Chapter 4

NAGISING ang diwa ni Yeonna dahil sa ingay ng iyakan. Napakipagtitigan muna siya sa kisame at hinagilap sa nag-uulap niyang isip ang kinaroroonan. Saka lang nag-unahan sa paggulong ang kanyang mga luha nang maalala ang dahilan kaya siya umuwi ng Quezon.

Muli siyang pumikit at tinakpan ng unan ang magkabilang tainga. Pero sa kabila niyon ay nanunuot pa rin doon ang iyak ng paghihinagpis mula sa labas ng silid.

"Gising ka na?"

Narinig niya ang tinig ni Mark. Pero mas pinili niyang nakasara ang mga mata at lalo pang diniinan ang pagkakatakip ng unan sa dalawang tainga.

"Tumayo ka na riyan..."

"Ano ba?" asik niya nang pinuwersa siya na itayo ng binata. "Bakit nandito ka pa rin?"

"Hindi ka man lang magpapasalamat?"

"Salamat!"

"Hindi ako tumatanggap ng pasasalamat nang hindi galing sa puso."

Ikinulong ni Yeonna sa mga palad ang mukha saka pinakawalan ang malakas ang iyak.

"Sige lang..." Hinaplos nito ang likuran ng dalaga, "Ilabas mo ang nararamdaman mo para hindi mabigat sa dibdib mo."

"Hindi ko alam ang gagawin ko," wika ni Yeonna sa pagitan ng paghagulhol. "Si Yessa ang lahat-lahat sa akin. Siya ang buhay at lakas ko. Ano nang gagawin ko ngayong wala na siya?"

"Hindi siya nag-iwan ng suicide note. Wala ring nakakaalam ng dahilan nang pagpapakamatay niya. Nang makausap mo siya, wala ba siyang nabanggit kahit ano tungkol sa problema niya?"

Umiling si Yeonna.

"Isipin mong mabuti. Kahit maliit na hint ay baka makatulong sa 'yo para malaman ang pinagdaanan niya."

Pinahid ni Yeonna ang mga luha at saka bumaling ng tingin kay Mark. "Pagod na raw siya. At isa siyang failure."

"Ate..."

Natuon ang tingin ng dalawa kay Veb, isa sa mga nakababatang pinsan ni Yeonna.

"Gusto mo na bang makita si Yessa?"

Sunud-sunod ang naging pag-iling ng dalaga. Hindi pa siya handa na makita ang kapatid sa loob ng kabaong.

"Sige. Lumabas ka na lang kapag kaya mo na."

"Veb."

Tumigil sa aktong pagtalikod ang babae at tumingin kay Yeonna. "Hmm?"

"May boyfriend ba si Yessa?"

Sandali itong nag-isip. "Wala naman, ate."

"Tama. Hindi niya ililihim sa akin ang bagay na iyon. Halika. Maupo ka. May mga gusto akong itanong."

Tumalima naman si Veb.

"Kailan pa pumasok sa Deliemar si Yessa?"

"Halos magtatatlong buwan na. Pero kumukuha siya ng mga commissioned and on-call jobs."

Walang alam si Yeonna sa bagay na iyon. Hindi magsasabi sa kanya ng ganoon si Yessa dahil alam na alam nito na hindi siya papayag.

Gusto niya na mag-focus ang kapatid sa pag-aaral at e-enjoy nito ang pagiging estudyante. Tama nang siya lang ang nahihirapan.

"Anong klaseng mga trabaho?"

"Tutorials, editing, paper works. Pero mostly sa party gatherings kasi mas malaki raw ang kinikita roon."

"Napansin niyo ba ang pagbabago niya bago o nakapasok na siya sa Deliemar?"

"Nakapasok na siya sa Deliemar. Recently lang siya naging tahimik at umiiwas lagi sa amin."

Muling napasapo sa ulo si Yeonna at napapikit. Kilalang-kilala niya si Yessa. Hindi nito magagawang magpakamatay nang walang mabigat na dahilan. Hindi nito magagawang basta na lamang siya iiwang mag-isa. They had promised that they'll grow old together, travel together, laughed together, and live well together. Humingi lang siya rito ng ilang taon para makasama na ito.

"Ate..."

"Dalhin mo ako kay Yessa."

"Kaya mo ba?" pag-aalala ni Mark.

Tumango lamang si Yeonna. Tinanggap naman niya ang pag-alalay ng dalawa.

Habang patungo sila sa sala, unti-unting nagliliwanag ang paligid. At alam niyang mula iyon sa mga ilaw na nakapalibot sa kabaong.

Nag-unahan na naman ang mga luha sa mata ni Yeonna at napahagulhol na siya nang makita ang kapatid. Walang-wala sa isip niya na muli itong masisilayan sa ganoong kalagayan.

"Yessaaaaaa!"

Sumabay sa sigaw ng dalaga ang iyak din ng mga taong naroon na naging saksi sa malapit na relasyon ng magkapatid.

"Yessa, nandito na si Ate. Nandito na ako. Hindi ba sinabi ko sa 'yo na hintayin mo ako? Alam mong babalikan kita."

Ilan sa mga naroon ang sumaklolo nang gustong buksan ni Yeonna ang kabaong. Pero walang nagawa ang mga ito kundi ang umalalay na lang.

"Yessa, bakit hindi mo ako nahintay?"

Nang mahawakan niya ang malamig na kamay ng kapatid, pakiramdam niya ay binagsakan siya ng langit.

She'd never imagined that moment to have an end so soon. Masyado pa itong bata. Marami pang magagandang bagay na puwede ritong mangyari. She wanted her to experience the luxury of life. Pero nasayang lang ang lahat nang kanyang pagsisikap. Wala na ang nag-iisa niyang inspirasyon at lakas.