"เฮ้อ~" ร่างบอบบางก้าวลงจากรถพร้อมเสียงถอนหายใจเบาๆ เธอถอดหมวกกันน็อกออกจากศีรษะทำให้ผมดกดำสยายออกจากกัน เรียกเสียงกรีดร้องจากผู้ชมข้างสนาม มือเรียวหยิบแว่นตากันแดดสีดำสนิทขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินถือหมวกกันน็อกไปหาพี่เลี้ยงที่อยู่ขอบสนาม
"ไง.." เสียงเข้มของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น เขาโยนขวดน้ำดื่มให้หญิงสาว ก่อนจะเดินไปสวมกอดเธอและประคองใบหน้าสวยไว้
"อืม~ เป็นเพื่อนกันเขาทักทายกันด้วยการจูบเหรอ?"
"กับเพื่อนคนอื่นอาจจะแค่จับมือ แต่สำหรับกิพีไม่อยากจับ แต่อยากจูบมากกว่า" ภารันแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะรับหมวกกันน็อกจากมือมิกิมาถือเอง
"เมื่อไหร่จะเลิกมาแข่งรถแบบนี้สักที พีเป็นห่วงนะ มันอันตรายมากด้วย" ภารันหย่อนสะโพกพิงกระโปรงรถ กอดอกมองหน้ามิกิ ในขณะที่เธอยืนเท้าเอวมองไปที่รถแข่งคู่ใจก่อนถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อภารันขึ้นมา
"อื้อ~" ไม่เปิดโอกาสให้ภารันได้พูดอะไร มิกิก็โน้มตัวลงไปจูบกลีบปากหยักได้รูปเบาๆ แล้วเลื่อนแว่นตาลงจนทั้งสองได้สบตากันตรงๆ
"ถ้าอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ พีอย่าพูดคำนั้นกับกิอีก.." มิกิแสยะยิ้มมุมปากแล้วค่อยๆปล่อยคอเสื้อภารัน เธอเสยผมขึ้นลวกๆ แล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองภารันอีกครั้ง "ตอนเย็นเจอกันที่เดิมนะ อยากไปนั่งฟังเพลง"
"หึ..ได้ถ้าเพื่อนต้องการแบบนั้น"
"หึ.."
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต
Komen