Mag-log inShare
เธอคนนั้น
Huling Na-update:
2025-09-19 19:27:00“อุ๊บ! อ้วกกกก โอ้ก ๆ แอวะ!”
เป็นเสียงอาเจียนของลมหนาวในตอนเช้าอีกวัน เธออ้วกอีกแล้ว อ้วกเอาน้ำใส ๆ ออกมาจนหมดไส้หมดพุง จนตอนนี้ทรุดลงข้างชักโครก น้ำหูน้ำตาไหลเต็มไปหมด เธออ้วกจนแทบไม่มีแรงจะหายใจแล้ว…เมื่อคืนเธอนอนกอดเขาทั้งคืน อาการเวียนหัวแล้วอยากอาเจียน ก็หายไปเหมือนปลิดทิ้ง เป็นคืนแรกที่เธอหลับสนิทตั้งแต่ที่เขาบินไปจีน แต่ตอนนี้เขาไปไหนแล้วล่ะ? ทำไมตื่นมาแล้วถึงไม่เจอนะ? ออกไปไหนตั้งแต่เช้าขนาดนี้?
เธออาการดีขึ้นเล็กน้อยพอที่จะทรงตัวได้ ร่างบางก็พยายามเดินเซซ้ายเซขวากลับมาพักที่เตียง พร้อมกับรีบคว้าหมอนที่เขาใช้หนุนนอนเมื่อคืนมาสูดดม กลิ่นยาสระผมอ่อน ๆ ของเขาทำให้อาการเวียนหัวของเธอดีขึ้นมาก มือเรียวค่อย ๆ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อนที่จะกดเบอร์โทรหาเขาทันที
ตุ๊ด ๆ ไม่รับสาย…เขาทำอะไรอยู่ถึงไม่ยอมรับสายเธอ? ปกติแม้จะยุ่งแค่ไหนเขาก็ต้องรับโทรศัพท์เธอก่อนเสมอ เริ่มผิดปกติแล้ว! คนตัวเล็กเริ่มมีอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมา ช่วงนี้เธอยิ่งเหนื่อยและหงุดหงิดง่ายเสียด้วย แต่โชคดีที่พอกดโทรครั้งที่สองซุนกดรับสาย
[ฮัลโหลครับ]
Pinakabagong kabanata
เพื่อน(รัก)กัน ตอนพิเศษ
3 ปีผ่านไป…"ปะ ป๊า ยูหนายอ่า~"เสียงเรียกยานคางจาก ‘โซล’ เด็กชายวัยสามขวบพยานรักของเขาและเธอ ที่รูปร่างน่าตาถอดแบบออกมาจากผู้เป็นพ่อเด๊ะ อย่างกับพิมพ์เดียวกันทั้งจมูก ปาก ตา คาง รูปหน้า ผิวพรรณและส่วนต่าง ๆ เรียกได้ว่าหอบมาจากเขาหมดเลย แต่นิสัยกลับได้ผู้เป็นแม่มาเต็ม ๆ ทำเอาเขาจากที่หลงคุณแม่ว่าหนักแล้ว หลงลูกยิ่งหนักเข้าไปอีก…"ป๊าอยู่ในห้องน้ำครับบบบบ~""หนูขอเข้าด้ายม้ายยย~""ได้ครับ ป๊าไม่ได้ล็อค"เด็กชายตัวน้อยน่าตาน่ารัก เดินดุ๊กดิ๊ก ๆ เข้ามาในห้องน้ำ พร้อมกับปีนป่ายขึ้นไปนั่งบนตักของผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่บนชักโครก ด้วยท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาเขาอดใจไม่ไหวต้องก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายฟอดใหญ่“ฟอดดดดด” คนอะไรไม่รู้ ติดพ่อสุด ๆ ไปไหนทำอะไรเป็นต้องตามเขาไปทุกที่…"ปะป๊าา หนู คะ คิดถึง ปะป๊าา~~^^"^^โอ้ยตาย ทำไมลูกเขาถึงขี้อ้อนน่ารักขนาดนี้นะ เอะอะก็คิดถึง เอะอะก็บอกรักป๊า เขานี่ใจละลายเป็นไอติมแล้ว อรั้ยยย…"หืม~ป๊ามาเข้าห้องน้ำแป๊บเดี
เพื่อน(รัก)กัน บทส่งท้าย
1 เดือนผ่านไป… กลางดึก"อื้อ~"ลมหนาวที่ตอนนี้พยายามลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยได้ เพราะจะปวดหลังปวดซี่โครงบ่อยมาก ยิ่งท้องโตยิ่งปวดทรมานแบบสุด ๆ การเป็นแม่คนนี่ต้องเหนื่อยและทรมานขนาดนี้เลยหรอ จะนอนก็นอนไม่ได้ หายใจก็เหมือนหายใจไม่เต็มปอด"ฮึก~ๆ " เสียงสะอื้นเบา ๆ จากว่าที่คุณแม่ ตอนนี้อยู่ดี ๆ เธอก็อยากร้องไห้ออกมาซะงั้น"อื้อออ~หนาวเป็นไรอ่ะ?"เสียงอู้อี้ของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ การขยับตัวของลมหนาวทำให้เขาตื่นขึ้นมาอีกคน"เป็นอะไรคะ? ปวดท้องหรอ!? ไปหาหมอไหม!!?"พอเขาปรับสายตาได้ ก็เห็นว่าเธอที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่นั้น กำลังร้องไห้ มือข้างหนึ่งลูบท้องส่วนมืออีกข้างก็กดเอวด้านหลังไว้จนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้"ฮึก~ปะ เปล่า หนาวแค่ปวดหลังนอนไม่ได้""โอ๋ ๆ มานี่มา" เขาพูดจบก็ขยับไปนั่งซ้อนหลัง ก่อนที่จะค่อย ๆ นวดหลังให้เธอเบา ๆ ด้วยท่าทีเอาใจใส่" ซุนขอโทษนะ ซุนไม่สามารถอุ้มท้องแทนหนาวได้ ซุนรู้นะว่าหนาวทั้งเหนื่อยทั้งทรมาน เดี๋ยวแพ้ท้องเดี๋ยวปวดหลังปวดท้อง หนาวคงลำบากน่าดู "เขาพูด
เพื่อน(รัก)กัน เหล่ากงตัวจริง
หลังจากไปทำบุญให้ม๊าเสร็จเรียบร้อย ทั้งเขาและเธอก็ต้องกลับไปเหยียบบริษัทของป๊าซุนอีกครั้ง เพื่อเคลียร์เอกสารขายหุ้น และเคลียร์เรื่องต่าง ๆ ให้เรียบร้อย มือเรียวกุมมือเขาไว้แน่นเป็นการให้กำลังใจ และเพื่อให้เขารับรู้ว่าเธอจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่ข้างเขาเสมอ…เธอคิดว่าเขาคงรู้สึกไม่ดีเท่าไร ที่ต้องกลับมาเจอกับผู้เป็นพ่อที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น…"หืม~ ซุนโอเคน่า"เขาหันมายิ้มให้เธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้น เขารับรู้ถึงความเป็นห่วง และกังวลของคนตัวเล็ก เธอคงจะคิดว่าการมาเจอผู้ชายคนนั้นในครั้งนี้ จะทำให้เขากลัวหรือรู้สึกไม่โอเคสินะ เปล่าเลย… เขารู้สึกเฉยมาก เขารู้สึกดีด้วยซ้ำที่จะได้ตัดขาดกับผู้ชายคนนี้สักที คนที่ไม่สมควรเรียกตัวเองว่าพ่อแบบนั้น เมื่อพวกเขาทั้งสองก้าวขาเข้ามาในบริษัท ทุกคนก็ต่างวิ่งเข้ามาทักทาย"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณซุน/คุณลมหนาว"ก่อนที่จะโค้งตัวทำความเคารพ จนเขาและเธอจะรีบห้ามเอาไว้"ไม่ต้องครับ ผมไม่ใช่บอสของที่นี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้""คุณซุนจะไปจริง ๆ หรอครับ?""ใช่ครับ"เขาส่งยิ้มให้กับพน
เพื่อน(รัก)กัน ฟ้าหลังฝน
เมื่อพายุเเห่งการสูญเสียที่โหมกระหน่ำสงบลง หลังจากงานศพของแม่ผู้เป็นที่รักได้ผ่านพ้นไปทำให้เขาเริ่มปลง สภาพจิตใจค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ เพราะได้รับกำลังใจและพลังบวก จากคนรอบข้างโดยเฉพาะ ลมหนาว และสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้เขาอยากกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่นั่นก็คือ ‘ลูกเมีย’ เขาอยากปกป้องและดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด…"ทำไมเล็บเท้ายาวจังเลยล่ะหนาว?"ร่างสูงที่ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าก้มถูสบู่อาบน้ำให้เธอ ตอนนี้เธอท้องโตขึ้นมาก จริง ๆ เธอก็อาบเองได้แหละ แต่เขาไม่ยอมน่ะสิ ทำอย่างกับเธอเป็นอัมพาต อาบน้ำก็จะอาบให้ เธอเข้าห้องน้ำก็มานั่งเฝ้า ไม่ยอมให้เธอห่างกายเลยแม้แต่นิด ส่วนเหตุผลที่ได้รับก็คือกลัวเธอลื่นล้มบ้างแหละ กลัวโน่นนี่นั่น สรุปคือกลัวจนเธอไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีเดียว"ยังไม่ได้ตัดมาสักพักแล้ว ขี้เกียจก้ม"เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือบีบแชมพู แล้วนวดผมให้เขาอย่างเบามือ ตอนนี้คนหนึ่งก็คุกเข่าก้มลงพื้นถูตามซอกเท้าให้เมียสุดที่รัก ส่วนอีกคนก็ใช้มือสองข้างขยี้ผมให้ เป็นภาพที่ดูแล้วอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ต่างคนต่างรักและเอาใจใส่กันและกัน&he
เพื่อน(รัก)กัน คนเก่ง
"หนาวจริง ๆ ใช่ไหม? หนาวอย่าทิ้งซุนไปไหนนะ ซุนขอโทษ อย่าทิ้งซุนไปนะ ซุนไม่เหลือใครแล้ว ฮึก~ๆ ฮือออ ๆ ๆ ๆ"ซุนร้องไห้โฮ ปากเพียงพร่ำขอโทษเธอและขอร้องให้อยู่กับเขาอย่าทิ้งเขาไป ตอนนี้ซุนเหมือนคนหมดที่พึ่งทางใจ ทุกอย่างในชีวิตของเขาราวกับพังทลายลงจนหมดสิ้น เขาสูญเสียผู้หญิงที่รักคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ การจากลาที่ไม่อาจกลับมาพบเจอกันได้อีก มันทรมานจนเขาไม่อยากจะหายใจต่อเลยด้วยซ้ำ แต่ทว่า…"ฮึก~โอ๋ๆ หนาวอยู่นี่แล้วนะ ไม่เป็นอะไรนะคนเก่ง"เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและหยดน้ำตาไว้ เธอเสียใจมากแต่ตอนนี้เธอต้องเป็นหลักยึดเหนี่ยวจิตใจให้กับเขา เธอจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาดมือบางลูบผมร่างสูงในอ้อมกอดที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดอย่างเบามือ ทำให้เธอรู้ว่าเขาปล่อยปะละเลยตัวเองแค่ไหน เส้นผมสั้นที่เคยนุ่มสลวยมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ตอนนี้กลับแข็งกระด้าง กลิ่นแปลก ๆ ราวกลับว่าไม่ได้ทำความสะอาดมาสักพัก ตอนเธอไม่อยู่เขาใช้ชีวิตเละเทะแค่ไหนกันนะ?"ฮือ ๆ ๆ ซุนขอโทษ ๆ ๆ ถ้าซุนบอกหนาวเร็วหน่อยหนาวก็คงไม่ต้องเสียใจ ฮึก ~ซุนมันขี้ขลาดเอง~" เขายังคงร้องไห้ไม่หยุด
เพื่อน(รัก)กัน สูญเสีย
“ม๊า~” ลมหนาวที่พอตั้งสติได้ เธอก็รีบจองตั๋วบินกลับทันที!เท้าสองข้างก้าวเข้ามาในงานฌาปนกิจศพ ของผู้เป็นแม่ของเพื่อนสนิท ที่เป็นอดีตแฟนและเป็นทั้งพ่อของลูกเธอ บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ดวงตากลมโตที่ตอนนี้มีน้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้าตา นี่เธอมาช้าไปงั้นเหรอ? เธอยังคิดว่าจะรอท่านกลับมา เธออยากจะบอกลาท่านด้วยตัวของเธอเอง แต่คงไม่มีโอกาสนั้นแล้วสินะ คนที่รักและเอ็นดูเธอประดุจดั่งแม่อีกคน ได้จากเธอไปแล้วงั้นเหรอ…"ฮึก~ ม๊า หนาวมาหาม๊าแล้วนะ ฮึก ฮือออ~"เธอเดินเข้าไปทิ้งตัวลงอย่างคนหมดแรง น้ำตาไหลอาบสองแก้ม มือบางค่อย ๆ ลูบโลงศพเบา ๆ พร้อมกับวางใบหน้าแนบชิด เพียงหวังให้คนที่นอนอยู่ภายในรับรู้ถึงการมาของเธอ"หนาวลูก ฮึก~ " ร่างของผู้เป็นแม่โผลเข้ากอดลูกสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ด้วยความคิดถึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจ"หนูท้องหรอ? ทำไมหนูไม่คิดจะบอกแม่เลย!?"คนเป็นแม่จับไหล่เธอแน่น นี่ลูกเธอท้องโตขนาดนี้ ยังไม่ยอมบอกคนเป็นแม่เลยหรือนี่?"หนาวท้อง 7 เดือนกว่าแล้วค่ะแม่" มือเรียวรีบยกขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนที่จะยอมบอกเร
Maaari mong magustuhan
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย32.3K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี60.6K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.28.6K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.7K viewsone secret ดีลแลกรัก
เดย์ไลลา3.9K viewsคุ้งเสน่หา
เตชิตา106 viewsปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ
Sun Su797 viewsรักหมดใจยัยตัวอ้วน
พันธกา มัสญาภา มัสยาปลา78 views
