บทที่ 27

แสดงละคร? ละครอะไร?

ฉันหันกลับไปอย่างสงสัย เห็นเพียงชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา สายตาของเขาดูหยั่งเชิงและแฝงไปด้วยความดูแคลน

เหมือนกับสายตาที่บังเอิญจับจ้องได้ในงานเลี้ยงต้อนรับไม่มีผิดเพี้ยน

แต่ในห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่าในตอนนี้ไม่มีคนนอกอยู่ ดังนั้นสายตาที่จี้อวิ๋นโจวส่งมาจึงเป็นไปอย่างโจ่งแจ้ง และยังแฝงไปด้วยความก้าวร้าวเล็กน้อย

เขากำลังถากถางฉันอยู่เหรอ?

ฉันงุนงงไปหมด จึงถามออกไป “ไม่ทราบว่าหมอจี้หมายถึงละครเรื่องอะไรเหรอคะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้น จี้อวิ๋นโจวก็แค่นเสียงเย็นชา แววตาดูแคลนยิ่งกว่าเดิม “ถ้าไม่ใช่เพราะที่บ้านมีทะเบียนสมรสวางอยู่ ฉันคงเกือบจะคิดไปแล้วว่า หมอเสิ่นกำลังสร้าง ‘ภาพลักษณ์คนโสด’ อยู่”

จี้อวิ๋นโจวจงใจเน้นเสียงคำพูดท้าย ๆ เป็นพิเศษ

แต่เรื่องการปกปิดการแต่งงานนี้ เป็นสิ่งที่จี้อวิ๋นโจวเขียนลงในสัญญาก่อนสมรสด้วยตัวเอง แล้วตอนนี้เขาจะไม่พอใจอะไรอีก?

ฉันข่มอารมณ์แล้วพูดออกไป “ฉันก็แค่ทำตามสัญญาค่ะ”

“ในสัญญาเขียนว่าให้ปกปิดความจริงเรื่องการแต่งงาน” จู่ ๆ จี้อวิ๋นโจวก็ขึ้นเสียงสูง น้ำเสียงของเขาราวกับเคลือบไปด้วยน้ำแข็ง “ไม่ใช่ให้เธอไปสร้างความสัมพันธ์กับเพ