ขึ้นไปสุดบันไดก็มีประตูพอเปิดเข้าไป ข้างในมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่ ด้านหลังโต๊ะทำงานมีชั้นที่วางรูปกับหนังสืออยู่ ด้านหน้าโต๊ะทำงานตรงมุมห้องมีชุดโซฟาวางอยู่ พนังห้องด้านหน้าเป็นกระจกสีดำที่มองเห็นข้างนอกได้อย่างชัดเจน
"พี่ฝ่างคะ..พี่ไปถึงเมืองนอกมาแล้ว ช่วยเก็บอาการหน่อยสิคะ"ฝ้ายบอก หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องแล้ว "แหม!ก็คุณดาวเธอน่ารักนี่นา สเปคพี่เลยนะ"ฝ่างพูด เขาเดินไปนั่งลงที่โซฟา "จริงๆอ่ะ"ฝ้ายเดินไปนั่งเก้าอี้ที่โต๊ะทำงาน "จริงๆ"ฝ่างบอก "ถ้าพี่ฝ่างจะจีบพี่ดาวจริงๆฝ้ายก็ไม่ว่าหรอกค่ะ พี่ดาวเป็นคนดี นิสัยและมารยาทเรียบร้อย แต่ถ้าจะมาจีบเล่นๆไม่ได้นะคะ...พี่ฝ่างก็รู้ว่าฝ้ายไม่ชอบ"ฝ้ายมองตาดุๆ หน้าตาจริงจังมาก ดินเห็นสีหน้าของฝ้ายที่มองมาที่ฝ่างก็รู้ทันทีว่า ฝ้ายไม่ชอบคนเจ้าชู้แม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นพี่ชายของตัวเองก็ตาม "พี่รู้..พี่จะจีบจริงๆ เราก็รู้ว่าพี่ไม่ใช่คนเจ้าชู้จีบไม่เลือกที่เสียทีไหน ไม่ต้องมองพี่อย่างนั้นเลย"ฝ่างบอก "ไม่รู้สิคะ...ฝ้ายนึกว่าไม่เจอพี่ฝ่างเสียนาน..นิสัยจะเปลี่ยนไปเหมือนเพื่อนพี่ฝ่างเสียอีก"ฝ้ายพูดแต่ไม่มองหน้าใคร "เพื่อนพี่..ใครล่ะหรือไอ้ดิน"ฝ่างงงๆ "นี่ฝ้ายว่าพี่เหรอ..พี่ไม่เคยเจ้าชู้นะ..พี่รักใครรักจริง..พี่บอกว่าจะจีบใครก็จะจีบจริงๆ"ดินพูด เขามองหน้าฝ้ายที่ตอนนี้ก้มหน้าดูเอกสารอยู่ "ฝ้ายไม่ได้เอ่ยชื่อใครสักหน่อยค่ะ...จะเดือดร้อนทำไมคะ"ฝ้ายพูด เธอเหมือนจะเขินที่ดินพูด เพราะเขาบอกว่าจะจีบเธอเมื่อคืน หรือเขาจะพูดจริงเดาไม่ถูกเลยฝ้ายคิด ฝ่างกับดินหันมามองหน้ากันแล้วยิ้ม..ทั้งสองคนพอจะมองออกว่าฝ้ายเขิน "พี่เห็นที่ชั้นข้างล่างมีใบประกาศกับถ้วยรางวัลวางโชว์อยู่ ทำไมฝ้ายไม่เอามาวางไว้ข้างบนนี่ล่ะ"ดินถาม "ก็เอาไว้ให้คนที่มาติดต่อกับเราได้เห็นน่ะค่ะ...เพราะข้างบนนี่นอกจากฝ้าย แม่แล้วก็พี่ดาวก็ไม่มีใครได้ขึ้นมาหรอกค่ะ มันเป็นที่ทำงานส่วนตัวของฝ้ายน่ะ"ฝ้ายบอก "ฝ้ายจ๊ะ..เปี๊ยกเอาข้าวมาให้แล้วนะ"ดาวโฟนอินมาบอก "ค่ะพี่ดาว"ฝ้ายบอก "ลงไปกินข้าวกันค่ะ หิวกันแย่แล้วมั้งคะ"ฝ้ายยิ้ม "แล้วฝ้ายไม่หิวเหรอ"ดินถาม "โดยปกติ ฝ้ายกินสายกว่านี่ค่ะ"ฝ้ายบอก "ระวังจะปวดท้องล่ะเรา...กินข้าวไม่ตรงเวลา"ฝ่างบ่น "ค่ะ..รู้แล้ว ไปค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเดินนำลงไปข้างล่าง "พี่ดาวไปกินข้าวด้วยกันสิคะ"ฝ้ายบอก "พี่กินมาแล้วจ๊ะ..ตามสบายเลย"ดาวยิ้ม ฝ้าย ฝ่างกับดินเดินตรงไปที่ประตูด้านหลัง แอ๊ด มีเสียงประตูด้านหน้าเปิดออก "สวัสดีคับคุณดาว" "สวัสดีค่ะคุณพัท มีอะไรให้ไร่ของเรารับใช้คะ"ดาวถามยิ้มๆ "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคับ อ้าว!ฝ้ายวันนี้อยู่ด้วยเหรอคับ"พัททักฝ้าย เขามองเห็นฝ้ายพอดี "สวัสดีค่ะพี่พัท ทำไมวันนี้มาเองล่ะคะ"ฝ้ายเดินกลับมาทัก "พี่มาบ่อยนะแต่ไม่เคยเจอฝ้ายเลย เจอแต่คุณดาว สงสัยว่าวันนี้พี่จะโชคดีนะ"พัทยิ้ม ฝ่างกับดินที่ยืนมองอยู่ต่างหันมามองหน้ากัน ทั้งสองคนมองออกว่าพัทเหมือนจะชอบฝ้ายอีกคน "ตอนนี้งานในไร่ค่อนข้างยุ่งน่ะค่ะ...แล้วนี่พี่พัทมีอะไรหรือป่าวคะ"ฝ้ายถาม "ถ้าไม่มีอะไรพี่มาหาฝ้ายไม่ได้เหรอ"พัทยิ้ม "นักธุรกิจลูกชายเจ้าของโรงแรมอย่างพี่พัทเนี่ยนะคะ..จะว่างขนาดมาเที่ยวที่ไร่ของฝ้ายได้..พูดเล่นใช่มั้ยคะ"ฝ้ายยิ้ม "รู้ทันพี่ทุกทีนะฝ้าย"พัทยิ้ม "แล้วว่าไงคะ..มีอะไร"ฝ้ายถาม "คือพอดีมีคนมาเช่าที่โรงแรมจัดงานแต่งงาน...พี่ก็เลยจะมาสั่งดอกกล้วยไม้กับดอกกุหลาบที่ไร่ พอจะมีมั้ย"พัทพูด "จำกัดสีมั้ยคะ และต้องการมากแค่ไหน"ฝ้ายถาม "ขอโทนสีขาวกับสีชมพู กล้วยไม้สัก1000ช่อ กุหลาบสัก500ดอกคับ"พัทบอก "ได้ค่ะ..ว่าแต่พี่พัทต้องการใช้วันไหนคะ"ฝ้ายถาม "พี่จะใช้วันมะรืนนี้ ฝ้ายจะทันมั้ย"พัทถาม "ทันค่ะ..พรุ่งนี้ฝ้ายจะตัดกล้วยไม้กับกุหลาบส่งที่ร้านในตลาดพอดี..ฝ้ายจะได้ตัดเผื่อพี่พัทด้วยแล้วจะให้ลุงมิ่งเอาไปส่งให้ที่โรงแรมตอนเช้าพรุ่งนี้นะคะ"ฝ้ายบอก "แล้วฝ้ายไม่ไปส่งเองเหรอ"พัทถาม "ยังไม่แน่ใจค่ะ งั้นพี่พัทลงออร์เดอกับพี่ดาวเลยนะคะ..ฝ้ายขอตัวกินข้าวก่อนค่ะ"ฝ้ายบอก "ป่านนี้แล้วยังไม่กินข้าวอีก ฝ้ายไปกินข้าวเถอะเดี๋ยวพี่คุยกับคุณดาวเอง"พัทพูด "ค่ะ..พี่ดาวฝากด้วยนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหันหลังเดินกลับไปที่ฝ่างกับดินยืนรออยู่ ฝ่างโอบไหล่ของฝ้ายเมื่อฝ้ายเดินไปถึง เขาเหลือบมองก็เห็นพัทมองมาที่เขากับดินและฝ้าย แล้วก็พากันเปิดประตูเดินเข้าไปข้างใน "คุณดาว ผู้ชายสองคนนั้นเป็นใครเหรอคับ"พัทถาม "อ้อ! พี่ชายของฝ้ายกับเพื่อนของพี่ชายฝ้ายค่ะ"ดาวบอก "อ้อ!คับ"พัทพูด เขามองออกว่าผู้ชายทั้งสองคนดูเหมือนจะหวงฝ้ายทั้งคู่ แต่แววตาของคนที่โอบไหล่ฝ้ายไม่แสดงออกมากเหมือนอีกคนที่ทำเหมือนหึงมากกว่าแค่หวง เมื่อฝ้าย ฝ่างกับดินเปิดประตูเข้าไปข้างใน ก็เห็นที่กลางห้องมีโต๊ะสำหรับใช้กินข้าวตั้งอยู่ ด้านข้างมีอุปกรณ์ทำครัวอยู่พร้อมใช้งาน มีตู้เย็น ถัดไปมีประตูออกไปที่ระเบียงและอีกประตูเป็นห้องน้ำ "ขอบใจมากนะเปี๊ยก ที่เอาข้าวมาให้พี่"ฝ้ายบอก "ไม่เป็นไรคับ งั้นผมออกไปที่ปากทางก่อนนะคับ...เผื่อจะมีใครมาอีก"เปี๊ยกบอก "แล้วเปี๊ยกมายังไงล่ะ"ฝ่างถาม "ผมขี่มอไซค์มาคับ"เปี๊ยกบอก "ขี่ดีๆล่ะ..ระวังด้วย"ดินพูด "คับ ผมไปนะพี่ฝ้าย"เปี๊ยกบอก "จ้า...แล้วบ่ายเจอกัน"ฝ้ายยิ้ม เปี๊ยกเปิดประตูออกไปทางระเบียงแล้วเดินไปทางบันไดข้างๆระเบียงเช้าวันรุ่งขึ้นฝ้ายกับดินไปปั่นจักรยานด้วยกันเหมือนทุกวัน เมื่อถึงที่บ้าน ดินจับมือฝ้ายเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นพ่อแม่และฝ่างกับดาวนั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขกแล้ว "อ้าว..หนูฝ้ายทำไมยังไปนั่งจักรยานล่ะลูก..มันกระแทกนะ"แม่ดินพูด "ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่..เบาะมันนิ่มค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "แล้วหิวหรือยังลูก...ฝ้ายกับดาวไม่ควรกินข้าวสายนะ..และไม่ควรรอจนหิวด้วย..ไปๆพากันไปกินข้าวได้แล้ว"แม่ฝ้ายบอก "ค่ะแม่"ดาวกับฝ้ายพูด ฝ่างกับดินออกจะงงๆที่วันนี้แม่ทั้งสองคนพูดกับดาวและฝ้ายแปลกๆ แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้คิดอะไร จนมาถึงที่โต๊ะกินข้าว ก็พากันนั่งลง "วันนี้ป้าทำข้าวต้มกุ้งของชอบของหนูฝ้ายกับหนูดาวด้วยนะคะ..กินกันมากๆนะคะจะได้แข็งแรง"ป้าอุ่นบอก ฝ้ายกับดาวเมื่อได้กลิ่นข้าวต้มกุ้งก็ทำหน้าเหมือนคลื่นไส้จะอาเจียน แล้วทั้งสองคนก็ลุกขึ้นเอามือปิดปากก่อนจะรีบเดินไปที่หน้าต่างใกล้ๆแล้วพากันโก่งคออาเจียนอย่างมากแต่ไม่มีอะไรออกมา "ฝ้าย!" "ดาว!" ดินกับฝ่างตกใจที่เห็นทั้งสองคนอาเจียนอย่างนั้น จึงรีบเดินไปหาแล้วเอามือลูบหลังให้ "ฝ้าย..เป็นอะไรหรือป่าว..ไปหาหมอมั้ย"ดินถามอย่างเป็นห่วง "ดาว..ไหวมั้ย..พี่พาไปหาหมอนะ"ฝ่างถาม
เช้าวันต่อมาพ่อกับแม่ของดินกับคนงานของฝ้าย5คนก็เดินทางกลับไปที่บ้านของดิน ฝ้ายกับดินก็เข้าไร่ตามเดิม ส่วนแม่กับดาวและฝ่างก็ไปออฟฟิต ซึ่งฝ้ายบอกว่า ถ้าพ่อแม่ของดินย้ายมาเมื่อไหร่ก็จะไม่ให้แม่ของฝ้ายออกไปที่ออฟฟิตอีกแล้ว หลังจากนั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ พ่อกับแม่ของดินก็ขนย้ายของมาอยู่ที่บ้านของฝ้าย ทุกคนมีความสุขมากที่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือน ฝ้ายรู้สึกว่า4-5วันมานี้มีอาการแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเอง เธอมักจะหน้ามืดและคลื่นไส้อยากอาเจียนบ่อยๆโดยเฉพาะตอนเช้าๆ จึงคิดจะชวนดาวออกไปหาหมอด้วยกัน เธอไม่บอกดินเพราะกลัวว่าจะเป็นห่วง แค่ทุกวันนี้เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำอะไรมากมายอีกเลย "ฝ้าย..พี่มีอะไรจะปรึกษาน่ะ"ดาวเรียกเมื่อเห็นฝ้าย "มีอะไรคะ..พี่ดาว" "คือ..4-5วันมานี้..พี่มักจะหน้ามืด..คลื่นไส้อยากอาเจียนบ่อยๆ..โดยเฉพาะตอนเช้าน่ะ..พี่เลยอยากให้ฝ้ายไปหาหมอเป็นเพื่อนพี่หน่อย..พี่ไม่อยากบอกพี่ฝ่างกลัวว่าจะเป็นห่วงน่ะ"ดาวบอก "จริงหรือคะ..ฝ้ายก็เป็นค่ะ..ฝ้ายก็กำลังจะชวนพี่ดาวไปหาหมอเหมือนกันค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "ดีเลย..งั้นเราไปหาหมอพร้อมกัน..ไปบ่ายนี้ก็ได้..จะได้บอกว่าออกไปซื้อกับข้าว"ดาวยิ้ม
หลังจากกรกลับไปแล้วดินกับฝ่างและคนงานก็ช่วยกันเก็บของที่ใช้จัดงานไปเมื่อคืนให้เข้าที่ ส่วนดาวกับฝ้ายช่วยกันกับพ่อและแม่เก็บของภายในบ้าน ตอนบ่ายหลังจากที่เก็บของเสร็จแล้วทุกคนก็มานั่งรวมกันที่โต๊ะรับแขก "นี่ดินกับฝ้ายก็แต่งงานกันแล้ว..เมื่อไหร่ดินจะพาฝ้ายไปอยู่ที่บ้านของเราล่ะลูก"แม่ดินถาม "เอ่อ..พ่อกับแม่คับ..จริงๆแล้วผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะ"ดินบอก "มีอะไรก็พูดมาเลย..เจ้าดิน"พ่อบอก "คือ..ผมอยากจะให้พ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้มั้ยคับ"ดินถาม "ทำไมล่ะหรือหนูฝ้ายไม่อยากไปอยู่ที่บ้านของพ่อกับแม่"แม่ดินถาม "ไม่ใช่หรอกคับแม่..ผมแค่คิดว่า..ฝ้ายสู้และลำบากบุกเบิกไร่นี้มาตั้งแต่แรก..คงจะมีความรักและผูกพันกับที่นี่มาก..อีกทั้งคนงานในไร่ทั้งหมดก็รักและผูกพันกับฝ้ายมาก..ผมเลยไม่อยากให้ฝ้ายต้องทิ้งที่นี่ไป..เพราะแต่งงานกับผมน่ะคับ"ดินพูด เขาจับมือของฝ้ายอยู่ตลอดเวลาที่พูดและมองหน้าพ่อกับแม่อยู่ตลอด "ใช่คับ..ผมก็อยากให้พ่อกับแม่มาอยู่ด้วยกันที่นี่..อย่างที่ไอ้ดินบอก..ยายฝ้ายดูแลไร่นี้มาก่อนผม..คนงานส่วนใหญ่ก็รักและเชื่อฟังยายฝ้าย..ถ้าให้ผมต้องมาดูแลเอง..ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะทำได้เหมือนยายฝ้
"ฝ้ายทำให้พี่ทนไม่ได้ทุกทีเลยนะ"ดินก้มมองหน้าฝ้ายที่ยังแดง "พี่ดินอ่ะ...ขี้โกง..ฝ้ายยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะคะ" "งั้น..ก็ไปอาบน้ำกัน..พี่อาบด้วย" ดินจูงมือของฝ้ายไปตรงที่อาบน้ำ ก่อนจะเปิดฝักบัวให้รดมาที่ตัวของเธอ เขามองหน้าของเธอที่เปียกน้ำแล้วคิดว่ามันโคตรจะเซ๊กซี่ และมันทำให้ลูกชายของเขาเริ่มตื่นขึ้นมาอีก เขาจึงบีบครีมอาบน้ำใส่ในมือก่อนจะลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอจนทั่ว ฝ้ายเห็นสายตาที่ดินมองก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เธอก็ไม่ขัดปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามที่ใจของเขาและเธอปราถนาจนในที่สุดก็ถึงจุดหมายด้วยกันอีกครั้ง หลังจากถึงจุดหมายด้วยกันอีกครั้งดินกับฝ้ายก็อาบน้ำจนเสร็จ ดินอุ้มฝ้ายออกจากห้องน้ำมาวางที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งโดยที่ทั้งเธอกับเขานุ่งและห่มแค่ผ้าเช็ดตัวคนละผืนเท่านั้น เขาเช็ดผมให้จนแห้งก่อนจะหวีผมแล้วอุ้มเธอมาวางลงที่เตียงนอนแล้วเขาก็นอนลงข้างๆและกอดเธอไว้จนแน่น "รู้มั้ยว่าวันนี้..ฝ้ายทำให้พี่ตกใจมากแค่ไหน..ที่เข้ามารับกระสุนปืนแทนพี่แล้วล้มลงไปต่อหน้าต่อตา..โดยที่พี่ทำอะไรไม่ได้เลย..ตอนนั้นพี่ใจจะขาดให้ได้..ถ้าฝ้ายไม่ได้ใส่เสื้อกันกระสุนแล้วถูกยิงจริงๆ..พี่จ
ห้องหอก็คือห้องนอนของฝ้ายที่ได้มีการโรยกลีบดอกไม้ไว้บนที่นอนและเปลี่ยนเครื่องนอนใหม่ทั้งหมด พ่อแม่ของดินกับแม่ของฝ้ายนั่งอยู่บนเตียงแล้วให้พรแก่ทั้งคู่ โดยดินกับฝ้ายนั่งอยู่กับพื้นแล้วกราบเมื่อพ่อแม่ของทั้งคู่อวยพรเสร็จแล้ว และทุกคนก็เดินออกไปเหลือแค่ดินกับฝ้ายที่ลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงแล้ว "เหนื่อยมั้ย..วันนี้"ดินถาม "ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ..เข้าไร่หนักกว่านี้อีก" "ต่อไปนี้..พี่ไม่ให้ฝ้ายทำงานหนักแล้วนะ...ฝ้ายมีพี่เป็นสามี..งานหนักๆให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง..เข้าใจมั้ย" "ค่ะ...แต่ตั้งแต่พี่ดินมาอยู่ที่นี่..พี่ดินก็ไม่เคยให้ฝ้ายทำงานหนักเลยนะคะ..ขอบคุณนะคะที่รักและดูแลฝ้ายมาตลอด" "พี่รักฝ้าย..พี่จะไม่ยอมให้เมียของพี่ต้องลำบากแน่ๆ" "ค่ะ..สามีที่น่ารัก..ฝ้ายรักพี่ดินค่ะ" "ฝ้ายไปอาบน้ำก่อนนะ..ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ได้" "งั้น...ฝ้ายไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" ฝ้ายรีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที ดินมองตามไปแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข "พี่ดินคะ"ฝ้ายเรียกมาจากห้องน้ำ "มีอะไรเหรอฝ้าย"ดินเดินมายืนที่หน้าห้องน้ำ ฝ้ายเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วหันหลังให้ดิน "พี่ดินช่วยรูดซิปลงให้ฝ้ายหน่อยค่ะ..มันติดอะไรไม่รู้"
"แต่พี่ว่า..งานนี้มีคนที่ยังโกรธอยู่นะ...ตามไปให้ไวเลย..ยายน้องสาวตัวแสบ"ฝ่างว่ายิ้มๆ "งั้น..ฝ้ายตามไปก่อนนะคะ" ฝ้ายรีบเดินตามดินไปแต่ก็ไปได้ไม่เร็วนักเพราะกระโปรงและรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่ทำให้ไม่ถนัดนัก ฝ้ายจึงถอดรองเท้าทิ้งไว้และยกกระโปรงเดินตามดินไปทางหลังบ้าน เมื่อมาถึงข้างหลังบ้านก็เห็นดินยืนหันหลังกอดอกมองไปข้างหน้า ฝ้ายเดินไปยืนข้างหลังกอดเอวของดินแล้วเอาหน้าซบไปที่หลังของเขา เธอรู้ว่าทำให้เขาทั้งเป็นห่วง ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เธอคงต้องง้อนานแน่ๆงานนี้ "พี่ดินคะ..อย่าโกรธฝ้ายเลยนะ..ฝ้ายขอโทษที่ทำให้พี่ดินต้องเป็นห่วง..ขอโทษที่ทำอะไรแล้วไม่บอกพี่ดินก่อน..ขอโทษจริงๆนะคะ" "..........."เงียบ "พี่ดิน..โกรธฝ้ายจริงๆเหรอคะ..พูดกับฝ้ายหน่อยนะ..นะคะ" "..........."เงียบ ดินไม่พูด จริงๆแล้วเขาไม่ได้โกรธแค่น้อยใจที่ฝ้ายทำอะไรไม่เคยบอกหรือปรึกษาเขาเลย..ทั้งๆที่เขาเป็นสามีของเธอแท้ๆ แล้วตอนนี้เขาก็หายน้อยใจเธอแล้วด้วยเพราะแค่เธอมาง้องอน ใจของเขาก็ออ่นแล้ว เพียงแต่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อเท่านั้นเอง ฝ้ายเห็นดินไม่พูดอะไรเลยคิดว่าเขาคงจะโกรธมากจริงๆ เธอปล่อยแขนออกจากเอวของเขาแล้วเดินไป