แชร์

แค้นฝังรัก
แค้นฝังรัก
ผู้แต่ง: ไรท์โส

Torch(1)

ผู้เขียน: ไรท์โส
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-21 15:32:00

ผับ KAI

ขณะที่ชายหนุ่มหน้าเข้มกำลังจูบแลกลิ้นกับหญิงสาวท่ามกลางไฟสลัว ๆ อยู่ในห้องวีไอพี จู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดเข้ามา เขาจึงหยุดชะงักแล้วหันไปที่ประตูพร้อมขมวดคิ้วหนาอย่างไม่สบอารมณ์

"โทษที คิดว่ามึงอยู่คนเดียว"ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาใหม่พูดพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ แล้วยกมือเกาท้ายทอย

"...." ชายหนุ่มไม่พูดอะไรได้แต่นั่งมองชายหนุ่มอีกคนที่กำลังเดินมาที่โต๊ะ ด้วยสึหน้าที่มีคำถาม

"ไอ้ทอร์ชกูเจอเรวะ"เมื่อได้ฟังแบบนั้นหัวใจก็เกิดเต้นแรง เขากำหมัดแน่นพร้อมกับขบกรามจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมาที่ขมับ

"แต่ลักษณะเรดูแปลก ๆ ที่สำคัญตอนกูเข้าไปทัก เธอเหมือนกับจะจำกูไม่ได้"

"หึ"ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเลือกถามเพื่อนสนิทตัวเองกลับไป

"มึงเห็นมันที่ไหน"

"โรงพยาบาล"

"กับใคร"เขาถามต่อ

"กับผู้หญิงแก่ ๆไม่ใช่แม่เร"

"แล้วผัวมัน?"

"กูจะไปรู้เหรอ กูคุยได้ไม่กี่คำเรก็ถูกเรียกเข้าไปตรวจแล้ว"ชายหนุ่มหน้าเข้มนั่งนิ่งก่อนที่จะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแล้วพ่นควันออกมา

"ไอ้ไวท์มึงทำยังไงก็ได้พาตัวนังนั้นมาหากู.."

"...กูจะได้ชำระแค้น"ว่าจบชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมเข้มก็ขบกรามแน่น

.

.

Torch

ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงหน้าห้องของอันอดีตเพื่อนของเรอา ปัจจุบันเธอก็เป็นคู่นอนของผมด้วย ผมยื่นมือไปกดกริ๊งที่หน้าประตู ไม่นานนักประตูก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างหญิงสาว

"พี่ทอร์ช ทำไมวันนี้มาเร็วจังล่ะคะ"อันเดินออกมาคล้องแขนผมแล้วเอ่ยเสียงหวาน

"เรอากลับมาแล้ว"หญิงสาวชะงักหันมาจ้องผมด้วยสีหน้าเลิ่กลั่กเล็กน้อย

"ระ เร กะ กลับมาแล้ว"

"ทำไมเธอต้องตกใจ"ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

" ปะ เปล่า อันแค่คิดไม่ถึงว่าเรจะกลับมา..พี่ทอร์ชเจอกับเรแล้ว?"

"ยัง แต่อีกไม่นาน..หึ"ว่าจบผมก็แสยะยิ้มร้าย

"พี่ทอร์ชคิดจะทำอะไร"

"...."ผมไม่ตอบเลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งที่โซฟากลางห้อง

"ตอนที่เรทิ้งพี่ไป ก็มึแต่อันที่อยู่ข้าง ๆพี่ อันยอมพี่ทุกอย่างแม้แต่..."

"เธออ้าขาให้ฉันเอง"ผมแทรกพูดขึ้น และนั้นก็เป็นเรื่องจริง

"ก็อันรักพี่..รักพี่มาตลอด"หญิงสาวสอดแขนเข้ามาคล้องแขนผมแล้วซบหน้าลงบนไหล่กว้าง

"...."ผมยกมือไปลูบที่หัวเธอ

"เมื่อไหร่พี่จะเปิดตัวว่าเรากำลังคบกันสักที"

"หึ"ผมกลั้วหัวเราะออกมาก่อนที่จะรั้งต้นคออันมาจูบอย่างดุเดือด ผมดูดริมฝีปากบนล่างของเธอหนัก ๆ แล้วขบจนทำให้ได้กลิ่นคาวเลือด

"อะ"ผมถอนจูบแล้วกระตุกยกยิ้มแล้วผลักร่างเล็กนอนราบลงที่บนโซฟา แล้วใช้มือหนากระชากเสื้อหญิงสาวจนขาดติดมือ ผมยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเต้าอกที่ไม่มีบราปกปิดแล้วก้มลงให้ลิ้นแตะที่ยอดปทุมถันก่อนที่ขบเม้มดูดดุนสลับทั้งสองข้าง

"อะ..อ้างงง"เสียงหวานคนใต้ร่างครางออกมาเบา ๆ หลังจากที่ผมเล่นกับยอดอกหญิงสาวจนพอใจแล้ว จึงหยัดกายขึ้นดึงกางเกงเธอลง แล้วล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงด้านหลังหยิบถุงยางอนามัยที่เตรียมไว้ขึ้นมา จากนั้นก็ปลดกางเกงทั้งนอกและในลงมาที่หน้าขาพอที่แก่นกายจะโผล่ออกมาได้ แล้วจัดการสวมใส่เกาะป้องกัน ก่อนที่จะจับขาเรียวอ้าออกกว้างแล้วเอาท่อนเอ็นของผมที่มีขนาดใหญ่แทรกเข้าไปในช่องแคบจนสุดลำในคราเดียว

"อะ อ๊ะ..."ปึก ปึก ปึก ปึก ผมเริ่มขยับสะโพกทันที ในขณะที่คนใต้ร่างครางไม่เป็นภาษา

"อ่า.."ปึก ปึก ปึก ปึก ผมเร่งจังหวะตอกเอวหนารัว ๆ เน้น ๆ

"อะ อ๊ะ พี่ทอร์ชอันเสียว.."

"อื้มมม"ผมเงยหน้าขึ้นมองเพดานพร้อมกับคำรามออกมา ปึก ปึก ปึก ปึก เวลาล่วงเลยไปเกือบชั่วโมงผมก็สำเร็จความใคร่ปลดปล่อยน้ำคาวใส่ไปในเกาะป้องกัน

"วันนี้นอนกับอันนะคะ"หญิงสาวเกาะแขนแกร่งขณะที่ผมกำลังรูดซิบกางเกงขึ้นแล้วติดกระดุมให้เรียบร้อย

"พรุ่งนี้มีธุระ"ว่าจบ ผมก็ดึงแขนออกแล้วหยัดกายลุกขึ้นจากโซฟา

"พี่ทอร์ชไม่ได้นอนค้างที่นี่เป็นอาทิตย์แล้วนะ"

"พูดมาก!"ผมตวาดใส่ด้ายความหงุดหงิด

"อันขอโทษ"ผมจ้องมองเธอที่ก้มหน้างุดแล้วเบือนหน้าไปลอบหายใจก่อนที่จะหันกลับมา

"เดี๋ยวฉันโอนเงินให้ อยากได้อะไรก็ไปซื้อเอา"อันเงยหน้าขึ้นแล้วลุกขึ้นมาเกาะแขนผม

"พี่ทอร์ชใจดีกับอันตลอดเลย"ว่าจบเธอก็เขย่งเท้ามาหอมแก้มผม

วันต่อมา

ขณะที่ผมเดินออกมาจากห้อง ก็ได้สวนกับพี่ชายต่างมารดาที่พักอาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ที่ถูกตกแต่งใหม่อย่างหรูหรา ผมกับพี่เหนืออยู่ชั้นเดียวกันซึ่งทั้งชั้นมึแค่สองห้อง นอกจากผมจะมีพี่ชายต่างมารดา ผมยังมีน้องสาวที่คลานตามกันมาอีกคนมีชื่อว่าดริฟ ซึ่งน้องสาวผมอยู่ชั้นเดียวกับพ่อแม่

"จะไปไหนแต่เช้า"พี่เหนือเอ่ยถามเสียงเรียบ.

"ไปบ่อน"นอกจากผมจะต้องดูแลผับแล้ว ผมยังเปิดบ่อนเล็ก ๆ ของตัวเองอีกด้วย

"เฮ้อ.."พี่ชายต่างมารดาพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ เพราะเขาไม่ชอบใจนักที่ผมเปิดบ่อน

"ไปล่ะ"ผมเลือกที่จะเดินหนีออกมาก่อนที่พี่ชายต่างมารดาจะบ่นผม

ผมขับรถมาถึงบ่อน ก็เข้าไปในออฟฟิศ ไอ้ชัยที่เป็นลูกน้องมือขวา ซึ่งผมมอบหมายให้มันช่วยดูแลบ่อนแห่งนี้แทนผม ในช่วงที่ผมไม่ว่างเข้ามา เดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสาร

"คุณทอร์ชครับ นี้คือรายชื่อลูกหนี้"ไอ้ชัยยื่นแฟ้มมาให้ผม

"นายเล็ก..กูไม่เห็นมันมานานแล้วหนิ"ผมอ่านรายชื่อลูกหนี้คนแรกแล้วหันไปพูดกับลูกน้อง

"ใช่ครับ มันน่าจะเลิกเล่นแล้ว และตอนนี้ก็กำลังหาเงินมาคืนเราอยู่"

"อืม"ผมผงกหัวรับแล้วก้มดูแฟ้มรายชื่อลูกหนี้ต่อ

____________________________________

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • แค้นฝังรัก   5 คนพ่อแม่ลูก nc20++(จบ)

    เขาว่ากันว่า...'ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ'หลังจากที่ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มาอย่างหนักหน่วง แทบเอาชีวิตไม่รอดแต่สุดท้ายฉันก็ผ่านมามันได้ และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วฉันมีสามี และลูกที่น่ารักของฉันทั้งสอง นั้นก็คือ รณ และทอยฉันรักน้องทอยราวกับลูกแท้ ๆ ให้ความรักเท่ากับรณ หนึ่งเดือน สองเดือนแรกหลังจากที่อันเสีย น้องทอยร้องไห้หาแม่ของเขาบ่อยมาก และดูเศร้า ไม่สดใสเหมือนก่อน บ่นคิดถึงแต่แม่ แต่ด้วยความรักและความอบอุ่นที่ฉันกับพี่ทอร์ชคอยโอบกอดเขาไว้ในยามที่เขาเศร้า ทำให้เด็กน้อยกลับสดใสได้ไม่นาน รณมักจะชวนพี่คุย ชวนพี่เล่น เวลาเห็นน้องทอยนั่งหงอยเหงา แม้จะเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่รณก็มีความผูกพันธิ์กับพี่ชายต่างมารดาราวกับพี่ชายแท้ ๆ จึงมีความรักและเป็นห่วงน้องทอยมากเป็นพิเศษพอเข้าเดือนสามน้องทอยก็กลับมาสดใสยิ้มแย้ม มีความสุขเหมือนเดิม ยังขอเข้าเฟรมถ่ายรูปกับฉันและพี่ทอร์ชให้วันแต่งงานด้วย ต่างจากรณลูกชายฉันขานั้นไม่ชอบเข้ากล้องจะอุ้มมาถ่ายด้วยกันก็ไม่ยอมงานแต่งของฉันไม่ได้จัดใหญ่โตเหมือนกับงานของอัน ฉันต้องการให้งานแต่งของฉันเป็นไปอย่างเรียบง่าย ตอนนี้ฉันกับพี่ทอร์ชก็ได้จดทะเบีย

  • แค้นฝังรัก   จุดจบ(54)

    ภาพในกล้องวงจรปิด...เวลา 17.20นอันเดินออกมาจากรั้วบ้านแล้วกำลังจะเปิดประตูรถที่จอดไว้หน้าบ้าน จู่ ๆ ก็มีรถยนต์อักคันขับเข้ามาจอดที่ท้ายรถของเธอ เจ้าของรถดังกล่าวลงมาแล้วเดินไปหาอัน วงจรปิดที่หน้าบ้านได้ถ่ายใบหน้าไว้ชัดเจน แน่นอนว่าชายหนุ่มคนนั้นก็คือ'นัน'อดีตแฟนเก่าของอันนั้นเอง ทั้งคู่เหมือนมีปากเสียง จนกระทั่งอันได้ตบเข้าที่ใบหน้านันอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มโกรธ จึงผลักอันจนร่างเซ แล้วชักปืนที่เอวออกมา ราวกับขมขู่ให้อันมอบกระเป๋าที่สะพายอยู่ให้ ระหว่างที่อันกำลังจะส่งกระเป๋าให้กับนัน อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนใจ เอากระเป๋าฟาดไปที่ใบหน้าอดีตแฟนเก่าแล้วหันหลังวิ่งหนี ปัง! นันที่กำลังโมโหสุดเดือดจึงลั่นไกยิงไปที่แขนอัน แต่อาจจะแค่ถาก ๆ อันก็วิ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ กล้องวงจรปิดอีกตัวบันทึกภาพต่อ เห็นอันวิ่งหนีสุดชีวิต ขณะที่นันก็วิ่งตามไปติด ๆ เธอวิ่งอย่างรนรานทำให้พลาดล้มลง แล้วศีรษะฟาดเข้าที่พื้นอย่างแรง จากนั้นเธอก็สลบไป จนนันมาถึงตัวเธอก็ใช้เท้าเขี่ยร่างอันที่นอนแน่นิ่ง ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าอันขึ้นมา แล้วหยิบของมีค่าไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ ที่อันสวมใส่ ทั้งหมดที่เห็นทำให้ฉัน

  • แค้นฝังรัก   จับมือไว้ให้แน่น(53)

    สามวันต่อมา...ตอนนี้หมอให้น้องรณกลับบ้านได้แล้วหลังจากที่อาการน้องดีขึ้น หมอกำชับว่าให้น้องรณอยู่ในพื้นที่อบอุ่นสวมใส่เสื้อผ้าหนา ๆ เพราะช่วงนี้อากาศยังเย็นอยู่ พี่ทอร์ชได้บอกกับหมอไปว่า"ผมจะพาลูกกลับไปอยู่กรุงเทพแล้วล่ะครับ"ใช่แล้ว สรุปฉันตัดสินใจที่จะไปกับพี่ทอร์ชด้วยความที่เขาอ้อนวอนทุกวันจนฉันใจอ่อน"ต่อไปนี้พี่จะจับมือเธอไว้ให้แน่น เธอห้ามปล่อยมือเด็ดขาด"แม่ขออยู่ที่นี่เพราะเธอชอบบรรยากาศท่านอ้างว่าอยู่กรุงเทพรู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ ฉันก็ตามใจท่านและสัญญาว่าจะมาเยี่ยมท่านบ่อย ๆกรุงเทพมหานคร...พี่ทอร์ชพาฉันกับลูกมายังตึก4ชั้นซึ่งมีพ่อ แม่ รออยู่ ฉันรู้สึกเกร็ง ๆ อยู่เหมือนกันนะเนี่ย ขณะที่มือหนาจับมือฉันไว้ตลอดติ๊ด...พอประตูลิฟต์เปิดพี่ทอร์ชที่อุ้มลูกมืออีกข้างจับมือฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขก"สวัสดีดีค่ะ น้าโดส น้าเทียน"ฉันสลัดมือออกจากมือพี่ทอร์ชแล้วยกมือไหว้พ่อแม่พี่ทอร์ช"สวัสดีจ๊ะหนูเร"แม่พี่ทอร์ชเอ่ยแล้วคลี่ยิ้มหวานให้ ส่วนพ่อของเขาก็ผงกหัวรับ แล้วให้ฉันนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่พี่ทอร์ชจะเดินไปยืนตรงหน้าพ่อกับแม่ แล้วพูดกับลูกให้ไหว้ปู่กับย่า แต่รณนิ่งแต่หันมามอ

  • แค้นฝังรัก   รักลูกเท่ากัน(52)

    "พรุ่งนี้พี่จะเข้ามาแต่เช้า เรอยากกินอะไรพิเศษไหม"พี่ปอนด์เอ่ยถามขณะที่ฉันเดินออกมาส่งเขากับผอ.ดริฟที่นอกห้องพักฟื้นของเด็กเล็ก โดยมีพี่ทอร์ชเฝ้าดูลูกอยู่ในห้อง"ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ฉันตอบปฏิเสธไปเพราะตอนนี้ไม่อยากกินอะไรเลย เป็นห่วงแต่ลูกและยังกังวลเรื่องที่พี่ทอร์ชบอกว่าจะหย่ากับอัน"คุณเร..จริง ๆ แล้วพ่อของดริฟท่านบอกให้พี่ทอร์ชพาคุณและลูกไปหาท่าน"ผอ.ดริฟพูดขึ้น"...."ฉันก้มหน้างุดเพราะไม่อยากไปเลยจริง ๆ"ดริฟเข้าใจคุณเรนะคะ ดริฟเคารพการตัดสินใจของคุณเรค่ะ"ฉันเงยแล้วยิ้มหวานให้อย่างจริงใจและดีใจที่มีคนเข้าใจฉัน"พี่ไปก่อนนะ"พี่ปอนด์พูดขึ้นแล้วจับมือแฟนสาวหันหลังเดินไป ฉันลอบมองแผ่นหลังทั้งคู่แล้วถอนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะกลับเข้ามาในห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าพ่อลูกกำลังนั่งหยอกล้อกันอยู่บนเตียง รณยิ้มให้พี่ทอร์ชด้วย น้อยคนมากที่จะเห็นรอยยิ้มเด็กคนนี้"เร พี่คิดว่าลูกจะยิ้มไม่เป็นซะอีก"พอฉันเดินมาที่ข้างเตียงพี่ทอร์ชก็หันมาบอกฉันแล้วยกยิ้มพอใจแววตามีแต่ความสุข"รณ เป็นคนยิ้มยากน่ะ"ฉันยกมือกอดอกแล้วพูดขึ้นสายตามองไปยังลูกชายที่กำลังหันมาทำหน้านิ่งใส่ฉันเฉย"อ้าว ไม่ยิ้มให้แม่บ้างล่ะครับ

  • แค้นฝังรัก   สารภาพ(51)

    Part อัน"ฮือออ อันมีเรื่องจะบอกกับทุกคน ฮึก"แม่พี่ทอร์ชวางช้อนแล้วเดินมาประคองฉันไปนั่ง"มีเรื่องอะไรหรือหนูอัน"พอฉันนั่งลงน้าเทียนแม่พี่ทอร์ชก็เดินไปนั่งที่ตัวเองในขณะที่คนที่นั่งอยู่หันมาที่ฉันเป็นตาเดียวยกเว้นพี่ทอร์ช ที่ไม่สนใจอะไรฉันเลย"หยุดร้องไห้ แล้วพูดมาหนูมีเรื่องอะไร"ฉันพยายามหยุดร้องไห้ตามคำสั่งแม่พี่ทอร์ช แล้วหันไปที่พี่ทอร์ช"พี่ทอร์ช...เรมีลูกกับพี่อีกคน"แล้วพูดขึ้น แต่สิ้นเสียงช้อนส้อมที่พี่ทอร์ชถือก็ร่วงหล่นลงมาแล้วหันขวับมาที่ฉัน"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ไม่ใช่แค่พี่ทอร์ชคนเดียวที่ตกใจพ่อแม่เขารวมถึงพี่เหนือก็ตกใจเช่นเดียวกัน"เรมีลูกกับพี่อีกคน..และตอนนี้ลูกของเรก็ป่วยหนัก ฮึก.."พรึ่บ พี่ทอร์ชลุกขึ้นทันที"เร...เรกับลูกของฉันอยู่ที่ไหน"คำพูดของเขาทำให้หัวใจฉันเหมือนโดนกรีด ลูกของฉัน? ฉันก้มหน้าลงแล้วส่ายหัว ซึ่งฉันไม่รู้จริง ๆ"ดริฟรู้ค่ะ"เสียงหวานน้องสาวสามีดังเข้ามาพร้อมเสียงลากกระเป๋า"ยัยดริฟ?"แม่พี่ทอร์ชพูดด้วยความสงสัย"แกรู้ได้ยังไง แล้วเรมีลูกกับพี่จริง ๆ หรือเปล่า ตอบพี่มา"พี่ทอร์ชเอ่ยถามน้องสาวอย่างใจร้อน"จริง คุณเรให้กำเนิดลูกของพี่อีกคน และตอนนี้เขากำ

  • แค้นฝังรัก   ไม่น่าเชื่อ(50)

    ตอนนี้ฉันเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องตรวจด้วยหัวใจที่สั่นหวิว น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเป็นห่วงและสงสารลูก ที่ตอนนี้เขาป่วยหนักมากเพราะหลายวันมานี้ ที่นี่อากาศเย็นมาก ยิ่งบริเวณพื้นที่ ที่ฉันอยู่มีหมอกลงตลอด จึงทำให้รณหนาวมีอาการชักขึ้นมา ฉันจึงให้ผึ้งรีบขับรถพาฉันกับลูกมาที่โรงพยาบาลทันที ตลอดทางฉันกอดลูกแล้วห่มหนาให้เพื่อให้อบอุ่น เพราะอาการค่อนข้าวหนาวมาก"พี่เรใจเย็น ๆ น้องรณถึงมือหมอแล้ว"ผึ้งเดินเข้ามาลูบแขนฉันแล้วพูดปลอบใจ"พะ พี่เป็นห่วง ฮืออ"ฉันร้องไห้ซบลงที่ไหล่ผึ้งอย่างกั้นไว้ไม่อยู่"น้องรณต้องไม่เป็นไร"สาวทอมพูดพร้อมเอามือมาลูบที่หลังฉัน"ผึ้งโทรบอกคุณปอนด์แล้วนะ"พอผละออกจากไหล่ ผึ้งก็พูดขึ้น"อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แต่สายตายังคงจดจ้องไปที่ห้องตรวจที่หมอกำลังรักษาลูกชาย"คุณปอนด์บอกว่าจะรีบมา"ผึ้งพูดต่อฉันก็ได้แต่ผงกหัว ไม่ได้ใส่ใจเพราะตอนนี้ฉันห่วงลูกน้อยอยู่เวลาผ่านไป..พอหมอเดินออกมาจากห้องตรวจ ฉันก็รีบวิ่งไปดักหน้าแล้วถามอาการลูกชายทันที"หมอคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง""พ้นขีดปลอดภัยแล้วครับ น้องน่าจะไม่ถูกกับอากาศเย็น ๆ...."พอพูดจบหมอก็คลี่ยิ้มบาง ๆ"...หมอจะให้พักฟื้นที่นี้ก่อน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status