"กินข้าวกันค่ะ"ฝ้ายพูด
"ฝ้าย..เมื่อกี้ใคร..แล้วมาทำอะไร..ทำไมเราดูสนิทกับเขาจังล่ะ"ฝ่างถามรัวๆ "ทีละคำถามก็ได้ค่ะ..คนเมื่อกี้คือพี่พัท เขาเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมใกล้ๆไร่ของเรานี่แหละค่ะ เขามาสั่งกล้วยไม้กับกุหลาบ ที่สนิทเพราะเป็นลูกค้าประจำน่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "พี่ว่าเขาเหมือนจะมาจีบฝ้ายนะ"ดินพูด "ใช่..พี่ก็มองออก"ฝ่างพูด "ก็..ใช่ค่ะ"ฝ้ายพยักหน้า "แต่ทำไมเราไม่หลบหน้าเขาเหมือนคนอื่นๆที่มาจีบเราล่ะ"ฝ่างถาม "ก็พี่พัทไม่เหมือนคนอื่นๆที่มาตามจีบฝ้ายนี่คะ..เขาไม่เคยมาตามเฝ้า หรือมาหาจนน่ารำคาญส่วนใหญ่จะเจอกันเพราะมีเรื่องต้องเจอเท่านั้นค่ะ"ฝ้ายบอก "แล้วเราชอบเขาหรือป่าว"ฝ่างถามอีก "ตอนนี้ยังค่ะ..แต่ต่อไปก็ไม่แน่ เพราะในบรรดาคนที่มาจีบฝ้าย พี่พัทก็นิสัยดีที่สุดแล้วค่ะ"ฝ้ายพูด เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจึงไม่เห็นว่าดินมองเธออยู่ตลอด "ดีกว่าพี่อีกเหรอ"ดินถาม "ไม่เกี่ยวกับพี่ดินนี่คะ..ฝ้ายหมายถึงคนที่มาจีบฝ้ายเท่านั้น"ฝ้ายพูด เธอมองหน้าเขา "ก็พี่บอกแล้วว่าพี่จะขอจีบฝ้ายเมื่อคืนไง...ฝ้ายลืมแล้วเหรอ"ดินจ้องหน้าเธอ "พี่ดินคะ...ฝ้ายบอกแล้วว่าอย่าพูดเล่น..ไม่สนุกนะคะ ฝ้ายอิ่มแล้วขอตัวนะคะ"ฝ้ายบอก เธอลุกขึ้นแล้วเปิดประตูเดินออกไปทันที "ฝ้าย..เดี๋ยวสิฝ้าย"ดินเรียก "ยายฝ้าย"ฝ่างเรียก "ฝ้ายโกรธกูหรือป่าววะ"ดินถาม "กูก็ไม่รู้ว่ะ"ฝ่างบอก "กูจะทำไงดีวะ มึงช่วยกูคิดทีสิ"ดินพูด "ยายฝ้ายไม่เชื่อว่ามึงจะจีบจริงๆ...งั้นคงต้องบังคับทางออ้มแล้วล่ะ"ฝ่างบอก "ยังไงวะ"ดินถาม "กูมีแผน..แต่มึงต้องบอกความรู้สึกของมึงที่มีกับยายฝ้ายให้แม่กูรู้..แม่จะได้ช่วยด้วยอีกแรง"ฝ่างบอก "แม่มึงจะไม่เกลียดกูเหรอที่มาจีบลูกสาวเขาน่ะ"ดินถาม "กูว่าแม่กูต้องชอบที่จะได้มึงมาเป็นลูกเขย...มากกว่าคนอื่นแน่ๆเชื่อกู"ฝ่างยิ้ม "เอางั้นก็ได้ว่ะ..แล้วจะบอกแม่มึงเมื่อไหร่ล่ะ"ดินถาม "กูจะโทรตามแม่มาที่นี่เดี๋ยวนี้แหละ"ฝ่างบอก เขาหยิบมือถือออกมาแล้วโทรหาแม่เขาทันที ฝ้ายเมื่อขึ้นมาข้างบนห้องก็ทำงานต่อไม่ได้ เพราะคำพูดของดินยังก้องอยู่ในหูของเธอ เขาพูดเล่นหรือจริงเธอมองไม่ออกและไม่อยากคิดไปเอง เธอต้องใจเย็นๆและมองท่าทีของเขาไปก่อน ถ้าเขาจะจีบเธอจริงๆก็คงแสดงท่าทีอะไรออกมาบ้างแน่ๆ แต่ถ้าไม่ก็แสดงว่าเขาพูดเล่นๆ เมื่อคิดได้อย่างนั้นฝ้ายก็ก้มหน้าทำงานต่อ สักพักใหญ่ๆแม่ก็มาที่ออฟฟิตและเดินเข้าไปข้างในครัว "มีอะไรหรือฝ่าง ถึงบอกให้แม่รีบมา"แม่ถาม "ผมมีเรื่องอยากบอกให้แม่รู้และขอคำปรึกษาด้วยคับ"ฝ่างบอก "มีอะไรก็พูดมาได้เลย"แม่บอก "ไอ้ดิน..มึงบอกแม่ไปเลย"ฝ่างหันไปที่ดิน "ดินมีอะไรเหรอลูก"แม่ถาม "เอ่อ!คือว่า...คือ..."ดินอ้ำๆอึ้งๆ "โธ่เอ้ย!มึง..อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นแหละ กูบอกเองก็ได้"ฝ่างหงุดหงิด "ไม่ต้องๆกูบอกเอง...น้าคับ..คือผมชอบฝ้ายน่ะคับ ชอบแบบคนรักนะคับไม่ใช่น้องสาว น้าจะว่าอะไรผมมั้ยคับ"ดินพูด เขามองหน้าแม่ตรงๆ "ใช่คับแม่...ไอ้ดินมันชอบยายฝ้ายมาตั้งแต่มันเรียนอยู่ม.ต้นแล้ว..แต่มันไม่กล้าบอก มันกลัวว่ายายฝ้ายจะเกลียดและไม่อยากเจอมันอีก"ฝ่างบอก "ดินชอบยายฝ้ายจริงๆเหรอลูก"แม่ถาม "จริงคับน้า..ผมชอบฝ้ายจริงๆ"ดินพูดน้ำเสียงหนักแน่นและมั่นคง "น้าดีใจนะที่ดินชอบยายฝ้าย..น้าไม่ว่าอะไรหรอก ดีเสียอีกถ้ายายฝ้ายชอบกับดินจริงๆน้าก็หมดห่วง"แม่พูด "ขอบคุณคับน้า"ดินยกมือไหว้ "แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ไอ้ดินสิคับแม่...ยายฝ้ายไม่เชื่อว่าไอ้ดินจะจีบยายฝ้ายจริงๆ ยายฝ้ายว่าไอ้ดินพูดเล่นคับ"ฝ่างพูด "นี่ดินบอกยายฝ้ายแล้วเหรอลูก"แม่ถาม "ผมยังไม่ได้บอกว่าชอบหรอกคับ...แค่บอกฝ้ายว่าจะขอจีบเขาเท่านั้น"ดินพูด "ฝ้ายกับดินคุ้นเคยกันมานาน ก็เลยคิดว่าดินพูดเล่นน่ะสิ"แม่ยิ้ม "ใช่คับ"ดินพูด "แล้วฝ่างกับดินจะทำยังไงต่อล่ะ"แม่ถาม "น้าคับ..น้ารู้จักคนชื่อพัทมั้ยคับ"ดินถาม "อ้อ!รู้จัก..ที่เป็นลูกเจ้าของโรงแรมใช่มั้ย"แม่ถาม "ใช่คับ..เขาสนิทกับฝ้ายมากมั้ยคับ"ฝ่างถาม "ก็ไม่นะ..ถ้าถามแม่..อาจจะมากกว่าคนอื่นๆนิดหน่อยเพราะเขาไม่มานั่งเฝ้าให้ยายฝ้ายรำคาญ ยายฝ้ายก็เลยไม่เคยหลบเขาแบบคนอื่นน่ะ"แม่พูด "แล้วฝ้ายเคยสนใจใครเป็นพิเศษมั้ยคับ"ดินถาม "ก็ไม่เคยเห็นว่ายายฝ้ายจะสนใจใครเลยนะตั้งแต่เรียนจบมา...ยิ่งพอมาดูแลไร่ก็ไม่เคยสนใจใครเลย จนบางครั้งแม่ยังคิดว่ายายฝ้ายอาจจะมีใครอยู่ในใจแต่ไม่พูดออกมา..ถ้าอยากรู้จริงๆฝ่างกับดินลองถามเจ้าเปี๊ยกดูสิลูก อาจจะรู้อะไรดีๆก็ได้"แม่บอก "ดีเหมือนกันคับ.. แต่ตอนนี้ผมมีแผนแต่แม่ต้องช่วยด้วยนะคับ"ฝ่างบอก "แผนอะไรล่ะลูก..ถ้าแม่ช่วยได้จะช่วยเต็มที่เลย"แม่ยิ้ม "ขอบคุณคับน้า"ดินพูดแล้วยกมือไหว้ "เรียกแม่ก็ได้ดิน..ไม่ต้องเรียกน้าหรอก..จริงๆแม่ก็รักดินเหมือนกับฝ่างมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว...ยิ่งรู้ว่าดินมาชอบยายฝ้าย...แม่ก็ยิ่งดีใจและสนับสนุนด้วยอยู่แล้วเพราะแม่รู้ว่าดินเป็นคนยังไง ไว้ใจได้มั้ย ดีกว่าปล่อยให้ยายฝ้ายไปชอบใครที่ไหนก็ไม่รู้"แม่บอก "ขอบคุณคับแม่..ถ้าผมทำให้ฝ้ายชอบได้ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้ฝ้ายต้องเสียใจแน่ๆคับ"ดินบอก "ขอบใจลูก"แม่ยิ้ม "เอาล่ะคับ...มาฟังแผนของผมได้แล้วคับ"ฝ่างพูด แล้วฝ่างก็บอกถึงแผนที่เขาคิดไว้...หลังจากฝ่างพูดจบแม่กับดินก็พยักหน้าเห็นด้วย...ซึ่งแผนการณ์จะเริ่มตอนบ่ายนี้แหละ...ดินอมยิ้มแล้วเดินตามฝ้ายออกไป เขาเห็นเธออายจนหน้าเริ่มแดงก็มีความสุขแล้ว เขายังไม่อยากคาดคั้นเธอเรื่องนี้ ปล่อยให้ทุกอย่างค่อยๆเป็นไปเรื่อยๆดีกว่า ฝ้ายเดินไปที่น้าชิด เธอคุยอยู่สักพักก็เดินกลับไปที่รถ ฝ่างเห็นฝ้ายเดินออกมาจากแปลงสตอเบอรี่ด้วยใบหน้าแดงๆและเห็นดินเดินยิ้มตามออกมาจึงเดินเข้าไปหาดิน "มึงไปทำอะไร..ยายฝ้ายถึงได้หน้าแดงอย่างนั้น" "กูก็แค่ถามว่า...ชอบกูใช่มั้ยถึงไม่หลบหน้ากู...แค่นั้น" "555มึงนี่นะ...ถามซะตรง..แล้วยายฝ้ายตอบว่าไงล่ะ' "บอกว่า..ไม่ใช่เสียหน่อย...แล้วก็เดินหนีกูออกมานี่ล่ะ" "เออ!..กูว่า..ยายฝ้ายอาจจะชอบมึงจริงๆก็ได้นะ" "แต่กูไม่อยากคิดไปเอง..รอดูไปเรื่อยๆก่อน..กูไม่รีบ..กูโทรไปบอกแม่กูแล้วว่าจะอยู่ที่นี่จีบฝ้ายก่อน...จีบได้เมื่อไหร่ถึงจะกลับ" "เอางั้นเลยเหรอวะ...555..งานนี้ยาวแน่ๆมึง" "มึงมีปัญหาอะไรมั้ยล่ะ.. ถ้ากูจะอยู่ที่นี่" "กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..มึงอยู่จะได้ช่วยกูด้วยไง..แม่กูก็อยากให้มึงอยู่..อยู่ตลอดไปได้ยิ่งดี" "เออ..ขอบใจ" "พี่ฝ่าง...พี่ดินคะ..ไปค่ะ..กลับบ้านกัน"ฝ้ายเรียก "ไปเดี๋ยวนี้แหละ"ฝ่างบอก ฝ่างกับดินพากันเดินไปขึ้นรถที่ฝ้ายจอดรออยู
ฝ่างเดินมาตบบ่าของดินแล้วยิ้มให้ เขาดีใจที่คนงานชอบดิน เพราะมันจะทำให้ดินเข้ากับทุกคนได้ง่ายมากขึ้น หลังจากที่ตัดแก้วมังกรและคัดเลือกเสร็จแล้วลุงมิ่งก็เป็นคนเอาไปส่งที่ตลาด แล้วคนงานก็แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นต่อ "พี่ฝ่างกับพี่ดินกลับไปกินข้าวกันก่อนมั้ยคะ แล้วค่อยไปที่ไร่เมล่อนกับสตอเบอรี่"ฝ้ายถามหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว "ตามใจเราก็แล้วกัน..พี่ยังไงก็ได้"ฝ่างบ อก "งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะคะ"ฝ้ายยิ้ม "พี่ว่านายวิทย์คงจะไม่เลิกราง่ายๆแน่..แล้วเราจะเอาไงกันต่อดีวะ..ดิน"ฝ่างถาม "พี่วิทย์เป็นนักเลงค่ะ... วันๆไม่ทำอะไรเกเรไปทั่ว..ถือว่าเป็นหลานกำนันเลยไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วย"ฝ้ายบอก "เพราะอย่างนี้..เราเลยหลบเขาเพราะไม่อยากมีเรื่องใช่มั้ย"ฝ่างถาม "มันก็ใช่ค่ะ..ลำพังแค่ฝ้ายคนเดียว..ฝ้ายไม่กลัวหรอกค่ะแต่นี่ฝ้ายมีไร่ มีคนงาน มีแม่ที่ต้องรับผิดชอบเลยเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ามากกว่า"ฝ้ายพูดสีหน้าจริงจังมาก "พี่ว่าฝ้ายไม่ควรเผชิญหน้ากับเขานะ..ยังไงฝ้ายก็เป็นผู้หญิง..พี่เป็นห่วง" ดินพูดเขามองเธอทางกระจกด้วยสายตาเป็นห่วงจริงๆ "แต่วันนี้ฝ้ายก็เผชิญหน้าไปแล้วนี่คะ..ฝ้ายไม่กลัวหรอก"ฝ้ายบอก "พี่ว่าเราค
"มากินข้าวกันได้แล้ว..ดิน..ฝ้าย...ฝ่างนั่งรออยู่แล้ว"แม่เรียกเมื่อเห็นดินกับฝ้ายเดินเข้ามา "เป็นไงบ้างวันนี้..เหนื่อยมั้ยดิน"แม่ถาม "ไม่เหนื่อยหรอกคับแม่..สนุกดีคับ"ดินยิ้ม "พี่ฝ่างอ่ะ..เอาเปรียบ..ไม่ยอมไปตัดกล้วยไม้ด้วย"ฝ้ายบ่น "เราสองคนกับไอ้ดินก็พอแล้ว...พี่ไปด้วยเกะกะป่าวๆ"ฝ่างบอก "แล้วถ้าเกิดฝ้ายไม่อยู่..พี่ฝ่างจะตัดได้เหรอคะ"ฝ้ายถาม "แล้วเราจะไปไหนล่ะ"ฝ่างถาม "ป่าวหรอกค่ะ.. แค่ถาม"ฝ้ายพูด "โอเค...งั้นคราวหน้าพี่ไปด้วยก็ได้..ยายขี้บ่นเอ้ย!"ฝ่างว่ายิ้มๆ "แล้ววันนี้ฝ้ายจะไปไหนก่อนล่ะ"ดินถาม "คงต้องไปดูช่วยคนงานตัดแก้วมังกรก่อนค่ะ...ถ้าสายจะยิ่งร้อน"ฝ้ายบอก "งั้น..ลูกๆก็รีบกินแล้วก็ไปกันได้แล้ว"แม่บอก พอกินข้าวกันแล้วฝ้ายก็ไปขับรถมาจอดรอฝ่างกับดินที่หน้าบ้าน แล้วก็ขับไปที่สวนแก้วมังกร เมิ่อไปถึงก็เห็นน้าชิดและคนงานทั้งชายและหญิงกำลังช่วยกันตัดและคัดเลือกแก้วมังกรกันอยู่หลายคน ฝ่างกับดินเข้าไปช่วยคนงานชายตัดและเอาใส่รถเข็นมาให้คนงานหญิงคัดแยก ฝ้ายช่วยคนงานหญิงคัดแยก เธอคอยมองดูดินกับฝ่างที่ทำงานร่วมกับคนงานทุกคนได้เป็นอย่างดี คนงานต่างพูดคุยกับดินและฝ่างอย่างสนุกสนานท่
ฝ้ายถอนหายใจยาว เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตูแล้วเปิดลิ้นชักเอาปืนกับมีดพกเก็บเข้าที่ "คนนี้คงจะไม่มาอีกแล้วแน่ๆพี่ว่า"ฝ่างยิ้ม "คุณพนาไม่ใช่คนดื้อหรอกค่ะ..ที่น่าเป็นห่วงก็พี่โอ๋กับพี่วิทย์มากกว่า..เพราะค่อนข้างจะเป็นนักเลงพอตัวทีเดียว"ฝ้ายบอก "แล้วนี่เราพกอาวุธทุกวันเลยเหรอ"ฝ่างถาม "ใช่ค่ะ..ฝ้ายไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น..มีอาวุธไว้กับตัวดีที่สุด"ฝ้ายบอกหน้าตาจริงจัง "แต่พี่ไว้ใจได้นะ"ดินยิ้ม "ก็ไม่แน่ค่ะ.. ผู้ชายถ้าไม่ใช่พี่กับพ่อก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ"ฝ้ายว่า "อ้าว!ไอ้ฝ่างนี่กูหน้าตาไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ"ดินถาม "เราก็พูดเกินไป ดินน่ะไว้ใจได้100%แม่รู้เพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"แม่บอก "ฝ้ายแค่ล้อเล่นค่ะ..จริงจังไปได้"ฝ้ายยิ้ม "ล้อเล่นเหรอ...มานี่เลย..ล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง"ดินเดินเข้ามาหาฝ้าย ฝ้ายจึงเดินหลบแต่ดินก็ยังเดินตาม เธอจึงวิ่งหนีไปรอบๆ แม่กับฝ่างมองดินกับฝ้ายเล่นกันเป็นเด็กๆแล้วหัวเราะ ในที่สุดดินก็จับตัวฝ้ายได้ เขาจับและกอดตัวเธอไว้ไม่ยอมปล่อย ฝ้ายไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอกับเขาเล่นกันแบบนี้บ่อยๆตอนเด็กๆจึงไม่ได้อายหรือเขินที่ถูกเขากอด แต่ดินกลับรู้สึกไม่อยากปล่อย
ฝ่างมองไปที่ฝ้ายกับดินอีกครั้ง เขาคงต้องหาทางแอบดูรูปในกระเป๋าสตางค์ของฝ้ายสักครั้งเพื่อความแน่ใจ ถ้าเป็นอย่างที่เปี๊ยกพูดจริงๆก็คงจะดี "อ้าว!เปี๊ยกมาตั้งแต่เมื่อไหร่..มีอะไรหรือป่าว"ฝ้ายถาม เธอหันมาเห็นเปี๊ยกยืนอยู่กับฝ่างจึงเดินเข้ามาพร้อมกับดิน "ผมเพิ่งมาถึงคับ..ผมจะมาบอกพี่ฝ้ายว่าวันเสาร์นี้..ก็จะถึงวันดูหิ่งห้อยแล้ว..ผมกลัวว่าพี่ฝ้ายจะลืมน่ะคับ"เปี๊ยกบอก "ขอบใจนะที่เตือน..พี่ลืมไปแล้วจริงๆด้วย"ฝ้ายยิ้ม "ดูหิ่งห้อยที่ไหนเหรอเปี๊ยก"ดินถาม "ที่ชายคลองคับ..แต่ถ้าจะให้เห็นชัดๆและสวยจริงๆก็ต้องไปดูที่บ้านต้นไม้คับ"เปี๊ยกบอก "พี่ไปดูด้วยคนได้มั้ยเปี๊ยก..พี่ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยมาตั้งนานแล้ว"ดินถาม "ได้นะได้คับ..แต่ต้องถามพี่ฝ้ายก่อน"เปี๊ยกบอก "ฝ้ายว่าไงล่ะ..พี่ไปดูด้วยได้มั้ย"ดินถาม "ได้ค่ะ..พี่ฝ่างล่ะคะจะไปดูด้วยมั้ย"ฝ้ายถาม "ก็น่าสนใจนะ..พี่ไปด้วยก็ได้"ฝ่างบอก "งั้น..เปี๊ยกก็เตรียมทุกอย่างให้พร้อมนะ..แล้ววันเสาร์เจอกัน..แต่วันนี้พี่ต้องไปก่อนแล้ว..ต้องเข้าห้องทดลองอีก..มีอะไรก็โทรมานะ"ฝ้ายบอก "คับพี่ฝ้าย"เปี๊ยกบอก ฝ้าย ฝ่างกับดินจึงพากันขึ้นรถแล้วขับกลับมาที่บ้าน "หนูฝ้าย
แม่กับฝ่างลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกแล้ว เพื่อให้ดินกับฝ้ายได้คุยกันตามลำพัง "เอ่อ...ฝ้ายว่า..พี่ดินคงสับสนระหว่างความรักของพี่น้องกับแฟนมากกว่านะคะ"ฝ้ายบอก เธอก้มหน้ามองแก้วน้ำในมือ "พี่ไม่ได้สับสน พี่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรและพี่ก็พร้อมจะพิสูจน์ให้ฝ้ายดูว่าพี่รักฝ้ายแบบคนรักจริงๆ..ไม่ได้พูดเล่น..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่แค่นั้น...ได้มั้ย"ดินถาม "เอ่อ!..ฝ้ายว่าอย่าดีกว่าค่ะ"ฝ้ายบอก "ทำไมล่ะหรือฝ้ายรังเกียจพี่"ดินมองหน้าเธอ "ป่าวค่ะ...แต่ฝ้ายว่าพี่ดินกลับไปคิดทบทวนดูอีกทีจะดีกว่านะคะ.... ว่าจริงๆแล้วพี่ดินคิดกับฝ้ายแบบไหนกันแน่"ฝ้ายมองหน้าเขาตรงๆ "ไม่ต้องหรอก..พี่มั่นใจและก็รู้ใจตัวเองมานานแล้วว่าพี่รู้สึกกับฝ้ายยังไง..ขอแค่ฝ้ายให้โอกาสพี่ได้แสดงให้ฝ้ายเห็นเท่านั้น ว่าไงได้หรือป่าว"ดินถาม เขามองจ้องเธอ "ขอฝ้ายคิดดูก่อนก็แล้วกันนะคะ"ฝ้ายบอก เธอหลบสายตาของเขา ฝ้ายเขินจนหน้าเริ่มจะแดงหน่อยๆและนั่นทำให้ดินอมยิ้มออกมา "แล้วเมื่อไหร่จะให้คำตอบพี่ล่ะ"ดินถามยิ้มๆ "แล้วฝ้ายจะบอกเองค่ะ"ฝ้ายบอก "ไม่ได้...พี่ให้เวลาฝ้ายคิด2วัน..แล้วต่อจากนั้นพี่จะเริ่มจีบฝ้ายนะ"ดินยิ้ม "เอ่อ!..เรื่องนั้นเอา