Share

แค้นฝังรัก
แค้นฝังรัก
Penulis: ไรท์โส

Torch(1)

last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-21 15:32:00

ผับ KAI

ขณะที่ชายหนุ่มหน้าเข้มกำลังจูบแลกลิ้นกับหญิงสาวท่ามกลางไฟสลัว ๆ อยู่ในห้องวีไอพี จู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดเข้ามา เขาจึงหยุดชะงักแล้วหันไปที่ประตูพร้อมขมวดคิ้วหนาอย่างไม่สบอารมณ์

"โทษที คิดว่ามึงอยู่คนเดียว"ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาใหม่พูดพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ แล้วยกมือเกาท้ายทอย

"...." ชายหนุ่มไม่พูดอะไรได้แต่นั่งมองชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเดินมาที่โต๊ะ ด้วยสึหน้าที่มีคำถาม

"ไอ้ทอร์ชกูเจอเรวะ"เมื่อได้ฟังแบบนั้นหัวใจก็เกิดเต้นแรง เขากำหมัดแน่นพร้อมกับขบกรามจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมาที่ขมับ

"แต่ลักษณะเรดูแปลก ๆ ที่สำคัญตอนกูเข้าไปทัก เธอเหมือนกับจะจำกูไม่ได้"

"หึ"ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเลือกถามเพื่อนสนิทตัวเองกลับไป

"มึงเห็นมันที่ไหน"

"โรงพยาบาล"

"กับใคร"เขาถามต่อ

"กับผู้หญิงแก่ ๆไม่ใช่แม่เร"

"แล้วผัวมัน?"

"กูจะไปรู้เหรอ กูคุยได้ไม่กี่คำเรก็ถูกเรียกเข้าไปตรวจแล้ว"ชายหนุ่มหน้าเข้มนั่งนิ่งก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพ่นควันออกมา

"ไอ้ไวท์มึงทำยังไงก็ได้พาตัวนังนั้นมาหากู.."

"...กูจะได้ชำระแค้น"ว่าจบชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมเข้มก็ขบกรามแน่น

.

.

Torch

ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงหน้าห้องของอันอดีตเพื่อนของเรอา ปัจจุบันเธอก็เป็นคู่นอนของผมด้วย ผมยื่นมือไปกดกริ๊งที่หน้าประตู ไม่นานนักประตูก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างหญิงสาว

"พี่ทอร์ช ทำไมวันนี้มาเร็วจังล่ะคะ"อันเดินออกมาคล้องแขนผมแล้วเอ่ยเสียงหวาน

"เรอากลับมาแล้ว"หญิงสาวชะงักหันมาจ้องผมด้วยสีหน้าเลิ่กลั่กเล็กน้อย

"ระ เร กะ กลับมาแล้ว"

"ทำไมเธอต้องตกใจ"ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

" ปะ เปล่า อันแค่คิดไม่ถึงว่าเรจะกลับมา..พี่ทอร์ชเจอกับเรแล้ว?"

"ยัง แต่อีกไม่นาน..หึ"ว่าจบผมก็แสยะยิ้มร้าย

"พี่ทอร์ชคิดจะทำอะไร"

"...."ผมไม่ตอบเลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟากลางห้อง

"ตอนที่เรทิ้งพี่ไป ก็มึแต่อันที่อยู่ข้าง ๆพี่ อันยอมพี่ทุกอย่างแม้แต่..."

"เธออ้าขาให้ฉันเอง"ผมแทรกพูดขึ้น และนั้นก็เป็นเรื่องจริง

"ก็อันรักพี่..รักพี่มาตลอด"หญิงสาวสอดแขนเข้ามาคล้องแขนผมแล้วซบหน้าลงบนไหล่กว้าง

"...."ผมยกมือไปลูบที่หัวเธอ

"เมื่อไหร่พี่จะเปิดตัวว่าเรากำลังคบกันสักที"

"หึ"ผมกลั้วหัวเราะออกมาก่อนที่จะรั้งต้นคออันมาจูบอย่างดุเดือด ผมดูดริมฝีปากบนล่างของเธอหนัก ๆ แล้วขบจนทำให้ได้กลิ่นคาวเลือด

"อะ"ผมถอนจูบแล้วกระตุกยกยิ้มแล้วผลักร่างเล็กนอนราบลงที่บนโซฟา แล้วใช้มือหนากระชากเสื้อหญิงสาวจนขาดติดมือ ผมยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเต้าอกที่ไม่มีบราปกปิดแล้วก้มลงให้ลิ้นแตะที่ยอดปทุมถันก่อนที่ขบเม้มดูดดุนสลับทั้งสองข้าง

"อะ..อ้างงง"เสียงหวานคนใต้ร่างครางออกมาเบา ๆ หลังจากที่ผมเล่นกับยอดอกหญิงสาวจนพอใจแล้ว จึงหยัดกายขึ้นดึงกางเกงเธอลง แล้วล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงด้านหลังหยิบถุงยางอนามัยที่เตรียมไว้ขึ้นมา จากนั้นก็ปลดกางเกงทั้งนอกและในลงมาที่หน้าขาพอที่แก่นกายจะโผล่ออกมาได้ แล้วจัดการสวมใส่เกาะป้องกัน ก่อนที่จะจับขาเรียวอ้าออกกว้างแล้วเอาท่อนเอ็นของผมที่มีขนาดใหญ่แทรกเข้าไปในช่องแคบจนสุดลำในคราเดียว

"อะ อ๊ะ..."ปึก ปึก ปึก ปึก ผมเริ่มขยับสะโพกทันที ในขณะที่คนใต้ร่างครางไม่เป็นภาษา

"อ่า.."ปึก ปึก ปึก ปึก ผมเร่งจังหวะตอกเอวหนารัว ๆ เน้น ๆ

"อะ อ๊ะ พี่ทอร์ชอันเสียว.."

"อื้มมม"ผมเงยหน้าขึ้นมองเพดานพร้อมกับคำรามออกมา ปึก ปึก ปึก ปึก เวลาล่วงเลยไปเกือบชั่วโมงผมก็สำเร็จความใคร่ปลดปล่อยน้ำคาวใส่ไปในเกาะป้องกัน

"วันนี้นอนกับอันนะคะ"หญิงสาวเกาะแขนแกร่งขณะที่ผมกำลังรูดซิบกางเกงขึ้นแล้วติดกระดุมให้เรียบร้อย

"พรุ่งนี้มีธุระ"ว่าจบ ผมก็ดึงแขนออกแล้วหยัดกายลุกขึ้นจากโซฟา

"พี่ทอร์ชไม่ได้นอนค้างที่นี่เป็นอาทิตย์แล้วนะ"

"พูดมาก!"ผมตวาดใส่ด้ายความหงุดหงิด

"อันขอโทษ"ผมจ้องมองเธอที่ก้มหน้างุดแล้วเบือนหน้าไปลอบหายใจก่อนที่จะหันกลับมา

"เดี๋ยวฉันโอนเงินให้ อยากได้อะไรก็ไปซื้อเอา"อันเงยหน้าขึ้นแล้วลุกขึ้นมาเกาะแขนผม

"พี่ทอร์ชใจดีกับอันตลอดเลย"ว่าจบเธอก็เขย่งเท้ามาหอมแก้มผม

วันต่อมา

ขณะที่ผมเดินออกมาจากห้อง ก็ได้สวนกับพี่ชายต่างมารดาที่พักอาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ที่ถูกตกแต่งใหม่อย่างหรูหรา ผมกับพี่เหนืออยู่ชั้นเดียวกันซึ่งทั้งชั้นมึแค่สองห้อง นอกจากผมจะมีพี่ชายต่างมารดา ผมยังมีน้องสาวที่คลานตามกันมาอีกคนมีชื่อว่าดริฟ ซึ่งน้องสาวผมอยู่ชั้นเดียวกับพ่อแม่

"จะไปไหนแต่เช้า"พี่เหนือเอ่ยถามเสียงเรียบ.

"ไปบ่อน"นอกจากผมจะต้องดูแลผับแล้ว ผมยังเปิดบ่อนเล็ก ๆ ของตัวเองอีกด้วย

"เฮ้อ.."พี่ชายต่างมารดาพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ เพราะเขาไม่ชอบใจนักที่ผมเปิดบ่อน

"ไปล่ะ"ผมเลือกที่จะเดินหนีออกมาก่อนที่พี่ชายต่างมารดาจะบ่นผม

ผมขับรถมาถึงบ่อน ก็เข้าไปในออฟฟิศ ไอ้ชัยที่เป็นลูกน้องมือขวา ซึ่งผมมอบหมายให้มันช่วยดูแลบ่อนแห่งนี้แทนผม ในช่วงที่ผมไม่ว่างเข้ามา เดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสาร

"คุณทอร์ชครับ นี้คือรายชื่อลูกหนี้"ไอ้ชัยยื่นแฟ้มมาให้ผม

"นายเล็ก..กูไม่เห็นมันมานานแล้วหนิ"ผมอ่านรายชื่อลูกหนี้คนแรกแล้วหันไปพูดกับลูกน้อง

"ใช่ครับ มันน่าจะเลิกเล่นแล้ว และตอนนี้ก็กำลังหาเงินมาคืนเราอยู่"

"อืม"ผมผงกหัวรับแล้วก้มดูแฟ้มรายชื่อลูกหนี้ต่อ

____________________________________

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • แค้นฝังรัก   5 คนพ่อแม่ลูก nc20++(จบ)

    เขาว่ากันว่า...'ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ'หลังจากที่ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มาอย่างหนักหน่วง แทบเอาชีวิตไม่รอดแต่สุดท้ายฉันก็ผ่านมามันได้ และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วฉันมีสามี และลูกที่น่ารักของฉันทั้งสอง นั้นก็คือ รณ และทอยฉันรักน้องทอยราวกับลูกแท้ ๆ ให้ความรักเท่ากับรณ หนึ่งเดือน สองเดือนแรกหลังจากที่อันเสีย น้องทอยร้องไห้หาแม่ของเขาบ่อยมาก และดูเศร้า ไม่สดใสเหมือนก่อน บ่นคิดถึงแต่แม่ แต่ด้วยความรักและความอบอุ่นที่ฉันกับพี่ทอร์ชคอยโอบกอดเขาไว้ในยามที่เขาเศร้า ทำให้เด็กน้อยกลับสดใสได้ไม่นาน รณมักจะชวนพี่คุย ชวนพี่เล่น เวลาเห็นน้องทอยนั่งหงอยเหงา แม้จะเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่รณก็มีความผูกพันธิ์กับพี่ชายต่างมารดาราวกับพี่ชายแท้ ๆ จึงมีความรักและเป็นห่วงน้องทอยมากเป็นพิเศษพอเข้าเดือนสามน้องทอยก็กลับมาสดใสยิ้มแย้ม มีความสุขเหมือนเดิม ยังขอเข้าเฟรมถ่ายรูปกับฉันและพี่ทอร์ชให้วันแต่งงานด้วย ต่างจากรณลูกชายฉันขานั้นไม่ชอบเข้ากล้องจะอุ้มมาถ่ายด้วยกันก็ไม่ยอมงานแต่งของฉันไม่ได้จัดใหญ่โตเหมือนกับงานของอัน ฉันต้องการให้งานแต่งของฉันเป็นไปอย่างเรียบง่าย ตอนนี้ฉันกับพี่ทอร์ชก็ได้จดทะเบีย

  • แค้นฝังรัก   จุดจบ(54)

    ภาพในกล้องวงจรปิด...เวลา 17.20นอันเดินออกมาจากรั้วบ้านแล้วกำลังจะเปิดประตูรถที่จอดไว้หน้าบ้าน จู่ ๆ ก็มีรถยนต์อักคันขับเข้ามาจอดที่ท้ายรถของเธอ เจ้าของรถดังกล่าวลงมาแล้วเดินไปหาอัน วงจรปิดที่หน้าบ้านได้ถ่ายใบหน้าไว้ชัดเจน แน่นอนว่าชายหนุ่มคนนั้นก็คือ'นัน'อดีตแฟนเก่าของอันนั้นเอง ทั้งคู่เหมือนมีปากเสียง จนกระทั่งอันได้ตบเข้าที่ใบหน้านันอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มโกรธ จึงผลักอันจนร่างเซ แล้วชักปืนที่เอวออกมา ราวกับขมขู่ให้อันมอบกระเป๋าที่สะพายอยู่ให้ ระหว่างที่อันกำลังจะส่งกระเป๋าให้กับนัน อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนใจ เอากระเป๋าฟาดไปที่ใบหน้าอดีตแฟนเก่าแล้วหันหลังวิ่งหนี ปัง! นันที่กำลังโมโหสุดเดือดจึงลั่นไกยิงไปที่แขนอัน แต่อาจจะแค่ถาก ๆ อันก็วิ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ กล้องวงจรปิดอีกตัวบันทึกภาพต่อ เห็นอันวิ่งหนีสุดชีวิต ขณะที่นันก็วิ่งตามไปติด ๆ เธอวิ่งอย่างรนรานทำให้พลาดล้มลง แล้วศีรษะฟาดเข้าที่พื้นอย่างแรง จากนั้นเธอก็สลบไป จนนันมาถึงตัวเธอก็ใช้เท้าเขี่ยร่างอันที่นอนแน่นิ่ง ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าอันขึ้นมา แล้วหยิบของมีค่าไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ ที่อันสวมใส่ ทั้งหมดที่เห็นทำให้ฉัน

  • แค้นฝังรัก   จับมือไว้ให้แน่น(53)

    สามวันต่อมา...ตอนนี้หมอให้น้องรณกลับบ้านได้แล้วหลังจากที่อาการน้องดีขึ้น หมอกำชับว่าให้น้องรณอยู่ในพื้นที่อบอุ่นสวมใส่เสื้อผ้าหนา ๆ เพราะช่วงนี้อากาศยังเย็นอยู่ พี่ทอร์ชได้บอกกับหมอไปว่า"ผมจะพาลูกกลับไปอยู่กรุงเทพแล้วล่ะครับ"ใช่แล้ว สรุปฉันตัดสินใจที่จะไปกับพี่ทอร์ชด้วยความที่เขาอ้อนวอนทุกวันจนฉันใจอ่อน"ต่อไปนี้พี่จะจับมือเธอไว้ให้แน่น เธอห้ามปล่อยมือเด็ดขาด"แม่ขออยู่ที่นี่เพราะเธอชอบบรรยากาศท่านอ้างว่าอยู่กรุงเทพรู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ ฉันก็ตามใจท่านและสัญญาว่าจะมาเยี่ยมท่านบ่อย ๆกรุงเทพมหานคร...พี่ทอร์ชพาฉันกับลูกมายังตึก4ชั้นซึ่งมีพ่อ แม่ รออยู่ ฉันรู้สึกเกร็ง ๆ อยู่เหมือนกันนะเนี่ย ขณะที่มือหนาจับมือฉันไว้ตลอดติ๊ด...พอประตูลิฟต์เปิดพี่ทอร์ชที่อุ้มลูกมืออีกข้างจับมือฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขก"สวัสดีดีค่ะ น้าโดส น้าเทียน"ฉันสลัดมือออกจากมือพี่ทอร์ชแล้วยกมือไหว้พ่อแม่พี่ทอร์ช"สวัสดีจ๊ะหนูเร"แม่พี่ทอร์ชเอ่ยแล้วคลี่ยิ้มหวานให้ ส่วนพ่อของเขาก็ผงกหัวรับ แล้วให้ฉันนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่พี่ทอร์ชจะเดินไปยืนตรงหน้าพ่อกับแม่ แล้วพูดกับลูกให้ไหว้ปู่กับย่า แต่รณนิ่งแต่หันมามอ

  • แค้นฝังรัก   รักลูกเท่ากัน(52)

    "พรุ่งนี้พี่จะเข้ามาแต่เช้า เรอยากกินอะไรพิเศษไหม"พี่ปอนด์เอ่ยถามขณะที่ฉันเดินออกมาส่งเขากับผอ.ดริฟที่นอกห้องพักฟื้นของเด็กเล็ก โดยมีพี่ทอร์ชเฝ้าดูลูกอยู่ในห้อง"ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ฉันตอบปฏิเสธไปเพราะตอนนี้ไม่อยากกินอะไรเลย เป็นห่วงแต่ลูกและยังกังวลเรื่องที่พี่ทอร์ชบอกว่าจะหย่ากับอัน"คุณเร..จริง ๆ แล้วพ่อของดริฟท่านบอกให้พี่ทอร์ชพาคุณและลูกไปหาท่าน"ผอ.ดริฟพูดขึ้น"...."ฉันก้มหน้างุดเพราะไม่อยากไปเลยจริง ๆ"ดริฟเข้าใจคุณเรนะคะ ดริฟเคารพการตัดสินใจของคุณเรค่ะ"ฉันเงยแล้วยิ้มหวานให้อย่างจริงใจและดีใจที่มีคนเข้าใจฉัน"พี่ไปก่อนนะ"พี่ปอนด์พูดขึ้นแล้วจับมือแฟนสาวหันหลังเดินไป ฉันลอบมองแผ่นหลังทั้งคู่แล้วถอนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะกลับเข้ามาในห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าพ่อลูกกำลังนั่งหยอกล้อกันอยู่บนเตียง รณยิ้มให้พี่ทอร์ชด้วย น้อยคนมากที่จะเห็นรอยยิ้มเด็กคนนี้"เร พี่คิดว่าลูกจะยิ้มไม่เป็นซะอีก"พอฉันเดินมาที่ข้างเตียงพี่ทอร์ชก็หันมาบอกฉันแล้วยกยิ้มพอใจแววตามีแต่ความสุข"รณ เป็นคนยิ้มยากน่ะ"ฉันยกมือกอดอกแล้วพูดขึ้นสายตามองไปยังลูกชายที่กำลังหันมาทำหน้านิ่งใส่ฉันเฉย"อ้าว ไม่ยิ้มให้แม่บ้างล่ะครับ

  • แค้นฝังรัก   สารภาพ(51)

    Part อัน"ฮือออ อันมีเรื่องจะบอกกับทุกคน ฮึก"แม่พี่ทอร์ชวางช้อนแล้วเดินมาประคองฉันไปนั่ง"มีเรื่องอะไรหรือหนูอัน"พอฉันนั่งลงน้าเทียนแม่พี่ทอร์ชก็เดินไปนั่งที่ตัวเองในขณะที่คนที่นั่งอยู่หันมาที่ฉันเป็นตาเดียวยกเว้นพี่ทอร์ช ที่ไม่สนใจอะไรฉันเลย"หยุดร้องไห้ แล้วพูดมาหนูมีเรื่องอะไร"ฉันพยายามหยุดร้องไห้ตามคำสั่งแม่พี่ทอร์ช แล้วหันไปที่พี่ทอร์ช"พี่ทอร์ช...เรมีลูกกับพี่อีกคน"แล้วพูดขึ้น แต่สิ้นเสียงช้อนส้อมที่พี่ทอร์ชถือก็ร่วงหล่นลงมาแล้วหันขวับมาที่ฉัน"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ไม่ใช่แค่พี่ทอร์ชคนเดียวที่ตกใจพ่อแม่เขารวมถึงพี่เหนือก็ตกใจเช่นเดียวกัน"เรมีลูกกับพี่อีกคน..และตอนนี้ลูกของเรก็ป่วยหนัก ฮึก.."พรึ่บ พี่ทอร์ชลุกขึ้นทันที"เร...เรกับลูกของฉันอยู่ที่ไหน"คำพูดของเขาทำให้หัวใจฉันเหมือนโดนกรีด ลูกของฉัน? ฉันก้มหน้าลงแล้วส่ายหัว ซึ่งฉันไม่รู้จริง ๆ"ดริฟรู้ค่ะ"เสียงหวานน้องสาวสามีดังเข้ามาพร้อมเสียงลากกระเป๋า"ยัยดริฟ?"แม่พี่ทอร์ชพูดด้วยความสงสัย"แกรู้ได้ยังไง แล้วเรมีลูกกับพี่จริง ๆ หรือเปล่า ตอบพี่มา"พี่ทอร์ชเอ่ยถามน้องสาวอย่างใจร้อน"จริง คุณเรให้กำเนิดลูกของพี่อีกคน และตอนนี้เขากำ

  • แค้นฝังรัก   ไม่น่าเชื่อ(50)

    ตอนนี้ฉันเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องตรวจด้วยหัวใจที่สั่นหวิว น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเป็นห่วงและสงสารลูก ที่ตอนนี้เขาป่วยหนักมากเพราะหลายวันมานี้ ที่นี่อากาศเย็นมาก ยิ่งบริเวณพื้นที่ ที่ฉันอยู่มีหมอกลงตลอด จึงทำให้รณหนาวมีอาการชักขึ้นมา ฉันจึงให้ผึ้งรีบขับรถพาฉันกับลูกมาที่โรงพยาบาลทันที ตลอดทางฉันกอดลูกแล้วห่มหนาให้เพื่อให้อบอุ่น เพราะอาการค่อนข้าวหนาวมาก"พี่เรใจเย็น ๆ น้องรณถึงมือหมอแล้ว"ผึ้งเดินเข้ามาลูบแขนฉันแล้วพูดปลอบใจ"พะ พี่เป็นห่วง ฮืออ"ฉันร้องไห้ซบลงที่ไหล่ผึ้งอย่างกั้นไว้ไม่อยู่"น้องรณต้องไม่เป็นไร"สาวทอมพูดพร้อมเอามือมาลูบที่หลังฉัน"ผึ้งโทรบอกคุณปอนด์แล้วนะ"พอผละออกจากไหล่ ผึ้งก็พูดขึ้น"อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แต่สายตายังคงจดจ้องไปที่ห้องตรวจที่หมอกำลังรักษาลูกชาย"คุณปอนด์บอกว่าจะรีบมา"ผึ้งพูดต่อฉันก็ได้แต่ผงกหัว ไม่ได้ใส่ใจเพราะตอนนี้ฉันห่วงลูกน้อยอยู่เวลาผ่านไป..พอหมอเดินออกมาจากห้องตรวจ ฉันก็รีบวิ่งไปดักหน้าแล้วถามอาการลูกชายทันที"หมอคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง""พ้นขีดปลอดภัยแล้วครับ น้องน่าจะไม่ถูกกับอากาศเย็น ๆ...."พอพูดจบหมอก็คลี่ยิ้มบาง ๆ"...หมอจะให้พักฟื้นที่นี้ก่อน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status