7

EP7 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)

❌เนื้อหาอาจมีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาเป็นเพียงเรื่องสมมติและจินตนาการเท่านั้น ไม่สมควรลอกเลียนแบบ❌

"งั้นเราคงจะเป็นได้แค่คนเคยรู้จักกัน"

รถสปอตราคาแพงกำลังถูกเจ้าของมันขับด้วยความเร็ว สายตาเรียบนิ่งของชายหนุ่มไม่สื่ออารมณ์จนกระทั่งขับกลับมาจอดที่บ้านหลังใหญ่ ในยามดึก ภายในห้องนอนหรูคุมโทน ชายหนุ่มร่างแกร่งเปลือยอกท่อนบนนอนอยู่บนเตียงด้วยความกระสับกระส่ายราวกับว่าเขากำลังต่อสู้กับบางสิ่งในขณะที่กำลังหลับ

เฮือก!!!!! ดวงตาคู่คมเบิกกว้างกระทันหันพร้อมร่างแกร่งที่ดีดตัวขึ้น ตามร่างกายมีเหงื่อไหลอาบชุ่มตัวไปหมด สิ่งที่อยู่ในฝันของเขาก่อนที่จะตื่น มันน่ากลัวและเหมือนจริงจนเขาต้องเอามือกุมหัวใจตัวเองเพราะมันกำลังเต้นแรงและทำงานอย่างหนัก

"ฝันเหี้ยอะไรว่ะ!!!!"

มือถือราคาแพงถูกยกขึ้นโทรหาใครบางคน เมื่อชายหนุ่มเจ้าของเครื่องนอนไม่หลับ และอยากปลดปล่อยอารมณ์รุนแรงบางอย่างออกจากร่างกาย

"เจอกันที่คอนโดเดิม ฉันให้เวลาเธอ15นาทีต้องถึง!"

เลย์วางสายก่อนสวมเสื้อผ้าขับรถออกจากบ้านในตอนใกล้สว่าง ไม่นานเขาก็มาถึงคอนโดซึ่งไม่ห่างจากบ้าน ที่นี่เขาซื้อมันไว้เพื่อเป็นเหมือนห้องเชือดสำหรับสาวๆ ถึงแม้เลย์จะชอบจัดปาร์ตี้ที่บ้าน แต่เขาเองกลับไม่ชอบมีอะไรกับใครที่บ้าน ยิ่งห้องนอนส่วนตัว ไม่เคยมีใครได้เข้าไปนอกจากแม่บ้านที่ทำความสะอาดกับใครบางคนเท่านั้น

"เชอรี่คิดถึงเลย์จังเลย แล้ววันนี้??ทำไมมีแค่เชอรี่ค่ะ??"

หญิงสาวสุดเอ็กซ์ที่เลย์เพิ่งโทรตาม เธอคือเชอรี่ คู่นอนที่เขานอนด้วยสองสามครั้ง และเป็นสองสามครั้งที่มีสาวมากกว่า1คนทุกรอบ

"หุบปากเถอะ อย่าถามมา"

"โอ๊ยยยยยย!!! ใจเย็นๆซิเลย์ ไปเงี่ยนหนักมาจากไหนค่ะ รุนแรงอีกแล้วนะ จะเช้าแบบนี้แรงยังเยอะอยู่เลยนะคะ" เชอรี่เอ่ย

"หึ!!!"

"อ๊ายยย"

แรงกระชากเสื้อผ้าของเชอรี่ออกก่อนจับเธอมัดข้อมือด้วยเชือกมือข้างนึงกับเสาเตียง รสนิยมทางเพศของเลย์ไม่ธรรมดาไม่ต่างจากหมอไฮน์ที่ชอบความรุนแรง แต่จะหนักหน่อยตรงที่เขาชอบสวิงกับสาวๆมากกว่าหนึ่งคนเท่านั้น

ร่างแกร่งเผยมัดกร้ามเนื้อเมื่อเสื้อผ้าหลุดออก เกาะป้องกันถูกสวมใส่กับความเป็นชายจนสุด เชอรี่นอนมองเลย์ด้วยความหลงไหล ก้เขาทั้งหล่อ เร้าร้อน ลีทางเรื่องเซ็กส์แสนจะหน้าหลงไหล เรื่องแรงไม่มีตก สามารถปรนเปรอสาวๆได้จนพอใจ

"อ๊า!! ใหญ่จังเลยค่ะเลย์ เชอรี่ชอบจัง อื้อออ"

ทันทีที่แก่นกายลำใหญ่ถูกยัดเข้าร่องสวาท หยิงสาวถึงกับครางลั่นให้กับความเสียวจากความใหญ่โตของมัน

"ชอบก็ร้องดังๆ ร้องให้พอใจ เผื่อไม่มีโอกาศได้ร้องอีก!"

เลย์เอ่ยก่อนเริ่มสับเอวจ้วงแก่นกายเข้าออก เชอรี่กรีดร้องด้วยความเสียวซ่านจนลั่นห้อง เมื่อเลย์มอบความสุขสมให้เธอจนถึงฝั่งฝันหลายต่อหลายรอบ

"อ๊า!! แรงๆค่ะเลย์ เชอรี่เสียวจังเลย"

"ได้ซิ เธอขอเองนะ"

เลย์สับเอวจกำลังจะถึงฝั่งฝัน เขาหลับตาลงจนเห็นภาพบางอย่าง ไม่นานดวงตาคู่ดุดันก็ลืมขึ้น แววตาราวกับว่าเขาไม่ใช่เลย์คนเดิมอีกต่อไป

"แค่กๆๆ ทะ..ทำอะไรค่ะเลย์"

"เอาเธอไง เธออยากให้ฉันเอาแรงๆไม่ใช่หรือไงล่ะ!!"

เลย์สับเอวสอบมือข้างนึงบีบคอเชอรี่ลงสุดแรงกับหมอน มืออีกข้างเริ่มกระชากเชือกที่ผูกแขข้างนึงของเธอให้แน่นขึ้นเรื่อยๆจนมือเธอเริ่มเขียวช้ำเพราะเลือดไม่เดินไปหล่อเลี้ยง ใบหน้าของหยิงสาวแดงจนสุดตาเธอเริ่มเหลือกขึ้นเพราะขาดอากาศ

"อ่าส์ ฉันจะส่งเธอขึ้นสวรรค์!!!"

เลย์กระแทกเอวจนท่อนเอ็นสำลักน้ำกามออกมาใส่เกาะป้องกันจนสุด ใบหน้าหบ่อเหลาเคริ้มฝันก่อนเงยขึ้นไปพร้อมๆกับลมหายใจของเชอรี่ที่หมดลงเช่นกัน เธอไปสวรรค์อย่างที่เขาบอกจริงๆ

แววตาดุดันนั่นเผยออกมาอีกรอบ ใบหน้าเรียบนิ่งต่างจากเลย์คนเดิมเผยความเย็นชากับศพของคู่นอนที่หมดลมตรงหน้า เกาะป้องกันพร้อมน้ำกามสีขาวถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีพร้อมน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"ลูกๆของพ่อ ไว้รอพ่อได้แม่เมื่อไหร่ ค่อยมาเกิดนะ"

แววตาและใบหน้าสุดน่ากลัวของเลย์เอ่ยเหมือนกับว่ามันคือเรื่องตลก แต่สิ่งรอบตัวมันกลับสยดสยองบอกไม่ถูก มีทั้งศพ ทั้งเลือดที่อาบจากข้อมือของเชอรี่จากการถูกเชือกรัดจนบาดเลือดนองออกมา

"มาเครียศพให้กูด้วย เอาให้เกลี้ยง!"

เลย์โทรสั่งลูกน้องคนสนิทก่อนขับรถกลับบ้านแล้วอาบน้ำนอนเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งวันเดินทางไปเที่ยว ทุกคนมารวมตัวกันแต่เช้าที่บ้านของอิ๊กคิว วันนี้ลูกๆของเขาไปอยู่กับโอโซนผู้เป็นปู่เพราะอิ๊กคิวอยากให้ทริปนี้เป็นทริปของผู้ใหญ่มากกว่า เด็กๆคงไม่สนุกแน่

"กูนึกว่าไม่มา" มิดไนท์เอ่ย

"รถติด" เลย์เอ่ย

บีเลิฟที่กำลังหยิบกระเป๋าเงยหน้ามาเจอเลย์ก้เบิกตากว้าง ทริปนี้จะมีเขาไปด้วยแบบนั้นเหรอ ไม่เห็นมีใครบอกเธอเลยว่าเลย์ไปด้วย

"มองหน้าพี่ มีอะไรจะถาม???"

เลย์เอ่ยเมื่อเห็นบีเลิฟมองหน้าเขา ในขณะที่ทุกคนไม่เห็น เพราะมัวแต่เตรียมรถเตรียมของเพื่อเดินทาง

"หนูว่าหนูไม่ไปดีกว่า" บีเลิฟเอ่ย

"ทำไมล่ะ กลัวอะไรพี่นักหนา" เลย์เอ่ย

"เปล่ากลัวค่ะ แค่ไม่..."

"เลิฟ เอากระเป๋าหนูมา พี่เอาขึ้นรถให้ ไอ้เลย์ ยืนมองทำส้นตีนอะไร ขนของครับเพื่อน" มิดไนท์เอ่ย

"เออๆ"

เลย์เดินไปช่วยกันหยิบของ ตลอดทางบีเลิฟเอาแต่นั่งนิ่งเมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ที่แสนอึดอัด เลย์เป็นคนขับรถ มิดไนท์นั่งข้างๆ ส่วนเธอนั่งด้านหลัง

"เลิฟ หมู่นี้หนูซึมๆนะ มีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ" มิดไนท์เอ่ย

"ค่ะพี่ไนท์ หนูแค่เรียนเครียดๆค่ะ"

"มีแฟนซิ ชีวิตจะได้มีสีสัน"มิดไนท์เอ่ย

"ก็...ดูอยู่ค่ะ พี่คิวก็ไม่ค่อยถูกใจ เอาจริงๆพี่คิวไม่ถูกใจสักคนแหละ คงอยากให้หนูโสดไปตลอดชีวิตมั้ง" บีเลิฟเอ่ย

"เฮียก็งี้แหละ หวงน้องสาวเป็นธรรมดา พูดแบบนี้แสดงว่ามีคนมาจีบซิแล้วเฮียไม่ชอบ" มิดไนท์เอ่ย

"ค่ะ..."

"ต้องไปดูหน้าหน่อยแล้ว ใครมาจีบน้องสาวผู้น่ารักของพี่เนี้ย" มิดไนท์เอ่ยอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันเดินทางมาจนถึงบ้านพักโดยที่เลย์กับบีเลิฟไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก

"เป็นอะไรหน้าซีดๆ"เลย์เอ่ย

"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" บีเลิฟเอ่ยก่อนหยิบกระเป๋าของตัวเองจากท้ายรถ

"ปล่อย เดี๋ยวหยิบให้" เลย์เอ่ยก่อนหยิบกระเป๋าของบีเลิฟกับตัวเองออกจากท้ายรถแล้วเดินเข้าบ้านพัก

"นี่ห้องมึงไอ้ไนท์ อันนี้ห้องหนูนะเลิฟ แล้วนี่ห้องมึงเลย์ รัญดาเธอนอนกับฉัน" อิ๊กคิวเอ่ยก่อนส่งคีย์ห้องให้

บ้านหลังนี้เป็นบ้านพักตากอากาศก็จริง แต่ล่ะห้องจะมีระบบไฟ ระบบประตูแยกกันผ่านการใช้คีย์หรือรหัสผ่าน

"เดี๋ยวพี่ถือไปส่ง"

เลย์เดินตามหลังบีเลิฟก่อนถือกระเป๋าไปส่งเธอที่ห้องพัก บ้านหลังใหญ่มีห้องพักหลายห้อง แต่ทำไมเหมือนอิ๊กคิวแกล้ง ให้ห้องของเลย์ต้องอยู่ติดห้องของเธอด้วย

"พี่เลย์..."

"ว่า??"

"ขอบคุณค่ะ" บีเลิฟเอ่ย

"อื้ม"

เลย์เดินออกจากห้องพักของบีเลิฟไป เธอมองตามแผ่นหลังเขาที่ดูแสนจะเย็นชากับเธอเอาซะเหลือเกิน พอไม่เจอหน้าก็ทำใจได้ แต่พอเห็นหน้าก้เหมือนต้องเริ่มใหม่ทุกครั้งไป