"HEY, sandali!"
Hindi pinansin ni Yeonna ang pagtawag ni Mark na muntikan nang matumba sa motor nang bumaba siya na hindi pa iyon maayos na naihihinto at naipaparada. Kahit hilam sa luha, tinakbo niya ang direksiyon ng bahay ng tiyuhin. Wala na siyang pakialam kung may nababangga man siyang tao na nakaharang sa kanyang daraanan. Ang mahalaga sa kanya ay mawala na ang takot at kabang nararamdaman niya. "Yessa!" Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit ang pangalan ng kapatid ang una niyang tinawag. Mahigit "Yessa!" Napatayo ang tiyahin ng dalaga na inaalo sa pag-iyak ng mga anak nito. "Yeonna?" "Tita Elvie, nasaan si Yessa?" Pinagala ng dalaga ang tingin sa buong kabahayan. "Tumawag siya sa akin kanina. May gusto lang akong linawin sa mga sinabi niya. Nasaan siya?" "Yeonna," sambit na hagulhol ng ginang. "Nasaan siya?" sigaw ni Yeonna. "Nasaan ang kapatid ko?" "Wala na siya, ate." Nabaling ang tingin niya sa isa sa mga pinsan na babae. "Anong wala na siya?" "Patay na siya." Napasapo sa ulo si Yeonna nang biglang umikot ang kanyang paningin. Maagap siyang nahawakan ni Mark na nakasunod sa likuran niya. "Tawagin niyo si Yessa. Gusto ko siyang makausap." "Ate..." "Tawagin niyo!" "Patay na siya!" sigaw ng isa sa mga pinsan na lalaki ni Yeonna. "Yessa!" Hinawi niya ang pagkakahawak sa kanya ni Mark. At kahit umiikot ang paningin ay inihakbang niya ang mga paa patungo sa silid ng kapatid. Wala ito roon. Pumunta siya sa kusina at likuran. "Yessa!" Hindi niya pinansin ang mga taong nakatingin sa kanya o maging ang reaksiyon ng mga ito. Binalewala niya rin ang pag-awat sa kanya ng mga kamag-anak. "Yessa!" Natuon ang tingin ng lahat sa humintong sasakyan ng funeral service. Ibinaba roon ang mga gamit para sa lamay partikular ang mga ilaw at patungan ng kabaong. Wala pa roon ang katawan dahil nasa ilalim pa ito ng pag-eembalsamo. "Alisin niyo iyan dito!" Tinakbo ni Yeonna ang mga lalaki, "Wala ng patay rito!" Muling pinigilan ng mga kamag-anakan at ilang nagmamalasakit na mga kapitbahay ang nagwawalang dalaga. "Dalhin niyo sa akin si Yessa! Gusto kong makita ang kapatid ko! Yessa! Yessa!" "Ipasok niyo na muna siya sa kuwarto," utos ng tiyahin ni Yeonna. "Ako na pong magdadala sa kanya," boluntaryo ni Mark. Napansin nito ang masamang tingin ng mga kamag-anak ng dalaga. "Huwag po kayong mag-alala. Bakla ako." "Sige na, Sige na!" pag-aapura ni Elvie. "Samahan niyo na siya na ipasok ang pinsan niyo sa kuwarto!" "Bitiwan niyo ako! Gusto kong makita ang kapatid ko! Nagmamakaawa ako! Dalhin niyo sa akin si Yessa!" Kinarga na ni Mark ang dalaga at dinala sa itinuro ritong silid. "Dino," tawag ni Yeonna sa pinsan. "Nasaan si Yessa?" "Ate, lakasan mo ang loob mo." "Nasaan siya?" "Nagpakamatay si Yessa." Tigalgal si Yeonna. Kahit naisip na niya iyon, Hindi niya pa rin matanggap na gagawin iyon ng kanyang kapatid. "Alam kong mahirap paniwalaan. Pero 'yon ang nangyari." "Hindi magagawa ng kapatid ko ang sinasabi mo! Hindi!" "Wala kaming alam. Pero lately ay nagging tahimik siya at madalas pinipili niyang mag-isa." Pinahid ni Yeonna ang mga luha. Kailangan niyang malaman ang totoong nangyari. Hinarap niya si Dino. "Ano pa? Ano pang napansin mo?" "Hindi ba siyang nagsasabi o nagkukuwento sa 'yo?" Sandaling napaisip si Yeonna. Madalas may mga tawag sa kanya ang kapatid na hindi agad niya nasasagot. Hanggang nakakalimutan na niyang tumawag pabalik dito dahil na rin sa pagod at puyat. "Hindi rin siya sa amin nagsasabi. Kilala mo naman siya. Gusto no'n na mas kinikimkim ang problema kaysa ang sabihin sa amin." Napasapo sa ulo si Yeonna. Pumikit muna siya para ikondisyon ang sarili. Hindi masasagot ng pagbuhos ng emosyon niya ang mga tanong na bumabagabag sa kanyang isip. Pagkatapos ng ilang minuto ay dumilat siya at muling ibinalik ang tingin sa kaharap na pinsan. "Anong sinabi ng mga pulis?" "Isinara agad nila ang kaso dahil lumabas na suicide ang nangyari." Napatingin si Yeonna sa suot na relo. "Halos pitong oras pa lang mula nang magkausap kami ni Yessa. Paanong naisara agad ang kaso? At dinala agad siya sa punerarya? Hindi siya idinaan sa autopsy?" "Nag-suicide ang kapatid mo..." Natuon ang tingin ng lahat sa pagpasok ng tiyuhin ni Yeonna. "Walang foul play na nangyari. Umakyat siya sa rooftop ng Deliemar at lumundag doon." "Deliemar?" Napatayo si Yeonna nang banggitin ang isa sa pinakakilala at malaking call center sa Quezon. "Bakit siya nakarating doon? Paano siya nagkaroon ng access doon?" "Kumuha ng part-time job si Yessa," tugon ni Dino. "Part-time? Hindi ba't nagpapadala ako ng pera para sa lahat nang mga pangangailangan niya?" Mula sa bulsa ng tiyuhin ay kinuha nito ang isang bank book. Inilahad nito iyon. "Iniipon niya ang mga ipinapadala mo. Para raw may pandagdag ka sa gastusin kung maisipan mong magtayo ng sariling law firm." Nanghihinang muling napaupo si Yeonna. Hindi kaya ng isip niyang tanggapin ang nangyayari. "Ate!" sigaw Dino. Tuluyan na ngang nawalan ng ulirat si Yeonna.THEY had many ups and downs after getting into a relationship. Pero gaano man sila sinubok ng panahon, love can overpower any obstacles. And besides, normal lang sa isang relasyon na may hindi pagkakaunawaan."Alam niyo na ang gagawin?"Tumango ang mga babaing kausap ni Amira. It was her wedding day, but she wanted to share the happiness with the woman who's very dear to her and to her brother. Kahit maikling panahon pa lang silang magkakilala, their bond is special."Ma'am, ready na po?"Nakangiting tumango si Amira sa naging tanong ng kanyang wedding planner.Pinapuwesto na ang lahat ng mga single ladies para sa pagsalo ng bouquet. Hindi sumama si Jade. Because she is still in elation after reconciling with Miko. They have been separated for years dahil sa kagagawan ng kanyang pamilya."No, no," pagtanggi niya."Married ka na ba?" tanong ng isang babae.Napasulyap naman muna si Jade kay Miko na katabi niya. Ngumiti lang ito. "No. Wala pa akong asawa.""Tara na."Wala nang nagawa si
PAREHO silang napatingala sa makulimlim nang kalangitan. Nagsisimula na kasing magtago ang haring-araw sa kumakapal at nangingitim na mga ulap. Ayon sa forecast, it will rain within that day. At iyon ang pagkakataon na hinihintay ni Miko."Is this really safe?""Safe na safe," nakangiting tugon ni Miko."Gusto ko pang humaba ang buhay ko.""At 'yon din naman ang pangarap ko dahil gusto ko pang magkasama tayo nang matagal.""Is this what you really want?""There's no other way, sweetie. I have to face this fear na ikaw ang kasama ko. Hindi mo naman ako iiwan, 'di ba?"Umiling si Jade. "Never. I'll stick to you like a super glue.""Then, settled. Huwag kang matakot. Kasama mo ako."Mahinang hinampas ni Jade sa braso ang nobyo. "If you told me earlier, sana man lang ay naihanda ko muna ang sarili ko.""As long as you're with me, safe ka. Just trust me. Okay?"Naghawak-kamay ang dalawa matapos gawaran ng halik sa noo ng binata si Jade."Ready na po ba?" tanong ng isang lalaki."Yes," tugo
INILAPAG ni Jade ang dalang pumpon ng sariwang mga bulaklak sa harap ng isang puntod. Lumuhod siya sa lupa upang masindihan ang dalawang kandila na itinirik niya sa magkabilang gilid ng bagong pinturang nitso.Tinitigan niya ang pangalang nakaukit sa lapida. Nangilid sa luha ang kanyang mga mata nang idantay roon ang palad. She has a lot of regrets. Maraming SANA.Umusal ng taimtim na panalangin si Jade matapos pumikit. Inalala niya ang mga nakaraan. Kahit may bahagi na masakit, nagkaroon din naman sila ng sandali na puno ng kasiyahan. They created happy moments kahit sa maikling panahon."Rest in peace. I'm okay now. Salamat sa lahat."Hindi man niya inaasahan na magtatapos sa malungkot na wakas ang kanyang matagal na paghihintay, pinagaan din naman niyon ang dinadalang bigat sa dibdib dahil nabigyan pa sila ng huling pagkakataon na muling magkita.Saying goodbye is the hardest thing to do, pero ganoon ang buhay kaya kailangan na lang tanggapin. Ang mahalaga sa bawat pamamaalam, mayr
"J-JADE...""Doc, kailangan na agad niyang maoperahan! Marami nang dugo ang nawawala sa kanya!"Hindi nakasagot si Jade sa tinuran ng paramedic dahil pinigilan ang kamay niya ni Miko. His eyes, despite the situation, have some spark of happiness because he knows he kept the promise to her. "Everything will be fine. Just hang in there.""If this will be the last time -" "No, no! Stop talking! And don't talk anything!""Baka mawalan ako ng pagkakataon na masabi ito sa 'yo. I love you, Jade. I've loved you since the first time I saw you on that rainy night. I love you so much.""Mahal din kita. Mahal na mahal.""Is that true?""Hinihintay lang kita. Alam mong nangako ako sa 'yo na kahit anong mangyari, hihintayin kita. I'm here. And you came to me.""Hindi ka ba galit sa akin?""Hinding-hindi ako magagalit sa iyo. And I won't ever leave you again."Nakangiting ipinikit ni Miko ang mga mata. Sapat na iyon para mapanatag ang puso nito na ilang buwan ding nangulila at nalungkot.“Doc, buma
LUMIKHA ng ingay sa loob ng operating room ang scalpel na nabitiwan ni Jade nang iabot iyon sa kanya. Isang nurse na nakaantabay lang sa likuran ang mabilis na nagdala ng sterilize solution at inilubog doon ang nalaglag na surgical instrument."Doc, okay ka lang ba?" puna ng assistant.Natauhan si Jade sa biglang pagkawala ng isip sa trabaho. May naramdaman kasi siyang pagbundol ng kaba sa dibdib. "Y-yes. Sorry. Let's proceed."Ipinagpatuloy ng grupo ang pag-oopera sa nakahimlay na pasyente sa operating table. Binura muna ng dalaga ang mga sumisingit na alalahanin. Makalipas ang halos dalawang oras ay matagumpay rin silang natapos.“Good job, everyone!”“Isang buhay na naman ang nailigtas mo, doc.”“I’m not taking the credit alone. We are team here.”"Salamat, doc."Ibinilin na lang ni Jade ang huling proseso ng surgery sa assistant at lumabas na ng operatingroom. Agad na sumalubong sa kanya ang mga umiiyak na pamilya ng pasyente."Doc! Kumusta ang anak ko?""Lumalaban po siya. Kaya h
HINDI maiwasan ni Miko ang maya't mayang pagngiti sa tuwing napapasulyap siya sa cartoon plaster na itinapal sa kanyang sugat ng nakatabing babae kanina sa bench.Maganda at maaliwalas lang ang panahon kaya siguro para siyang nakalutang sa alapaap. Gumaan ang bigat na nararamdaman niya dibdib.“This is great,” usal niya na tiningala pa ang maulap na kalangitan.The weather forecast says that the rainy season is not yet over. Pero kahit na bumuhos pa ng malakas na ulan o tumirik ang araw, nothing can stop him. Gagawin niya ang lahat para maalala ang taong espesyal sa kanyang buhay.“I’ll come and find you. Pangako ko iyan.”Natuon uli ang mga mata ni Miko sa nakadikit na plaster sa braso. Pinasadahan niya iyon ng daliri. The warmth of it reminds him again of her. Pinagala niya ang tingin. Nararamdaman niya sa paligid ang pamilyar na presensiya. Para bang naroon si Jade at lihim na nakamasid sa kanya.If he can only remember her face, it won't be hard for him to recognize her. But if sh