Chapter 2

HINDI malaman ni Yeonna kung paano makakauwi nang mabilis mula Maynila hanggang Quezon. Bukod sa puno na ang mga bus nang dumating siya sa terminal, wala rin siyang sapat na pera na ipambabayad kung kukuha siya ng pribadong sasakyan na maghahatid sa kanya sa probinsiya.

Isa lang ang naiisip na paraan ng dalaga nang mga oras na iyon. She's too desperate. And she has no other choice. Lalakasan na niya ang loob. Kakapalan na niya ang mukha.

Kinuha niya ang cellphone at itinipa roon ang number ni Mark. Sa unang ring pa lang ay sinagot na iyon. Alam niyang nakaabang ito at naghihintay sa kanyang tawag.

"Yeonna?"

"Mark."

"Whoa! Yeonna Agravante, ikaw ba talaga iyan?"

"Huwag ka ngang OA."

"Nakapagtataka lang. Anong himala ang nagtulak sa 'yo na tawagan ako? Well, as far as I remember, tatlong buwan na rin mula nang ibigay ko sa iyo ang number ko."

"Kailangan ko ang tulong mo."

"Anytime!" masigla nitong tugon. "When?"

"Ngayon."

"Ngayon? Maghahatinggabi na."

Napasulyap din siya sa suot na relo. "Gising ka pa naman. At Linggo pa lang bukas. Walang pasok sa school. Please? Kailangan ko ngayong makauwi agad ng Quezon."

"May emergency ba?"

"Sana wala. Pero gusto kong makasiguro. Puwede ka ba?"

"Oo naman. Nasaan ka?"

"Nasa bus terminal ng Pasay."

"Good. Malapit lang ako. I'll be there in five minutes."

Napahugot si Yeonna nang malalim na buntong-hininga matapos patay!n ang cellphone.

Isa si Mark sa masugid niyang manliligaw na halos dalawang taon nang nanunuyo sa kanya. Umiiwas siya. Hindi dahil hindi niya gustong magkarelasyon kundi para maka-focus siya sa kanyang pangarap.

Marami naman siyang mga kakilala na parehong napagsabay ang pag-aaral at pag-ibig. Pero para sa kanya dapat ay may priority. Hindi iyon puwedeng mahati sa ibang bagay. And besides, finding love is not a requirement for happiness or life's success. It's just one of the ingredients na hindi masyadong kailangan sa isang putahe.

"Hey!"

Mula sa malalim na pag-iisip habang naghihintay sa labas ng bus terminal, nadako ang tingin ni Yeonna sa isang bigbike na hindi niya namalayan ang paghinto sa kanyang harapan.

"Eksaktong limang minuto!" wika ni Mark nang hubarin ang suot na helmet.

Hahakbang na sana si Yeonna na bigla niyang maalala ang pag-uusap nila ni Yessa. Humingi ito sa kanya ng limang minuto para lamang makausap siya.

"Halika na," wika ni Mark nang mapansin ang tila tuod na pagkakatayo ng dalaga. "Akala ko ba nagmamadali ka?"

Mabilis na siyang humakbang palapit kay Mark at tinanggap ang inabot na helmet sa kanya.

"Okay, brace yourself." Paalala ng binata nang makasakay na sa likuran si Yeonna. "Puwede mo akong yakapin nang mahigpit na mahigpit, pero hindi mo ako puwedeng panggigilan."

"Haist! Sige na!"

Binalewala ni Yeonna ang pagtawa ng binata. Yumakap siya rito nang pinaandar na nito ang motor. At nagdulot sa kanya ng dagdag na kaba ang lamig ng hangin na humahampas sa kanila gayundin ang katahimikan sa mangilan-ngilan na lamang na motorista sa hi-way. Sanay kasi siya na maingay at crowded ang buong kalye ng Maynila.

Maingat naman si Mark sa pagmamaneho kahit mabilis itong magpatakbo. Ang biyahe na dapat ay mahigit tatlong oras, mukhang magagawa lang nito na dalawang oras. Hindi ito nagpahinga. Sumaglit lang sila sa isang gas station na kinuha naman niyang pagkakataon para tawagan ang mga kakilala at kamag-anakan sa Quezon para makapagtanong. Malas nga lang dahil na-lowbatt siya. Nahihiya na siyang humingi ulit ng pabor sa kasama.

"Iliko mo riyan sa kanan!" pagbibigay niya ng direksiyon nang makapasok na sila sa Atimonan.

"Okay! Malapit na ba?"

"Oo! Twenty kilometers, turn right!"

"Teka! GPS ka ba?" sigaw nito.

Kailangan nilang lakasan ang boses dahil sa hampas ng hangin. "Basta sundin mo na lang ako!"

"Okay, relax! Binibiro lang kita para mabawasan ang tensyon mo! Ramdam ko kasi sa higpit ng yakap mo sa akin!"

Napahiya namang niluwangan ni Yeonna ang nakapulupot na mga braso sa beywang ng binata.

"Masyado ka talagang seryoso! Hindi mo alam ang biro sa totoo! Sinabi ko sa 'yo na okay lang sa akin na yakapin mo ako nang mahigit!"

Hindi umimik si Yeonna. Asiwa pa rin siya kay Mark. Siguro dahil hindi siya kailanman nagkaroon ng pagkakataon o matagal na oras kasama ng mga lalaki. Kahit sa edad niyang twenty-three, bilang lang sa daliri niya na may nakakausap siyang mga lalaki. Kaya nga akala tuloy ng mga kakilala, kaibigan at kaklase niya ay tomboy siya.

"Anyway, tawagan mo pa rin ako kahit wala kang kailangan sa akin!"

Ang bagay na iyon ang gusto talaga niyang iwasan kaya nagdadalawang-isip siya kanina na humingi ng tulong kay Mark. Ayaw niyang ma-misinterpret nito ang ginawa niya ritong paglapit. Ayaw niya itong bigyan ng pag-asa.

"Don't worry. Sinabi ko sa 'yo na hindi kita pupuwersahin. Dumating ako ngayon bilang kaibigan mo."

Nanatili lang tahimik si Yeonna. Hanggang makarating sila sa barangay na tinitirahan ng kanyang tiyuhin. Pero halos tumigil ang tibok ng puso niya nang malayo pa lang sa bahay ay natanaw na niya ang kumpulan ng mga tao sa harap ng bakuran. Gusto niyang iwaksi sa isip ang tumatakbong masamang pangitain doon, pero kusa pa ring naglaglagan ang mga luha sa kanyang mata. Kahit hindi pa siya sigurado, malakas na ang kutob niya. Kaya paulit-ulit niyang hiniling sa Diyos na sana ay mali siya. Sana.