<29> โจรภูเขาปรากฏตัว

รุ่งอรุณของวันใหม่มาเยือนพร้อมกับความรู้สึกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย มื้ออาหารแสนอร่อยเมื่อคืนได้ทลายกำแพงน้ำแข็งบาง ๆ ที่กั้นระหว่างคนทั้งสองลงไปได้บ้าง แม้ว่าความเข้าใจผิดจะยังคงสูงตระหง่านเช่นเดิมก็ตามที กงหยางเหวินรู้สึกหวาดกลัวเจิ้งเฟิงเยวี่ยน้อยลงเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกกระอักกระอ่วนใจในสถานะปรมาจารย์จอมปลอมของตนเองมากขึ้นเป็นทวีคูณ

การเดินทางของพวกเขาดำเนินต่อไป เส้นทางเริ่มทวีความทุรกันดารมากขึ้น สองข้างทางไม่ได้เป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ แต่กลับกลายเป็นป่าทึบที่รกครึ้มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ แสงแดดส่องลงมาได้เพียงรำไร ทำให้บรรยากาศดูอึมครึมและน่าขนลุกอย่างประหลาด

ในฐานะผู้ประพันธ์เรื่องราวแนวนี้มานับไม่ถ้วน สัญชาตญาณของกงหยางเหวินก็เริ่มส่งเสียงเตือนภัยดังลั่นอยู่ในหัว

‘ป่าทึบ เส้นทางคับแคบ บรรยากาศเงียบสงัดผิดปกติ นี่มันฉากในตำราสำหรับการดักซุ่มโจมตีชัด ๆ’

“ท่านเจิ้ง...” เขาเอ่ยขึ้น ทำลายความเงียบ “ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีกับที่นี่เลย มันดูเงียบเกินไป”

เจิ้งเฟิงเยวี่ยชะลอม้าลงเล็กน้อย เขากวาดสายตามองไปรอบตัวด้วยแววตาที่คมกล้า “ข้าก็รู้สึกได้เช่นกัน” เขากระซิบตอบ “มีไอสังหารจาง ๆ ปะปนอยู่ในอากาศ”